- Μηνύματα
- 4,420
- Πόντοι
- 198
Καταλαβαίνω τι εννοείς, αλλά ίσως εγώ να μην το εξήγησα αρκετά.nickel είπε:Θα διαφωνήσω εδώ με την αντιστοιχία φωτογραφίας / ζωγραφικής σε σχέση με την ηχογραφημένης / ζωντανής μουσικής.
Κάτι που θα αντιστοιχούσε θα ήταν η ζωγραφική μπροστά σε κοινό (πχ. από έναν που κάνει γρήγορες καρικατούρες μπροστά σου - μια μορφή περφόρμανς) με τη ζωγραφική όπου ο ζωγράφος έχει τον χρόνο να χρησιμοποιήσει χίλια-δυό χρονοβόρα εργαλεία και τεχνικές που ούτε φαντάζεται αυτός που θα δει το τελειωμένο έργο.
Το θέατρο και η ζωγραφική υπάρχουν εδώ και 1000ες χρόνια. Με χρήση των σχετικά "απλών" εργαλείων και τεχνικών τους (εννοώντας την τεχνολογία). Το ίδιο και η ζωντανή μουσική.
Ο κινηματογράφος, η φωτογραφία και η ηχογραφημένη μουσική ξεκίνησαν να υπάρχουν (ως τέχνες) λόγω της ανακάλυψης νέων τεχνολογιών. Η υπάρξή της βασίζεται σε πιο... προηγμένες τεχνολογίες σε σχέση με αυτές των πρότερων τεχνών, και επιπλέον οι τεχνικές τους σε αρκετό βαθμό έχουν να κάνουν ακριβώς με τις "νεές" αυτές τεχνολογίες.
Σκέψου το λίγο: Το να βάλεις μία κάμερα σε ένα θέατρο και να τραβήξεις το θεατρικό έτσι, δεν το κάνει ταινία. Πρέπει να παίξουν οι τεχνικές, πολυκάμερα, post production, εφέ (ακόμη και το πλέον απλό των αλλαγών πλάνων), κοκ για να λέγεται κάτι "ταινία". Αλλιώς... Το ίδιο και η φωτογραφία: Ναι, μπορείς να πάρεις μια φωτογραφία ενός πίνακα, αλλά αυτό μάλλον δε λέει τίποτα, εκτός αν αρχίσεις και παίζεις με το φακό, διαφράγματα, photoshop, κοκ.
Υπάρχει ένας καθαρός (σχετικά πάντα) διαχωρισμός μεταξύ των παλαιότερων και των νεότερων τεχνών, αλλά όχι σε σχέση με την ηχογραφημένη vs ζωντανή μουσική. Άρα, σύμφωνα με τα παραπάνω δε βλέπω κάποια αντίφαση στο να γουστάρει κάποιος την ηχογραφημένη μουσική, αλλά όχι τη ζωντανή. Πέραν από προσωπικές επιλογές και δικαιώματα, επιπλέον έχω και τα παραπάνω για να στηρίξω ακριβώς αυτήν την επιλογή του.
Φυσικά όλα αυτά είναι προσωπικές μπαρουφολογίες για κάποιους, αλλά τι να κάνουμε... Καλή Κυριακή σε όλους.