darshan

το έχω δει το digidelay να κάνει τέτοια κόλπα. Τις τρώει τις μπαταρίες για πρωινό. Συμπαίκτης μπασίστας άλλαζε 2 "super duper nitro turbo" μπαταρίες το 3ωρο.

πρώτη φορά που τους είδα ήταν σουπερ, δεύτερη έτσι κι έτσι, γενικά φοβερή μπάντα, με άποψη... Κάνουν βέβαια ότι κάνουν και οι περισσότερες ελληνικές μπάντες, παίρνουν την μουσική της πατρίδας τους και την εκμοντερνίζουν, πάντα στην μητρική τους γλώσσα 8) 8) ;D ;D

ή το "Ακρογιαλιές δειλινά" (βάλε και τον Τσιτσάνη πάτερ μέσα, διατί η προκατάληψις? :))...

;D σίγουρα ακούστηκε βαρύ το "βαριέμαι", μαλλόν δεν έχω βρει τον χρόνο να εξερευνήσω τον Bach... Ίσως με κουράζει το γεγονός ότι πολλά έργα του είναι σπουδές, ασκήσεις, μελέτες, όπως θέλετε πέστε τα, χωρίς να με αγγίζει πολλές φορές κάτι. (μπορεί να είναι γενετικό, τι να πω, θυμάμαι πριν από πολλαααά χρόνια, μπροστά σε ένα πιάνο, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Μπορεί και να ήθελα να πάω έξω να παίξω μπάλλα :)) Είναι σαφές πως ΕΓΩ δεν τον "πιάνω"... Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητώ την αξία του. Και τους U2 βαριέμαι... ;D Αλλά EINAI καλοί. Για την αρχιτεκτονική δομή, την χρήση αριθμών, λόγων, αλληλουχιών, κλπ... Συμφωνώ. Αν και αναρωτιέμαι καμιά φορά αν υπάρχει ένα όριο. Σαν να φτιάχνεις φαγητό και να σου βγαίνει τροφή αστροναύτη ή Ολυμπιονίκη. Τέλειο διατροφικά, αλλά... μήπως θέλει λίγο αλάτι? Μήπως όταν ο συνθέτης παρασύρεται από τον κανόνα που ο ίδιος θέτει, παύει να ψάχνει το αναπάντεχο, την μαγεία? manosx, αδερφάκι μου, με έχεις τρελάνει στις ορολογίες, το διαβάζω 10 φορές για να καταλάβω τι λες... ;D Δεν πειράζει, να ξεστραβώνομαι κιόλας... ;D

αυτό που προπαθώ να πω, με κομψό τρόπο, είναι πως βαριέμαι τον Bach. ::) Πήρε όλους τους κανόνες και τους δούλεψε τέλεια, αλλά είναι σαν να "ακούς" εγκυκλοπαίδεια! :D

αυτό που λέμε, χείμαρρος... Πάρε να χεις! Λογικό που δεν σου ξαναμιλάει ο φίλος σου! ;D Είναι ακροατής και όχι μουσικός και του γράφεις "Μπορεί με το αυτί σου να μην το καταλαβαίνεις, αλλά αν δοκιμάσεις σε πιάνο θα το καταλάβεις αμέσως!".... "Ναι, τα λέμε σε 10 χρόνια, πάω να μάθω πιάνο..." Ο κανόνας πολύ καλός, ωραίο βιντεάκι... Άραγε ποσο του πηρε για να το σκεφτεί κάτι τέτοιο? Θυμήθηκα κάτι που είχα διαβάσει για τον Vivaldi, ότι έγραφε ένα νέο κομμάτι πιό γρήγορα απ'ότι χρειαζόταν σε κάποιον άλλο για να αντιγράψει την παρτιτούρα του! Το Contrapunctus 9 είναι υπερσυμπυκνωμένη θεωρία, μία εφαρμογή κανόνων με αφορμή την φράση 2 δευτερολέπτων στο 0:16... Σε καμία περίπτωση δεν έχω τις γνώσεις για να κρίνω τέτοια έργα (είναι πολλά τα χρόνια πριν ::) ), μπορώ να πω όμως πως πήγες στο άλλο άκρο! Φτάσαμε στον απόλυτο ορθολογισμό, ντετερμινισμός 1000%!! (να πω και εγώ ένα ποσοστό) Πάλι καλά που ήρθε ο Μότσαρτ και το ομόρφυνε λίγο το πράγμα... ;) Για το Imagine δεν είπες... Μάλλον ψάχνουμε την Ανθρώπινη διάσταση στην Μουσική...

marathon, θα προτιμούσες 400,000 $ σε Les Paul ή σε διαμάντια?

τώρα, μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε πως συμφωνούμε ;D (παρεπιπτώντως, την Μπετοβενιάδα πολύ την ευχαριστήθηκα, μπορούμε να προχωρήσουμε τώρα στην Μπαχιάδα? ;) )

spy, έχεις δίκιο. Σύμφωνα με το αρχικό post, αναφερόμαστε σε κάτι σαν και αυτό? http://www.youtube.com/watch?v=6GAHFrLAxzM

είχα και εγώ αυτήν την απορία, αλλά τελικά εξαρτάται από την κιθάρα. Αν έχει αρκετά μεσαίο χαρακτήρα, ο 85 θα μπουκώσει. Σε solid Les Paul, κατέληξα στον 81, ενώ σε chambered έχω τον 85 (πάντα με 18v).

βρε αδελφέ, τι κόλλημα είναι αυτό με τα ποσοστά? ??? Και ποιός παραμυθιάζει? Πάντως, από τα λίγα που ξέρω, πάντα οι μουσικοδιδάσκαλοι πληρωνόντουσαν αδρά (όσο αδρά μπορεί να πληρώνεται κάποιος που ασχολείται με την μουσική... ;D ). Το τζάμπα πεθανε πολύ παλιά!!! Nikolas, πάλι δουλειά μας έβαλες... :) Γιατί το έκανε αυτό ο Bartok?

νομίζω πως θα έχεις χώρο για την μπαταρία. Δες και τον 81-x (ο οποίος υποτίθεται πως ακούγεται σαν τον 81 στα 18volt, μία μόντα που πραγματικά αξίζει). Ή τους blackout. Αν και αν αλλάξεις σε active, νομίζω θα πρέπει να αλλάξεις και τον neck (...). Έχεις τον jazz? Και γαμώ τους μαγνήτες...

Ή σαν τον θάνατο... Ή σαν προσευχή...

Σωστά, εξάλλου η μουσική δεν είναι πρωταθλητισμός. Νομίζω επίσης, μπορεί να κάνω λάθος όμως, πως τότε η φόρμα και οι κανόνες ήταν σημαντικότατο θέμα. Και βέβαια οι επαναστάτες είναι αυτοί που μένουν στην ιστορία. :) Υγ: Ο Beethoven τους έσπαγε... μία τυπική φούγκα...

Συμφωνώ απόλυτα και με αυτό, αλλά δεν καταλαβαίνω με ποιόν και τι διαφωνείς. :) (ο nikolas χρησημοποιήσε το νούμερο 1% σαν σχήμα λόγου φαντάζομαι). Χαίρομαι που χρησιμοποιούμε τον Beethoven σαν παράδειγμα, δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλο. Ο Άνθρωπος που έκανε την Υπέρβαση, και μήπως αυτό δεν είναι απόδειξη του Θείου (divine)? Ο Beethoven, που πίστεψε, δεν περίμενε θαύματα και θεϊκή παρέμβαση. Προσπάθησε να αλλάξει την μοίρα ή στην τελική, να την αντιμετωπίσει όρθιος. Εξάλλου, το αρχικό "μοτίβο" της Πέμπτης, όπως αναλύεται εκ των υστέρων (σωστό και αυτό manosx), δεν είναι τίποτε άλλο, κατά τον Beethoven, από "το χέρι της Μοίρας που χτυπά την πόρτα", σαφώς επιρρεασμένος από την συνεχώς επιδεινούμενη κώφωση του. Οπότε? Οπότε, είναι το ταλέντο, η έμπνευση, η πίστη, το κουράγιο, η δουλειά, οι γνώσεις, οι συγκυρίες. Και σίγουρα δεν είναι απλό! Και ο καθένας λειτουργεί με τον δικό του τρόπο! ευτυχώς...

αξίζει να ψάξεις να βρεις για την σημασία που είχε ο μύθος του Προμηθέα για τον Beethoven. Στο net εκτος από το Creatures of Promeutheus (παραλλαγές, των παραλλαγών, ω παραλλαγές, μιλάμε το παλληκάρι δεν δούλευε απλά, ΕΛΙΩΝΕ!!!), δεν βρίσκω κάτι. Πρέπει να το έχω διαβάσει σε βιογραφία του Ρομαιν Ρολάν. Κάτι μικρό που βρήκα: Prometheus has often been described as the Christ character in Greek mythology since they saw him as the redeemer and saviour of humanity. Beethoven considered the Prometheus self-sacrifice as the highest form of heroic action. The usage of musical material from "Creatures of Prometheus" in the "Eroica" symphony and "Eroica" Variations for piano confirms this assumption. Other versions of the myths don't credit Prometheus with the creation of men, but describe how he refined them through science and art. Sometimes Beethoven's Prometheus is not considered as the fire-bringer, but the "lofty soul, who drove ignorance from the people of his time, and gave them manners, customs and morals". (Sounds like it would be very helpful also today!) According to this interpretation of Beethoven's ballet, Prometheus brought two statues to life and took them to Parnassus where Apollo and the Muses instructed them in the arts.

Ακριβώς αυτό το σημείο!!!!!! Συμφωνώ, όσο δεν έχω συμφωνήσει εδώ μέσα... Και σηκώνω τα χέρια ψηλά, γιατί απάντηση δεν υπάρχει...

θα συμφωνήσω πάνω-κάτω με όσα λες. Είμαστε όλοι κομπλεξικοί. Αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό, Ίσα, ίσα, είναι φυσιολογικό. Από την ημέρα "μηδέν" (και πιό πρίν...), έτσι αναπτυσσόμαστε. Συλλέγοντας εμπειρίες και συναισθήματα, τα οποία είναι αντιφατικά, έως πολύ αντιφατικά. Και αυτό το σύμπλεγμα μας κινεί στην πορεία της ζωής μας. Η συνισταμένη όλων αυτών, όπως "τυχαίνει" σε κάθε άνθρωπο. (Είναι όμως όλοι οι άνθρωποι ίδιοι?) Επί του προκειμένου, η ανία θα μπορούσε να είναι πήγη έμπνευσης, μόνο αν μετουσιωνόταν σε μεταφυσικές ενδοσκοπήσεις (δεν εννοώ αστρικές προβολές και τέτοια... ένα "τι κάνω τώρα που βαριέμαι του θανατά (<--hint), ενώ το ρολόι χτυπά ασταμάτητα?" αρκεί). http://www.youtube.com/watch?v=ntm1YfehK7U

μήπως ο "χορτάτος" (οκ, ο "πολύ χορτάτος") δεν μπορεί να κάνει focus, σε τίποτα, με την αφοσίωση που απαιτεί η "πραγματική" δημιουργία? Αν σου περισσεύουν λεφτά πάντως, γίνε κιθαρίστας.

Σωστά, και το ότι μπορεί και κάνει κάτι τέτοιο ο εγκέφαλος, δεν σημαίνει πως το κάνει πάντα σωστά ή δεν πέφτει σε παγίδες, έτσι δεν είναι? Νομίζω πως η λέξη-κλειδί είναι η λέξη "περιβάλλον". Τι "περιβάλλει" αυτούς τους εμπνευσμενους ανθρώπους? Και πως καταφέρνουν να το επικοινωνούν σε εμάς?

κάποια γυναίκα του πήρε τα μυαλά... :P

ο David ήταν μοντέλο... ::) ο Hendrix ο έρμος, τι πρόλαβε να χαρεί...

Ακούω συνέχεια εδώ και κάτι μέρες την 32η και τελευταία σονάτα του Beethoven... Το άτομο έγραψε jazz στην Βιέννη το 1822 ΘΕΟΚΟΥΦΟΣ!!! Φίλε Nikolas, δεν ξέρω τι κοσμική συγκυρία προκαλεί κάτι τέτοιο... Αλλά αναρωτιέμαι μήπως η μουσική είναι πιό κοντά στο "μεταφυσικό" απ'ότι νομίζουμε. Θα συμφωνήσω για την επαναστατικότητα των έργων που έμειναν στην ιστορία. Πραγματικά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι έγιναν καταλύτες αλλαγών, όχι μόνο στην μουσική, αλλά, όπως αναφέρεις, και στα κοινωνικά δεδομένα και στις ιδέες. Υγ: Τα video με την γραφική ανάλυση είναι υπέρτατο κόλλημα. ;D

http://www.nytimes.com/2006/12/10/magazine/10section1C.t-1.html?_r=1

Τι συγγνώμη?!?! Να σαι καλά για όλες αυτές τις πληροφορίες και την ανάλυση! Πάντως, all things equal, δηλαδή όταν η μελέτη, οι γνώσεις, η αφοσίωση, κλπ., είναι σταθερές, τι είναι αυτό που διαχωρίζει το όμορφο και φρέσκο με το συνηθισμένο και αδιάφορο? Γιατί ο Cobain, οι Lennon/McCartney και ο Cash έγραφαν κομματάρες? Τι ήταν αυτό που διαφοροποίησε τον Beethoven και τον Mozart από τα υπόλοιπα παιδιά-θαύματα της εποχής τους? Υγ: Ένας αρχιτέκτονας μάλλον θα έλεγε "η κατανομή των χώρων και η λειτουργικότητά τους μέσα στον δεδομένο αστικό χώρο" ή κάτι τέτοιο... :D