ez είπε:
Μη ξεχνάτε πως οι όποιες σκέψεις μας ξεκινούν με το δεδομένο της ύπαρξης μας εδώ που είμαστε και "καλλιτεχνούμε", κατά συνέπεια δεν γνωρίζουμε το πως ακριβώς θα νοιώθαμε αν εξαρχής ήμαστε "μόνοι"...
Καταλυτικη για το θεμα αποψη.
Το πρωτο που μου ρθε στο μυαλο ηταν να πω ''οχι'' δε θα εγραφα.
Σκεφτηκα λιγο ομως και καταλαβα ποσο βιαστικη απαντηση ηταν.*
Η αμεσως επομενη σκεψη ηταν..
''Και τι θα εκανα? Ποιες σκεψεις-πραξεις-δρασεις θα μπορουσαν να γεμισουν τη μερα μου?Εκτος απο τον ερωτα...

''
Και εδω που τα λεμε,ολη μερα ερωτα..βαριεσαι.Θες το διαλειμμα σου..
Τι θα εκανα στο διαλειμμα?
Η ζωη ενος δημιουργου ειναι συνυφασμενη με τη ανιδιοτελη-χωρις στοχο δημιουργια ως μερος της φυσης του.Αν δεν το νιωθει ετσι,δεν ειναι δημιουργος.
Αυτο πιστευω.
Μπορει να μην ολοκληρωνα την δημιουργια,μπορει να μην διυλιζα τον κωνωπα για το τι ηχο εβγαλα στο μπασο,αλλα θα εγραφα,εστω με μια κιθαρα.
*1)Καποια στιγμη οταν γυρισα απο φοιτητης στη γενετειρα,ημουν ΜΟΝΟΣ.1997.
ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ.Περασα ενα τριμηνο δυσκολο.Αποκλεισμου και μοναξιας.
Ειχα φιλεναδα.

(το λεω για να δικαιολογησω τα του ερωτος,το αλλο ενδιαφερον πραγμα στη ζωη μας ημων των ανδρων).
Εντελως ασχετη-αδιαφορη με τη μουσικη αλλα μπουκια και συγχωριο...
Το λοιπον..το ριξα στη δημιουργια.Με τα μουτρα.Τετρακαναλο...
Αυτα τα τραγουδια δεν τα εχει ακουσει ποτε κανεις...Εγω εχω να τ ακουσω απο τοτε.
Η εποχη μας,το ιντερνετ,η διαδοση πληροφοριων,πονηματων,δημιουργιων,μας εχει οδηγησει στην λανθασμενη εντυπωση οτι δημιουργουμε για τους αλλους.
Καποιοι δημιουργουν λογω του ιντερνετ..
Το θεμα δεν αναφερεται σ αυτους πιστευω.
εδιτ:Ο καθενας μπορει να απαντησει στον εαυτο του αν ανακαλεσει την στιγμη της πρωτης του δημιουργιας.
Οταν εγραψα στα 14 το πρωτο κομματι μου σε μελλοντικα,δεν περασε επ ουδενι απ το μυαλο μου οτι το εκανα για να το ακουσει καποιος.
Αρα ηταν κατι μεσα μου που ηθελε να βγει.
Τωρα πια,η ακροαση αυτου που κανω απο αλλους,εχει γινει αναποσπαστο κομματι της διαδικασιας.
Αυτο δε σημαινει οτι αν αυτο το κομματι αποκολλουνταν,θα σταματουσα να γραφω.Οσο και αν ενιωθα ενα κενο γιατι αφαιρεθηκε κατι που ''συνηθισα'' να αποτελει αναγκη.Θα συνηθιζα και παλι στα νεα δεδομενα..
Σορρυ που μιλαω σε α' ενικο,νομιζω ομως οτι ο καθενας μας αποτελει μια περιπτωση-μαρτυρια αξια καταγραφης.