Αναζητώντας τον "τέλειο" ήχο σε εξωτικές λύσεις.

[bloody_sunday]

Ενα απο τα ελάχιστα πράγματα που σκάμπασα στο ωδείο που πηγα 2 χρόνια για σαξόφωνο ήταν ο έλεγχος των δυναμικών. Όταν η συνομήλικη δασκάλα μου με μάλωνε (μεγαλες στιγμες) για τον καφροτρόπο που φυσάω κάθισα και το έφτιαξα. Μετά το έβαλα αυτό στην κιθάρα τόσο έντονα που παρατήρησα σε κάποιες ηχογραφήσεις πρόβας οτι δεν ακούγομαι. Το πρόβλημα ήταν οτι την ώρα που έπαιζα "ενιωθα" οτι παίζω πολυ sentimentally και αυτο θα ακουστει.

Tι εννοείς sentimentally? Aυτό είναι και το ζητούμενο! Για εμένα οι δυναμικές στο παίξιμό μου είναι κεφαλαιώδους σημασίας, και δεν μπορώ να διανοηθώ ούτε το παίξιμό μου φλατ, ούτε της μπάντας. Δίνω τρομερή σημασία και στις ομαδικές και αρμονικές δυναμικές του συνόλου, σε σημείο ορισμένες φορές να κάνω παρατηρήσεις σε στυλ μαέστρου, απλούστατα γιατί ενώ εγώ πάντα τοποθετούμαι ανά πάσα χρονική στιγμή στο σημείο έντασης που παίζουν οι άλλοι (εκτός αν πρέπει να πεταχτώ λίγο πάνω για κάποια μελωδική γραμμή ή ψιλοσόλο, τρομάρα μας), οι υπόλοιποι πολλές φορές είναι κλασσικά στα "τέτοια" τους και θάβουν τα πάντα. Και να πει κάποιος πως τους λείπει η μουσική παιδεία? Ο ένας καφρομπασίστας μου έχει πτυχίο κλασσικής και διδάσκει... Είναι πολύ συνηθισμένο σημείο διαφωνίας, και μάλιστα μεγάλης.

Όλη η προσοχή αυτή προέρχεται μάλλον από έναν υπερσπάνιας ποιότητας καταπληκτικό δάσκαλο που είχα στο φλάουτο, ο οποίος με μάθαινε με μαγικό τρόπο πώς να τιθασεύω το παίξιμο αυτού του ανατριχιαστικά δυναμικού οργάνου, και από την εμπειρία μου στις δυναμικές μέσα σε ορχήστρα που ανεβάζαμε αρκετά έργα. Στην κιθάρα είμαι σίγουρα κουλός, αλλά περνώντας τα πρώτα μου χρόνια αποκλειστικά με ακουστική και αρκετά λάιβ δεν είχα καμία επαφή με ηλεκτρική, πέρα από το γρατζούνισμα με εξοπλισμούς φίλων. Γιατί το αναφέρω αυτό? Για να σας υπενθυμίσω την πρώτη σκέψη όλων των ακουστικών που περνάνε σε ηλεκτρική: πως είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι αφού αυτομάτως το "τουσέ" έχει γίνει πολύ πιο απαιτητικό (και δεν συζητώ καν πόσο απαιτητικό είναι το "τουσέ" χωρίς κομπρέσσορα).

Σκεφτόμουν επίσης Blue πως μια καλή ηλεκτρική έχει πολύ μεγάλο εύρος στις δυναμικές και στους ήχους που μπορεί να βγάλει (ίσως και μεγαλύτερη από μια ακουστική), πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια strat που κατά τη γνώμη μου είναι η μόνη κιθάρα που στους δυο αυτούς συγκεκριμένους τομείς είναι το απόλυτο σημείο αναφοράς. Αυτά τα θυμάμαι και κάθε φορά που βλέπω πχ. τον Beck ή τον Eric Johnson, που την τεχνική των διαφορετικών δυναμικών και ήχων την έχουν ανάγει σε επιστήμη. Έχεις παρατηρήσει ακόμη και ΧΩΡΙΣ αλλαγή μαγνήτη πόσους χιλιάδες διαφορετικούς ήχους βγάζουν με την γωνία της πένας, το σημείο που θα χτυπήσουν την χορδή, τις απειροελάχιστες αλλαγές στη δύναμη, τα μικρά prebends εδώ κι εκεί κλπ? Αυτά δεν τα έχω συναντήσει ποτέ σε τέτοιο βαθμό σε ακουστική.

 

[darshan]

γιατι ακουγεται...σ&ατα... ;D,τουλαχιστον οταν παιζω εγω, (οι κιθαρες που χρησιμοποιω Live δεν εχουν καν volume & tone, τοσο πολυ...μισω το κακο που κανουν στο ωραιο υγιες σημα των μαγνητων μου)

αλλα ειπαμε γουστα ειναι αυτα...

χμμ, με τους EMG humbuckers μου στα 18volt, μάλλον είμαστε διαφορετικών παπάδων ευαγέλλια...  ;D και ΣΙΓΟΥΡΑ μιλάμε για άλλα καθαρά.

Σίγουρα υστερούν οι active ένατι των passive *. Αν και oι active καθαρίζουν πολύ ωραία τον γκαζωμένο ήχο, καλό ζεστό κρύσταλλο δεν έχω καταφέρει να βγάλω με τους emg (χωρίς modulation κλπ.). Ας είναι καλά η τζαπανοστρατ μου, την έχω και παρηγοριέμαι.  

* στα καθαρά εννοείται... 

 

[blue]

Tι εννοείς sentimentally? Aυτό είναι και το ζητούμενο!

Φυσικα! Aλλα εγω το ακουγα εκει που καθομουν πανω απο την κιθάρα μου, αλλα ο ακροατής ή ακομα και τα άλλα μέλη πιθανότατα νόμιζα οτι ειμαι μοντέλο που παριστάνει οτι παίζει, γιατί δεν ακουγόταν παραέξω ;D

Σκεφτόμουν επίσης Blue πως μια καλή ηλεκτρική έχει πολύ μεγάλο εύρος στις δυναμικές και στους ήχους που μπορεί να βγάλει (ίσως και μεγαλύτερη από μια ακουστική), πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια strat που κατά τη γνώμη μου είναι η μόνη κιθάρα που στους δυο αυτούς συγκεκριμένους τομείς είναι το απόλυτο σημείο αναφοράς. Αυτά τα θυμάμαι και κάθε φορά που βλέπω πχ. τον Beck ή τον Eric Johnson, που την τεχνική των διαφορετικών δυναμικών και ήχων την έχουν ανάγει σε επιστήμη. Έχεις παρατηρήσει ακόμη και ΧΩΡΙΣ αλλαγή μαγνήτη πόσους χιλιάδες διαφορετικούς ήχους βγάζουν με την γωνία της πένας, το σημείο που θα χτυπήσουν την χορδή, τις απειροελάχιστες αλλαγές στη δύναμη, τα μικρά prebends εδώ κι εκεί κλπ? Αυτά δεν τα έχω συναντήσει ποτέ σε τέτοιο βαθμό σε ακουστική.

E, χαίρω πολύ. Αν μου βάζεις τα θηρία vs εμένα τι να πώ? Δεν ειναι το θέμα ακουστική vs. ηλεκτρική. Ο ήχος αυτών , όπως και ο ήχος του Lagrene (στην ακουστική) ή ο ήχος του Pass (σε καθαρο σκάφος ή jazzmaster ή οτιδηποτε αλλο) δεν είναι υπό συζήτηση. Τώρα θα μου πεις "ποιο ειναι το θεμα?", και δεν ξερω να σου πω, αλλα ωραια παει η κουβεντα ;D

Πάντως ξεκινησα για να πω οτι βρηκα εναν τροπο παιξιματος της ηλεκτρικης , τον οποιο χρησιμοποιουσα στην ακουστικη, αλλα δεν μπορουσα να τον πετυχω αλλου. Ηξερα φυσικα οτι γινεται (αναφερω με θαυμασμο τα ηλεκτρικα κλιπς του elavd), αλλα δεν περιμενα οτι θα τον προσεγγιζα με μια σειρα απλων κινησεων. Είναι απλα μια ρομαντική κομεντί με χαπι εντ ;D

 

[bloody_sunday]

Τώρα θα μου πεις "ποιο ειναι το θεμα?", και δεν ξερω να σου πω, αλλα ωραια παει η κουβεντα ;D

Εγώ κάποια στιγμή το θέμα του θρεντ το είδα πιο θεωρητικά, σε στυλ "ποια είναι η σύγκριση των μέγιστων δυναμικών και αριθμού διαφορετικών χροιών που μπορούν να βγουν μεταξύ μιας καθαρής ή semi-dirty ηλεκτρικής και μιας ακουστικής ή κλασσικής. Η κλασσική πιστεύω πως είναι πολύ πιο δύσκολος αντίπαλος απέναντι στην ηλεκτρική.