στιγμές μουσικής ηδονής

[Giwrgos]

καλισπερα! θα ήθελα να μάθω τραγούδια ή καλύτερα μάλλον στιγμές ιδονής,σήκομα τρίχας και ρήγους που νιώσατε κάποτε ακούγοντας μουσική.Ενα συναισθημα που μου συμβένει πολύ σπάνια και δεν ξέρω πως να το χαρακτιρίσω.(μουσικοσινεσθηματικός οργασμός).απο κάθε ειδος

 

[sakisthegr]

Ωραία ιδέα για post.

Είναι πάρα πολλά τα τραγούδια που έχουν κάνει την τρίχα να σηκωθεί...

Ένα από τα πρώτα που θυμάμαι από πολύ πιτσιρικάς ήταν όταν έπαιζε ο αδερφός μου στην ακουστική του ένα cover του "Simple Man" από Lynyrd Skynyrd.

Υ.Γ. Αμάν βρε φιλαράκο. Είσαι κι εσύ παιδί των greeklish μου φαίνεται. Αυτά τα χρησιμοποιούσαμε εμείς στα 80ς και 90ς όταν δεν υπήρχε πλήρης υποστήριξη ελληνικών. Κρίμα εν έτη 2000+ που τα έχουμε όλα στο πιάτο να μην προσέχουμε την ορθογραφία. Ούτε μια "Καλησπέρα" γραμμένη σωστά ? Δεν θέλω να το παίξω έξυπνος απλά στο τέλος τα νέα παιδιά θα ξεχάσουν να γράφουν....Πάντα φιλικά.

 

[kultura]

Ξέρετε τι λέει ο Πανούσης για τις σηκωμένες τρίχες, έτσι;  ;D

 

[Giwrgos]

ναι η αλήθεια είναι πως ήθελα να πω ένα συγνώμη για την ορθογραφία αλλά είμαι από το κινητό μου μέσα στο φόρουμ...

 

[kultura]

Μάλλον γι' αυτό μου σηκώθηκε(η τρίχα)...

 

[Smurflord]

Έπαθα ένα "σήκωμα" (τρίχας  ) όταν άκουσα το whispering a prayer του Vai... Απίστευτο τραγούδι...

 

[audiokostas]

Για αυτές τις μικρές στιγμές είμαστε όλοι εθισμένοι.

Και είναι πολλές δόξα τω Θεώ (δοτική  )

Για την αλλαγή τέμπο στην εισαγωγή του σόλο στο Free Bird στο live των Skynyrd (μιας και αναφέρθηκαν πιο πάνω)

Για την εισαγωγή στο Irish Tour του Rory (ο οποίος είναι "υπεύθυνος" για πολλές τέτοιες στιγμές)

Για το Ol'55 του Waits

Για την κραυγή "How does it feel" του Dylan (άλλος μεγάλος υπεύθυνος) στο Like a rolling stone με το hammond του Kooper να επιμένει από πίσω.

Για τον τυπάκο που ούρλιαξε "πάμε για τα παιδιά εκεί κάτω" και ξεχύθηκε με ένα μανιασμένο σόλο σε κάποια μικροσυναυλία κάπου στου Παπάγου εννοώντας τους καμια 15αρια ξέμπαρκους που ήμασταν από κάτω.

Για την πρώτη φορά που άκουσα στα 16 μου σε live να ακούγεται το μπάσο μου από τον ενισχυτή από πίσω μου.

Για, για, για ....... ατέλειωτη η λίστα και τα παραπάνω μόνο ψήγμα

Τελευταίος υπεύθυνος, η ΜΕΓΑΛΗ εκτέλεση του Otis Spann του "Ain't nobody's business if I do" που είδα στο Youtube. A must see.

 

[kouk]

ποπο ποση ωρα εκανες να το σκευτεις αυτο ρε γιωργο??? τελσπα για να πω και γω αυτη την ανατριχιλα την ενιωσα και τη νιωθω στο nothing else matters

 

[prog13]

Μεγιστη ανατριχιλα η εισαγωγη του "Ecstasy Of Gold" στις συναυλιες Metallica

To επαθα και στην πρωτη το '93 και στη δευτερη το "99

 

[trigga]

Οταν καθαρίζω το κιθαρόνι με pronto ιδονίζομαι

 

[sambador]

ωραιο θεμα...Aυτο το αισθανθηκα τη στιγμη που ακουσα για πρωτη φορα το δισκο του david lynch (wandering home).επισης δεν μπορω να ξεχασω με τιποτα τη στιγμη που ακουσα για πρωτη φορα dream theater και συγκεκριμενα το scene twoverture 1928,strange deja vu.και τελευταιο και καλυτερο τη στιγμη που επαιξα το πρωτο μου κοματι με μπαντα και αυτο ηταν το paranoid απο black sabbath,ολοι μας ειχαμε εμπειρια στα οργανα που παιζαμε οχι πανω απο 2-3 βδομαδες (το κοματι το σκωτωσαμε στη κυριολεξια) αλλα ειχαμε τετοια Κ@@ΛΑ και τσο πολυ ορεξη γιαυτο που καναμε που πραγματικα αυτη τη στιγμη πιστευω δεν θα τη ξαναζησω

 

[koraxprs]

Κάθε φορά που ακούω το τελικό σόλο του Comfortably Numb (Gilmour)

Κάθε φορά που ακούω την κιθαριστική εισαγωγή (ΟΧΙ το χορωδιακό) του I Want It All (Queen) απ το Miracle album.

Κάθε φορά που ακούω το σόλο του May στο You don't fool me (ειδικά το τελείωμα)

Κάθε φορά που ακούω το τέλος της εισαγωγής του Money for nothing και μπαίνει το riff!

Στο πρώτο σόλο του Rhoads στο Mr. Crowley.

Kαι αρκετά άλλα...

 

[playloud]

1) Την πρωτη φορα που βρηκα την ευκαιρια σε ενα μαγαζι και επαιξα με τον marshall απο πισω μου με την (σωστη) ενταση που ο "αερας" απο τα μεγαφωνα μου "επαιρνε" την καμπανα. Ικει να δς ιδουνννι

2) Οταν η γκομενα ειναι καλη και με φτιαχνει

 

[fotonios]

Η μουσική που ακούμε είναι γεμάτη τέτοιες στιγμές, για αυτό άλλωστε και την ακούμε. Έτσι αν κάτσω και θυμηθώ όλα τα συγκροτήματα που μου αρέσουν θα θυμηθώ τέτοιες στιγμές.

Pink Floyd - A Pillow Of Winds όταν αρχίζει ένα απίστευτο instrumental σημείο γύρω στα μέσα του τραγουδιού απλά απογειώνεσαι.

Πάλι από Pink Floyd το Great Gig In The Sky, όλο το κομμάτι είναι θεϊλα.

Jaco Pastorius - A Portrait Of Tracy, υπέροχο.

Anathema - Regret, υπέροχο.

Tool - Lateralus, στο 7:22 περίπου όπου μπαίνει απίστευτα το μπάσο και μετά χάνεται η μπάλα.

Tool - Reflection, η ατμόσφαιρα και μόνο του κομματιού σου φέρνει μια ανατριχίλα.

Radiohead - Pyramid Song, απίστευτο απλά.

Α και κάτι ελληνικό η εισαγωγή από το Σ' αφήνω γεια το Θανάση Παπακωνσταντίνου.

...αλλά η μουσική είναι γεμάτη συναισθήματα. Υπάρχουν τόσα άλλα μουσικά κομμάτια που δεν αναφέρω.

 

[OurDarkness]

1. The Alan Parsons Project - Tales Of Mystery And Imagination (Edgar Allan Poe): The Fall Of The House Of The Usher (part IV: Pavane)

2. Vasilis Saleas - Mutiny of the Bounty (διασκευή του γνωστού κομματιού του Παπαθανασίου)

3. Eloy - Illuminations

4. Dweller At The Threshold - Ouroborus (Part I) - Βερολινέζικη ηλεκτρονική

κ.α. κατά καιρούς.

 

[lambrosgg]

Τη μόνη φορά που το έχω πάθει είναι:

Notis Sfakianakis: Ένα γράμμα.

Κ όποιος σχολιάσει θα του βάλω τη σηκωμένη τρίχα εκεί που ξέρει.

 

[fatalv]

Τη μόνη φορά που το έχω πάθει είναι:

Notis Sfakianakis: Ένα γράμμα.

Κ όποιος σχολιάσει θα του βάλω τη σηκωμένη τρίχα εκεί που ξέρει.

Εγώ στο:

Χριστοφόρου - Μόλις χώρισα...

Κι όποιος σχολιάσει θα του βάλω τα παπούτσια (αφού τα βγάλει - μην ξεχνιόμαστε -) εκεί που δεν ξέρει ούτε θέλει να μάθει!

 

[kwstas79]

Ανδρέας Ευαγγελόπουλος - Χαλάρωσε

 

[evris]

Τη μόνη φορά που το έχω πάθει είναι:

Notis Sfakianakis: Ένα γράμμα.

Κ όποιος σχολιάσει θα του βάλω τη σηκωμένη τρίχα εκεί που ξέρει.

Αγγλος ειναι ?  ;D