The Genius Loci

Ελα ντε! Κι'εγώ δεν μπορώ να άλλο λόγο από το logo. Σίγουρα, και από φελιζόλ να είναι η κιθάρα, αν ακούγεται και παίζει όπως πρέπει... πάσο. Οι τρύπες στο σώμα (κάτω από το καπάκι εννοείται... οπότε δεν φαίνονται αν δεν κάνεις... ακτινογραφία), είναι φάουλ με την έννοια ότι η Gibson χρεώνει σαν premium ένα φτηνότερο και βαρύτερο mahogany, ενώ κρατάει το ελαφρύ για τις CS κιθάρες της. ;) Καλά... στο hand made να δεις τι mojo πέφτει. :-\ Δεν θυμάμαι να ανέβασα ποτέ βίντεο... και από κλιπς μόνο ένα για κάποιο jam. ???

Ναι, το Q-Filter είναι, βέβαια εγώ το Budda μου δεν το αλλάζω με τίποτις. ;D ;D

Ίσως το καλύτερο post σ'αυτό το νήμα! ;) Πραγματικά κι'εγώ πιστεύω ότι έτσι είναι τα πράγματα... κι'έτσι "λειτουργεί ο κόσμος", ευτυχώς ή δυστυχώς. Λέμε συχνά ότι οι κιθαρίστες είμαστε κατά βάση πολύ συντηρητικά όντα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος εν γένει είναι συντηρητικό ον. Φαντάζομαι ότι πρόκειται για εξελικτικό αποτύπωμα που, κάποτε, είχε σαφή πλεονεκτήματα επιβίωσης. Ειδικά για τις κιθάρες, η κατάσταση φτάνει στα όρια του γελοίου. Για παράδειγμα, όλοι ξέρουμε και παραδεχόμαστε ότι οι Parker είναι πρωτοποριακές σχεδιαστικά. Θα περιμέναμε λοιπόν ότι και οι ιδιοκτήτες τους είναι πιο ανοιχτόμυαλοι... λάθος! Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στο φόρουμ τους... Τις προάλλες έθαβαν ομαδικά τις Flaxwood, ένα άλλο (λιγώτερο) πρωτοποριακό προϊόν... γιατί απλά δεν ήταν Parker. Οπότε ας μην απορούμε που οι Gibson θα συνεχίζουν να πουλάνε στον αιώνα τον άπαντα, ακόμα και αν το finish είναι προβληματικό, αν οι μαγνήτες δεν είναι οι καλύτεροι ή αν είναι φτιαγμένες σαν ελβετικό τυρί από τις τρύπες, μήπως και δεν πάθει μετατόπιση σπονδύλου ο κιθαρίστας-fan.

Και οι κιθάρες παιχνίδια είναι. ;) ;D ;D Αφορμή ήταν ένα post παραπάνω περί Ferrari. Εξάλλου έβαλα και τα διακριτικά Οff Topic. ;) Αλλά το βασικό ερώτημα είναι, ποιος νομίζεις ότι φτιάχνει σήμερα τις καλύτερες ρέπλικες των παλιών Gibson? ;) Αυτή? Κούκλα η ρουφιάνα... Έψαξες στο ebay? Επίσης δεν υπάρχει μόνο το Ishibashi, είδες σε άλλα γιαπωνέζικα site?

Και κάτι ακόμα σχετικά με τις ρέπλικες. [OT] Επειδή αναφέρθηκε η Ferrari κάπου παραπάνω... Κάποτε υπήρχε μια αγγλική εταιρία ονόματι Lotus. Για την ακρίβεια υπάρχει ακόμα και συνεχίζει (στο μέτρο του δυνατού και αφού έχει πουληθεί πλέον στην... Μαλαισιανή Proton!) την αυτοκινητιστική παράδοση του μέγιστου Colin Chapman. Αυτή η εταιρία λοιπόν έβγαζε ένα μοντέλο ονόματι Lotus 7: http://en.wikipedia.org/wiki/File:Lotus7-S4.jpg Σήμερα υπάρχει μια άλλη εταιρία, που έχει τα δικαιώματα να παράγει ρέπλικες του Lotus 7. http://en.wikipedia.org/wiki/File:Caterham_Classic.JPG Και βέβαια τα Caterham είναι ΠΟΛΥ καλύτερα συνολικά απ'ότι θα μπορούσε να δει στα πιο τρελά του όνειρα το πρωτότυπο. Αν υπάρχει λοιπόν σεβασμός στο πρωτότυπο και στη "φιλοσοφία" του, γίνονται θαύματα. Κι'ας μην έχει το σηματάκι. ;) [/ΟΤ] Εξάλλου τι να πούμε για τις άπειρες "κόπιες" Strat και Tele, που είναι όμως πολύ υψηλού κατασκευαστικού επιπέδου και κοστίζουν ένα σκασμό λεφτά? (Suhr, Anderson, και δε συμμαζεύεται).

Πολύ ωραίο αρθράκι από το παραπάνω site: http://s13.photobucket.com/albums/a278/generalunrest/ARTICLE/ Ξαναθυμήθηκα τα lawsuits των Gibson/Fender από τη δεκαετία του '80... (ναι, είμαι παλιοσειρά... αν και πιτσιρικάς τότε!) Θυμάμαι καλά, ότι τις Tokai τις έφερνε το "Λυρικόν" τότε? ??? Είχα παίξει με μερικές και σε μια έκθεση αλλά τότε δεν είχα την εμπειρία να τις εκτιμήσω. :-\

Για να είμαι ειλικρινής, μόνο να εικάσω μπορώ... όλα αυτά μπορεί να ισχύουν. Το μόνο "αντικειμενικό" στοιχείο που έχουμε για τις γιαπωνέζικες κιθάρες, είναι καθαρά απολογιστικό, και λέει ότι μέσα σε μερικές δεκαετίες κατάφεραν να φτάσουν (και μερικοί θα πουν, να ξεπεράσουν) τους πρώτους διδάξαντες. Κάποτε, για όλα τα γιαπωνέζικα προϊόντα η γενική παραδοχή ήταν πως επρόκειτο για junk. Η "ελληνική" λέξη "τζάμπα" προέρχεται από "made in Japan" άλλωστε. ;) Όπως και η λέξη "μέγκλα" από το... made in England (που κατάφερε το μαγικό, να εξαφανίσει ο,τιδήποτε αξιόλογο προϊόν της χώρας μέσα σε μερικές δεκαετίες, με καλύτερο παράδειγμα την αυτοκινητοβιομηχανία, που διατηρούσε προεξάρχουσα θέση). Θέλω να πω, έχει ο καιρός γυρίσματα... ;) Οι γιαπωνέζοι είναι γνωστοί για το πάθος τους για τελειότητα, καθώς και για την αγάπη τους στην αντιγραφή "προτύπων". Η αγορά των vintage οργάνων στην Ιαπωνία πληροφορούμαι ότι φλερτάρει με τα όρια της παραφροσύνης. Και να φανταστείς ότι η Edwards δεν ανήκει στην "ακριβή" σειρά της μαμάς εταιρείας ESP!! Επίσης αυτές οι κιθάρες παράγονται θεωρητικά για την Ιαπωνική αγορά μόνο, όπως και οι Fender Japan. Τώρα, δεν γνωρίζω αν ο μέσος γιαπωνέζος τεχνίτης έχει χαμηλότερες αποδοχές από τον μέσο αμερικανό... Με μπερδεύει και το γεγονός ότι η εξαιρετική (και ιστορική) σειρά SG της Yamaha, που απ'όσο ξέρω παράγεται στην Ταϊβάν, έχει πλέον τιμές που ανταγωνίζονται (προς τα πάνω...) αυτές των αμερικάνικων. ::) Μήπως είναι η απάντηση των Ιαπώνων στο mojo των Αμερικάνων? :D Από κοντά με τους Γιαπωνέζους και οι Κορεάτες, δες τις Swing για παράδειγμα και πες μου πόσο κοντά στέκονται σε αρκετά ακριβές Fender. Ακόμα και στην Κίνα παράγονται ακριβές κιθάρες (http://www.eastmanguitars.com/).

Ναι αμέ. ;D Όχι. Νομίζω ότι δεν έγινε κατανοητό το πνεύμα μου και απορώ κιόλας, γιατί είναι οφθαλμοφανές: αν πιστέψουμε τον γράφοντα, η συγκεκριμένη Edwards (τις οποίες δεν έχεις γενικά τρόπο να δοκιμάσεις σε μαγαζί και πιθανολογώ ότι ήρθε πακέτο από το ebay, το λέει και ο ίδιος για τα "out of the box"), ήταν καλύτερη από την συγκεκριμένη Gibson, την οποία επέλεξε ανάμεσα σε 30 άλλες. Δεν γίνεται νομίζω πιο κατανοητό απ'αυτό. Κανείς. Ωστόσο αυτό που κυκλοφορεί στην πιάτσα είναι ότι όλες οι Edwards (τουλάχιστον οι πιο "high end" ας πούμε) είναι αρκούντως καλές (δηλαδή, από πολύ καλές ως εξαιρετικές, όπως λένε), ενώ το ίδιο σαφέστατα δεν ισχύει για τις Gibson που είναι σκέτο λαχείο. Όση εμπιστοσύνη εσύ νομίζεις. Εξάλλου δεν κάνουμε δικαστήριο ούτε peer reviewed test για να βγάλουμε τα συμπεράσματα που θα παρουσιάσουμε σε διεθνές συνέδριο. Αυτά τα τεστ (όπως και οι απόψεις) είναι πάντα υποκειμενικά, το καθένα μόνο του. Ωστόσο, σε ένα ευρύ στατιστικό δείγμα, μπορείς να βγάλεις κάποια αντικειμενικά συμπεράσματα (βλ. και παραπάνω περί του τι "κυκλοφορεί στην πιάτσα"). ;)

Ήμουν σίγουρος ότι το θέμα θα υποβαθμιζόταν σε... φιλοτελιστική συζήτηση. ::) ;D ;D Παιδιά, τα πράγματα είναι αρκετά απλά, και μερικοί το λέτε και μόνοι σας. Αν μια κιθάρα είναι καλή, είναι καλή, τέλος. Ο,τι και να γράφει στο headstock. Εμένα, όπως και πολλούς, δε με ενδιαφέρει να κάνω συλλογή. Όπως είπα, δεν έχω παίξει με 200 Gibson LP, αλλά και γιατί θα έπρεπε να το κάνω? Τι πιθανότητες θα είχα στην Ελλάδα να δοκιμάσω 30 κιθάρες για να επιλέξω τη μία... η οποία αποδεικνύεται και κατώτερη της απωανατολιτικης κόπιας της?

+1 Φυσιογνωμία ο Κύρος (?). Και, πλάκα πλάκα, υπάρχουν αρκετοί Ευρωπαίοι κιθαρίστες που μετράνε, σε στυλ, δεξιοτεχνία και έκφραση. ;)

Mallon afto einai, alla pio mahogany? Giaponeziko kalytero gia metal? Amerikaniko gia varia riffs? Πραγματικά πάντως, με αυτό, και άλλα, συγκριτικά ανάμεσα σε Gibson και "γιαπωνέζικες κόπιες", αναρρωτιέμαι για τα επιχειρήματα των fans της Gibson... τα οποία εν τέλει περιορίζονται στα: 1) Ναι, αλλά έχει καλή μεταπωλητική αξία 2) Ναι, αλλά έχει mojo Και ξαναματαπαρατηρώ ότι μιλάμε για μια VOS που επιλέχτηκε ανάμεσα σε 30 άλλες Les Paul. Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι έχω παίξει με εκατοντάδες Les Paul, έχω παίξει όμως με καναδυο ντουζίνες (από διάφορες εποχές) και μπορώ να πω ότι ΜΙΑ μου άρεσε πραγματικά (ανήκει σε φίλο συμφορουμίτη και είχε... αλλαγμένους μαγνήτες). ::) Δεν επιθυμώ να ξεκινήσω flame war και ειλικρινά εύχομαι να είχα παίξει με περισσότερες Gibson Les Paul... αλλά τότε τι θα γινόταν αν δοκίμαζα ΜΙΑ γιαπωνέζα στην τύχη, και τις έσβηνε όλες?

Ναι, το πήρα πρόσφατα μαζί με άλλα πράγματα. Η κάρτα μου έχει MIDI αλλά σκέφτηκα ότι θα είναι χρήσιμο και για άλλες δουλειές και θα μπορώ να το κουβαλάω εύκολα.

http://www.dv247.com/invt/60301/ (το μεγάλο) http://guitare.playback-europe.com/electro_harmonix-holy_grail_nano-54432.html http://guitare.playback-europe.com/electro_harmonix-holy_grail-7761.html

:-\ E, τότε, κάνε το μια παραγγελία από τον Thomann και αν δε σου αρέσει το στέλνεις πίσω. ;)

http://www.ehx.com/products/holy-grail To site της EHX άλλα λέει. ;D

Καμμία παρεξήγηση. ;) Η "σιγουριά" μου βασίζεται σε παρατηρήσεις κατόχων σχετικά με το βάρος των ξύλων των Edwards (που ισχύει, για παράδειγμα, και για τις SG, που δεν γίνεται να είναι weight relieved). Σίγουρα πρόκειται για άλλη ποικιλία του είδους "mahogany" που χρησιμοποιούν και άλλοι γιαπωνέζοι κατασκευαστές. Επίσης έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς... ακτινογραφίες (!!!) από Edwards και Tokai που αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχουν τρύπες κάτω από το καπάκι (σε αντίθεση με πολλές Gibson) και ότι το μπράτσο συνδέεται με long tenon στο σώμα (σε αντίθεση με το 90% των Gibson). Να σημειώσω ότι όλα αυτά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα αν η κιθάρα ακούγεται σαν τενεκές και παίζει σαν τελάρο με χορδές. Όμως το συγκριτικό (και τ'αυτιά μας) άλλα μας λένε... ;) Κάτι άξιο παρατήρησης, στο συγκεκριμένο συγκριτικό, είναι αυτό: Ενώ η Edwards προφανώς παραγγέλθηκε online και unseen... ;) Ναι, το γράφει κιόλας για την γέφυρα. Δεν ξέρω πως επηρεάζει όμως στη σκληρότητα των χορδών στο χέρι.

Έχω το M-Audio Midisport Uno, το οποίο χρησιμοποίησα πρόσφατα και για να κάνω update το firmware της Μ13. Απ'όσο διαβάζω είναι περίπου industry standard για τέτοιες δουλειές, με την έννοια ότι (φαίνεται να) παίζει με όλα. ;)

Όχι. ;) Η Edwards δεν είναι... Gibson. ;) Οι κόπιες Les Paul που βγάζει είναι.... φουλ ξύλο, απλώς είναι ελαφρύτερο των Gibson (στατιστικά, στο σύνολο, όχι σε μεμονωμένα κομμάτια απαραίτητα). Κάποιοι λένε ότι η ποικιλία του μαονιού που χρησιμοποιούν είναι εκ'φύσεως ελαφρύτερο ξύλο. Ηχητικά βέβαια, μια πιο ελαφριά κιθάρα δεν συνεπάγεται απαραίτητα ότι ακούγεται και καλύτερα, πέρα από τα άλλα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα που έχει. Εμένα μου έκαναν εντύπωση περισσότερο οι παρατηρήσεις περί μεγαλύτερης γωνίας κλίσης στο μπράτσο.

Ένα ενδιαφέρον μικρό συγκριτικό που βρήκα τυχαία... οι γιαπωνεζόφιλοι νοιζάδες θα χαρούν πολύ πιστεύω: http://www.petelacis.com/2008/11/05/gibson-les-paul-vos-1960-vs-edwards-les-paul-lp130/ ;D ;D ;D

Το βασικό του πρόβλημα, απ'όσο διάβασα, είναι ότι ΔΕΝ επιτρέπει την χρήση plugins.

Μήτσο, δεν φαίνεται από τις φωτό, έχει γίνει ήδη κάποια επισκευή εκεί? Με κόλλα? Γιατί κάπως έτσι φαίνεται από τις φωτό. Αν έχει γίνει από επαγγελματία, η κόλλα που χρησιμοποιούν κάνει ισχυρότερο δεσμό από το ίδιο το ξύλο! Δηλαδή είναι πιθανότερο να σπάσει αλλού και όχι εκεί! Επίσης στο σημείο αυτό πιάνει και μια βίδα (που μπορεί να είναι και υπεύθυνη για το αρχικό σπάσιμο, αν με κάποια πτώση δημιουργήθηκε τάση στην επαφή της με το ξύλο). Τα ίδια ισχύουν αν αποφασίσεις να το φτιάξεις κάποια στιγμή. Αλλά αν δεν τρίζει, κουνιέται, κλπ, προς το παρόν άστο, κατά τη γνώμη μου. Χειρότερα (με την έννοια του να κοστίσει περισσότερο η επισκευή) δεν νομίζω να γίνει.

Bγάζει και η Godin και η Carvin (και με synth access).

Οι Hagstrom σε αντίθεση με πολλές άλλες κινέζικες, έχουν hardware και μαγνήτες που φτιάχνεται αποκλειστικά γι'αυτές, αμερικάνικα CTS pots, την πατέντα του Resinator στην ταστιέρα και πολύ καλής ποιότητας τάστα (σε μέταλλο και ταστοδουλειά). Η έδρα της εταιρίας δεν είναι πλέον στη Σουηδία αλλά στην Αμερική και εκεί ελέγχονται και σετάρονται οι κιθάρες. Υπάρχει δε και custom shop εκεί. Συμφωνώ ότι... την τούρτα την εκτιμάς όταν την τρως και φυσικά έτσι πρέπει να επιλέγει κάποιος όργανο. Ωστόσο είναι τελείως έξω της λογικής μου ότι ένα μέτριο όργανο (όπως πολλές σημερινές ή παλιότερες Gibson, Fender, κ.α) θα κριθεί κάποτε με βάση την συλλεκτική του μόνο αξία.

Για Sadowsky nylon string μοιάζει. ;)

Συγγνώμη φίλε dkall αλλά ειδικά για τις Hagstrom κάνεις τεράστιο λάθος. Ειλικρινά δε νομίζω να έχεις παίξει ποτέ με μία. ;)