Αλμπουμ που προτεινουμε:

Band : Fates Warning

Album : A Pleasant Shade Of Gray

Genre : Progressive, as it should sound like... :wink:

1997, οι Fates έχουν ξεμείνει από 2ο κιθαρίστα και από μπασίστα. Στο κόλπο μπαίνουν οι Kevin Moore (πιάνο ,keybords) και Joey Vera (μπάσο). Ο Τα-Κάνω-Όλα-Και-Συμφέρω Jim Matheos, κιθαρίστας και ιθύνων νους, πιάνει με το concept του εξίσου τον απώτατο πυθμένα της ανθρώπινης δυσθυμίας και μια από τις υψηλότερες δημιουργικές κορυφές, τουλάχιστον στα δυσπρόσιτα χωράφια του progressive ήχου...

Ένα ενιάιο κομμάτι με 12 υποενότητες, μια διαδρομή σε ένα τούνελ γεμάτο εξαιρετική μουσική, πολύ μα πολύ μακριά από την εξωστρεφή και πλουραλιστική λογική των...γειτόνων τους. Η αποθέωση της αφαιρετικής λογικής σε έναν δίσκο που, όσο προχωρά, σε ακινητοποιεί, σε "ρίχνει", κι όταν επιτέλους ακούς το ξυπνητήρι στο τέλος του, ξυπνάς κι εσύ, έχοντας πιάσει λίγο καλύτερα την ουσία της έννοιας "κάθαρση"...

c_apsog.jpg


Highly reccomended. :wink:

 
μπάντα: Faith No More

αλμπουμ: The Real Thing

είδος: ούτε και αυτοί ξέρουν

Οι Faith No More αλλάζουν τραγουδιστή το 89 και παίρνουν τον Mike Patton που τότε έπαιζε στους Mr. Bungle. Το άλμπουμ αυτό είναι το πρώτο με τον Patton στις τάξεις της μπάντας και σίγουρα το σημαντικότερο....Αφ ενός γιατί ήταν το πρώτο εξαιρετικό δείγμα αυτής της μπάντας (μετά ακολούθησαν τα επίσης πολύ καλά Angel Dust και King for a day, Fool for a lifetime) αφ ετέρου διότι οι Metallica και οι Guns 'n Roses τους ανέφεραν ως μία από τις αγαπημένες τους ροκ μπάντες και οι πρώτοι τους πήραν μαζί τους στην περιοδεία. Kαι όχι μόνο. Μπορεί ο απίστευτα εκκεντρικός χαρακτήρας του Patton να έκλεβε τις εντυπώσεις και να ήταν ένας λόγος παραπάνω για να συγκεντρωθούν όλα τα βλέματα απάνω τους, το σημαντικότερο όμως είναι η μουσική τους ιδιοφυία που παρ 'ολες τις κόντρες ανάμεσα στα μέλη της μπάντας κάνει αισθητή την παρουσία της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Απίστευτες συνθέσεις (πολλοί τους χαρακτηρίζουν ως prog rock, αλλά μάλλον δε συμφωνώ), με ένα απίστευτο rythm section (από τη μία ένας drummer που σήμερα ανήκει στη μπάντα του Ozzy, από την άλλη ο Μike Gould, ένας φοβερός και τρομερός μπασίστας που σε απογείωνε με το σλαπ του και τις θεικές μπασογραμμές του), με τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα του Roddy Bottum που έδιναν μια χαρακτηριστική γλυκήτητα στον ήχο της μπάντας και με μια flying V του Jim Martin που παίζει μόνο τα απαραίτητα...(δεν είναι καθόλου κιθαριστικό αλμπουμ γενικά). Επίσης εδώ έχουμε μια γαμάτη διασκευή στο War Pigs των Sabbath και ένα ορχηστρικό κομμάτι (Woodpecker From Mars) με πολλά ενδιαφέροντα ανατολίτικα prog στοιχεία...

therealthing.jpg


Track list:

From Out Of Nowhere

Epic

Falling To Pieces

Surprise! You're Dead!

Zombie Eaters

Edge Of The World

The Real Thing

Underwater Love

The Morning After

Woodpecker From Mars

War Pigs

 
Εγω λεω into the pandemonium' date='η καπως ετσι.[/quote']
Παρεξηγημένος δίσκος που αναγνωρίστηκε ίσως και 10 χρόνια μετά την δημιουργία του!
 
Ναι!!!Ειναι φοβερος παντως!Και το τελευταιο που βγαλανε,επιστροφη και καλα,εμενα δεν μου αρεσε καθολου!!!Το Into pandemonium ομως το εχω λιωσει!!!

 
Wishbone Ash-Argus

Ειδος-Epic / Prog. rock

Nα απο που επηρρεαστηκαν ολα τα epic συγκροτηματα...



A hundred years in the sunshine ,hasn't tought me all there is to know...

 
v/a seduction 3

album από καλλιτέχνες και γκρούπς είναι πάρα πολλά αλλά θα πω έναν όμορφο δίσκο που έχω λατρέψει...

carbon based lifeforms - hydroponic garden

ultimae, 2003

ambient electronica

 
Artist: Judas Priest

Album: Painkiller

Gerne: Heavy Metal

Ε αμα δεν εχετε ακουσει κι αυτο και περιμενετε να ακουσετε απο εμενα λεπτομεριες για τους Metal Gods...

 
Band : Fates WarningAlbum : A Pleasant Shade Of Gray

Genre : Progressive' date=' as it should sound like... :wink: [/quote']

+ lim1/x για x-->0.

Αυτός ο δίσκος είναι ΥΠΕΡΟΧΟΣ. Δεν υπάρχουν λόγια!!! Σίγουρα ένα από τα 10 καλύτερα metal albums που έχω ακούσει στη ζωή μου.
 
Band: Tori Amos

Title: "Little Earthquakes" και "Scarlet's Walk"

Genre: Έλα ντε, πώς το λες αυτό τώρα;

Δύο αριστουργηματικές δουλειές από την Tori. Ίσως λίγο υπερβολική και πομπώδης σε κάποια σημεία της, αλλά το σύνολο είναι πάντα καταπληκτικό, είτε με ένα σκέτο πιάνο, είτε με ηλεκτρονική στο background είτε με κιθάρες και ορχήστρα. Highlights από τους δύο δίσκους: "Winter", "Girl", "China", "Me And A Gun" από το πρώτο και "A Sorta Fairytale", "Wednesday", "Strange", "Gold Dust" από το δεύτερο.

 
Band: Spock's Beard

Title: "The Light"

Genre: Prog Rock

Κατά τη γνώμη μου το ντεμπούτο των Spock's Beard είναι ίσως ο καλύτερος prog δίσκος των 90s. Υπερβολική δήλωση ίσως, και πολλοί θα σπεύσουν να απαντήσουν ότι οι επόμενοι δίσκοι του group είναι πολύ πολύ καλύτερη - διαδεδομένη άποψη :) Εγώ επιμένω στο "The Lights"!!! Ουσιαστικά το cd αποτελείται από 4 κομμάτια, το ομόνυμο συν τα "Go The Way You Go", "The Water" και "On The Edge". Εξαιρώντας το "On The Edge" που δε μου έκανε ποτέ ιδιαίτερη εντύπωση και μάλλον ως filler το βλέπω (είναι και μικρό άλλωστε :lol:) τα υπόλοιπα τρία δίνουν μαθήματα εξέλιξης ενός κομματιού είτε με θέματα που χτίζονται το ένα πάνω στο άλλο ("The Light") είτε με θέματα που σε εκπλήσουν με τις εναλλαγές τους ("The Water"). Θα το βρείτε εύκολα νομίζω, σε επανέκδοση ;)

 

Παρόμοια θέματα

Απαντήσεις
71
Εμφανίσεις
40K

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top