Είναι σαν να βάζεις την ίδια δόση αλάτι-πιπέρι σε κάθε φαγητό πρίν διαλέξεις τα υλικά και να φτιάχνεις ολόκληρη την συνταγήKORRES_V είπε:τωρα παλι μηπως πρεπει ολοι να παρουμε απο 1 L2(hardware,το οποιο πλεον πουλειεται ξεφτιλα)να το καρφωσουμε στο stereo buss και να ξεχασουμε για παντα το mastering?
με βάση αυτή την δόση. Για ετοιματζίδικα φαγητά μια χαρά αλλά αν θές γκουρμέ ξέχασε το. Δεν μπορεί να μιλάμε για χαρακτήρα
προενισχυτών και έτσι και αλλοιώς και να κοτσάρουμε γενικώς ένα Limiter .......
Δεν πας στο mastering για το Limiter αλλά για το magic touch που κάνει την δουλειά σου ολοκληρωμένη. Και υπάρχει τρόπος ναδεν νομίζω πως σου ταιριάζει.η ακομα καλυτερα ο τεμπελης ακροατης,οδηγος και οποιος ακουει
ραδιο τελος παντων,να μαθει την χρηση του volume,να γλυτωσουμε και τα φραγα ;D ;D ;D
καταλάβεις το magic touch, όταν ότι και να κάνεις πειράζοντας μια ρύθμιση το υλικό ακούγεται χειρότερο ....
Σε καλή μίξη το magic touch είναι αυτο που η μίξη ακούγεται "ίδια" αλλά με ένα περίεργο τρόπο η μουσική πολύ καλύτερη.
Σε μέτριες μίξεις όταν όλα ακούγονται πιο φυσιολογικά και η μουσική απο αδιάφορη και ενοχλητική αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρουσα.
Η δουλεία του mastering engineer είναι να κοιτάει το δάσος , θέλει εμπειρία, ωρμότητα και ανοικτό μυαλό απο ηχολήπτες,καλλιτέχνες, "παραγωγούς" να κατανοήσουν και να δεχτούν αισθητικές αλλαγές ακόμα και αν επιβάλλονται. Ο τραγουδιστής θα παρατηρήσει αν η φωνή είναι μέσα η έξω και όχι αν ακούγεται πιο φυσιολογική, ο ηχολήπτης θα γκρινιάξει οτι το ταμπούρο μπήκε λιγο μέσα ακόμα και αν η μίξη συνολικά είναι αισθητά καλύτερη.
Αυτή η κατάσταση που είναι πλέον πολύ διαδεδομένη διεθνώς έχει οδηγήσει σε ένα ευνουχισμό του mastering το οποιό απο μια πραγματικά δημιουργική διαδικασία (σε συνδιασμό πάντα με την γνώμη του ηχολήπτη η του παραγωγου) κατάντησε μια διεκπαιρέωση.
Είναι πολύ εύκολο, απίστευτα εύκολο σε εξαιρετικούς mastering engineers να κάνουν κάτι λιγο καλύτερο και δυνατό με σωστό τρόπο αν αυτό είναι trend και να μην χάνουν πελάτες.
Είναι όμως τραγικό να πηγαίνεις σε τέτοιους ανθρώπους και να μην ζητάς μόνος σου να "παίξουν μπάλλα" , το λιγότερο που συμβαίνει
είναι πως δεν ξέρεις την ιστορία τους και δεν ξέρεις να τούς εκμεταλευτείς , είναι ένας απο τούς λόγους (και πολλοί άλλοι βέβαια)
που όλοι οι δίσκοι ακούγονται ίδιοι , αδιάφορα ίδιοι.
Επίσης κάτι βασικό, τα μηχανήματα ελάχιστη σχέση έχουν με το αποτέλεσμα. Δεν υπάρχουν μαγικές αλυσίδες , υπάρχει μόνο γνώση, αισθητική, εμπειρία και διάθεση για καλή μουσική.
Και επιστρέφοντας στο Limiter έχω γράψει ένα πιστεύω ενδιαφέρον άρθρο στο Music Pro για την διαφορά ανάμεσα στον δυνατό και τον
μεγάλο ήχο. Ίσως το ανεβάσω στο forum αν ενδιαφέρει.
Αν θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα τα Auto Limiter πρέπει να καταργηθούν απο το οπλοστάσιο των ηχοληπτών.
Μόνο Limiter με ρυθμίσεις και αυτά σαν εργαλεία δηλαδή όχι πάνω απο 2-3 db χρήση.
Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει το volume.......