Πώς αντιλαμβανόμαστε τη μου&#9

[Jazzjoker]

Τελευταίως, τριγυρνάει στο κεφάλι μου ένας προβληματισμός σχετικά με το τι είδους ανάγκη είναι η μουσική δημιουργία και είπα να το συζητήσουμε.

Αναρωτιόμουν λοιπόν και αναλόγως με τον άνθρωπο, το κατά πόσο η ενασχόληση με τη μουσική είναι μια καθαρά προσωπική ανάγκη η οποία παρεμπιπτόντως εξωτερικεύεται και βρίσκει δέκτες ή κατά πόσο είναι μια επικοινωνιακή διαδικασία, στοχευμένη προς τα έξω η οποία χωρίς τα αυτιά του (όποιου) κοινού, δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Για να το κάνω πιο λιανά, θέτω το εξής ερώτημα:

Αν δεν υπήρχε κανενός είδους κοινό να σας ακούσει, θα συνεχίζατε να γράφετε/παίζετε μουσική ή θα το θεωρούσατε μάταιο;

Σκέφτηκα να θέσω το ερώτημα ως ψηφοφορία αλλά δεδομένων των υφιστάμενων παραμέτρων αλλά και αυτών που σίγουρα θα προκύψουν, είναι νομίζω πιο χρήσιμο, όποιος θελήσει να απαντήσει, να μας αναλύσει και πώς το σκέφτεται/αισθάνεται.

 

[LK]

Ασχολήθηκα με τη μουσική (όταν ήμουν μικρός) γιατί πίστευα ότι ψαρώνουν οι γυναίκες.

Όταν κατάλαβα ότι ΔΕΝ, συνέχισα να το κάνω απλά γιατί μπορούσα.

;D ;D ;D ;D ;D

Αν δεν υπήρχε κανενός είδους κοινό να σας ακούσει, θα συνεχίζατε να γράφετε/παίζετε μουσική ή θα το θεωρούσατε μάταιο;

Αν δεν υπάρχει κοινό, δεν κάνω τίποτα.

Δυσκολεύομαι να κάνω και απλές /καθημερινές πράξεις χωρίς κοινό. ;D ;D

 

[Grey]

Δεν χρήζει καν ανάλυσης,τουλάχιστον από μεριάς μου.Η μουσική ακολουθεί τη διαδρομή από μέσα προς τα έξω...ποτέ αντίστροφα.

Βλέπεις,δεν υπήρξα ποτέ επαγγελματίας μουσικός.

 

[Arct]

Τα τελευταία 3 χρόνια η μπάντα μου είναι του backing του youtube και το studio/stage το σπίτι μου (ασφαλώς ενίοτε ισχυει και το "...where i lay my head is home...") αλλά δεν νομίζω πως κάποιος μπορεί να γράψει/παίξει μουσική πάνω από μικρό χρονικό διάστημα μόνο και μόνο για να τον αποθεώνει το κοινο Του...

 

[fusiongtr]

Αχ βρε Σπύρο! Πόσες σελίδες για ένα post αντέχεις?

 

[RayDTutto]

Σίγουρα η δημιουργία μουσικής είναι εσωτερική ανάγκη. Η οποία συχνά δουλεύει καλύτερα όταν συνδυάζεται με και εμπνέεται από εσωτερικές ανάγκες άλλων ανθρώπων.

Τα υπόλοιπα, π.χ. να παίζω καλύτερα το σόλο, να γίνω γρηγορότερος, να κάνω λάιβ, είναι θέματα ματαιοδοξίας.

My USD 0.2

Αν δεν υπάρχει κοινό, δεν κάνω τίποτα.

Δυσκολεύομαι να κάνω και απλές /καθημερινές πράξεις χωρίς κοινό. ;D ;D

Πρόσεχε βρε παιδί μου, θα πάθουν τα νεφρά σου...

 

[LK]

Πρόσεχε βρε παιδί μου, θα πάθουν τα νεφρά σου...

Αν το σκεφτείς καλλίτερα, θα δεις ότι ΤΙΠΟΤΑ σε αυτή τη ζωή δεν έχει νόημα , αν δεν το μοιράζεσαι με άλλους, έστω και έναν.....ο οποίος είναι "κοινό" .

Και στο λέει ένας άνθρωπος χωρίς οικογενειακούς δεσμούς, που ζει ΜΟΝΟΣ του από το 1993.

Ακόμα και στο φαγητό (που είναι βασική λειτουργία επιβίωσης)  , κοινό παρέα θέλουμε.

 

[Haris]

η ενασχόληση με τη μουσική είναι μια καθαρά προσωπική ανάγκη η οποία παρεμπιπτόντως εξωτερικεύεται και βρίσκει δέκτες

Για μένα, ακριβώς αυτό.

 

[LK]

Η εσωτερική- προσωπική ανάγκη να εκφραστούμε μέσω της μουσικής υπάρχει σε όλους.

Αλλά τι σημαίνει η λέξη (το ρήμα) «εκφράζω»;

Σημαίνει : εκδηλώνω, εξωτερικεύω, κάνω φανερό (μια σκέψη, ένα συναίσθημα).

Σε ποιόν;

Στον εαυτό μου;;;;

Η ενέργεια «εκφράζω» προαπαιτεί (εξ ορισμού) ένα αντικείμενο για να μεταβεί….έναν τρίτο…ένα «κοινό», που κατ’ ελάχιστο είναι ένα άλλο άτομο, πλην του εκφραζόμενου.

 

[atreu73]

Τελευταίως, τριγυρνάει στο κεφάλι μου ένας προβληματισμός σχετικά με το τι είδους ανάγκη είναι η μουσική δημιουργία και είπα να το συζητήσουμε.

Νομίζω το είδος της ανάγκης  μοιάζει με αυτό της φαγούρας. Ένας μουσικός θα συνεχίζει να παίζει και χωρίς κοινό γιατί στην πραγματικότητα δεν θα είναι ποτέ χωρίς κοινό. Θα έχει πάντα τον εαυτό του.

 

[geodimitri]

Κατά τη γνώμη μου, η δημιουργία μουσικής και η ενασχόληση μας με αυτήν είναι μια εσωτερική ανάγκη. Επίσης πιστεύω ότι προσβλέπουμε στην εξωτερίκευση της καθότι κάποιον θα ρωτήσουμε τη γνώμη του γι' αυτό που άκουσε.

Βέβαια δεν νομίζω ότι είναι αυτοσκοπός η ακρόαση της μουσικής μας από κάποιο μεγάλο κοινό, αλλά η προσωπική μας ικανοποίηση ότι γράψαμε/συνθέσαμε κάτι που αρέσει σε εμάς.

Οπότε για να απαντήσω και στο ερώτημα του Jazzjoker. Ναι πιστεύω ότι θα συνέχιζα την ενασχόλησή μου με τη μουσική έστω κι αν δεν υπήρχε κανείς να την ακούσει.

 

[fusiongtr]

Η μεγάλη πλάκα είναι ότι αυτά που όλοι σας λέτε, είναι σωστά (κι ας είναι αντίθετα πολλές φορές μεταξύ τους).

Θέτω εδώ έναν ακόμα προβληματισμό.

Τι είναι "κοινό". Που βρίσκεται? Έξω από τον δημιουργό ή μέσα σ' αυτόν? Μήπως και τα δύο? Μήπως είναι η προβολή κάποιων δικών του χαρακτηριστικών σε κάποιον (κάποιους) άλλους, και ταυτόχρονα η εσωτερίκευση (και επεξεργασία) των επιθυμητών χαρακτηριστικών του ανθρώπινου περιβάλλοντος?

Είμαστε (και εμείς) το "κοινό" μας? Και με ποιόν τρόπο?

Κι έναν ακόμα προβληματισμό.

"Έκφραση". Δηλαδή? Είναι ανάγκη? Και γιατί? Έχει σαφώς αποδέκτη. Ποιόν? Κάποιον έξω ή μέσα μας? Μήπως και τα δύο?

Είναι ανάλογο του "εκφράζομαι λεκτικά". Πρέπει πρώτα να έχω ερέθισμα (εξωτερικό περιβάλλον), μετά να το εσωτερικεύσω, να το επεξεργαστώ, και να το εξωτερικεύσω με (λεκτική) συμπεριφορά.

Αν δεν υπάρχει κανείς να με ακούσει, δεν θα σκέφτομαι? Δεν θα αισθάνομαι? Τι θα τα κάνω όλα αυτά τα "προϊόντα" της σκέψης και των συναισθημάτων μου?

Σπύρο στο είπα. Αν γράψω ότι σκέφτομαι-αισθάνομαι, το post μου θα ξεπεράσει τις τρεις σελίδες. ;D ;D ;D

EDIT: Την ώρα που έγραφα, κάτι σχετικό έγραψε και ο atreu73.

 

[LK]

Σπύρο στο είπα. Αν γράψω ότι σκέφτομαι-αισθάνομαι, το post μου θα ξεπεράσει τις τρεις σελίδες.

.

Περιορίσου στις 2 φίλως  ;D ;D ;D ;D

 

[fusiongtr]

Περιορίσου στις 2 φίλως   ;D ;D ;D ;D

;D ;D ;D ;D ;D

Γιατί βρε Λάκη? Θα τις τυπώσεις, και θα έχεις κάτι να διαβάζεις στην τουαλέτα! ;D ;D ;D ;D

 

[LK]

;D ;D ;D ;D ;D

Γιατί βρε Λάκη? Θα τις τυπώσεις, και θα έχεις κάτι να διαβάζεις στην τουαλέτα! ;D ;D ;D ;D

Θα τις τυπώσω, και θα έχω κάτι να διαβάζω στην τουαλέτα.....στο κοινό μου.

;D ;D ;D ;D ;D

 

[fusiongtr]

Θα τις τυπώσω, και θα έχω κάτι να διαβάζω στην τουαλέτα.....στο κοινό μου.

Πρόσεξε όμως, μπορεί να σε παρεξηγήσει και μετά να τσακωθείτε!

Καλύτερα διάβασέ του κάτι από το "Health and Fitness";D ;D ;D ;D ;D

 

[Jazzjoker]

Βρε γράψε εσύ όσο θες Στράτε. Κουβέντα κάνουμε.

Προσωπικά με ενδιαφέρουν πολύ οι απόψεις όλων.

 

[kostas80]

Όπως κάθε μορφή τέχνης έτσι και η μουσική δημιουργία ή απλώς εκτέλεση :

Πηγάζει από εσωτερική ανάγκη , προσφέρει ψυχαγωγία και απόλαυση στον καλλιτέχνη αλλά , δεν θα μπορούσε ποτέ να ολοκληρωθεί αν δεν έβρισκε έστω και έναν ''θαυμαστή'' .

Και ο πιο ντροπαλός και εσωστρεφής εκφραστής της οποιαδήποτε τέχνης θα ήταν ψεύτης αν έλεγε ότι το κάνει μόνο για τον εαυτό του και δεν θα ήθελε ποτέ να εκθέσει το όποιο έργο του .

τούτο πιστεύω .

 

[atreu73]

Πράγματι σαφής απάντηση δεν υπάρχει  πάρτε όμως  ένα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα του τύπου που κλείστηκε σε μια καμπίνα για ένα χειμώνα για να γράψει έναν δίσκο. Που λέτε ότι βρήκε μεγαλύτερη, αν μπορούμε να πούμε, ολοκλήρωση; Στην μοναχική δημιουργική διαδικασία ή στην προβολή της; Σαν να λέμε, στην παραγωγή του έργου ή στην αναπαραγωγή του; 

Και όσο αφορά  την ιδιοτέλεια, ποιος μπορούμε να πούμε ότι είναι περισσότερο ιδιοτελής; Αυτός που προβάλει ή αυτός που μόνο παράγει;