Πώς αντιλαμβανόμαστε τη μου&#9

[blue]

αν πούμε οτι η μουσική είναι παραστασιακή τέχνη (άρα μιλάμε για την εκτέλεση της μουσικής και όχι την ίδια τη μουσική), τότε προφανώς δεν υφίσταται χωρίς κοινό.

αν πούμε οτι η μουσική είναι ένα προϊόν προς κατανάλωση (όπως ένα νόστιμο φαγητό που δεν έχει νόημα να μαγειρευτεί και να μη φαγωθεί) τότε πάλι δεν υφίσταται χωρίς ακροατή.

αν πούμε οτι είναι εξωτερίκευση ενός πράματος που δεν έχει τη δυνατότητα ο κατασκευαστής να εκφράσει με διαφορετικό τρόπο, τότε είναι προσωπική διαδικασία και δεν διαφέρει πολύ από οποιαδήποτε πράξη εκτόνωσης.

Έτσι, οι 2 επιλογές :

η ενασχόληση με τη μουσική είναι μια καθαρά προσωπική ανάγκη η οποία παρεμπιπτόντως εξωτερικεύεται και βρίσκει δέκτες ή κατά πόσο είναι μια επικοινωνιακή διαδικασία, στοχευμένη προς τα έξω η οποία χωρίς τα αυτιά του (όποιου) κοινού, δεν έχει λόγο ύπαρξης.

δεν είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, αφού παράμετροι της μίας επιλογής αντιστοιχούν και στην άλλη.

θα πω και κάτι Peugeot για να φτιάξω ένα σημείο (to make a point) : Ακόμη και αν δεν ερχόταν ποτέ κανείς στο σπίτι μου, πάλι θα το καθάριζα που και που

 

[Nikolas]

Αν δεν υπήρχε κανενός είδους κοινό να σας ακούσει, θα συνεχίζατε να γράφετε/παίζετε μουσική ή θα το θεωρούσατε μάταιο;

Αν γνώριζα ότι κάποια στιγμή μπορεί τα έργα μου να βρεθούν και να εκτιμηθούν (όπως τα έργα κλασσικών συνθετών, πχ) τότε ναι θα συνέχιζα να γράφω...
Αν όχι (πχ αν ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος του κόσμου) τότε μάλλον θα το έριχνα έξω αντί να κάθομαι να γράφω μουσική.

Στην ανάμεσα περίπτωση που ήμουν μέχρι πρόσφατα (φοιτητής, μαθητής, κλπ) πάντα προσπαθούσα τη μουσική μου να την ακούσει κάποιος (έστω οι γονείς μου) ώστε να υπάρχει αποδέκτης... Κάποια πράγματα που έκανα στην emo περιοδό μου και δε τα ξέρει κανείς, τα έβαλα στον Η/Υ με ένα hand made coding system με την ελπίδα να βασανίσω αυτούς που θα ψάξουν τη ζωή μου αφού αυτοκτονήσω... Τελικά άρχισα να κάνω σεξ και τα ξέχασα όλα αυτά (μαζί και με τους κωδικούς ρε μαμώτο) και το πράγμα με τα κρυφά τελείωσε εκεί...

Γιατρέ μου είμαι καλά;

 

[distortion]

Ο γραμμωμένος ανήρ με γλύτωσε από το γράψιμο.

αν πούμε οτι η μουσική είναι παραστασιακή τέχνη (άρα μιλάμε για την εκτέλεση της μουσικής και όχι την ίδια τη μουσική), τότε προφανώς δεν υφίσταται χωρίς κοινό.

αν πούμε οτι η μουσική είναι ένα προϊόν προς κατανάλωση (όπως ένα νόστιμο φαγητό που δεν έχει νόημα να μαγειρευτεί και να μη φαγωθεί) τότε πάλι δεν υφίσταται χωρίς ακροατή.

αν πούμε οτι είναι εξωτερίκευση ενός πράματος που δεν έχει τη δυνατότητα ο κατασκευαστής να εκφράσει με διαφορετικό τρόπο, τότε είναι προσωπική διαδικασία και δεν διαφέρει πολύ από οποιαδήποτε πράξη εκτόνωσης.

Έτσι, οι 2 επιλογές :

δεν είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, αφού παράμετροι της μίας επιλογής αντιστοιχούν και στην άλλη.

θα πω και κάτι Peugeot για να φτιάξω ένα σημείο (to make a point) : Ακόμη και αν δεν ερχόταν ποτέ κανείς στο σπίτι μου, πάλι θα το καθάριζα που και που

 

[ez]

Αν δεν υπήρχε κανενός είδους κοινό να σας ακούσει, θα συνεχίζατε να γράφετε/παίζετε μουσική ή θα το θεωρούσατε μάταιο;

Στο ερώτημα σου απαντώ ναί, θα συνέχιζα, όμως -φαντάζομαι- όχι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Θα ήμουν ψεύτης αν ισχυριζόμουν πως ό,τι γράφω είναι αποτέλεσμα καθαρά εσωτερικής ανάγκης παραμένοντας ανεπηρέαστο απο τις αμέτρητες παραμέτρους της ζωής στον υπάρχοντα κόσμο. Άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο.

Μη ξεχνάτε πως οι όποιες σκέψεις μας ξεκινούν με το δεδομένο της ύπαρξης μας εδώ που είμαστε και "καλλιτεχνούμε", κατά συνέπεια δεν γνωρίζουμε το πως ακριβώς θα νοιώθαμε αν εξαρχής ήμαστε "μόνοι"...

 

[freerock1974]

Μη ξεχνάτε πως οι όποιες σκέψεις μας ξεκινούν με το δεδομένο της ύπαρξης μας εδώ που είμαστε και "καλλιτεχνούμε", κατά συνέπεια δεν γνωρίζουμε το πως ακριβώς θα νοιώθαμε αν εξαρχής ήμαστε "μόνοι"...

Καταλυτικη για το θεμα αποψη.

Το πρωτο που μου ρθε στο μυαλο ηταν να πω ''οχι'' δε θα εγραφα.

Σκεφτηκα λιγο ομως και καταλαβα ποσο βιαστικη απαντηση ηταν.*

Η αμεσως επομενη σκεψη ηταν..

''Και τι θα εκανα? Ποιες σκεψεις-πραξεις-δρασεις θα μπορουσαν να γεμισουν τη μερα μου?Εκτος απο τον ερωτα... ''

Και εδω που τα λεμε,ολη μερα ερωτα..βαριεσαι.Θες το διαλειμμα σου..

Τι θα εκανα στο διαλειμμα?

Η ζωη ενος δημιουργου ειναι συνυφασμενη με τη ανιδιοτελη-χωρις στοχο δημιουργια ως μερος της φυσης του.Αν δεν το νιωθει ετσι,δεν ειναι δημιουργος.

Αυτο πιστευω.

Μπορει να μην ολοκληρωνα την δημιουργια,μπορει να μην διυλιζα τον κωνωπα για το τι ηχο εβγαλα στο μπασο,αλλα θα εγραφα,εστω με μια κιθαρα.

*1)Καποια στιγμη οταν γυρισα απο φοιτητης στη γενετειρα,ημουν ΜΟΝΟΣ.1997.

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ.Περασα ενα τριμηνο δυσκολο.Αποκλεισμου και μοναξιας.

Ειχα φιλεναδα. (το λεω για να δικαιολογησω τα του ερωτος,το αλλο ενδιαφερον πραγμα στη ζωη μας ημων των ανδρων).

Εντελως ασχετη-αδιαφορη με τη μουσικη αλλα μπουκια και συγχωριο...

Το λοιπον..το ριξα στη δημιουργια.Με τα μουτρα.Τετρακαναλο...

Αυτα τα τραγουδια δεν τα εχει ακουσει ποτε κανεις...Εγω εχω να τ ακουσω απο τοτε.

Η εποχη μας,το ιντερνετ,η διαδοση πληροφοριων,πονηματων,δημιουργιων,μας εχει οδηγησει στην λανθασμενη εντυπωση οτι δημιουργουμε για τους αλλους.

Καποιοι δημιουργουν λογω του ιντερνετ..

Το θεμα δεν αναφερεται σ αυτους πιστευω.

εδιτ:Ο καθενας μπορει να απαντησει στον εαυτο του αν ανακαλεσει την στιγμη της πρωτης του δημιουργιας.

Οταν εγραψα στα 14 το πρωτο κομματι μου σε μελλοντικα,δεν περασε επ ουδενι απ το μυαλο μου οτι το εκανα για να το ακουσει καποιος.

Αρα ηταν κατι μεσα μου που ηθελε να βγει.

Τωρα πια,η ακροαση αυτου που κανω απο αλλους,εχει γινει αναποσπαστο κομματι της διαδικασιας.

Αυτο δε σημαινει οτι αν αυτο το κομματι αποκολλουνταν,θα σταματουσα να γραφω.Οσο και αν ενιωθα ενα κενο γιατι αφαιρεθηκε κατι που ''συνηθισα'' να αποτελει αναγκη.Θα συνηθιζα και παλι στα νεα δεδομενα..

Σορρυ που μιλαω σε α' ενικο,νομιζω ομως οτι ο καθενας μας αποτελει μια περιπτωση-μαρτυρια αξια καταγραφης.

 

[Grey]

Να το πάμε λίγο παρακάτω;

Τι μουσική θα έγραφε,για παράδειγμα,ο Φοίβος(τον αναφέρω γνωρίζοντας οτι έχει τεράστιες μουσικές γνώσεις) αν δεν ήταν δέσμιος του κοινού στο οποίο πρέπει να απευθυνθεί;Με λίγα λόγια υπάλληλος του marketing;

Θέλω να πω,καλό και θεμιτό το γεγονός πως πρέπει ένας συνθέτης να γράφει τη μουσική του έχοντας την αντίδραση των ακροατών κατά νου αλλά μέσα σε αυτό το πλαίσιο/δέσμευση ίσως χάνονται μουσικές που έξω απο αυτό θα προκαλούσαν έκπληξη και μάλιστα θετικότατη...

Νομίζω είμαι στα όρια του off topic.

 

[Shelter]

Αναρωτιόμουν λοιπόν και αναλόγως με τον άνθρωπο, το κατά πόσο η ενασχόληση με τη μουσική είναι μια καθαρά προσωπική ανάγκη η οποία παρεμπιπτόντως εξωτερικεύεται και βρίσκει δέκτες ή κατά πόσο είναι μια επικοινωνιακή διαδικασία, στοχευμένη προς τα έξω η οποία χωρίς τα αυτιά του (όποιου) κοινού, δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Μπορει καλλιστα και να ξεκινάει ως αυστηρά προσωπική ανάγκη που παρεμπιπτόντως εξωτερικεύεται και βρίσκει δέκτες, ενώ στην συνέχεια υπάρχει ανάδραση και γίνεται επικοινωνιακή διαδικασία.

Πάντως έχεις όρεξη για ψυχανάλυση μου φαίνεται γιατι το θέμα πάει πίσω στο ποιες δυνάμεις μας κάνουν να νιώθουμε ότι καλύψαμε το κενό που άφηνει ο χρόνος και οι τυπικές δράσεις της καθημερινότητας.

Αυτός ειναι και ο λόγος της διασποράς στις απόψεις.

 

[John Goumis]

 Πάντως η μουσική δημιουργία ποτέ δεν υπήρξε ανάγκη για μένα προσωπικά...ναι, πέρασα την φάση του να παίζεις σε μπάντα που να γράφει τα δικά της κομμάτια, ηχογράφησα, βγάλαμε ντέμο, it was fun και δεν το μετανιώνω, είναι ένα ωραίο ενθύμιο. Πλέον, μου αρέσει απλά να παίζω μουσική, υπάρχει εκεί έξω τόση πολύ καλή μουσική, που δεν βρίσκω νόημα να κάνω κάτι που κάποιος άλλος το έκανε πολύ καλύτερα 40 χρόνια πριν.

 Από την άλλη, η μουσική που μου αρέσει να ακούω, είναι αυτή που είναι άμεσα ''εκτελέσιμη'' σε live καταστάσεις. Δεν μου πολυ-αρέσει να ακούω soundtracks π.χ., ή κομμάτια που έχουν μέσα 5 ηλεκτρικές, μια ορχήστρα και 3 χορωδίες... ΄΄οταν ακούω ένα κομμάτι, μου αρέσει η ιδέα ότι θα μπορούσα να το παίζω μπροστά σε κοινό. Αν δεν υπήρχε λοιπόν κοινό, δεν ξέρω κατα πόσο ενδιαφέρον θα είχα στο να ακούω μουσική anyway.... Το ιδανικό για μένα όσον αφορά την μουσικη, είναι να παίζω τραγούδια που μου αρέσουν πολύ, με την μπάντα μου, μπροστά σε κοινό, είτε 10 άτομα είτε 100...

 

[fusiongtr]

Πάντως έχεις όρεξη για ψυχανάλυση μου φαίνεται

Αμ στα 'λεγα εγώ Σπύρο!

Λοιπόν παιδιά, δέχομαι 12:00-14:00 και 18:00-20:00 καθημερινές, και μόνο το απόγευμα του Σαββάτου.

Τιμές λογικές.

Η υπογραφή μου τα λέει όλα. ;D ;D ;D ;D

Τελικά άρχισα να κάνω σεξ και τα ξέχασα όλα αυτά (μαζί και με τους κωδικούς ρε μαμώτο) και το πράγμα με τα κρυφά τελείωσε εκεί...

Γιατρέ μου είμαι καλά;

Κοίταξε Νικόλα μου, αν και δεν είμαι ο Θάνος Ασκητής, μια χαρά υγιής μου φαίνεσαι! ;D ;D ;D

On topic:

Κοιτάξτε και σκεφτείτε τι παιχνίδια παίζει το "ας το αποκαλέσω ασυνείδητο" στο συνειδητό μας.

Κάνουμε πράγματα, και ενώ πιστεύουμε ότι τα κάνουμε για τον "άλφα" λόγο, οι αιτίες τους είναι πολλές φορές τελείως διαφορετικές από ότι νομίζουμε.

Συνεχίστε να γράφετε για το τι πιστεύετε σχετικά με το θέμα.

Έχει πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον.

 

[freerock1974]

Μιλαμε για δημιουργια δικων μας κομματιων,να παιζουμε κομματια αλλων,

ή αν θα παιζαμε το οργανο μας? :-X

Εγω καταλαβα το πρωτο.

Σπυρο?

 

[fusiongtr]

Μιλαμε για δημιουργια δικων μας κομματιων,να παιζουμε κομματια αλλων,

ή αν θα παιζαμε το οργανο μας? :-X

Εγω καταλαβα το πρωτο.

Σπυρο?

Σταύρο, ο Σπύρος έγραψε καθαρά για μουσική δημιουργία.

ένας προβληματισμός σχετικά με το τι είδους ανάγκη είναι η μουσική δημιουργία

Απλά ίσως δεν την αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Γι' αυτό έγραψε και

θα συνεχίζατε να γράφετε/παίζετε μουσική

 

[freerock1974]

Ισως κανω εγω λαθος θεωρωντας δημιουργια κατι που φτιαχνεις ο ιδιος.Δικο σου.

Το να παιζεις στην κιθαρα ή με το γκρουπ σου κομματια αλλων,το θεωρω ενασχοληση.

Μεα κουλπα.Μου ρθε κολπος...

 

[fusiongtr]

Ισως κανω εγω λαθος θεωρωντας δημιουργια κατι που φτιαχνεις ο ιδιος.

Κι εσύ μου φαίνεται πρέπει να περάσεις για συνεδρία κάποια μέρα.

Τι "λάθος" λες βρε?

 

[Jazzjoker]

Μιλαμε για δημιουργια δικων μας κομματιων,να παιζουμε κομματια αλλων,

ή αν θα παιζαμε το οργανο μας? :-X

Εγω καταλαβα το πρωτο.

Σπυρο?

Η αλήθεια είναι ότι η αφετηρία για το ερώτημα ήταν καθαρά προσωπικού χαρακτήρος. Οπότε ξεκίνησα να απευθύνομαι κυρίως σε αυτούς που γράφουν μουσική. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να αποκλείσω τους πολλούς που απλώς παίζουν. Ίσως για τους τελευταίους, τα πράγματα είναι πιο απλά, ίσως όχι.

Σε κάθε περίπτωση, το ερώτημα αναφέρεται στον πυρήνα της ανάγκης παραγωγής ή αναπαραγωγής τέχνης. Ο οποίος, υποθέτω, ότι σε πολλούς ανθρώπους λειτουργεί με τις ίδιες εσωτερικές διεργασίες ανεξάρτητα με το αν το έργο είναι πρωτότυπο.

 

[freerock1974]

Κι εσύ μου φαίνεται πρέπει να περάσεις για συνεδρία κάποια μέρα.

Τι "λάθος" λες βρε?

Συγνωμη γιατρε.

Παντως βλεπω τηρεις το ιατρικο απορρητο.Μπραβο σου.

Ε ναι λοιπον,θα το πω εγω στον κοσμο οτι εχουμε συνεδρια καθε Πεμπτη ιντερνετικως...

Βεβαια..γι αυτο ερχομαι.Για να το λεω στον κοσμο.. ;D

Σα τη δημιουργια ενα πραμα.. ;D

 

[fusiongtr]

Συγνωμη γιατρε.

Παντως βλεπω τηρεις το ιατρικο απορρητο.Μπραβο σου.

Ε ναι λοιπον,θα το πω εγω στον κοσμο οτι εχουμε συνεδρια καθε Πεμπτη ιντερνετικως...

Βεβαια..γι αυτο ερχομαι.Για να το λεω στον κοσμο.. ;D

Σα τη δημιουργια ενα πραμα.. ;D

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Με ξέρανες άτιμε! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

EDIT: Δηλαδή ρε παιδιά δεν θα είχαμε την ανάγκη της δημιουργίας, αν δεν υπήρχε κανείς να μοιραστούμε το δημιούργημά μας μαζί του? Σαφώς βέβαια το να το μοιραζόμαστε με κάποιον σίγουρα δίνει σ' αυτό άλλο νόημα. Του δίνει υπόσταση, το κάνει "πραγματικό", γιατί ως τότε, κανείς δεν μπορεί να πει τι ακριβώς είναι, ούτε καν ο δημιουργός.

Και κάτι ακόμα. Την καλύτερη απάντηση, ίσως την πάρουμε παρατηρώντας τα παιδιά να παίζουν. Και ναι, κάποια στιγμή θα έρθουν να μας δείξουν τι έφτιαξαν με κάποιο παιχνίδι. Όμως δεν φτιαχνουν κάτι για να μας το δείξουν, το φτιάχνουν για να παίξουν.

 

[freerock1974]

EDIT: Δηλαδή ρε παιδιά δεν θα είχαμε την ανάγκη της δημιουργίας, αν δεν υπήρχε κανείς να μοιραστούμε το δημιούργημά μας μαζί του? Σαφώς βέβαια το να το μοιραζόμαστε με κάποιον σίγουρα δίνει σ' αυτό άλλο νόημα. Του δίνει υπόσταση, το κάνει "πραγματικό", γιατί ως τότε, κανείς δεν μπορεί να πει τι ακριβώς είναι, ούτε καν ο δημιουργός.

Aυτα να τα πεις του Τζιμπουρ που χρησιμοποιει το βιμπρατο του για να βγαζει γκομενες.

Κι ας μη μπορει να πει τι ακριβως ειναι.Το βιμπρατο... ;D ;D ;D

 

[Shelter]

EDIT: Δηλαδή ρε παιδιά δεν θα είχαμε την ανάγκη της δημιουργίας, αν δεν υπήρχε κανείς να μοιραστούμε το δημιούργημά μας μαζί του? Σαφώς βέβαια το να το μοιραζόμαστε με κάποιον σίγουρα δίνει σ' αυτό άλλο νόημα. Του δίνει υπόσταση, το κάνει "πραγματικό", γιατί ως τότε, κανείς δεν μπορεί να πει τι ακριβώς είναι, ούτε καν ο δημιουργός.

Keyword

Με κάτι που κάνεις δεν μπορει να σου αφαιρέσει.

Ακριβώς το ίδιο όμως μπορει να λειτουργήσει και ατομικά.

 

[LK]

Αν δεν κάναμε τα ΠΑΝΤΑ για τους άλλους (ναι θα εμείνω σε αυτή την άποψη), τότε το ερώτημα του Σπύρου θα έμενε αναπάντητο.

Θα κρατούσαμε όλη την (αρχικά) εσωτερική ανάγκη μας να εκφράσουμε τη σκέψη μας, άποψή μας, συναίσθημά μας, επί του θέματος....για τον εαυτό μας.

;D ;D ;D ;D ;D

Όσο για τα παιδιά....δηλαδή μόνο εμένα κυνηγάει ο ανηψίος μου να μου δείξει τις ζωγραφιές του;;;;

Από την άλλη , μπορεί να μου έμοιασε... ;D ;D ;D

 

[fusiongtr]

Όσο για τα παιδιά....δηλαδή μόνο εμένα κυνηγάει ο ανηψίος μου να μου δείξει τις ζωγραφίες του;;;;

Βρε το είπα ότι θα σε κυνηγάει να σου τις δείξει.

Όμως δεν ζωγραφίζει για να σου τις δείξει. Για άλλο λόγο ζωγραφίζει, και αν θέλει να δεις τις ζωγραφιές του είναι γιατί η δική σου αντίδραση, θα καθορίσει σε ένα βαθμό το γιατί το κάνει, και πώς αισθάνεται για αυτό.

Δηλαδή όταν είναι μόνος του δεν ζωγραφίζει?