- Μηνύματα
- 513
- Πόντοι
- 28
Θα συμφωνήσω και εγώ με τους υπερασπιστές των live.
Δεν είναι μόνο η μουσική, είναι το όλο κλίμα μιας συναυλίας, από την προετοιμασία πριν πας (κυρίως αν πρόκειται για μεγάλο event) ή ακόμα και η ευχάριστη έκπληξη σε μια απόφαση τελευταίας στιγμής όταν πας σε ένα συνοικιακό μαγαζάκι και βλέπεις μια εντελώς άγνωστη μπάντα που κάτι έχει να σου πει. To live έχει ένα άλλο vibe, είναι το show που κάνει ο καλλιτέχνης, είναι ένα θέαμα ντυμένο με την μουσική.
Επίσης το κάθε live είναι και μια ανάμνηση, ένα ταξίδι με θετικές, αρνητικές ή ουδέτερες αναμνήσεις. Μπορεί να κάνω πολύ καιρό να ακούσω ένα δίσκο, αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω κάποιες συναυλίες που είδα..πραγματικά δεν θα ξεχάσω ποτέ:
- τον Bruce Springsteen στο Pinkpop της Ολλανδίας που έπαιξε ότι του ζήταγε το κοινό σε ένα 3ωρο Live
- τους Manowar στο Rockwave στο Ελληνικό (που κάναν όλα τα λάθη που θα μπορούσαν να κάνουν σε ένα live αλλά δεν με ένοιαζε, έβλεπα manowar live)
- τον Paco de Lucia στον Λυκαβηττό
- το πόσο ξενέρωσα που δεν κατάφερα να βρω εισιτήριο για τους Savatage/TSO στο Wacken πριν λίγο καιρό
και πόσες άλλες
Και είναι και κάτι ακόμα..βλέποντας ένα live στηρίζεις και τους μουσικούς που παίζουν , τόσο υλικά όσο και ηθικά. Για έναν επαγγελματία μουσικό τα Live είναι μια σημαντική πηγή εισοδήματος αλλά και το συναίσθημα οτι υπάρχει κόσμος που αναγνωρίζει/καταλαβαίνει/ταυτίζεται με αυτό που κάνεις δίνει δύναμη για να συνεχίσεις να το κάνεις.
Όποιος έχει παίξει έστω και ένα μικρό ερασιτεχνικό live καταλαβαίνει τι λέω νομίζω, πόσο μάλλον και σε μεγαλύτερα επίπεδα..
Τώρα βέβαια αν δεν σου αρέσει να πηγαίνεις σε συναυλίες, είναι καθαρά δικαίωμά σου..
..και θα συμφωνήσω ότι μερικές μουσικές ταιριάζουν πιο πολύ σε cd παρά σε αρένα. Όπως και οτι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να χαλάσουν ένα live, ειδικά στην ντόπια "έλα-μωρέ-σιγά-ποιός-τα-προσέχει-αυτά" σκηνή. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που ανοίγουμε.
ΥΓ. μας βλέπω για νέο θέμα "τι έχω βαρεθεί να βλέπω σε συναυλίες"...
Δεν είναι μόνο η μουσική, είναι το όλο κλίμα μιας συναυλίας, από την προετοιμασία πριν πας (κυρίως αν πρόκειται για μεγάλο event) ή ακόμα και η ευχάριστη έκπληξη σε μια απόφαση τελευταίας στιγμής όταν πας σε ένα συνοικιακό μαγαζάκι και βλέπεις μια εντελώς άγνωστη μπάντα που κάτι έχει να σου πει. To live έχει ένα άλλο vibe, είναι το show που κάνει ο καλλιτέχνης, είναι ένα θέαμα ντυμένο με την μουσική.
Επίσης το κάθε live είναι και μια ανάμνηση, ένα ταξίδι με θετικές, αρνητικές ή ουδέτερες αναμνήσεις. Μπορεί να κάνω πολύ καιρό να ακούσω ένα δίσκο, αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω κάποιες συναυλίες που είδα..πραγματικά δεν θα ξεχάσω ποτέ:
- τον Bruce Springsteen στο Pinkpop της Ολλανδίας που έπαιξε ότι του ζήταγε το κοινό σε ένα 3ωρο Live
- τους Manowar στο Rockwave στο Ελληνικό (που κάναν όλα τα λάθη που θα μπορούσαν να κάνουν σε ένα live αλλά δεν με ένοιαζε, έβλεπα manowar live)
- τον Paco de Lucia στον Λυκαβηττό
- το πόσο ξενέρωσα που δεν κατάφερα να βρω εισιτήριο για τους Savatage/TSO στο Wacken πριν λίγο καιρό
και πόσες άλλες
Και είναι και κάτι ακόμα..βλέποντας ένα live στηρίζεις και τους μουσικούς που παίζουν , τόσο υλικά όσο και ηθικά. Για έναν επαγγελματία μουσικό τα Live είναι μια σημαντική πηγή εισοδήματος αλλά και το συναίσθημα οτι υπάρχει κόσμος που αναγνωρίζει/καταλαβαίνει/ταυτίζεται με αυτό που κάνεις δίνει δύναμη για να συνεχίσεις να το κάνεις.
Όποιος έχει παίξει έστω και ένα μικρό ερασιτεχνικό live καταλαβαίνει τι λέω νομίζω, πόσο μάλλον και σε μεγαλύτερα επίπεδα..
Τώρα βέβαια αν δεν σου αρέσει να πηγαίνεις σε συναυλίες, είναι καθαρά δικαίωμά σου..
..και θα συμφωνήσω ότι μερικές μουσικές ταιριάζουν πιο πολύ σε cd παρά σε αρένα. Όπως και οτι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να χαλάσουν ένα live, ειδικά στην ντόπια "έλα-μωρέ-σιγά-ποιός-τα-προσέχει-αυτά" σκηνή. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που ανοίγουμε.
ΥΓ. μας βλέπω για νέο θέμα "τι έχω βαρεθεί να βλέπω σε συναυλίες"...