το καλο με το ελληνικο ραπ απο οσο ειχα ακουσει το 90 ηταν που δεν ειχε καψουροτραγουδα… πρεπει να ηταν το μονο εμπορικο ειδος μουσικης με ελληνικο στιχο χωρις αγαπη σ’αγαπω καλοκαιρια τσιγαρα πιοτα καταθλιψη κτλπ, ελεγε για κατι αδιαφορο μεν για εμενα αλλα αλλο… κατα τα αλλα νομιζω οτι οι καλλιτεχνες του ραπ δεν κανουν μουσικη, αυτο που παιζει κλασικα στη λουπα απο πισω ειναι 5 νοτες που δεν αλλαζουν με καμια παναγια και πολλες φορες ειναι και σηκωμενο απο καποιο αλλο κομματι… και κατι αλλο που δεν παλευω με τιποτα ειναι στα βιντεοκλιπ εκεινα τα κοντινα πλανα με τις μουτσουνες να πηγαινουν πανω κατω και τα χερια να κανουν ακατανοητες χειρονομιες…
αυτη ειναι μια κριτικη για το ειδος της μουσικης γενικα, για τα κομματι σου δεν μπορω να πω κατι, δεν ξερω και πως ξεκινησε μπορει να ειναι οπως τα λες μπορει και οχι