The Genius Loci

Ναι... ΟΚ, και μπράβο του. Και; Σωστά, να φτιάξουμε μια ενότητα βίντεο με θέμα "Κορυφαίες Αθλητικές Επιδόσεις". ::) ;)

Ποιο true bypass? Ούτε το Timefactor ούτε το TS είναι TB. Εννοείς σε άλλο πετάλι? Όχι, ΔΕΝ μπορείς να κάνεις τίποτα, γιατί το delay θα παράγει "βρώμικες" επαναλήψεις από τη στιγμή που μπροστά του είναι gain πετάλι. Ο μόνος τρόπος να πετύχεις αυτό που θέλεις (θεωρητικά, όχι στην περίπτωσή σου) είναι με παράλληλη συνδεσμολογία. edit: δες πάντως αν το πρόβλημα παραμένει ΜΟΝΟ με το delay και το TS (ή άλλο gain πετάλι), ή αν ευθύνονται και οι ρυθμίσεις κάποιου άλλου πεταλιού στην αλυσίδα. Τσέκαρε και τις τροφοδοσίες σου καλού κακού.

Αν παιδευτείς λίγο με τα nearfield όσον αφορά στο EQ, μια χαρά θα ακούς, στα πλαίσια των απαιτήσεών σου πάντα.

Εγώ θα έλεγα αν δεν εμπιστεύεστε απόλυτα τις δυνατότητες του φίλου σας ηχολήπτη, ή/και δεν έχετε κάνει οι ίδιοι "σπιτικές" παραγωγές (έστω ηχογραφήσεις πάνω σε ένα backing track που λέει ο λόγος), να επιλέξετε την πρώτη λύση.

Την είχα δοκιμάσει παλιά και μου άρεσε. Συμφωνώ. :)

O Reid αναφέρεται προφανώς σε έμπειρους παίκτες που έχουν παίξει αρκετά όργανα. ΔΕΝ μιλάει για "ευκολόπαικτο" όργανο αλλά γι'αυτό που σε εκφράζει προσωπικά. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να θέλει ένα όργανο που να το "παλεύει" για να βγάλει τον ήχο του, γιατί έτσι είναι η μουσική του φιλοσοφία στο παίξιμο. Τεχνικά μιλώντας, έχουν ειπωθεί όλα σχεδόν: τάστα, neck contour, ζύγισμα, βάρος, κλπ. Τελικά όμως "αν πας στο μάστορα" με συγκεκριμένες προδιαγραφές, μπορεί να φτιάξεις μια "ευκολόπαικτη" κιθάρα, αλλά για το "μέσο όρο" των μουσικών, και αδιάφορη για σένα. Και το σημαντικό δεν είναι πόσο είναι... θεωρητικά εύκολη ή δύσκολη μια κιθάρα αλλά πως παίζεις εσύ μαζί της. ;) (Η τελευταία παρατήρηση ισχύει και για γυναίκες, αλλά δεν το γράφω γιατί θα κατηγορηθώ για σεξισμό. Ευχαριστώ για την κατανόηση.)

Επί του πρώτου: στην ουσία δεν είναι τόσο θέμα "χροιάς" όσο δυνατότητας απόδοσης συχνοτήτων. Με λίγα λόγια, στα περισσότερα modelers πλέον μπορείς να φτιάξεις αλυσίδες που θα ήταν αδιανόητες, ή, απλά, αδύνατες, με μεμονωμένα πεταλάκια, ενισχυτές, κλπ. Το routing μπορεί να είναι τρομερά πολύπλοκο. Σε όλα αυτά έχει θέση και το Lo-Fi και ο πειραματισμός, και όλα. Αν χρησιμοποιηθούν πάντως κάποια "στουντιακού επιπέδου" εφφέ (ακόμα και σε μορφή πεταλιού, πλέον) σίγουρα "κάτι χάνεται" αν μπουν μετά την προενίσχυση. Φυσικά είναι μια επιλογή κι'αυτό (και, στα modelers, ένα κουμπί ή mouse click μακριά). Σχετικά με το δεύτερο: εξαρτάται πολύ από το χώρο. Στο χώρο που έχω για παίξιμο και ηχογραφήσεις, και που είναι μικρός, θα δίσταζα να τοποθετήσω 8άρια nearfield monitors για mixing. Ωστόσο μια 2Χ12" καμπίνα ή ένα powered monitor θα μπορούσε να αποδώσει (σε ανθρώπινες εντάσεις πάντα). Εν τέλει για το φίλο μας εγώ θα πρότεινα να πάρει ένα καλό ζευγάρι nearfield monitors για τις ηχογραφήσεις του βασικά, έτσι κι'αλλιώς, και να δοκιμάσει να το χρησιμοποιήσει παράλληλα με την καμπίνα του. Hours and hours of fun. :D

Παρακαλώ, αλλά πρόσεξε να φτιάξεις έναν κλωβό Faraday αν θέλεις να δεις κάποιο αποτέλεσμα, δηλαδή να μονώσεις και το pickguard και να δημιουργηθεί ένα "κλουβί" για όλα τα ηλεκτρικά. Ψάξε το forum γιατί έχει συζητηθεί. ;)

ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΑ, το "σήμα κιθάρας" αφορά όλη την αλυσίδα. Δε νομίζω. Το Strymon Timeline ας πούμε είναι στουντιακό ή "κιθαριστικό" εφφέ; Τα Eventide πετάλια; Δεν αναφέρομαι (προφανώς και πάλι, αλλά φαίνεται ότι θα πρέπει να κυκλοφορώ με το δικηγόρο μου εδώ μέσα...) σε distortion, OD, ή άλλα εξ'ορισμού lo-fi εφφέ που μπαίνουν "μπροστά" στον ενισχυτή. Μιλάω για time based ή modulation εφφέ, που η συνήθης πρακτική είναι να μπαίνουν είτε σε fx loop, είτε να προστίθενται αργότερα στη μίξη. Σε κάθε περίπτωση όλα τα παραπάνω καθορίζονται στο 99% και από τη μουσική που παίζει κάποιος. Για παράδειγμα, πιστεύω ότι αν κάποιος παίζει, ας πούμε, hard rock, και τα βασικά εφφέ που χρησιμοποιεί είναι λίγο flanging, chorusing, phasing, κλπ, θα καλυφθεί καλύτερα από την λύση Νο 1. Μάλιστα σε αντίθεση με τα προηγούμενα που υποθέτουμε ότι υπάρχουν τα cab/mic sims στην αλυσίδα, ένας τέτοιος παίκτης μπορεί να επιλέξει να ΜΗΝ τα χρησιμοποιήσει και να έχει μια 4Χ12" καμπίνα με τελικό ενισχυτή. Σ'αυτή την περίπτωση βέβαια όλα τα presets θα έχουν την ίδια καμπίνα, αλλά γιατί όχι, αν γίνεται η δουλειά. Αντιθέτως τώρα, αν κάποιος παίζει μουσική που καθορίζεται από την ποικιλία των εφφέ, ή αν παίζει σε cover band με απαιτήσεις για "πιστότητα" του κάθε preset ανάλογα με το κομμάτι, το πιθανότερο είναι να τον καλύψει η λύση Νο 2.

Μπορείς, και μάλιστα ο παππούς Bill Lawrence υποστηρίζει ότι το αλουμινόχαρτο είναι προτιμότερο από την χαλκοταινία. :)

Allow me: Vernon Reid Explains How He Got His Signature Parker Guitar (μετά το 2:20 βασικά)

This is going to be long... Σχετικά με τις κιθαροκαμπίνες VS flat response συστήματα Με τον Marillion δοκιμάσαμε κάποια στιγμή το Axe-Fx του, με ένα ζευγάρι δικά μου nearfield Tascam 5άρια. Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε τα "θετικά" της χρήσης flat response ηχείων (που είναι ολόκληρο θέμα να το αναλύσουμε) αλλά ελάχιστα την αίσθηση της κίνησης του αέρα μέσα στο χώρο, δηλ. το περίφημο amp in the room. Φυσικά καθόμασταν κοντά στα μόνιτορς, όπως σε συνθήκες στούντιο ας πούμε. Πιο πρόσφατα, κάναμε μια σύντομη "ανάποδη" δοκιμή. Βάλαμε το 11R μου με τον Rocktron V300 τελικό, σε μια καμπίνα Peavey που έχει ο Γιώργος, με ένα Eminence μεγάφωνο (νομίζω το Beta??). Και στη δεύτερη περίπτωση, δοκιμάσαμε να τρέξουμε τα cab/mic sims στην αλυσίδα του ήχου. Στην περίπτωση της συγκεκριμένης καμπίνας, και επειδή το Eminence έχει αρκετά περιθώρια ισχύος και καλή συχνοτική περιοχή, το αποτέλεσμα ήταν αρκούντως ικανοποιητικό. Μπορούσες να ακούσεις σωστά, αλλά ταυτόχρονα να έχεις και την αίσθηση καμπίνας στο χώρο. Γενικά το θέμα με τις καμπίνες κιθάρας είναι το εξής: Όλα σχεδόν τα 12άρια μεγάφωνα για κιθάρα, αποδίδουν χαμηλά ικανοποιητικά, εκτός αν παίζεις με 7χορδη detuned κιθάρα. ;D Στις υψηλές συχνότητες, ελάχιστα έχουν κάτι να δώσουν πάνω από τα 5kHz, αλλά φυσικά εκεί δεν ακούς κιόλας κιθάρα, ίσως κάποιες αρμονικές. ΟΜΩΣ, όταν χρησιμοποιούνται cab sims και ειδικά IRs, όταν χρησιμοποιούνται συγκεκριμένα εφφέ όπως κάποια reverb, delays, κλπ, συχνότητες και πάνω από 10kHz γίνονται χρήσιμες και κρίσιμες. Κάνω μια χρήσιμη πιστεύω παρένθεση. Πριν από χρόνια είχα μάθει για το rig ενός από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες, του Larry Carlton. O Larry χρησιμοποιεί, on stage, τον Dumble του με την καμπίνα του, μόνο για το dry σήμα. Μετά παίρνει με μικρόφωνο το σήμα από την καμπίνα, το πηγαίνει σε μια κονσόλα, όπου στα inserts έχει τα εφφέ του. Και από εκεί στέλνει το σήμα τόσο στο FOH όσο και σε powered monitors όπου ακούει το wet σήμα. Δηλαδή χρησιμοποιεί μια μεθοδολογία στουντιακού τύπου. Είναι αυτό που έχω γράψει, περί αχρηστίας του fx loop των ενισχυτών, σε πολλές περιπτώσεις. Πέραν του ότι τα περισσότερα είναι για το Γιούτσο, το πρόβλημα είναι πως τα μεγάφωνα για κιθάρα δεν έχουν φτιαχτεί για να αποδίδουν συχνότητες στις οποίες "αποδίδουν" πολλά σύγχρονα εφφέ. ΟΚ, σίγουρα, σε χαμηλές εντάσεις δεν πρόκειται κανείς να ακούσει το παραμικρό (καλά, ίσως ο Eric Johnson :P) σαν διαφορά. Όμως, τελικά, ο "μπερδεμένος" ήχος που βγαίνει με τα εφφέ μας, σε "κάποιο" live, η κιθάρα που "δεν κόβει" στη μίξη, κλπ, έχουν να κάνουν και με το γεγονός αυτό; Τεχνικά και από τις προδιαγραφές μιλώντας, είναι σίγουρο. Αλλιώς θα χρησιμοποιούσαμε καμπίνες κιθάρας (που είναι πάμφθηνες) αντί για να πανάκριβα μόνιτορ PA. Επομένως: ιδανικά, και σε ό,τι αφορά την ποιότητα του ήχου, για αναπαραγωγή μιας modeled αλυσίδας χρειαζόμαστε κάτι που να μην χρωματίζει σε συγκεκριμένες συχνότητες (ή, όσο γίνεται λιγώτερο) και να έχει εύρος συχνοτήτων τέτοιο που να υπερκαλύπτει το σήμα που του δίνεται. Το επόμενο issue είναι όμως η "αίσθηση". Όπως και να το κάνουμε, όχι μόνο κιθαρίστες, αλλά ΟΛΟΙ οι μουσικοί, παίζουν 99% του χρόνου τους ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ. Ή, άντε με κάποιο pre-recorded υλικό. Έχουμε συνηθίσει λοιπόν, κυρίως να ακούμε τον εαυτό μας μέσω της βασικής μονάδας ενίσχυσης που διαθέτουμε (σαν "ηλεκτρικοί" παίκτες). Εδώ βέβαια μπαίνουν διάφορα θέματα. ΠΟΙΟΝ ήχο; Σε ποια ένταση; Όταν καθόμαστε ΠΟΣΟ μακριά και σε ΠΟΙΑ ΓΩΝΙΑ από το ηχείο; Γιατί, μπορεί να μη το αντιλαμβανόμαστε, αλλά κάθε φορά ο ήχος είναι διαφορετικός. Καταρχήν λοιπόν τα FRFR συστήματα, δεν αφορούν τον ήχο που θέλουμε να ακούμε εμείς, ή που νομίζουμε ότι ακούμε. Αφορούν τον ήχο που ακούει το κοινό. Do you remember, κοινό; Αυτούς που πληρώνουν για να έρθουν να μας ακούσουν; ΟΚ. Τελικά λοιπόν επαφίεται στον μουσικό αν θέλει να ακούει ο ίδιος "τέλεια" (και το κοινό να πάει να γαμ...), ή αν θέλει το κοινό του να ακούει σε συγκεκριμένη ποιότητα και πιστότητα τον ήχο του. Και, βέβαια, πόσο καλά θα κάνει τον ήχο του να ακούγεται μέσα στη μίξη της μπάντας. Εδώ ένα FRFR σύστημα υπερέχει γιατί δε λέει ψέματα, ή τουλάχιστον, και να το κάνει, δεν το κάνει επίτηδες. ;) Επίσης, σε γενικές γραμμές, ένα PA monitor είναι πολύ λιγώτερο κατευθυντικό από μια τυπική κιθαροκαμπίνα. Το μεγάλο θέμα είναι αυτό της αίσθησης, που παίζει καταλυτικό ρόλο και στην ποιότητα του παιξίματος, κακά τα ψέματα. Από άποψης μεγαφώνων, δεν υπάρχει θέμα, υπάρχει όμως από την άποψη της καμπίνας, όπου οι κιθαροκαμπίνες είναι ξύλινες, ο όγκος τους παίζει σαφή ρόλο και τους δίνει χαρακτήρα. Ομολογώ ότι είμαι διχασμένος σε ό,τι αφορά το ποια είναι η "τέλεια" λύση. Αν μιλάμε για money no object, τότε ένα setup με τελικό + καμπίνες ΣΥΝ powered monitors (wet/dry) είναι ίσως ιδανικό. Αλλιώς οι (εφικτές, προϊόντα συμβιβασμού αλλά "σοβαρές") λύσεις είναι, μάλλον δύο: 1) Επιλογή μιας "κιθαρο"-καμπίνας, κατά προτίμηση ported, με "βαρύ" μεγάφωνο που να έχει ευρεία συχνοτική απόκριση. Εναλλακτικό αυτού, ή μικρή βελτίωση αν προτιμάτε, ξεχωριστό tweeter με crossover που θα επιλεγεί προσεκτικά, με τα δεδομένα της καμπίνας. Αυτό θα δώσει και την αίσθηση που επιθυμούμε και (όσο μπορεί να επιτευχθεί) ευρεία συχνοτική απόκριση. Φυσικά θα πρέπει να επιλεγεί και ο κατάλληλος τελικός ενισχυτής, κατά προτίμηση κάποιος που να μην χρωματίζει το σήμα που του δίνουμε, εκτός αν αυτό είναι επιθυμητό για άλλους λόγους. Την παραπάνω λογική ακολουθεί η Atomic με τα powered/passive ηχεία της. 2) Επιλογή ενός PA monitor, μετά από ακρόαση αρκετών ίσως, ώστε να αποδίδει χωρίς δυσάρεστα παρατράγουδα το σήμα από το modeler. Το αναφέρω αυτό διότι τα powered monitors ΔΕΝ φτιάχτηκαν εξαρχής για ενίσχυση σήματος κιθάρας, αλλά για φωνή, πλήκτρα ή απόδοση ολόκληρης της μίξης της μπάντας. Μερικές φορές λοιπόν ο ήχος μπορεί να φαίνεται "σκληρός", τα πρίμα "τσιριχτά", τα μπάσσα "χαλαρά" και όλα αυτά που ΔΕΝ θέλουμε να ακούμε όταν παίζουμε κιθάρα. Όλα αυτά ΠΙΘΑΝΩΣ να μπορούν να διορθωθούν με κατάλληλη χρήση EQ αλλά το νόημα είναι το monitor να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες χωρίς να αλλάζει κάποιος όλα τα presets του. Επίσης το monitor θα πρέπει να είναι αρκετά "γρήγορο" ώστε να αποδίδει σωστά τα transients και αρκετά "ζεστό" ειδικά στις χαμηλομεσαίες συχνότητες. Τα καλά νέα είναι πως πλέον υπάρχουν αρκετά καλά τέτοια monitors, από εταιρειίες όπως η QSC, η EV, η Yamaha, η RCF, κλπ. Τα κακά νέα είναι πως, για να πάρουμε και -όσο γίνεται- την αίσθηση που θέλουμε, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ όταν παίζουμε μόνοι μας, πρέπει να τα χώσουμε... Δείτε το βίντεο μερικά posts παραπάνω, και έχετε υπόψιν ότι το συγκεκριμένο EV κοστίζει αρκετά πάνω από 1000 ευρώ. Βέβαια, ανάλογα τα γούστα, μπορεί να μείνει κάποιος ικανοποιημένος με πολύ πιο οικονομικές λύσεις, αλλά νομίζω ότι κάτω από 500 ευρώ δεν βλέπω φως. Ελπίζω να κατάφερα να μεταφέρω τουλάχιστον ένα γενικό κλίμα για το θέμα, χωρίς να διεκδικώ δάφνες αυθεντίας, εξάλλου και εγώ πειραματίζομαι και το ψάχνω ανεξαρτήτως "τεχνολογίας" και με γνώμονα τις ανάγκες και τα γούστα.

Νομίζω ότι το καλύτερο είναι να χρησιμοποιήσεις τον ενισχυτή του στερεο, μιας και αυτός θα συνεργάζεται καλύτερα με τα ηχεία. Αλλιώς, ναι, χρειάζεσαι έναν τελικό.

Μια χαρά κατάλαβα. ;) Απλώς πάω αλλού τη συζήτηση. :P Η απάντησή μου είχε σχέση με τα FRFR monitor γενικότερα vs τον Παντοδύναμο Λαμπάτο Ενισχυτή και τις κιθαροκαμπίνες.

Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, αλλά όλα αυτά που προτείνεις είναι nearfield monitors ή δεν κατάλαβα καλά; Εδώ μιλάμε για powered PA monitors. ΑΣΦΑΛΩΣ και τα nearfield δεν μπορούν να αποδώσουν όπως μια καμπίνα κιθάρας, αυτό έλειπε. Για τα PA monitors, εσύ φίλε Mike έχει τύχει να σταθείς ένα μέτρο από 8άρι μεγάφωνο που τυχαίνει να βγάζει 300 watt RMS? ;D ;D ;D Τζάμπα ξύρισμα, κούρεμα, χαλάουα, ταπάνταόλα. :P

Εννοείς να συνδέσεις τις εξόδους της κάρτας στον ενισχυτή του στερεοφωνικού γιατί τα ηχεία από μόνα τους είναι passive. Φυσικά και μπορείς και θα έχεις σίγουρα καλύτερη ποιότητα σε σχέση με τα Genius (με τα οποία δηλώνω ότι δεν έχω καμμία σχέση!! :P). Ωστόσο, ο ενισχυτής και τα ηχεία θα χρωματίζουν κάπως τον ήχο και πρέπει να "μάθεις" ποιες συχνότητες πρέπει να κόβεις/ράβεις για να το φέρεις όσο γίνεται πιο κοντά στο "ουδέτερο".

O Loci δεν κατηγορεί κανέναν και ειδικά χωρίς στοιχεία. Παρεμπιπτόντως: Αυτό που γράφεις (emphasis mine) δεν δικαιολογεί το τελευταίο σου post. Επίσης παρεμπιπτόντως, υπάρχουν πλέον και 8άρια monitor με εξαιρετική απόδοση και στα μπάσσα (γιατί, επί της ουσίας, εκεί είναι το θέμα) και 12άρια/15άρια με πολύ καλές τιμές. Ας μας πει ο φίλος τι budget διαθέτει πάντως. Και η λύση της καμπίνας κιθάρας επίσης θα πρέπει να αναλυθεί, ως προς τα υπέρ και τα κατά της.

Κάποια στιγμή όταν βρω (πολύ) χρόνο, ή αν κάποιος με πληρώσει :P θα γράψω ένα άρθρο με τίτλο "Οι Ανοησίες που Λέγονται σχετικά με το Modeling και τι ισχύει Πραγματικά". Φίλε dimitrismaster σχετικά με τη δυνατότητα ενός monitor να αποδίδει σαν καμπίνα στο χώρο, δες σε παρακαλώ αυτά τα δύο βιντεάκια. Στο πρώτο αποδίδεται το σήμα του modeler στο fx loop του ενισχυτή και στην καμπίνα του βέβαια. Στο δεύτερο σε powered monitor και αποτελεί συνέχεια του πρώτου. Και μετά τα ξαναλέμε. Γράψε επίσης, τι θα θεωρούσες εσύ λογικό budget. ;)

Ανοίγεις ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ θέμα, το οποίο μπορεί να εξελιχθεί σε συζήτηση-πραγματεία επί του θέματος. Πολύ περιληπτικά, θα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου αν θέλεις να ακούς "σαν μέσα από ενισχυτή" ή "αυτό που ακούει το κοινό σε μια συναυλία, ή σε μια ηχογράφηση". Η αλυσίδα που εξομοιώνει ένας modeler περιλαμβάνει ΚΑΙ την καμπίνα ΚΑΙ το μικρόφωνο και, σε μερικές περιπτώσεις, και έξτρα impulses που αφορούν το χώρο. Στην πραγματικότητα, αν όλα είναι enabled, είναι το ίδιο πράγμα που ακούει από τα monitor ή τα ακουστικά, ας πούμε, ένας κιθαρίστας που παίζει από το control room και οι καμπίνες είναι σε άλλο δωμάτιο ή σε isolation booth (90% των περιπτώσεων σε επαγγελματικά studios). Δεν έχω πολύ χρόνο τώρα, θα επανέλθω αργότερα. ;)

Όταν το βιντεάκι αυτό είχε ανέβει σε ξένο φόρουμ, είχαν ρωτήσει μερικοί "μα καλά, τι θέλει το Multiwave και το Harmonyman, με το Fractal δεν μπορεί να τα κάνει όλα;" Για το Source Audio η απάντηση είναι εύκολη: ΟΧΙ, τίποτα δεν μπορεί να κάνει αυτό που κάνει το Multiwave, όπως το κάνει. Και, μάλλον οικονομικά. Για το Digitech η απάντηση είναι πιο δύσκολη και μόνο για γνώστες. 8) Πριν λίγο καιρό, η Digitech (δηλαδή, η Harmman, στην οποία ανήκει) απέκτησε την 3db Research. Αυτή η εταιρεία έχει αναπτύξει μια τεχνολογία που ονομάζει musIQ. Πρόκειται για μια τεχνολογία harmonization που ήδη η Digitech άρχισε να χρησιμοποιεί στα Vocalist και σ'αυτό το πετάλι. Αν δε προχωρήσουν περισσότερο με το pitch recognition που περιλαμβάνει, που δεν είναι απλά για... Iron Maiden σόλα ;D περιμένουν δυσάρεστες εκπλήξεις τους ανταγωνιστές. Δεν τον έχω δει γμτ και θέλω πολύ... Τώρα πλέον χρησιμοποιεί νομίζω 2 Axe II, 4 καμπίνες Atomic και "μερικά" εξειδικευμένα rack και πεταλάκια, αλλά μεταφέρει τα περισσότερα "patches" στο Axe πλέον. Το παλιό rig μένει στο "Utility Muffin Research Kitchen". ;)

Κι άλλοι το κάνουν αυτό, αλλά δεν τρέχουν να βάλουν πάνω ό,τι και ο ανταγωνισμός, μη χάσουν το τρένο (π.χ., Buzz Feiten, Shmear Finishes, "Blower" switch, roasted maple, κλπ).

Δεν έπεσες έξω, αλλά επειδή ο Adrian δεν παίζει metal, ή, τέλος πάντων, 317 νότες το δευτερόλεπτο, δεν ασχολούνται και πολλοί. ;) Το βιντεάκι το είχα δει. Προφανέστατα αυτό το rig είναι έτσι για να βολεύει σε ταξίδια και μικρά gigs. Το παλιό του rig χρειαζόταν 3 άτομα επί 5 ώρες για να στηθεί. Το θέμα είναι ότι, ανάλογα rigs μπορεί να στήσει (με φτηνότερα ίσως components) και κάποιος που δεν παίζει τη μουσική του Adrian. Παίρνουμε ιδέες δηλαδή. Ωστόσο το πιο εντυπωσιακό είναι πως έχει μεταβληθεί το hyper rig του Dweezil τώρα πια... αξίζει να το ψάξει κάποιος σε παλιότερα και νεώτερα βιντεάκια. ;)

Σχετικά με τα Τίμια Ξύλα και την αντικατάστασή τους από Δαιμονικά Σύνθετα Υλικά: Εντάξει, με τα κολλήματα του καθενός δεν θα ασχοληθώ και να με συγχωρείτε, ακόμα και αν ήμουν ψυχίατρος, θα ζητούσα να πληρωθώ για να ακούω παπαριές. Απλά να ενημερώσω ότι ένα ομοιογενές συνθετικό υλικό (το οποίο παρεμπιπτόντως, στην περίπτωσή μας, είναι υποπροϊόν ξύλου), εγγυάται μηδενικά dead notes, ισχυρή fundamental νότα και "ανοσία" σε φαινόμενα όπως σκευρώσεις σε συγκεκριμένα σημεία της ταστιέρας. Τέτοιου τύπου υλικά, εκτός από τη Hagstrom (είχα μια Viking και αν εξαιρέσεις το αστεία λεπτό μπράτσο ήταν ΥΠΕΡΟΧΗ κιθάρα), χρησιμοποιεί η Flaxwood (σε ολόκληρη την κιθάρα) ενώ η Parker χρησιμοποιεί μη-ξύλινα υλικά εδώ και δεκαετίες. Το Roasted Maple, είναι άλλη ιστορία. Παρεμπιπτόντως, το ξεκίνησε η Ernieball και ο Anderson, το έκλεψε ο Suhr (πασίγνωστος κλέφτης σε πατέντες και ιδέες άλλων, και όποιος διαφωνεί να τον ενημερώσω σχετικά) και το καθιέρωσε σε ευρεία παραγωγή η Gibson για να ανταπεξέλθει στην έλλειψη άλλων ξύλων. Τον κόβω ότι η Gibson δεν το κάνει όπως οι άλλοι, γιατί η διαδικασία δεν είναι φτηνή. Τοποθετούν το maple μέσα σε ειδικούς θαλάμους, όπου αφαιρείται όλο το οξυγόνο και μετά "ψήνεται" σε συγκεκριμένες θερμοκρασίες. Αφαιρούνται έτσι κάποια έλαια από το ξύλο και άλλα πολυμερίζονται. Λέγεται ότι το roasted maple, εκτός από πανέμορφο, διατηρεί και καλύτερη ακαμψία. Βέβαια, οι άλλοι το κάνουν σε ολόκληρα μπράτσα, όχι μόνο στις φλούδες που μπαίνουν κάτω από τις χορδές. Θεωρώ ότι τα designer υλικά (να μην τα πούμε "συνθετικά" και μπερδευόμαστε) είναι το μέλλον στη σχεδίαση ηλ. κιθαρών και το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι η γνώμη του μέσου βλάχου κοιλαρά inbred redneck Αμερικάνου που γράφει στα (αμερικάνικα) fora. Πάντα φιλικά, ΙΜΗΟ, YMMV κλπ.

Παίδες, το θέμα έχει συζητηθεί επί μακρόν σε συγκεκριμένο thread (το οποίο βαριέμαι να ψάχνω), αλλά και περιστασιακά σε διάφορα άλλα. Ας μη το συνεχίζουμε. Πάντως για την ιστορία να πω ότι, ένα powered monitor που έψαχνα τελευταία, στην Ελλάδα έχει 35 ευρώ φτηνότερα από τον Thomann, και μπορείς να πας να το ακούσεις και να έχεις δει και τη φάτσα αυτού που στο πούλησε. Ας ψαχνόμαστε γενικότερα, νομίζω ότι οι "σκοτεινές" περίοδοι που αναφέρετε ανήκουν στο παρελθόν (και, για να τα λέμε με το όνομά τους, συγκεκριμένοι έμποροι ήταν που τις έκαναν καθεστώς... ο νοών νοείτο). BlackForest, η αποστολή πίσω στον Thomann θα σου στοιχίσει πολύ περισσότερο από τα 20 ευρώ που χρεώνεται ο Γερμανός (θα πρέπει να είναι και ασφαλισμένο το πακέτο). Πάντως δεν έχεις υποχρέωση να δώσεις εξηγήσεις. Τώρα, το να θέλεις να τη δεις και από κοντά... λυπάμαι αδελφέ αλλά όλα δε γίνονται. Αυτά που ψωνίζεις από το διαδίκτυο πρέπει να τα βλέπεις σαν consumer goods, απρόσωπα. Αν θέλεις να δεις και να επιλέξεις, η μόνη σοβαρή λύση είναι το ταξιδάκι που λέγαμε.

Αυτό μπορεί να σου φάνηκε λογικό, σου φάνηκε όμως και ηθικό; Να χρησιμοποιείς δηλαδή το εδώ μαγαζί σαν... δοκιμαστήριο; Σκέψου το αν θέλεις. ;) Σε κάθε περίπτωση όμως, έχεις υπόψιν σου φαντάζομαι ότι ο Thomann (και πάρα πολλά ξένα μαγαζιά) δέχονται επιστροφές μέσα σε 30 μέρες (αν δεν κάνω λάθος). Οπότε αγοράζεις, και αν κάτι δε σου κάθεται με τίποτα, την επιστρέφεις. Έτσι έχεις απλά το κόστος επιστροφής (πιθανώς λιγώτερο από τις βενζίνες/πάρκινγ στην Αθήνα, εδώ που έχουμε φτάσει!). Να σου πω και κάτι στο οποίο είσαι τυχερός. Αν ήθελες μια 7ender, θα είχε νόημα να δοκιμάσεις όσες μπορείς από το ίδιο μοντέλο και να πάρεις την καλύτερη. Μιας και θέλεις PRS, έστω και SE, κάτι τέτοιο δεν είναι το ίδιο απαραίτητο. Υπάρχει πολύ μικρή απόκλιση πλέον από το ένα κομμάτι στο άλλο. Οπότε προχώρα με παραγγελία από έξω, kateme, και μεγειά!