Σιτάρ...όταν αγόρασα το δικό μου (το 1981), έκανα τη πλάκα μου, εντυπωσίαζα ΕΥΚΟΛΑ τις συμφοιτήτριές μου και μου έκανε καλό που άρχισα να διαβάζω λίγο τα γραπτά του Ravi Shankar...δεν προχώρησα όμως...γιατί...
1) Τότε ήταν δύσκολο (αδύνατο), να βρώ χορδές
2) Για να το κουρδίσω, ήθελα και ένα πιάνο δίπλα. Το βιβλίο του Ravi που είχα, σε πιάνο έδειχνε τα κουρδίσματα!
3) Μου έβγαζε τη ψυχή να το κουρδίσω...19 χορδές!!. Άσε που είχε όλα τα "προβλήματα" των ξύλινων οργάνων...ήθελε κιμωλία στα κλειδιά και ξεκουρδιζόταν εύκολα
4) Για να παίξεις σιτάρ...θέλει προσευχή και νηστεία...
Σήμερα, που τα περισσότερα προβλήματα του τότε, δεν υπάρχουν πιά, θα το ξανασκεφτόμουν...άσε που από τη νηστεία, θα έχανα και κανά κιλό!!!!