Δεν ξέρω σε ποιό βαθμό έχω το διακίωμα να "πεταχτώ" στο παρόν thread. Και το λέω αυτό σκεπτόμενος ότι δεν έχω φτάσει ποτέ σε "εξωτικές" πρακτικές για να πάρω έναν ήχο ή να βελτιώσω έναν ήδη υπάρχοντα.
Από την άλλη όμως, αφού μέσα σε ένα μήνα άλλαξα το μοναδικό μου ενισχυτή, τη δεύτερη τη τάξη κιθάρα μου και πρόσθεσα κι ένα booster στο οπλοστάσιο...ε, μπορεί να νοσώ και να μην το ξέρω ακόμα.
Παλιότερα, όσο ένας από τους κολλητούς έμενε κοντά μου, συνήθιζα να περνάω το πιό μεγάλο μέρος εκείνων των αργόσυρτων απογευμάτων κοπανώντας (επέλεξα προσεκτικά το ρήμα) μια ακουστική σκεβρωμένη και θεόσκληρη ή/και μια ποιοτική αλλά παραμελημένη κλασική.
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ήταν απ'τα πιό ωφέλιμα πράγματα που έχω κάνει.
Από χρόνια με ενοχλεί που δεν έχω στο σπίτι την ακουστική που θέλω, γιατί έχω καταλάβει ότι κρατώντας μια ακουστική είμαι ξεβράκωτος απέναντι μου
- και, πιστέψτε με, το θέαμα είναι σκατά. ;D
Επιπλέον όμως, έχω καταλάβει ότι ο τρόπος που μια καλή ακουστική σε εκθέτει είναι κίνητρο και για να βελτιωθείς αλλά και για να περάσεις στο ηλεκτρικό σου παίξιμο πράγματα που κάνεις καλά, που σου αρέσουν.
Εκεί τα χέρια πράγματι καθορίζουν τα πάντα και, συμφωνώντας με τον blue, όντως δεν είναι καθόλου εύκολο να μεταφέρεις την αμεσότητα αυτή στην ηλεκτρική κιθάρα.
Είναι ένα πρόβλημα που το έχω βρει μπροστά μου με πολύ πιεστικό τρόπο.
Όσες φορές ο drummer μας ο Ορέστης λέει "έχω κάτι καινούριο", ξέρεις εκ των προτέρων ότι αυτό θα σου παρουσιαστεί με μία jumbo ακουστική και αυτό είναι όλο.
Όταν δεν έχεις την ευτυχία να παίζεις ακουστικές γυφτιές a la blue αλλά πρέπει αυτό που ακούς να μεταφερθεί στην ηλεκτρική, να διαχωριστούν καθάρα από γκαζωμένα μέρη, να σκεφτείς και τη φωνή όταν αυτή υπάρχει...τί γίνεται;
Εγώ τις περισσότερες φορές διαπίστωσα πως η λύση υπήρχε μπροστά μου: Απλά, είτε παραήμουν avant garde με κάτι που το εξυπηρετούσαν καλύτερα πιό απλές προσεγγίσεις, είτε παραήμουν ωμός με κάτι που το κολάκευε καλύτερα ένας ήχος πιό καλλιεργημένος.
Εν ολίγοις δηλαδή...τζάμπα ζαχαρώνω νέες αγορές.
8) 8)
;D ;D
)
