The Genius Loci

Να σε ρωτήσω κάτι... αυτό που σε ενοχλεί όπως λες, το έχεις παρατηρήσει σε ηχογραφήσεις πρόβας, κλπ, ή το διαπιστώνεις την ώρα που παίζεις? Επίσης, πόσο διαφορετικός είναι ο ήχος? Δώσε ένα παραάδειγμα αν μπορείς, χρησιμοποιώντας ήχους κιθάρας από γνωστά κομμάτια. ;)

Δεν τον ήξερα τον κατασκευαστή, ούτε μπορώ να αξιολογήσω τους ισχυρισμούς περί της προέλευσης των ξύλων και των συνεπαγόμενων τονικών τους χαρακτηριστικών. Είναι κάτι που έχω ξαναδιαβάσει αλλά όχι επιβεβαιώσει προσωπικά και θεωρώ ότι δεν έχω και τα εφόδια να το κάνω. Για μένα είναι σίγουρο πάντως ότι: 1) Όλοι οι γνωστοί "μικροί" κατασκευαστές προσπαθούν (και κατά κανόνα, πετυχαίνουν) να αναπαράγουν την "μαγική συνταγή" μερικών (των καλύτερων) από τις vintage Strat και Tele που έφτιαξε ο Leo. Είτε σε vintage sounding πλαίσια είτε με πιο μοντέρνες πινελιές. 2) Οι κιθάρες του φαίνονται άψογες και ειδικά αυτή η Butterscotch Tele είναι απλά θεϊκή. ;D 3) Μιας και ο τυπάκος είναι ελληνικής καταγωγής, κάτι που συζητούσα (κατά σατανική σύμπτωση) μόλις σήμερα: πιστεύω ακράδαντα ότι 2-3 έλληνες τεχνίτες/κατασκευαστές, αν ζούσαν στα States θα είχαν σήμερα μαγαζιά ανάλογα των Grosh, Tyler, Sadowsky, κλπ.

+1000 Οπότε ούτε εγώ καταλαβαίνω το "πρόβλημα".

Έχει αναφερθεί σε παλιότερο thread ότι ένας λόγος για τον "τοξικό ιδρώτα" ® ;D είναι... τα ξύδια. ;) Επιβεβαιωμένο... JK τις Pure Blues τις χρησιμοποιώ αρκετά και αντίθετα με τον SF ποτέ δεν είχα πρόβλημα. Προτιμώ τον πιο "μπασσομεσαίο" τόνο τους στις τυλιχτές, ειδικά σε Strat και Tele. Οι Webstrings είναι επίσης μια χαρά παρά το ελεεινά χαμηλό τους κόστος. Μάλιστα θα έλεγα ότι κρατάνε τη "λαμπεράδα" τους περισσότερο από τις EB. Για όσους εξανίστανται, ο SF έχει (θεωρητικά) δίκιο για τις 8 ώρες παιξίματος. Μάλιστα, δεν έχει καν σημασία αν παίξεις ή όχι, από τη στιγμή που θα τεντωθούν στο σωστό pitch οι χορδές πάνω στην κιθάρα, έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Φαντάσου πόσο μάλλον με το παίξιμο, όταν αρχίσουν να γίνονται... κοτλέ από την επαφή με τα τάστα. Αντίο καλό μου intonation... Και ναι, δεν έχει σημασία αν παίζεις με gain ή όχι, μετά από μερικές ώρες ακούγεται η διαφορά... Ένα καλό κουρδιστήρι (και όχι ένα των 30 ευρώ) θα δείξει την πραγματικότητα αμέσως. Εγώ επειδή είμαι πιο τσίπης από το ιδανικό, τις αλλάζω κάθε περίπου 2-3 εβδομάδες, που αντιστοιχεί τυπικά σε 15-20 ώρες παιξίματος σε κάθε κιθάρα (αλλά αυτό δεν έχει σημασία όπως είπαμε).

Το βρήκα στο site της ΕΗΧ, μιας και ο τυπάκος χρησιμοποιεί το 2880 looper της εταιρείας. Enjoy! ;)

FFMaki, τι σχέση έχει ο ενισχυτής που λες με όσα συζητάμε εδώ? ???

Κατά τη γνώμη μου, ένας ενισχυτής κρίνεται από τον ήχο και την συμπεριφορά του στο παίξιμο. Και τα δύο αυτά, είναι άσχετα με την ισχύ του. Οι single ended Class A ενισχυτές έχουν τον δικό τους ήχο, ανάλογα με την υλοποίηση, ένας Class A/B ενισχυτής με 4 EL34 έχει έναν (άλλο) δικό του ήχο. Επομένως, αν αφήσουμε το ψηφιακό modeling που είναι η πραγματικά σύγχρονη τάση (διότι όλοι οι λαμπάτοι είναι προπολεμικά σχέδια...), θα περίμενα περισσότερο R&D σε προϊόντα attenuation, που θα τα έκανε ευρύτερα διαθέσιμα και φτηνότερα. Για μένα λοιπόν σήμερα οι μικροί ενισχυτές είναι μόδα και μαρκετίστικο παιχνίδι. Εκ'του ασφαλούς (σχέδια του '40, remember? ;)). Αυτό δε σημαίνει ότι ένας "μικρός" δεν μπορεί να είναι εκπληκτικός σε ήχο και αίσθηση... και εγώ με έναν τέτοιο παίζω (ή περίπου τέτοιον... ;D)

Τι γίνεται με αυτή τη "μόδα", για μικροσκοπικούς λαμπάτους? Και, το σημαντικότερο, είναι πράγματι μόδα, ή μια τάση που θα κυριαρχήσει απόλυτα στα επόμενα χρόνια? Δύο ακόμα σοβαροί κατασκευαστές παρουσίασαν μοντέλα combo ενισχυτών στα 5-10W. Marshall Class 5 http://www.marshallamps.com/product_range.asp?productCode=Class5 Laney Cub 8 & 10 http://www.laney.co.uk/ Δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες στο site της Laney, αλλά το dv247 τους έχει ήδη στον κατάλογο. http://www.dv247.com/invt/66835/ http://www.dv247.com/invt/66836/

Κοίταξε τώρα, αν το ψάξεις λίγο και ενημερωθείς, μπορείς να καταλάβεις που σε παίρνει να κάνεις παζάρια, και πόσο. Γιατί υπάρχουν προϊόντα που όντως δεν υπάρχουν περιθώρια. Επίσης τα "παζάρια" δεν αφορούν μόνο την τελική τιμή αγοράς, αλλά και την προστιθέμενη αξία... μ'άλλα λόγια, κάποιο αξεσουάρ, δωρεάν σέρβις, κλπ. Και φυσικά παίζουν ρόλο και τυχόν ευκολίες στον τρόπο πληρωμής.

Ρε παιδιά, γιατί παραπονιέστε, στις Αγγελίες βρίσκει κανείς διαμάντια παρ'όλα αυτά! Να, τώρα που κοίταξα, υπάρχουν 3 Στρατ με τιμή 1 ευρώ (ΕΝΑ ΕΥΡΩ) η μία!! Λέω να κάνω άμεση αγορά και στις 3, τι λέτε? ;D Επίσης, εδώ και καιρό υπάρχει ειδικό section Ζήτησης! Και παρ'όλα αυτά υπάρχουν πολλές αγγελίες ζήτησης στις πωλήσεις (πρόσφατες εννοώ). Λίγη προσοχή ρε παιδιά! Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για να ασχολείται κάποιος mod/gate keeper αποκλειστικά με τις Αγγελίες και το ξεκαθάρισμά τους όλη μέρα!

Καλωσήρθες! ;) Αν το ερώτημα αφορά την ίδια τιμή λιανικής στα καταστήματα, να υποθέσω ότι δεν έχεις καμμία σχέση με το χώρο του εμπορίου? ;) Αυτή είναι μια απόλυτα συνηθισμένη πρακτική σε ότι αφορά στη λιανική πώληση, σε όλα ανεξαιρέτως τα είδη. Πως δουλεύει το πράγμα: Ο εισαγωγέας, δίνει μια τιμή χονδρικής στους μεταπωλητές του, στην οποία πιθανώς να παίρνουν και κάποια έκπτωση που σχετίζεται με το ύψος της παραγγελίας, τους όρους πληρωμής, και άλλες συμφωνίες. Τους δίνει επίσης μια ενδεικτική τιμή λιανικής για πώληση στον τελικό καταναλωτή. Αυτή η τιμή συνήθως είναι δεσμευτική προς τα πάνω, χωρίς όμως να μπορεί να επιβληθεί και πρακτικά κάτι τέτοιο. Δηλαδή το κάθε κατάστημα μπορεί να κάνει την έκπτωση που θέλει στον πελάτη του, επί αυτής της τιμής αλλά δεν μπορεί να πουλήσει ακριβότερα. Στην πραγματικότητα, η ίδια η αγορά του "απαγορεύει" να πουλήσει ακριβότερα. Αν ο εισαγωγέας διαθέτει και δικό του δίκτυο λιανικών πωλήσεων (προσωπική γνώμη, κάκιστη πρακτική) για τα προϊόντα που εισάγει, η ενδεικτική λιανικής συνήθως αφορά την τιμή που πουλάει και ο ίδιος. Φυσικά έχουν παρατηρηθεί δυσάρεστα φαινόμενα (όχι στο χώρο των μουσικών ειδών), όπου ο εισαγωγέας κάποια στιγμή κατεβάζει τις τιμές λιανικής δραστικά και αιφνιδιαστικά, κρεμώντας τους πελάτες χονδρικής του. ::) Επομένως, από τη δική σου πλευρά, απλώς ψάχνεις να βρεις την χαμηλότερη τιμή που μπορείς, δηλαδή την καλύτερη έκπτωση, κάνοντας παζάρια φυσικά, αλλά πάντα προσέχοντας να υπάρχει πλήρης εγγύηση αντιπροσωπείας. Γιατί διαφορετικά, σε περιπτώσεις παράλληλης εισαγωγής λόγου χάριν, σε περίπτωση προβλήματος, θα έχεις πιθανώς να κάνεις με τον Μήτσο και το μαγαζάκι/τρύπα και όχι με τον εισαγωγέα. Σε όλες τις περιπτώσεις βέβαια καλύπτεσαι από την εγγύηση του κατασκευαστή, όμως δεν είναι το ίδιο εύκολο να συνεννοείσαι με κάποιον στην Γερμανία ή την Αγγλία. ;) Αυτή την έννοια "καρτέλ" λοιπόν, μπορείς να την ξεχάσεις, γιατί αφορά τελείως άλλα ζητήματα (προσυνεννοημένες τιμές πώλησης, για διαφορετικά brands και προϊόντα, μεταξύ διαφορετικών εταιρειών και με συμφωνίες σε υψηλό επίπεδο). Ελπίζω αυτό να έκανε λίγο πιο κατανοητά τα πράγματα. ;)

Παγκοσμίως πουλάει περισσότερο απ'όλες η Petrucci. Βέβαια, τα best sellers είναι τα μπάσσα. ;) Ας μην ξεχνάμε πάντως ότι, όπως είπα, είναι μικρή εταιρεία, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί σε ποσότητες, δίκτυο και προβολή τους "μεγάλους". Βέβαια, σε αντίθεση με τους τελευταίους, δεν βγάζει την ίδια κιθάρα, αλλάζοντας απλώς τα χρώματα, για 40 συναπτά έτη. ::) ::)

Οι τιμές στην Ευρώπη είναι εξωπραγματικές, μάλιστα στο forum της ΕΒΜΜ γίνονται συχνά συζητήσεις σχετικά. :-\ Η τιμή στην Αμερική είναι μεταξύ $2200-$2500 ανάλογα το μοντέλο (tremolo, quilt/flame maple top). Δηλαδή περίπου... τα μισά από Ευρώπη!! Η τιμή την τοποθετεί στην ίδια κατηγορία με διάφορες Fender CS, Suhr, και κάποιες Anderson, PRS και Gibson. Νομίζω ότι είναι πολύ καλά τοποθετημένη τιμολογιακά στην (εκεί) αγορά. Σημειωτέον ότι είναι αισθητά φτηνότερη από τις BFR (Ball Family Reserve) που έχουν βασικά αισθητικές πολυτέλειες (καπάκια, inlays κλπ). Η ΕΒΜΜ είναι μικρή εταιρεία, και το ότι κατάφερε να επιβιώσει τόσα χρόνια, με πρωτότυπα μοντέλα, είναι ένα θαύμα από μόνο του.

H Ernie Ball γιόρτασε τα 25 χρόνια από την απόκτηση της Music Man στο χειμερινό ΝΑΜΜ, παρουσιάζοντας ένα μοντέλο κιθάρας και ένα μπάσσου που, όπως υποστηρίζει, αντιπροσωπεύει όλη την εξέλιξη της εταιρείας αυτά τα 25 χρόνια. Παρακάτω, για την κιθάρα: http://www.music-man.com/instruments/guitars/25th-anniversary.html Οπτικά μοιάζει πολύ με την Axis, αλλά με μεγαλύτερο σώμα, το οποίο είναι chambered. Διαθέτει επίσης και arm contour. Οι μαγνήτες είναι παρόμοιοι με της Silhouette 20th Anniversary όπως και το μπράτσο. Η κιθάρα έχει το tone block από μαόνι που χρησιμοποιεί τελευταία η ΜΜ σε κάποιες BFR κιθάρες. Το wiring είναι ενδιαφέρον, καθώς μπορεί να βάλει τους μαγνήτες σε parallel/serial mode δίνοντας 10 διαφορετικούς τόνους. Μερικά απαραίτητα βιντεάκια τώρα: Από την παρουσίαση στο NAMM, με τον Dudley Gimbel, αρχισχεδιαστή της εταιρείας: Ένα ντέμο: Ένα ακόμα ντέμο, από αγγλικό μαγαζί: Ηχητικά, θα παρατηρήσει εύκολα κάποιος ότι η τονική παλέτα είναι εντυπωσιακή, ακόμα δε και μόνοι τους οι humbuckers σε σειρά, έχουν αρκετό sparkle για να.. ξεχάσει κάποιος εύκολα ότι είναι humbuckers! Η κιθάρα έχει αρχίσει να αποκτά καλό following ανάμεσα σε κορυφαίους παίκτες. Στο site του Joe Bonamassa μπορεί να τον δει κάποιος με μια τέτοια, όπως και σε βιντεάκια στο youtube: Ομοίως για τον John Mayer, που φήμες λένε ότι ετοιμάζει το καινούργιο του άλμπουμ παίζοντας σχεδόν αποκλειστικά με αυτήν! (και ο John έχει κάπου 300 κορυφαίες κιθάρες, btw). Φήμες ή όχι, φαίνεται ότι η EBMM τα κατάφερε να φτιάξει ένα κορυφαίο όργανο με δικό του χαρακτήρα.

Πάντως, αν πας σε πεταλάκια τελικά, αυτή τη στιγμή στις Αγγελίες παίζουν μερικές καλές προσφορές για Delay και Chorus. Δεν τις παραθέτω, για να μη φανεί ότι σχετίζομαι με οποιονδήποτε τρόπο, όμως με αρκετά λιγώτερα από 200 ευρώ παίρνεις 2 κορυφαία στην κατηγορία τους πετάλια. Ψάξτο. ;)

Evris, ευτυχώς που δεν παρεξηγείσαι με τίποτα. ;D Για να μην τρελαθούμε κιόλας όμως, παρ'όλη τη ζέστη, ιδού η πρώτη σου ατάκα επί του θέματος: Να σημειώσω ότι, πάνω απ'αυτό που γράφεις, υπάρχει μια μακροσκελής παράθεση από το post του Silot. Και, μέρες αργότερα, η ατάκα σου που παράθεσα εγώ με bold, πράγμα που σε ενόχλησε τόσο: Τελικά είναι ΕΝΑ απ'αυτά που γράφει ο Τόλης, ή πολλά? Γιατί στο πρώτο σου post, παραθέτεις σχεδόν ό,τι έχει γράψει! Γιατί δεν παραδέχεσαι ότι η αρχική σου εκτίμηση ήταν λάθος? Άλλα γράφει ο άνθρωπος, για άλλα ρητορεύεις εσύ, και ναι, δυο σελίδες post ΕΙΝΑΙ αγόρευση, ένα παιχνιδάκι στο οποίο δεν είμαι διαθετημένος να σε ακολουθήσω. Και επειδή εγώ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν παρεξηγούμαι, αλλά και καταλαβαίνω την επίδραση της καλοκαιρινής ζέστης στην ψυχολογία των ανθρώπων, δεν πρόκειται να εκλάβω το post σου σαν προσωπική επίθεση. Και αυτό παρά το γεγονός ότι (συνήθως) το να μου απευθύνουν μομφή ότι είμαι πολιτικά ορθός, ή, χειρότερα, ότι τα κάνω... πλακάκια με την εξουσία ;D ;D ;D θα επέφερε βαρύτατα αντίποινα. Ωστόσο ξέρω ότι είσαι και εσύ καλό παιδί (όπως και όλοι οι υπόλοιποι που προς το παρόν είμαστε εκτός φυλακής), και δεν σε παρεξηγώ. Απλώς προσπάθησε να καταλάβεις τι γράφω, και που πιστεύω ότι "τεχνικά" είσαι λάθος στις εκτιμήσεις και τα συμπεράσματά σου. Chill. Still friends. ;) edit: Παρέλειψα να υπενθυμίσω ότι, στο αρχικό μου post στο θέμα, όπως μπορείς να δεις, μάλλον είμαι μαζί σου στο θέμα του mojo (ή του headstock worship αν θέλεις) και, σίγουρα δεν ασπάζομαι τις απόψεις του Τόλη, τις οποίες απλά λέω ότι σέβομαι και κατανοώ. ;)

Δεν το γνωρίζω τεχνικά το ζήτημα, οπότε δέχομαι ότι είναι όπως το λες. :) Σε κάθε περίπτωση φυσικά η... εγκληματολογική προσέγγιση ως προς τα ξύλα δεν περιποιεί τιμή στον "οργανοποιό" που την υιοθέτησε. :)

Συμφωνώ τα μάλα. Η επιλογή μου θα ήταν (και... ήταν!) αυτές με τους Ρ90, βγαίνει και μια semi τώρα. ;) Μια παρατήρηση πάντως Jase: το δέντρο είναι που "πεθαίνει", το κομμάτι του ξύλου θεωρείται "ζωντανό" με την έννοια ότι συνεχίζει να αντιδρά στην θερμοκρασία και τις δονήσεις. Μάλιστα μερικά ξύλα (όχι τα planks της κιθάρας βέβαια!) αν τα... φυτέψεις βγάζουν ρίζες και κλαδιά. ;) Νεκρό μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα ξύλο όταν σαπίσει ή απολιθωθεί. ;)

...και στη συνέχεια το γενίκευσες τραγικά. :-\ ::)

Δες: αντίθετα με ό,τι πιστεύουν μερικοί, δεν είναι μόνο τα αναλογικά πετάλια που μπορούν να γίνουν κλασσικά. Κλασσικό είναι, ας πούμε, και το Boss DD-2, το οποίο βλακωδώς αντάλλαξα πριν μερικά χρόνια... :'( Το οποίο είναι digital βεβαίως. Ωστόσο το ίδιο δεν ισχύει για τις ψηφιακές "πολυμηχανές". Εντάξει, είναι κάποιες που αποκτούν ένα cult following, αλλά όχι λόγω της πραγματικής τους ποιότητας. Κάθε καινούργια έκδοση digital modelling μηχανήματος, να είσαι σίγουρος ότι είναι καλύτερο, σε converters, αλγορίθμους, εργονομία, κλπ από τον προκάτοχό του. Μεταχειρισμένα μπορείς να βρεις σίγουρα και τέτοια, ας πούμε Tonelab LE ή Boss ME-50.

Όχι. Δεν σε επιπλήττω για τίποτα. Σου επισημαίνω ότι τα επιχειρήματά σου είναι αστήρικτα. Γιατί θεωρείς πως ο Τόλης (και άλλοι) θέλουν να αγοράζουν το (πασίγνωστο) σηματάκι με τον δανδή που περπατάει, ενώ στην πραγματικότητα το σηματάκι δείχνει το κεφάλι ενός αρσενικού ελαφιού. Και είναι παντελώς άγνωστες στις ελληνικές κάβες. Δεν γνωρίζω για τις τσέχικες.

Κοίτα λοιπόν γιατί κάνεις ΑΠΟΛΥΤΑ λάθος: Ο Tom Anderson (που τον χρησιμοποιώ γιατί αναφέρθηκε ως παράδειγμα πολλάκις στο thread), φτιάχνει 400 (ολογράφως ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΕΣ) κιθάρες το χρόνο. Για να έχουμε μια αίσθηση του μεγέθους, η Taylor κατασκευάζει περίπου 500 κιθάρες ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ! Να είσαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί κιθαριστικοί κύκλοι που, αν τους παρουσίαζες μια Anderson, οπτικά τουλάχιστον θα την θεωρούσαν... κορεάτικη κόπια Fender! ;) Άσε λοιπόν φίλε τα περί Coca Cola. Δεν μιλάμε για φτηνά ουίσκυ, μιλάμε για κάτι που θα διάλεγε ένας connoisseur. Μας αρέσει δε μας αρέσει. Eσένα (στον κάθε "εσένα") σ'αρέσει να πίνεις Johnny Walker (είπες κάτι για διαφημίσεις?), ή, και χύμα ουίσκυ από την κάβα της γειτονιάς σου, ή εισαγώμενο από... την Τσεχία. ;) Εμένα (στον κάθε "εμένα") μ'αρέσει το Balvenie ή το Dalmore. Είμαστε και οι δύο ΟΚ, αρκεί να υπάρχει σεβασμός στις επιλογές του άλλου, χωρίς να προσπαθούμε να τον βάλουμε, με το ζόρι, στα "δικά μας παπούτσια". ;)

Να είσαι σίγουρος ότι όποια "φτηνή" επιλογή και να κάνεις τώρα, θα σου "στοιχίσει" αργότερα... Προσοχή, δεν μιλάω για την συνηθισμένη αρρώστια να ψάχνεσαι με πεταλάκια, που όλοι έχουμε περάσει λίγο πολύ, λέω για φτηνοπράγματα που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι είναι το ίδιο καλά με πολύ ακριβότερα... ::) Μια λύση φυσικά θα ήταν να κοιτάξεις για μεταχειρισμένα, αποκλειστικά. Μπορείς πραγματικά να βρεις ευκαιρίες, και αν κάποιο δεν σου κάτσει, το πουλάς σχετικά εύκολα όσο το πήρες.

Evris φίλε μου, μπορεί κάποιοι να δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο ως προς το politically correct των posts, σε βεβαιώ ότι δεν είμαι ένας απ'αυτούς. Ωστόσο ξέρω πολύ καλά ότι, τουλάχιστον το noiz, είναι ένα φόρουμ που έχει την προσδοκία τα διάφορα threads να χρησιμοποιούνται και σαν "υλικό αναφοράς" για κάποιον που αναζητά πληροφορίες. Και, υπ'αυτό το πρίσμα, τα ατεκμηρίωτα, αόριστα και ίσως ασυνείδητα ημιμαθή posts κάποιων, πολλές φορές καυτηριάζονται... χωρίς να σημαίνει ότι έχει οριστεί κάποια Ιερά Εξέταση. Εξάλλου για τα "ό,τι νάναι" posts, υπάρχει και το Περί Ανέμων και η Ανακύκλωση, sections του φόρουμ που κάποιοι διαπρέπουν, οφείλω να ομολογήσω. Σε κάθε περίπτωση, σε ό,τι αφορά στο δικό σου στυλ γραφής, το οποίο ομολογώ ότι χαίρομαι να διαβάζω, πρέπει να σκεφτείς ότι, ίσως, δεδομένης και της "απόστασης" που δημιουργεί ο γραπτός λόγος, είναι πιθανό να παρεξηγηθεί. Μπορεί εσύ να μην παρεξηγείσαι, αλλά θα ήθελα να σου θυμήσω τα σοφά λόγια του Oscar Wilde: "μην κάνετε στους άλλους αυτά που δεν θα θέλατε να σας κάνουν, γιατί τα γούστα σας μπορεί να διαφέρουν". ;)

Δύο επιλογές θα είχα να σου προτείνω: 1) Αυτό που... επέλεξα εγώ ;D ;D ;D δηλαδή ένα Line6 M13. Έχει εξαιρετικά delays και modulations και ειδικά με το routing θα... κακομάθεις! Είναι δε φτιαγμένο για να δουλεύει μια χαρά με τα υπόλοιπα πεταλάκια σου και με τον λαμπάτο ενισχυτή σου. ΔΕΝ έχει ίχνος εξομοίωσης για καμπίνες, ενισχυτές, κλπ, είναι ΜΟΝΟ "πεταλάκια", και το ίδιο απλό στη χρήση. 2) Παίρνεις ένα Nova Delay και ένα Nova Modulator, τα οποία στην πραγματικότητα είναι και τα δύο "πολυεφφέ" στο είδος τους. Το Modulator έχει ένα προσόν που δεν έχουν πολλά, μπορείς να δουλέψεις 2 εφφέ ταυτόχρονα. Το κόστος, πάνω κάτω, είναι συγκρίσιμο, όχι ιδιαίτερα μικρό, αλλά ό,τι και να επιλέξεις θα σε καλύψει άριστα πιστεύω.