The Genius Loci

Γιώργο? ;) Κούκλα!! Να υποθέσω ότι θα με αφήσεις να τη δοκιμάσω από βδομάδα, όταν θα έρθω για το... άλλο εργαλείο? ;D

(...συνέχεια) Το ηχητικό αποτέλεσμα σ’αυτή την κιθάρα είναι, για τα δικά μου γούστα, εξαιρετικό. Πέραν του ότι μπορείς να «χαζεύεις» για ώρες με τις διάφορες τονικές επιλογές, η κιθάρα προσαρμόζεται σε κάθε ενισχυτή, κάθε gain πετάλι και κάθε είδος μουσικής, με πρωταγωνιστές βέβαια τους τελείως transparent μαγνήτες του Παππού. Οι οποίοι, μιας και το έφερε οι κουβέντα, έχουν και μεταβλητό πλάτος στα pole pieces ώστε οι χορδές να περνάνε πάνω απ’όλα. Και είναι ΠΟΛΥ ευαίσθητοι στις ρυθμίσεις ύψους. ΠΟΛΥ όμως! Αυτό είναι ακόμα ένα ακτικείμενο πειραματισμού για μένα. Ο τόνος δεν έχει (ευτυχώς) vintage-νεκροφιλικούς προσανατολισμούς :P :P, αλλά δίνει μια αίσθηση που έχει κάτι από P-90. Χωρίς το βζζζζζζ. Εκνευριστικά αθόρυβη. Είτε καθαρός, είτε με γκάζια: Strat on Steroids (ακούς Pascal?). Mission accomplished. ;D Παικτικά το όργανο με βολεύει εξαιρετικά, αν και θέλω ακόμα να πειραματιστώ με παραμέτρους όπως τη ρύθμιση του tremolo, πιθανώς άλλες χορδές κλπ. To μπράτσο είναι τρομερά βολικό (το προφίλ μοιάζει πολύ με της 25th μου), το βάρος είναι...τίποτα, το action και το playability εμπνέει για πολλές ώρες καψίματος. Μιλώντας για τα... κσύλα, ο συνδιασμός (βοηθούντως του πολύ σφιχτού neck pocket) έχει πολύ ωραίο resonance και τρομερό sustain, ενώ το attack της νότας είναι ομαλό και ελεγχόμενο. Τα μπάσσα είναι σφιχτά, τα καντίνια είναι τσαμπουκαλεμένα, γενικά ό,τι πρέπει για τη «modern Strat» που είχα κατα νου. Τίποτα απολύτως απο τα παραπάνω δεν θα ήταν εφικτό βέβαια, αν τη συναρμολόγηση δεν αναλάμβανε ο καλός φίλος και πασίγνωστος τεχνικός Πήτερ Πλατής, που οι περισσότεροι γνωρίζετε από το μαγαζί του, Rockpile. Ο Πήτερ λίαν συντόμως (αν δεν το έχει κάνει ήδη) θα ξαναρχίσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα ως τεχνικός, που είχε διακοπεί για μικρό χρονικό διάστημα, σε νέα έδρα. Για να δώσω ένα παράδειγμα της σημασίας που έχει η προσοχή στη λεπτομέρεια, ο Πήτερ ασχολήθηκε ώστε να προσαρμόσει με το βέλτιστο τρόπο (και όχι, «βιδώνουμε και τελειώσαμε») τη σύνδεση του μπράτσου στο neck pocket. Αυτό είναι ένα πράγμα που κάνει μια partcaster «πραγματική κιθάρα» σε σχέση με «συναρμολογούμενο απο ανταλλακτικά» και δίνει το flair που χαρακτηρίζει μια custom κατασκευή. Ο υποφαινόμενος, πέρα από setup, γυάλισμα/στρογγύλεμα τάστων, κλπ, έκανε μια (ουσιαστική για μένα αν και ασυνήθιστη) παρέμβαση στο μπράτσο: ελαφρύ scalloping στις ακμές της ταστιέρας (ανάμεσα στα τάστα). Έχω ακούσει ότι κάποιος... ερασιτέχνης συνάδελφος στην Αμερική κάνει κάτι παρόμοιο, αν και αυτός είναι λιγώτερο διακριτικός. Ονομάζεται μου φαίνεται. Jim Tyler... ή κάτι τέτοιο. :P :P :P Πέραν της πλάκας, έχω δοκιμάσει στο παρελθόν σε 2-3 κιθάρες τη συγκεκριμένη παρέμβαση και το αποτέλεσμα είναι ένα μπράτσο σαν να έχει παιχτεί 40 χρόνια (αλλά με φρέσκα τάστα!). Α ναι, παρέλειψα ότι το φινίρισμα στο μπράτσο είναι με λάδι και κερί, που έχει τριφτεί μέχρι να γίνει σατινέ. Ναι, ξέρω, όπως μας έχουν ενημερώσει κάποιοι νεόκοποι φωστήρες του φόρουμ είναι μαλακία να το κάνεις έτσι... εγώ πάλι θα εμπιστευτώ τους ανθρώπους της Ernieball (μεταξύ άλλων) που το κάνουν εδώ και καμμιά 25αριά χρόνια. Καμμιά κιθάρα δεν είναι ολοκληρωμένη χωρίς τα σηματάκια της... και αυτή έχει φυσικά. Της WARMOTH! Όπως αξίζει (με καμάρι) να φέρνει. Με τίποτα δεν θα έβαζα κάτι άλλο σ’αυτό το όργανο, ούτε καν «τιμής ένεκεν». Δεν είναι replica (που κάπως θα δικαιολογείτο). Η διδακτική πλευρά του θέματος: 1) Έχουμε σαφείς και ρεαλιστικούς στόχους. Δεν πάμε στο κουτουρού να βάλουμε ό,τι εντυπωσιακό και «προχώ», που μπορεί να μην έχει κανένα νόημα 2) Δεν βιαζόμαστε. Really… ΔΕΝ ΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ! Αξίζει για ένα όργανο που το έχεις στο μυαλό σου με συγκεκριμένο τρόπο, να περιμένεις 1-2 μήνες, προκειμένου να βρεις ό,τι χρειάζεσαι στην κατάλληλη τιμή. 3) Εκμεταλευόμαστε τις ευκαιρίες στο ebay ή αλλού (π.χ. οι Lawrence ήταν σε προσφορά με δωρεάν το Q-Filter και τα μεταφορικά) ακόμα και αν η κιθάρα θα ακολουθήσει μετά από 2-3 μήνες. Αρκεί να είμαστε σίγουροι 4) Εμπιστευόμαστε μάστορα όπου θεωρούμε ότι θα κάνει την τέλεια δουλειά που δεν μπορούμε εμείς 5) Είμαστε ευέλικτοι και έτοιμοι να δοκιμάσουμε άλλες λύσεις, αν κάτι δεν παίξει με την πρώτη. Αλλά και στην πορεία είμαστε ανοιχτοί σε πειραματισμούς, αυτό είναι το νόημα της «προσωπικής μας» κιθάρας άλλωστε. Π.χ. μελλοντικά θα ήθελα να δοκιμάσω άλλες τιμές πυκνωτών/αντιστάσεων για το Q-Filter. Τα υποχρεωτικά (φωτό και κλιπς μάστορα...): Μέχρι στιγμής από τα μέλη του forum, ο Epikouris και ο Audiokostas την έχουν ακούσει (o δεύτερος μάλιστα την έπιασε και στα λαίμαργα χεράκια του) οπότε μπορούν να πουν κι’αυτοί τη γνώμη τους. Δυστυχώς για τους οφθαλμολάγνους, η φωτογραφική μου μηχανή αποφάσισε να βγει στη σύνταξη... έχω μόνο μια ψιλομίζερη φωτό που ελπίζω να δίνει μια γενική εικόνα, και υπόσχομαι καλύτερες το συντομότερο (Όπως και clips βέβαια!). Έκτοτε αφαίρεσα τα μεταλλικά knobs και έβαλα κλασσικά Strat, γιατί τα άλλα ήταν κάπως ψηλά και δυσκόλευαν στο tremolo… θα δούμε για το μέλλον πάντως.

Όσο ο Harilatron περιμένει τα κομμάτια για να φτιάξει τη δικιά του (http://www.noiz.gr/index.php?topic=185756.0), θα ήθελα να παρουσιάσω εδώ την δικιά μου καινούργια Warmoth (super?) Strat, που ολοκληρώθηκε πριν λίγο καιρό. Σαν να ακούω τους πιο παλιούς: "άσε μας ρε TGL... εσύ δεν έλεγες πως δεν θα ξαναφτιάξεις partcaster?" Κοιτάξτε παιδιά... κάθε σπίτι χρειάζεται μια Strat... και εξάλλου έχω ξαναπεί ότι είμαι αδυνάτου χαρακτήρος και παρασύρομαι. Good enough? :D Το thread αυτό λοιπόν –ελπίζω να- έχει διπλό νόημα: από τη μία, ένα μέλος του forum μοιράζεται τη χαρά του με φίλους, από την άλλη ίσως υπάρχει και ένας «διδακτικός» χαρακτήρας. Πολλοί φίλοι ρωτάνε συχνά για partcasters και καμμιά φορά παρασύρονται, ειδικά αν είναι η πρώτη φορά. Επομένως θα ήμουν ευτυχής αν το παρόν χρησίμευε και σαν ένας «οδηγός» για το πως θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να οργανώνουμε «στρατηγικά» ένα τέτοιο εγχείρημα. Πάμε λοιπόν... Στόχος: δεν είχα στο μυαλό μου μια τυπική, vintage Strat.Είχα φτιάξει τέτοιες στο παρελθόν και, συν τοις άλλοις, υπάρχουν διαθέσιμες έτοιμες σε εξαιρετικές τιμές και ποιότητα. Ο σκοπός ήταν να φτιαχτεί μια modern Strat, που θα βρισκόταν πιο κοντά στα χωράφια... εχμμμ... αντιγραφέων (που μετά... αντέγραψε η 7ender) όπως ο Suhr, o Anderson και ο Tyler. Προσοχή: δεν μιλάω για εφάμιλλη «ποιότητα» (όπως και να την αντιλαμβάνεται κάποιος) αλλά για ίδια «συνταγή». Πιο all-around όργανο λοιπόν, με μια μείξη παραδοσιακών και μοντέρνων στοιχείων και σύμφωνα με τις προδιαγραφές που με εξυπηρετούν προσωπικά. ;) Εξ’αρχής είχα αποφασίσει για τύπο ξύλων, χρώματα, ηλεκτρικά και λοιπά περιφερειακά. Είχα επίσης αποφασίσει να αγοράσω τα βασικά από τη Warmoth. Ωστόσο, επειδή τα λεφτά πλέον, σε αντίθεση με τις Στρατ, δεν φυτρώνουν στα δέντρα, έκανα υπομονή ελέγχοντας κάθε τόσο το showroom της Warmoth, και περιμένοντας αυτό που ήθελα. Σε περίπτωση που αγόραζα κατόπιν παραγγελίας ό,τι χρειαζόμουν, θα πλήρωνα τουλάχιστον ένα 20% παραπάνω. Το μπράτσο το είχα σταμπάρει και ευχόμουν να μην προλάβει άλλος... και μια μέρα, που μάλιστα ήμουν ταξίδι στην επαρχία, βρέθηκε και το σώμα! Ήταν καιρός να βγει η πιστωτική... Σώμα: Swamp Ash, βάρους 3lb 9oz, με heel contour και σε χρώμα Candy Tangerine! Αυτό που έψαχνα ακριβώς, και πολύ ελαφρύ! Check. ;) Μπράτσο: Maple, με Pau Ferro ταστιέρα, 9,5’’ radius και ’59 contour. Το nut είναι το «φαρδύ» 1 11/16", όπως το ήθελα. Εδώ δεν θα με πείραζε να είναι 12άρι το radius, αλλά δεν έχω πρόβλημα και με αυτό. Είχα όμως πρόβλημα να πάρω Warmoth Pro μπράτσο, λόγω του φόβου ότι το βαρύ trussrod θα είχε επιπτώσεις στον ήχο. Επίσης είχα μια αμφιβολία για compound radius (υπήρχε εξίσου ωραίο, κατά τα άλλα ίδιο μ'αυτό που πήρα). Επέλεξα λοιπόν τελικά ένα Vintage Modern, με απίθανα νερά στο Pau Ferro και τους ζήτησα να βάλουν Tusq XL nut να ανοίξουν τις τρύπες για Sperzel tuners και να εγκαταστήσουν jumbo frets. Μαζί αγόρασα ένα pickguard 8-hole conversion (γιατί δε μου αρέσουν οι δεκάδες τρύπες για βίδες στο σώμα), σε Vintage White χρώμα, ανισομεγέθεις βίδες για το μπράτσο και neck plate. Οι τύποι στην Warmoth ήταν εξυπηρετικότατοι ακόμα και όταν τα ταχυδρομεία μας κάνανε μια πατάτα στην εισαγωγή tracking data στο σύστημα, με αποτέλεσμα να φαίνεται ότι το δέμα μου είχε πάει... στην Πελοπόνησο... ::) Μου έστειλαν όλα τα χαρτιά με email άμεσα και γενικώς ήταν κοντά στον πελάτη από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή. High marks και μπράβο τους. :) Το hardware (ότι δεν είχα ήδη στο σεντούκι) αγοράστηκε από τον Stewmac, με την ευκαιρία παραγγελίας και κάποιων αναλλώσιμων και λοιπόν εργαλείων. Διάλεξα Sperzel locking tuners, σε satin chrome, αποδεδειγμένα καλά κλειδιά αν και ίσως όχι τα πιο σύγχρονα σήμερα. Για tremolo, κατόπιν σκέψης και έρευνας, κατέληξα στο Goton/Wilkinson VSVG: http://www.stewmac.com/shop/Bridges,_tailpieces/Electric_guitar_tremolos/Wilkinson_Gotoh_VSVG_Vintage_Tremolo.html?actn=100101&xst=3&xsr=75754 Πρόκειται για ένα tremolo που ακολουθεί την παραδοσιακή συνταγή, με 1-2 έξυπνες αναβαθμίσεις. Καταρχάς έχει bent steel σελάκια... μόνο που είναι 2-3 φορές μεγαλύτερα από τα μίζερα vintage της Strat :P. Αυτό μεταφράζεται σε πολύ καλύτερο sustain χωρίς να θυσιάζεται ο ήχος με έντονο κομπρεσσάρισμα. Επίσης τα σελάκια κλειδώνουν με έναν απλό μηχανισμό. Push in arm και steel block (με staggered τρύπες για τις χορδές) ολοκληρώνουν την εικόνα. Για τους φίλους του Andy Timmons, είναι αυτό που φοράει η signature Ibanez του. Μια απόδειξη ότι μπορούν να βρεθούν απλές και φτηνές λύσεις στην επιλογή υλικών, πήρα αυτά τα strap buttons: http://www.stewmac.com/shop/Hardware,_parts/Electric_guitar:_Strap_buttons/Gripper_Strap_Buttons.html?actn=100101&xst=3&xsr=226 No need for locking straps here… Και πάμε στην καρδιά της κιθάρας. Από τα Χ"γεννα που ο θείος Bill είχε ένα special sales, είχα προμηθευτεί ένα σετ L-280/L-280/L-290 μαγνητών. Μαζί ήρθε σαν δωράκι και ένα Q-Filter. Για το Q-Filter έχουμε συζητήσει ξανά στο forum. Για περισσότερες πληροφορίες, αναζήτηση. Επίσης, σ’αυτή τη σελίδα: http://guitarsbyfender.yuku.com/topic/2992/Q-filter-What-does-it-do-exactly?page=1 Αν και το Q-Filter είναι ένα πανέξυπνο κύκλωμα, η χρήση του συνιστάται κυρίως σε hot μαγνήτες. Ωστόσο αποφασίστηκε η ενσωμάτωσή του, τόσο ελέω πειραματισμού, όσο και γιατί είχα το προαίσθημα ότι θα έδινε το κάτι παραπάνω στις τονικές επιλογές (και δεν διαψεύσθηκα). Στα ηλεκτρικά λοιπόν, υπάρχει ένα master volume και ένα master tone. To Volume είναι push/pull, και στην πάνω θέση βάζει τον bridge μαγνήτη σε ο,τιδήποτε υπάρχει στον επιλογέα. Έτσι γίνονται διαθέσιμες οι θέσεις bridge+neck και όλοι οι μαγνήτες μαζί. Αρκετά συνηθισμένο σαν μόντα. Αμφότερα τα pots είναι 250άρια και στο volume υπάρχει (φυσικά) treble bleed. Υπάρχει επίσης ένας τριθέσιος διακόπτης, που ελέγχει το Q-Filter, και το συνδέει με το tone control. Παραθέτω link από το φόρουμ του Παππού, που εξηγεί την λειτουργία στις 3 θέσεις: http://guitarsbyfender.yuku.com/topic/10371/3-tone-options-with-one-mini-switch-and-q-filter Στην μία θέση λοιπόν, το tone λειτουργεί ως είθισται (boooring… ειδικά από τη στιγμή που ο L-290 και το ice-pick είναι μαλωμένοι... οπότε μόνο σαν ειδικό εφφέ έχει νόημα, kateme... ή για να παίζεις jazz με το neck :P). Στη μεσαία θέση, το tone εμπλέκει το Q-Filter και λειτουργεί, πολύ χονδρικά, σαν ένα είδος παραμετρικού EQ. Τελείως ανοιχτό το tone, δεν έχει καμμία επιρροή. Στην τελείως κλειστή θέση, ο ήχος είναι σαν να προέρχεται από μαγνήτες ακουστικής κιθάρας (!), ειδικά αν έχουν επιλεγεί και οι τρεις μαγνήτες μαζί (που δίνει ένα πεσμένο σήμα). Ενδιάμεσα είναι που συμβαίνουν τα μαγικά πράγματα, καθώς ολόκληρη η τονική συμπεριφορά του μαγνήτη αλλάζει, με ομαλό τρόπο μεν, ευδιάκριτα δε. Στην τρίτη θέση, το tone λειτουργεί σαν ένα ρυθμιστικό εμπέδησης. Με απλά λόγια, είναι σαν να αφαιρείς τυλίγματα από το μαγνήτη. Το σήμα λοιπόν αδυνατίζει, αλλά όχι με τον τρόπο που κάνει ένα τυπικό volume control. Ο χαρακτήρας του μαγνήτη είναι σαφώς ευδιάκριτος. Πρακτικά μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί το tone control σαν «ανάποδο booster» σ’αυτή τη θέση.

Με το καλό Χάρυ! ;D Βέβαια... σε πρόλαβα... όπως θα δεις πιο αργά το βράδυ που θα έχω χρόνο να το ανεβάσω! Μου κάνει εντύπωση πάντως που αποδεικνύεται πάλι το... great minds think alike. :P ;D

Τα γράφουμε, αλλά ποιος τα διαβάζει: http://www.noiz.gr/index.php?action=articles;sa=view;article=65 Από τότε που γράφτηκε πάντως το άρθρο, έχουν υπάρξει μερικές καινούργιες εκδόσεις προϊόντων (καμμία δεν έχει αναφερθεί μέχρι τώρα στο thread, όπως το Mk2 της Musicom, και τα τελευταία G-Lab).

Σπύρο, πιθανώς να έχεις δίκιο για τις σκνίπες, εγώ γνώριζα ότι μόνο ένα είδος προσβάλλει τους σκύλους, όχι ότι έχει και ιδιαίτερη σημασία πάντως, γιατί το παρακάτω: ... είναι απόλυτα σωστό και λογικό αλλά και επαρκές για όλους τους κινδύνους.

Αναφέρεσαι στα σχόλια προφανώς... είναι αλήθεια ότι, όχι μόνο στην Ελλάδα, υπάρχουν άπειροι ηλίθιοι "φιλόζωοι". Έχω συναντήσει στο δρόμο αρκετούς: με το σκυλί χωρίς λουρί (απαγορεύεται ήδη από το νόμο), με το σκυλί σε φλέξι να πηγαίνει 10 μέτρα μπροστά τους (σωστό: το σκυλί είναι ο pack leader, ο άνθρωπος πίσω είναι πολύ βλάκας για να είναι...), χωρίς να μαζεύουν τις ακαθαρσίες του ζώου και πολλά άλλα, και, βέβαια, σαν κλασσικοί ελληναράδες, έχουν και ΓΝΩΜΗ για το πως θα έπρεπε να είναι τα πράγματα. Fuck 'em dude...

Δεν πρόκειται για την κοινή σκνίπα. Δες αυτό το link: http://www.alfa-omega.gr/article.asp?AID=1029 Σε ποιο νομοσχέδιο αναφέρεσαι greg?

Φυσικά και θα πληρώσεις Τελωνείο! ;D ;D Εντάξει, ηρέμησε, το λογικό είναι να πληρώσεις, αλλά συνήθως περνάνε έτσι... στη χειρότερη υπολόγισε +30% επί του συνολικού κόστους. Ναι, με paypal θα πληρώσεις. Πήγαινε από την επιλογή "NF singles available now", για να δεις αυτά που είναι άμεσα διαθέσιμα.

Τι σκύλο έχεις Νίκο?

Μαραθώνιε... γι'αυτό κάνουμε εξετάσεις αίματος κάθε χρόνο στο σκύλο... για να μην τη γλυτώσει "κατά τύχη". ;)

Βασικά, μέχρι ένα βαθμό, ο ένας "επιλέγει" τον άλλον.... αν ο σκύλος σου ήταν από φυσικού του υψηλής ενέργειας ζώο, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι... μακάρια ήρεμος. Κάποια στιγμή θα ξέσπαγε.

Τι δείκτη είχε? Πλέον το Καλαζάρ δεν αποτελεί τον εφιάλτη του παρελθόντος... και μεγάλο ρόλο παίζει το πόσο καλά αισθάνεται το ζώο στο περιβάλλον του.

Για... γκαζοκαταστάσεις (και όχι μόνο) δες και αυτούς: http://www.guitarfetish.com/Alnico-Fatbody-Oversized-Polepiece-Tele-Bridge-Pickup_p_75.html (υπάρχει και neck)

Αυτό σημαίνει ότι είναι υγιές το σκυλί... εξάλλου τα σκυλιά και στα (αναλογικά με τους ανθρώπους) 60, 70 ή και παραπάνω χρόνια τους είναι δραστήρια... σε αντίθεση με εμάς!

Ακριβώς σ'αυτό το (συνεχιζόμενο) πείραμα της Σιβηρίας αναφέρεται και το documentary. ;) Παρεμπιπτόντως, η ταχύτατη "δημιουργία" ενός νέου είδους (του σκύλου, με υπαρκτές διαφορές στο DNA περί το 0,2% σε σχέση με το λύκο, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες), αποτελεί ηχηρό χαστούκι και στους... αρνητές της Θεωρίας της Εξέλιξης (υπάρχουν πολλοί τέτοιοι καθυστερημένοι θρησκόληπτοι στο Bible Zone των ΗΠΑ, που πιστεύουν ότι ο άνθρωπος συνυπήρχε με τους δεινόσαυρους... και απαιτούν να διδάσκεται κάτι τέτοιο στα σχολεία... ::)). Βέβαια, ειδικά για το λύκο, το DNA του επιτρέπει πάρα πολύ μεγάλη ποικιλία γενετικής έκφρασης. Δηλ. όλοι αυτοί οι σκύλοι που βλέπουμε γύρω μας "προϋπήρχαν" δυνάμει μέσα στο λύκο, απλώς δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να εκφραστούν γεννετικά.

Δύο πολύ ωραία thread για τους microcoils: http://www.tdpri.com/forum/just-pickups/268389-bill-lawrence-micro-coil-pups.html (ειδικά από τη δεύτερη σελίδα) http://guitarsbyfender.yuku.com/topic/10702/microcoil-coloration-guide

Πρόκειται για μια γραμμή εκτροφής με παγκόσμια διάσταση (ας τα λέμε όλα αυτά "Ορεινούς Μολοσσούς", μιας και αναπτύχθηκαν σε τέτοια μέρη κυρίως) και τεράστια Ιστορία. Χρησιμοποιήθηκαν και σαν πολεμικά σκυλιά και κυρίως σαν προστάτες κοπαδιών. Και όταν λέμε προστάτες, δεν εννοούμε από κατσικοκλέφτες και λύκους (αυτά είναι τσικό), αλλά ακόμα και από... τίγρεις. Σήμερα υπάρχει (δυστυχώς...) μια μόδα να παίρνει κόσμος μεγάλους μολοσσούς (π.χ. Καυκάσιους) για το σπίτι ή το εξοχικό του. Πρόκειται για μια από τις αγριότερες, πλέον μεγαλόσωμες και δυνατές φυλές και απαιτούν ΤΕΡΑΣΤΙΑ εμπειρία από το χειριστή τους, που ίσως και αυτή να μη φτάνει. Και ένα ανεξέλεγχτο ζώο 90+ κιλών που μπορεί (ευχαρίστως) να τα βάλει με τίγρεις και αρκούδες ανάμεσα σε ανθρώπους, είναι συνταγή για καταστροφή. Εδώ είναι το θέμα. Ο σκύλος είναι μια μικρή υπόμνηση και της δικής μας καταγωγής, Ιστορίας και σχέσης με τη φύση... κανονικά θα έπρεπε να προσπαθούμε εμείς να γίνουμε λίγο περισσότερο "ζώα" κοντά του και όχι να τον κάνουμε "άνθρωπο"...

Μια χαρά... Το ότι τρώει μπάλλες και κυνηγάει πεταλούδες είναι μέσα στο γονίδιό του... φυσικά εδώ μπαίνουμε σε μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ συζήτηση που έχει να κάνει με την "εκπαίδευση" του σκύλου, δηλ. πως μπορούμε να διοχετεύσουμε τις γεννετικές ιδιαιτερότητες κάθε ράτσας σε μη-επιβλαβείς δραστηριότητες. Παράδειγμα: μετά την ταινία "Η Μάσκα" γέμισε ο τόπος Τζακ Ράσελ. Και γιατί όχι: γλυκύτατο σκυλί φαίνεται, μικρόσωμο (άρα κατάλληλο για σπίτι, right? Wrong! ;)), παιχνιδιάρικο, μια χαρά. Η έλλειψη γνώσης σχετικά με τις φυλές, αλλά και το (απαράδεκτο και καταδικαστέο) εμπόριο κουταβιών σε "pet shop" οδήγησε πολλά τέτοια ζώα να βρεθούν σε χέρια άσχετων ανθρώπων με καλές προθέσεις. Το Τζακ Ράσελ δημιουργήθηκε για να κυνηγάει και να σκοτώνει ΠΟΛΛΑ τρωκτικά, σε ΕΛΑΧΙΣΤΟ χρόνο. Η εμφάνιση του παραπλανά: πρόκειται για έναν ευσυνείδητο, ψυχωτικό μικρό φονιά. ;D Αν κάποιος πάρει ένα τέτοιο στο σπίτι του, να είναι έτοιμος να το πηγαίνει 3 ώρες (γρήγορες) βόλτες την ημέρα, εκτός αν δεν τον πειράζει να αρχίσει να του τρώει μαξιλάρια, κουκλάκια, τηλεκοντρόλ, φούτερ, και ό,τι άλλο του τραβήξει την προσοχή. Και στην απολύτως χειρότερη περίπτωση να φρικάρει και να αρχίσει να δαγκώνει τα παιδιά του. Το παραπάνω πάντως είναι γενίκευση. Η φυλή δεν προσδιορίζει απόλυτα τη συμπεριφορά. Για κάθε δεδομένο σκύλο, υπάρχει και το λεγόμενο "επίπεδο ενέργειας": πολύ χαμηλό, χαμηλό, μέσο και υψηλό. Απλώς κάποιες φυλές είναι πιο δραστήριες από άλλες (π.χ. Τζακ Ράσελ vs Δανέζικος Μολοσσός) και πρέπει να λαμβάνεται αυτό υπόψιν κατά την επιλογή. Όπως επίσης, γιατί να πάρει κάποιος Τζάκ Ράσελ σήμερα? Για να του τρώει τα ποντίκια? Όχι, γιατί είναι πολύ δραστήριος άνθρωπος, γουστάρει τις βόλτες στο βουνό και το παιχνίδι με το σκύλο του και θέλει ένα μικρόσωμο σκύλο που να ανταπεξέρχεται. Δεν κάνει η κάθε φυλή για κάθε άνθρωπο. Πολύ σημαντικό. Και το βασικότερο απ'όλα είναι πως μεγαλώνει ο σκύλος. Ο σκύλος έχει ΠΑΝΤΟΤΕ ανάγκη από αρχηγό (είναι μέσα στο κύτταρό του και ο λόγος που ο λύκος είναι τόσο πετυχημένο ζώο). Πρέπει πάντοτε να ξέρει τη θέση του μέσα στην οικογένεια, τι του επιτρέπεται, τι όχι και πότε. Αυτό είναι άλλο ένα τεράστιο θέμα, πολλών δεκάδων σελίδων... :)

Έχω πολλά, τι φυλή είναι ο σκύλος?

Εισαγωγή: Γνωρίζω ότι πάρα πολλοί φίλοι στο forum είναι φιλόζωοι και ειδικότερα κυνόφιλοι, ανεξάρτητα αν έχουν ή όχι σκύλο υπό την κηδεμονία τους. Ξεκινάω αυτό το thread ώστε όποιος θέλει να γράφει ή να ρωτάει για τον καλύτερό μας φίλο. Η αφορμή: Μιλούσα προ καιρού με τον blue στο τηλέφωνο και πάνω στη συζήτηση του συνέστησα μερικά documentaries για σκύλους. Ένα τουλάχιστον απ'αυτά, που το ξαναείδα πρόσφατα, αξίζει οπωσδήποτε να το δουν όλοι. Είναι το "Dogs that changed the World" του Nature: http://www.pbs.org/wnet/nature/episodes/dogs-that-changed-the-world/introduction/1273/ Πολύ συνοπτικά: το ντοκυμαντέρ παραθέτει τις πλέον σύγχρονες θεωρίες για το πως προέκυψε ο σκύλος εξελιγχτικά από το πλέον πετυχημένο χερσαίο apex predator στην Ιστορία του Πλανήτη, το λύκο. Αντιθέτως με παλιότερες θεωρίες, σήμερα είναι πλέον βέβαιο πως η "εξημέρωση" του λύκου (σχήμα οξύμωρο από μόνο του) επιτεύχθηκε μέσα σε μερικές μόνο γεννιές. Ανάλογο πείραμα έχει πριν μερικές δεκαετίες γίνει και με σιβηριανές αλεπούδες (αναφέρεται στο ντοκυμαντέρ εκτενώς). Με πολύ λίγα λόγια, σκύλοι έγιναν οι... λύκοι που... προτίμησαν να είναι πιο κοντά στον πρωτόγονο άνθρωπο. Δηλαδή, δεν επιλέξαμε εμείς, επί της ουσίας, να εξημερώσουμε το λύκο. Ο λύκος επέλεξε να "εξημερωθεί" και να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο. ;) Όλα, μα όλα, ΜΑ ΟΛΑ, τα πειράματα που έχουν γίνει για την εξημέρωση άγριων λύκων, έχουν αποτύχει παταγωδώς. Ο λύκος απλά ΔΕΝ εξημερώνεται με τις συνήθεις ανθρώπινες μεθόδους που πέτυχαν, ας πούμε, στα κοτόπουλα και τα άλογα. Ο σκύλος έχει ονομαστεί το πιο πετυχημένο παράσιτο στην Ιστορία του Πλανήτη. Στην πραγματικότητα αυτό είναι η μισή αλήθεια. Ο σκύλος και ο άνθρωπος, όπως γλαφυρά αποδεικνύει το εν λόγω documentary, υπήρξαν συμβιωτικοί οργανισμοί. Και, για να το πάμε ένα βήμα παραπέρα: Ολόκληρη η πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού, δεν θα ήταν δυνατή, ή θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν υπήρχε ο σκύλος. Ναι, είναι τόσο σοβαρά τα πράγματα... ;D Σκεφτείτε το: - Χωρίς το σκύλο-φύλακα, για να προειδοποιεί και να προστατεύει από τα άγρια ζώα, ο πρωτόγονος άνθρωπος δεν θα μπορούσε με ασφάλεια να φτιάξει καταυλισμούς, που εξελίχθηκαν τελικά σε πόλεις. - Το αυτό για την προστασία από άλλους ανθρώπους... - Χωρίς το σκύλο-κυνηγό, αυτή η δραστηριότητα θα είχε παραμείνει στο απολύτως τυχαίο, επίπονο και φτωχό σε αποτελέσματα επίπεδο της εποχής των παγετώνων. Με τίποτα δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί το κυνήγι για να συμβάλει στην θρέψη μεγάλων ομάδων ανθρώπων. - Χωρίς το σκύλο-εργάτη, περιοχές της Γης θα είχαν παραμείνει ακατοίκητες/ανεξερεύνητες (π.χ. οι Πόλοι και γενικά όπου επικρατούν ακραίες καιρικές συνθήκες). Ανά περιόδους διάφορες φυλές σκύλων αναπτύχθηκαν με απόλυτα εργασιακά κριτήρια και για να καλύπτουν σαφείς ανθρώπινες ανάγκες. Ακόμα και σήμερα, που έχουν εκλείψει πολλές απ'αυτές τις ανάγκες (π.χ. ο έλεγχος επιβλαβών τρωκτικών, για τον οποίο εξελίχθηκαν όλα τα μικρόσωμα τερριέ) βρίσκονται νέες "δουλειές" για τους σκύλους. Μία από τις τελευταίες, όσο απίστευτο και αν φαίνεται, είναι η πρόγνωση του καρκίνου. Αν μπορείτε δείτε το ντοκυμαντέρ, θα σας κάνει να βλέπετε τον "καλύτερο φίλο" σας με τελείως άλλο μάτι. ;)

Αναφέρομαι στον τελικό καταναλωτή κυρίως. Και σαφώς, για παράδειγμα, το internet έχει "κλέψει" πωλήσεις από ελληνικές επιχειρήσεις... μόνο που η χρήση του "σατανικού internet" δεν είναι προνόμιο των επιχειρηματιών της αλλοδαπής... ;)

Μεγειές και από μένα! Πολύ πιο ολοκληρωμένο και εύκολο στην πλοήγηση τώρα. ;)

Καταρχάς για τη Warmoth, και επειδή πρόσφατα έγινα κι'εγώ πελάτης τους (περισσότερα προσεχώς...), έχω να πω ότι τα τελευταία 1-2 χρόνια ξεπέρασε και το τελευταίο "ελλάτωμα" για το οποίο είχαν αντιρρήσεις μερικοί, αυτό του customer support. Πλέον αυτοί που δουλεύουν στο εν'λόγω τμήμα είναι ευγενέστατοι, εξυπηρετικότατοι (μέχρι βλακείας) και γενικά περνούν με κάθε τρόπο την αίσθηση ότι νοιάζονται για τον πελάτη τους. Να το πρώτο μήνυμα για τους ντόπιους επίδοξους μελλοντικά επιτυχημένους επιχειρηματίες. Κάτι που το βλέπω καθημερινά στον επαγγελματικό μου χώρο. Όποιος έχει καταφέρει να κάνει τον πελάτη του να τον βλέπει σαν "δικό του άνθρωπο" επιβιώνει. Στα καθ'ημάς, σαφώς συμφωνώ με τον Lorda: ...επί της αρχής ότι το Ελληνικό Κράτος (yeah, right) εμφανίζεται πρακτικά εχθρικό προς την επιχειρηματικότητα. Από την άλλη χρειάζονται έξυπνοι άνθρωποι που θα αδράττουν τις ευκαιρίες και δεν θα μένουν στα τετριμένα. Να δώσω ένα hint? Ξέρετε πόσα λεφτά υπάρχουν (και πόσα περισσότερα στο μέλλον) στην παγκόσμια αγορά των υψηλής ποιότητας τροφίμων? Και τι πράγματα βγάζουμε στην Ελλάδα? Ένα μικρό παράδειγμα: η καλύτερης ποιότητας μοτσαρέλα που... εισάγουμε από την Ιταλία, με τι γάλα φτιάχνεται λέτε? ;)

Νίκο, τους Microcoils τους αγόρασες ή ακόμα? :P ;D