Σόρι για το οφφ τοπικ σχόλιο που ακολουθεί - αν ενοχλείται κάποιος μπορεί να σταματήσει να διαβάζει τώρα.
Ωραία; Αυτό ήταν το πρόβλημα λύθηκε.
Όσοι συνεχίζετε να με διαβάζετε, σας ευχαριστώ. Λοιπόν, παιδιά επειδή είμαι μάλλον μεγαλύτερός σας σε ηλικία, θα ήθελα να καταθέσω κι εγώ μια διαφορετική άποψη για να μην τα θεωρείτε όλα δεδομένα.
Όσοι ήμασταν ήδη μουσικοί πριν εμφανιστεί ο Μάλμστεεν, γελάγαμε όταν τον πρωτοείδαμε.
Ήταν σαν το ένα νούμερο από τσίρκο, ένα "φαινόμενο" αν με αντιλαμβάνεστε. Που χαζεύεις με αυτό πυο κάνει, αλλά δεν έχει καμία μουσική αξία. Μας φάνηκε σαν ένα ακόμη one hit wonder, ένας ακόμη Κλάους Νόμι, αλλά με κιθάρα.
Φιλος, που εκείνη την εποχή έδινε για δίπλωμα κλασικής κιθάρας και έπαιζε σε επίπεδο βιρτουοζιτέ Julian Bream, του πηγαίναμε τις ηλεκτρικές μας για να μας δείξει πώς παίζει ο Μάλμστιν! Ε σας πληροφορώ ότι α) ο Τζέρι (ο κλασικός κιθαρίστας) τον "είχε" χαλαρά τον Μάλμστιν και β) απ΄οσους είχαμε απευθυνθεί σε αυτόν γαι να μας δώσει τα φώτα του, κανένας δεν εντυπωσιάστηκε τόσο ώστε να ασχοληθεί περαιτέρω με το είδος. Ναι, ακόμη και αυτοί που "τα παίρναμε" πιο εύκολα τα γράμματα σε σχέση με άλλους από την παρέα.
Σύμπτωση; Ίσως... Γεγονός είναι πάντως, πως μέχρι να εμφανιστεί οργανωμένο μάρκετινγκ πλαν για αυτόν, ουδείς πολυασχολήθηκε. Όταν πετυχαίναμε βίντεό του στην τηλεόραση (μουσικόραμα κι έτσ'), το αντιμετωπίζαμε όπως αντιμετωπίζαμε τα χιτάκια της εποχής, με χασμουρητά.
Σόρι, αλλά δεν έχω αλλάξει γνώμη έκτοτε - πολλοί φίλοι μου βέβαια έχουν δίσκους του και θυμάμαι και πολλούς που τον θαύμαζαν -κυρίως όσοι ήταν μια δυο τρεις τάξεις μικρότεροί μου.
Εμείς οι άλλοι, ακούγαμε Ζέπελιν και Στόουνς, κατάλαβες... τι να μας πουν οι ποζέρηδες...
Αναγνωρίζω ότι είναι κι αυτό μια τέχνη (αναρωτιέμαι όμως αν ο Van Ηalen τον οποίο βρίσκω απείρως πιο cool σαν χαρακτήρα, προηγήθηκε στην εφεύρεση του σρέντινγκ - ωστόσο και να μην το μάθω, δεν θα σκάσω κιόλας).
Θεωρώ επίσης ότι θα πρέπει να δούμε και τον κάθε καλλιτέχνη, εντός ή εκτός εισαγωγικών, μέσα στην εποχή που εμφανίστηκε επίσης.
Θέλω να πω, ίσως τα 80s (ΙΜΗΟ και ελπίζω να συμφωνείτε, η δεκαετία με τη χειρότερη μουσική και την τρισχειρότερη μόδα) να μην ήταν και η καλύτερη εποχή για τυπους σαν τον Μάλμστιν. Αναγκαστικά, έπαιξε με τους όρους που έπαιζαν σύγχρονοι του αξιλογότατοι παίχτουρες (γιατί η hard rock είχε πάντα σπουδαίους μουσικούς) όπως οι Cinderella οι Jovi και άλλοι. Με κολάν, βάτες, μαλούρες και αποτριχωμένο στήθος. Αν η τέχνη σου είναι τόσο σπουδαία ρε μαν, ποιος ο λόγος να γίνεσαι καραγκιόζακος;
Ωστόσο, δε νομίζω ότι στο πάνθεον των καλλιτεχνών της ροκ μουσικής θα είναι από τους πρώτους που θα αναγνωριστούν από to R&R Hall of fame, ας πούμε... Θα σας φανεί παράξενο, αλλά πιο πιθανό είναι να μπουν σε αυτό καλλιτέχνες των 80s πολύ λιγότερο "ροκ" όπως οι Cure, ο Peter Gabriel ή οι Stranglers, παρά ο Μalmsteen.
