The Genius Loci

Αντώνη το βίντεο δεν νομίζω να υπάρχει στο youtube... εμένα μου το είχε ¨"δανείσει" φίλος... (δεν ξέρω και αν κυκλοφορεί να το αγοράσεις, για να είμαι ειλικρινής...) Χμμμ... όχι απαραίτητα. Δες αυτό εδώ για να διαπιστώσεις γιατί: ;) Παρεμπιπτόντως, και τη δική μου Strat την έχω κάπως έτσι σεταρισμένη. :) ;)

Καλά αρχηγέ μου, δε βαράω. ;D Ένα πολύ καλό και συνηθισμένο κολπάκι, όταν ρυθμίζεις floating το tremolo είναι να βρεις μια σφήνα, κατάλληλου πάχους, την οποία θα τοποθετήσεις μεταξύ block και του ξύλου στο πίσω μέρος του tremolo cavity. Αυτή πρέπει να είναι τέτοια, ώστε, όταν τοποθετηθεί, να κρατάει το tremolo ανυψωμένο από το σώμα, τόσο όσο θέλουμε (κοιτα τις προδιαγραφές της Fender, γιατί δεν το θυμάμαι απέξω...). Σ'αυτή την περίπτωση, μπορείς να ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ τα ελατήρια, και να ξεβιδώσεις πάρα πολύ το "claw" (αυτό το μαραφέτι με τις 2 βίδες, που πάνω του συνήθως είναι κολλημένο και το καλώδιο της γείωσης, και που κρατάει το άλλο άκρο των ελατηρίων). Έπειτα κουρδίζεις κανονικά (το tremolo δεν πάει πουθενά, έχει γίνει fixed bridge), περνάς τα ελατήρια, και αρχίζεις να σφίγγεις αργά τις βίδες στο claw. Αν κρατάς οριζόντια την κιθάρα, με το tremolo cavity να κοιτάει προς τα κάτω, κάποια στιγμή η σφήνα θα πέσει μόνη της. Ε, τότε είναι που έχεις το σωστό tension στα ελατήρια, ενώ οι χορδές σου είναι κουρδισμένες σωστά. Καλό? 8) ;D Η περιγραφή είναι ομολογώ περισσότερο μπερδεμένη απ'ό,τι να το δεις στην πραγματικότητα να γίνεται. Σε παραπέμπω στη σειρά βίντεο του Erlewine, όπου πρωτοείδα εγώ τουλάχιστον αυτή την τεχνική.

Πόσα ελατήρια έχει εννοούσα! ;) Λογικά 3 ή 4. Αν πας σε 11άρες (πόσο μάλλον σε 12άρες) γνώμη μου είναι ότι πρέπει να προσθέσεις ένα. Και φυσικά να σφίξεις κατάλληλα ώστε να ισορροπήσει πάλι το τρέμολο σε floating θέση.

Πόσα έχει τώρα? Και, το σημαντικότερο, το έχεις floating ή πατάει στο σώμα? ;)

Σπύρο, καταρχάς μην κρίνεις τις SE από την Santana που είχες, και που, στις πρώτες παρτίδες τουλάχιστον, δεν ήταν τόσο πετυχημένη απόπειρα. Οι σημερινές SE (πλήρης σειρά πλέον) είναι θαυμάσιες κιθάρες για τα λεφτά τους, και όχι μόνον. ;) Αυτή είναι, ας πούμε, η "Κορεάτικη" σειρά της PRS, όπως είχε και η Fender τις (καταπληκτικές) made in Korea Squier τη δεκαετία του 80. Η αμερικάνικη σειρά, ακολουθεί μια τιμολογιακή πολιτική που βασίζεται κυρίως στα υλικά και τις μεθόδους παραγωγής. Οι Mira ας πούμε, δεν είναι "ο φτωχός συγγενής", είναι σχετικά οικονομικές γιατί δεν έχουν περίτεχνα καπάκια και πολλές επιλογές, είναι "working horse" κιθάρες (αν και, με τα flame καπάκια που παρουσίασαν πριν λίγο καιρό και αν προσθέσεις και birds στην ταστιέρα, και πάλι η τιμή ξεφεύγει). Αμέσως μετά σε τιμές, είναι οι "bolt-in" κιθάρες, όπως η CE Alder και ακολουθούν οι Swamp Ash και οι Johhny Hiland signature. Εκεί κάπου αρχίζουν και οι τιμές των set neck μοντέλων. Στο άνω άκρο είναι διάφορες Ten Top κιθάρες, όπου υποτίθεται ότι τα ξύλα έχουν επιλεγεί ειδικά, ανάμεσα σε δεκάδες ή εκατοντάδες διαθέσιμα. Επίσης κυκλοφορούν και κάποια special runs, όπως αυτή: http://www.dv247.com/invt/61116/ Είναι δύσκολο να πεις ποια είναι η αντίστοιχη της Am. Standard στη σειρά. Εγώ θα έλεγα ότι το πιο χαρακτηριστικό μοντέλο της PRS είναι οι Custom 22 και 24.

Για ποιο πεταλάκι πρόκειται? Πρέπει να κάνεις το λεγόμενο "calibration" στο expression pedal σου. Δηλαδή να ορίσεις ποια είναι η "κάτω" (minimum) και "πάνω" (maximum) θέση για την παράμετρο που ελέγχεις. Κάθε συσκευή που μπορεί να ελεγχθεί με exp. pedal έχει τον δικό της τρόπο calibration.

Kαλά. Μπορείς να την έχεις και μόνιμα στη θήκη της εν τοιαύτη περιπτώσει. ;) Που να τρέχεις τώρα σε live σε μπαράκια, που είναι τίγκα στον καπνό, για να μη μιλήσουμε για... υπαίθρια live, ειδικά σε παραλίες και άλλα καλοκαιρινά. ;D Οι κιθάρες είναι για να παίζονται και να "υποφέρουν" ανάλογα. Σιγά μην τους φερόμαστε και σαν... τα κοσμήματα που φυλάνε οι... κυρίες της υψηλής κοινωνίας σε θυρίδες! (και φοράνε τα ψεύτικα... αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα αλήθεια...). Πάντως δύο παρατηρήσεις: 1) Αυτό που περιγράφεις παραπάνω (+οι δύο πιθαμές σκόνη κάτω από το κρεβάτι) δεν είναι δωμάτιο. Είναι βιομηχανικός χώρος στη Δραπετσώνα. 2) Σκέψου το ενδεχόμενο να είσαι λίιιιγο πιο διαλακτικός. ;) Ναι, εδώ δίπλα είναι... όμως δεν έχω αγοράσει ακόμα Hercules :-\. Λέω να πάρω καναδυό για τον τοίχο. ;)

Το να αποθηκεύεις την κιθάρα στη θήκη της αφού έχεις παίξει, είναι ο πλέον σίγουρος τρόπος για να παγιδεύεις υγρασία ΜΑΖΙ με την κιθάρα σου, σε ένα "σφραγισμένο" χώρο. Τις θήκες τις χρησιμοποιούμε για να ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ κιθάρες, όχι για να τις αποθηκεύουμε. ;) Οι Hercules είναι μια χαρά βάσεις, από τις καλύτερες που μπορείς να αγοράσεις. Τώρα για τα νίτρο φινιρίσματα, συμφωνώ, πολύ κακό για το τίποτα, ένα μαλακό πανάκι στα επίμαχα σημεία και λύθηκε το πρόβλημα. ;)

H πιο σωστή κουβέντα σ'αυτό το θέμα! Έχω κι εγώ ένα GR-20 με τον GK-3 μαγνήτη, ο οποίος σαν "humbucker" είναι και αθόρυβος πλέον. Όντως το σετάρισμα είναι το Α και το Ω, ξεχωριστά για κάθε όργανο. Πολλοί κάθονται και παίζουν με τα presets και μετά απορρίπτουν αβασάνιστα το μηχάνημα... ::) Προσπαθώντας να μπω στην "λογική" του κάθε οργάνου, έχω καταφέρει να ενσωματώσω το synth σε κομμάτια σε live, που έχουν σαξόφωνο, πιάνο, φλάουτο ή pads, με αρκετά αξιοπρεπή αποτελέσματα απ'όσο μου λένε τουλάχιστον :-\. Το θετικό είναι ότι μαθαίνει κάποιος έτσι να προσεγγίζει την φρασεολογία και την αίσθηση ενός διαφορετικού οργάνου από την κιθάρα, πράγμα που μόνο ευεργετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει, από άποψης μουσικής εξέλιξης. Βασικό είναι ότι κάθε όργανο χρειάζεται το δικό του eq (άλλη μια παράμετρος που πολλοί "τεμπέληδες" ξεχνάνε... και μετά τους φταίνε τα μηχανήματα...). Τα ενσωματωμένα samples του Roland είναι από καλούτσικα, έως (μερικά) απίθανα καλά. Για high level ηχογράφηση βέβαια, οπωσδήποτε υπάρχουν καλύτερα samples από αυτά που έχει το Roland ή το Axon. Όσο για την υποτιθέμενη υπεροχή του τελευταίου στο tracking πραγματικά δεν πείθομαι. Από ενσωματωμένους ήχους έχει ίσως (οριακά) καλύτερα πιάνα, αλλά σε πνευστά και pads το Roland το πατάει κάτω.

Mα... κι'εγώ δεν τον παρότρυνα τον άνθρωπο να... ψάχνει τα ξύλα. Διατύπωσα μόνο την άποψη ότι, επειδή εδώ παίζει έναν ρόλο η επιλογή των ξύλων, το να δοκιμάσει όσο περισσότερες μπορεί (και, άρα, διαφορετικής κατασκευής) θα είναι προς όφελός του. ;) Σίγουρα το να ψάχνει "προδιαγραφές" και να ψωνίζει από το προσπέκτους, δεν είναι καλό ούτε για τον ίδιο, αλλά ούτε για κανέναν μας!

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς, ούτε με τη λούπα, ούτε με την "practice semi hollow". ::) Αυτή εδώ πως θα την χαρακτήριζες, ας πούμε? Γιατί η τιμή της είναι "εισαγωγική" αλλά έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που δεν βρίσκεις αλλού (όπως ας πούμε ότι είναι full hollow...).

Νομίζω ότι και σε αυτό συμφωνούμε: ;)

Κατά τη δική μου γνώμη, και μικρή εμπειρία, οι semi κιθάρες κάνουν για τα πάντα, ανάλογα και με τους μαγνήτες/hardware που θα έχουν. Σε σύγκριση με "ανάλογες" solid body (εννοώ, και οι δύο να έχουν ίδια σκάλα, ίδιους μαγνήτες, κλπ), έχουν κατά την άποψή μου λιγότερο compression και πιο ομαλή μετάβαση ανάμεσα στο attack και στο decay της νότας, με αποτέλεσμα πιο καλό separation ανάμεσα στις χορδές. Και μετά απ'αυτή την ανόητη "τεχνική" παράθεση ;D το συμπέρασμα παραμένει ότι πρέπει να κοιτάξεις όσο περισσότερες μπορείς, με σταθερές γέφυρες, με bigsby, με διπλούς, με P90, με κοντή ή μακριά σκάλα στην ταστιέρα, κλπ. Στα χρήματα που διαθέτεις, ή ίσως λίγα παραπάνω, μπορείς να κοιτάξεις και για κάποιες μεταχειρισμένες ευκαιρίες. Επίσης κάτι που δεν αναφέρθηκε, είναι ότι όλες οι 335 style κιθάρες, για παράδειγμα, δεν είναι αντίγραφα Gibson στο μέγεθος. Τόσο η Ibanez όσο και η Hagstrom είναι λίγο μικρότερες στο σκάφος. Και σίγουρα τα ξύλα του σκάφους παίζουν εδώ το ρόλο τους στον ακουστικό τόνο και, αν παίζεις πολύ καθαρά, η διαφορά θα φανεί και στον ενισχυτή (προσοχή: όχι σε ό,τι αφορά στην "ποιότητα" των ξύλων, αλλά στο είδος τους, σε κάθε κιθάρα).

Σίγουρα είναι πως θα σου "κάτσει" η κάθε κιθάρα, δεν είναι μόνο το μπράτσο αλλά όλο το "σετ". ;) Για παράδειγμα, αν δεν κάνω λάθος, η -93 με την -103 έχουν το ίδιο ακριβώς μπράτσο! Άρα άλλοι παράγοντες συνετέλεσαν στο να σου φανεί καλύτερο (πιθανώς, δουλειά στα τάστα, μιας και της 103 είναι γυρισμένα στις άκρες, action, κλπ). Επιπλέον το μπράτσο της Tremonti είναι νομίζω το wide-fat της PRS, που είναι μεν ψωμωμένο, αλλά όχι και "πολύ χοντρό". Αλλά όπως είπες, και αυτό έχει σημασία, εσένα σε ευχαριστεί, επομένως έχεις μάθει να προσαρμόζεσαι στην εκάστοτε κιθάρα ως σύνολο. ;) Θα πρέπει μάλλον να σκεφτείς τι ζητάς ακριβώς από μια semi, ανάλογα με τη μουσική που θέλεις να παίξεις. Οι κιθάρες αυτές διακρίνονται από την "πολυμορφικότητά" τους, αλλά έχουν και τα χούγια τους. Θα έλεγα να κοιτάξεις να δοκιμάσεις όσες περισσότερες μπορείς, ανεξαρτήτως τιμής, για να βγάλεις κάποιο συμπέρασμα. Αλήθεια, το οριακό budget μέχρι που φτάνει? Θα πρέπει να δεις τι ζητάς από μια semi-hollow κιθάρα

Μια ιστορική πλέον αμερικανική εταιρεία, η Ernie Ball/Musicman, κάνει το (υποχρεωτικό από τα οικονομικά δεδομένα?) βήμα, να λανσάρει μια οικονομική σειρά κιθαρών/μπάσσων, κατασκευασμένων στην Ινδονησία και την Κορέα. http://www.sterlingbymusicman.com/ (ανοίξτε το pdf). Προσοχή, η σειρά δεν έχει καμμία σχέση με τις παλιότερες OLP, που είχαν απλώς κάνει licence το σχήμα μερικών μοντέλων της MM. Τα όργανα αυτά θα έχουν χαρακτηριστικά όπως locking tuners, rolled fretboard edges, προσοχή στα τάστα και τα ηλεκτρονικά, "καλά" ξύλα, ενώ θα περνάνε επιθεώρηση στο εργοστάσιο της ΜΜ στην Αμερική. Θα κυκλοφορήσουν όπως φαίνεται σε λίγα χρώματα και configurations, για μείωση του κόστους. Αν λοιπόν τα 2 χιλιάρικα για ένα καινούργιο Stingray σας φαινόταν πολλά, ίσως ένα "Ray" να είναι καλό υποκατάστατο. ;)

Σωστά, nobody. ;D Αν το έχεις βάλει σκοπό, νομίζω ότι μια λύση θα ήταν η ιδιοκατασκευή σε κάποιον γνωστό σου με μηχανουργείο. Δεν είναι και ανταλλακτικό για το space shuttle. ;)

Φίλε Διπλέ Μπελά, μάλλον δεν κατάλαβες. ;D Το μπράτσο της Viking είναι ΛΕΠΤΟ. Θα σου φαίνεται... το μισό από ένα 60s contour. ;) ΑΛΛΑ... είναι επίσης και αρκετά πιο πλατιά η ταστιέρα, οπότε μόνο αν παίξεις αρκετά με μία θα ξέρεις αν θα έχεις πρόβλημα ή όχι. Επίσης ρόλο θα παίξει (όπως στη δική μου περίπτωση) τι μπράτσα έχουν οι άλλες σου κιθάρες, και κατά πόσο θα μπορείς να προσαρμοστείς εύκολα από τη μία στην άλλη. Όσο για την PRS Al DiMeola signature είστε όλοι γέροντες συντηρητικοί! ;D ;D ;D ;D Τα σπάει η κιθάρα! :P :P :P ;D ;D ;D ;D

Ακριβώς! +1000, δεν θα μπορούσα να το γράψω καλύτερα! ;) ;D

Ποιο "καθαρόαιμοι" μονοί από τους P90 δεν γίνεται. ;)

Οι vintage Fender δεν είχαν (κατά κανόνα) λεπτά μπράτσα, εκτός αν κάτι δεν καταλαβαίνω από τη σύνταξή σου. ;) Η συγκεκριμένη Ibanez κατασκευάζεται στην Κίνα, όπως και όλες της σειράς. Επειδή έχω παίξει με κιθάρες της σειράς custom όπως αυτή, πρόκειται για πολύ καλοκατασκευασμένα όργανα και, αν δεν σε απασχολεί το mojo (της κατασκευής στην Ιαπωνία, την Κίνα ή τη Σελήνη ;D) είναι πολύ καλές επιλογές. Μαγνήτες και hardware είναι πάνω από το μέσο όρο. Το μπράτσο είναι "μάλλον λεπτό", άλλοι θα έλεγαν "μέτριο", ειδικά αν έχουν συνηθίσει στις μεταλοκιθάρες της ίδιας εταιρείας. Αυτή που έχει πολύ λεπτό μπράτσο είναι η Hagstrom Viking, και αυτός ήταν ο λόγος που πούλησα την δική μου. Όλα τα υπόλοιπα όμως ήταν εξαιρετκά για τα γούστα μου, και όχι μόνο, όπως φαίνεται από τα ενθουσιώδη σχόλια του συνφορουμίτη που την απέκτησε, και των φίλων του. ;) Αυτές οι δύο κιθάρες (Viking και AS-103) είναι κατά τη γνώμη μου οι καλύτερες που μπορείς να βρεις στην κατηγορία τιμής και όχι μόνον. ;)

Μεγειές!!! Κούκλα!!! :) :) :) Περιμένουμε και να την ακούσουμε (στο επόμενο live?) ;)

Και μεταφορικά και... κυριολεκτικά (είναι γύρω στα 2 μέτρα μπόι ;D ;D) Ένας από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες, δεν χορταίνω να τον ακούω και ειδικά να τον βλέπω σε βίντεο... και να διαπιστώνω ότι οι πραγματικά σπουδαίοι δεν έχουν στο λεξιλόγιό τους τη λέξη "βεντέτα".

Ringo απέκτησες έναν φανταστικό ενισχυτή, καλόπαικτος! ;) Αν επιτρέπεται από που και πόσο το μαλλί? ;D

Και έρχομαι να ρωτήσω και εγώ με τη σειρά μου: σε τέτοιες περιπτώσεις, αν θέλει κάποιος να αλλάξει δηλαδή το χρώμα της κιθάρας του, η επιλογή είναι μόνο "πιστόλι" και νίτρο/πολυουρεθάνη/πολυεστέρας, έτσι δεν είναι? Καμμιά τύχη δεν θα έχουμε με χρώματα νερού, ή ανάλογες τεχνικές, φαντάζομαι... :-\

Εκτός από το χρώμα και το υπόστρωμα, στην κιθάρα σου το ξύλο έχει περαστεί και με sealer (που έχει εισχωρήσει μέσα στους πόρους του ξύλου). Κατά συνέπεια, οποιοδήποτε λάδι και να χρησιμοποιήσεις, δεν πρόκειται να περάσει μέσα στο ξύλο, παρά μόνο ελάχιστα ίσως και αυτό κατά τύχη. ;) Επομένως όπως λέει ο SF, δεν κινδυνεύεις ιδιαίτερα να την αφήσεις ως έχει.