nikodemos

Προσωπικά δεν θα επέλεγα κανέναν από τους δύο....αλλά αφού ο Φίλιππος θέτει αυστήρα το συγκεκριμένο δίλλημα....lets see... Γενικά μιλώντας είμαι σαφέστατα πιο κοντά στην λογική της Focusrite....ΑΛΛΑ έχω την εντύπωση πως τόσο η σειρά RED όσο και τα "μοντέρνα" ISA είναι αρκετά "μακριά" από την αρχική Neveish κατέυθηνση της εταιρίας....Δεν είναι άσχημα, αλλά στα αυτιά μου τουλάχιστον δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με το "βαθύ" χαμηλομεσαίο ήχο (αλλά και λαμπερό) ήχο αντίστοιχων σχεδιάσεων. Αν και πρέπει να ομολογήσω πως η σειρά RED μου ακούγεται σαφέστατα καλύτερη (για τα γούστα μου ;)) από ότι τα σημερινά ISA... Γενικά ΟΛΑ τα focusrite preamps (RED & ISA) μου δίνουν την εντύπωση ενός πιο εντόνου υψηλομεσαίου χαρακτήρα (ο οποίος πιθανότατα αποτελεί ιδανικό συμπλήρωμα για κάποια tube mics όπως το M149) ο οποίος όμως σίγουρα δεν ταιριάζει στα πάντα (πχ ταιριάζει σε ένα snare mic αλλά όχι σε μια ένρινη "λεπτή" φωνή). Γενικά έχουν χαρακτήρα...απλά it's not my kind....(ένα ζευγάρι δεν θα με χαλούσε βέβαια...αν και νομίζω πως η πραγματική "δύναμη" της αρχικής ISA ήταν το "εξελιγμένο" 1081 style eq και όχι τόσο το preamp.....όπως βέβαια και η συνολική υπερβολή της ff recording console) Τώρα τα AVALON σίγουρα δεν είναι του στυλ μου.....πολύ τίποτα για το τίποτα ;D ;D ΑΛΛΑ... Στο συγκεκριμένο "δίλλημα" η υλοποίηση της AVALON προσφέρει σαφέστατα πιο πολλές βασικές λειτουργικές ευκολίες (output trim, VU metering) αλλά και ένα πολύ σημαντικό sound shaping & mic matching εργαλείο (variable input impedance). Σε αντίθεση το RED με το designάτο (αλλά υπερβολικά λιτό) interface δεν προσφέρει σχεδόν καμμιά λειτουργική ευκολία ή δυνατότητα (και απ'ότι θυμάμαι το gain αυξομειώνεται με 6 db steps.....πράγμα πολύ άβολο, ειδικά αν κάποιος ενδιαφέρεται στο να υπεροδηγήσει το gain stage χωρίς να υπεροδηγήσει όμως την έξοδο....κάτι πολύ χρήσιμο γενικά στους "χρωματισμένους" transformer ballanced preamps ;)) ΑΡΑ.... ...μάλλον θα επέλεγα το AVALON αλλά Φίλιππε η σύγκριση είναι μάλλον λίγο άκυρη....είναι αρκετά διαφορετικές καταστάσεις. Ίσως θα έπρεπε (αν ψάχνεις για κάτι "καθαρό" , all around "εργαλείο") να αντικαταστήσεις το "θερμόαιμο" RED με την πρόταση του Τόλη, το m201 της Grace Design που είναι πολύ κοντά στην λογική του AVALON (επίσης με "ευκολίες" αλλά και εξίσου - αν όχι περισσότερο - "πιουρίστική" προσέγγιση).

http://www.noiz.gr/index.php?action=articles;sa=view;article=167

μερσί :) Το "θέρεμιν" είναι το resonance του Low Pass Moogerfooger στο τέρμα και παιγμένο με το cut off freq....κάτι σαν θέρεμιν με knob και χωρίς κεραία δηλαδή ;D

...βρε Μπραντ με έχεις παρεξηγήσει.....δεν τρώω μουσικούς (αν υποθέσουμε ότι οι μπασίστες και οι ντράμερ είναι μουσικοί ;D ) ....τουλάχιστον όχι πλέον...μεγάλωσα και το στομάχι μου δεν αντέχει πια το junk food :)

σόρρυ για την παράλειψη.... Jane Doe = Εν Θεσσαλονίκη μουσικό πρότζεκτ ;D στο παρόν οπτικοακουστικό απόσπασμα (και στην τότε μορφή του γκρουπ) η αρχοντομουτσουνάρα μου εκτελεί χρέη κιθαρίστα (και μπασίστα) εκτός από τον συνηθισμένο ρόλο "πίσω από το τζάμι". ...ελπίζω το 8) να σημαίνει ότι τους άρεσε....γιατί άντε ο babtua....αλλά και ο Μπραντ? ;D

...με καθυστέρηση 2 ετών από την κυκλοφορία του άλμπουμ "Heaven for Dogs" ένα βιντεάκι για το "no signals" των Jane Doe...κάλλιο αργά, παρά ποτέ ;D ;D ;D

1. φαντάσου το ως μια φανταστική προέκταση όλων των εισόδων και εξόδων του εξοπλισμού σου, συγκεντρωμένες στο ίδιο πάνελ.....αυτό είναι ουσιαστικά....ένας τρόπος να έχεις όλα τα in & out μπροστά σου χωρίς να χρειάζεται να σκύβεις πίσω από ρακ κλπ κλπ.....Ουσιαστικά προέρχεται από τα παλιά τηλεφωνικά κέντρα..... 2. διάβασε το λινκ 3. αν τα αγγλικά είναι πρόβλημα...θα ετοιμάσω σύντομα (ελπίζω) ένα αρθράκι γύρω από το audio wiring σε ένα recording studio και θα το ανεβάσω...αν έχεις υπομονή...

Σωστά, το έχεις καταλάβει...τουλάχιστον σε ότι αφορά το πρωτο σκέλος η απάντηση είναι ναι. Το patchbay είναι ουσιαστικά ένα σύστημα audio routing ανάμεσα στις συσκευές που είναι "πάνω". αυτό γίνεται είτε μέσω καλωδίων που παρεμβάλοντε ανάμεσα στα διάφορα I/O που εμφανίζοντε στο front panel του patchbay είτε απευθείας μέσα από το patchbay (η επάνω σειρά δρομολογείται απ'ευθείας στην κάτω - σε 3 παραλλαγές NORMALLED, HALF NORMALLED κλπ). Ένα άρθρο από το SOS http://www.soundonsound.com/sos/dec99/articles/patchbay.htm ..αλλά line mixer δεν είναι....καθώς αυτό προυποθέτει την ύπαρξη ενός summing amp και μιας (συνολικής) στέρεο εξόδου. Άλλο λοιπόν το patchbay και άλλο το line mixer....το ένα απλά διασυνδέει το άλλο "δρομολογεί" και "προσθέτει" ;)

http://www.noiz.gr/index.php?action=articles;sa=view;article=71

...από το 2ο λινκ που σου έστειλα υπάρχει ντέμο/τράιαλ έκδοση.... εδώ είναι το σχετικό θέμα στο φόρουμ του KVR http://www.kvraudio.com/forum/viewtopic.php?t=244999&highlight=

λογικά το Jbridge θα κάνει την δουλειά σου (δεν ξέρω την σχέση του με το ρήπερ) http://www.kvraudio.com/news/11229.html (τσέκαρε τα θέματα στο τέλος της σελίδας) http://jstuff.wordpress.com/jbridge/

To Reaper είναι 64μπιτο και τα plugins-vsti's 32μπιτα?......αν ναι είναι μάλλον απόλυτα λογικό να μην τα αναγνωρίζει και λογικά θα χρειάζεται κάποιο "ενδιάμεσο" wraper για να μπορέσουν να συνεργαστούν (τουλάχιστον αυτό θα συναίβαινε σε καποια άλλα DAW's)

Soundout είναι ένα budge name που είχαν κάποιες κονσόλες της Soundtracs (ίσως πριν γίνει το soundtracs brand name ή για κάποιον άλλο λόγο) στα early-mid 80s (Soundtracs και όχι Soundtracks) . Δεν ξέρω αν αντιστοιχεί σε κάποιο άλλο μοντέλο ή αν είναι άλλη , ανεξάρτητη σειρα (έχω την εντύπωση ότι πιθανότατα είναι split). Η κονσόλα σου λοιπόν είναι μια Soundtracs , λογικά με 4 buses & 24 κανάλια. Μια και η soundtracs δεν υφίσταται πλεον ίσως μπορείς να βρεις περισσότερες πληροφορίες εδώ http://www.studiosystems.co.uk/soundtracs/ Αν ανεβάσεις κάποια φωτό πιθανόν να μπορώ να σου δώσω κάποιες πληροφορίες

nice!!!..... Κατ'αρχάς καλή επιτυχία ;) ΑΛΛΑ.... Θέλουμε αναλυτικές λίστες και ζουμερές περιγραφές με μικρόφωνα, gear, τεχνικές, φωτό, πικάντικες λεπτομέρειες κλπ κλπ...slutty things δηλαδή :)

....πόλλες και ενδιαφέρουσες νέες κυκλοφορίες σε οτι αφορά το θέμα "προενίσχυση μικροφώνου" για την σειρά 500 (API). Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν η μεταφορά του "καθαρού" m101 της Grace Designs σε 500 format, νέες υλοποιήσεις από την Purple Audio αλλά και πολυαναμενόμενα ντεμπούτα από John Hardy, Lipinsky κ.α. [move]API 500 series is the new Prada[/move] ;D

Έχω την εντύπωση πως το AthensProAudio φέρνει τα Mojave. ....το MA-200 είναι ένα εξαιρετικό μικρόφωνο για τα λεφτά του, ιδανικό για πολλές εφαρμογές από κοντραμπάσο και ακουστικό μπάσο ως ένα πολύ καλό room mic (και γενικά οτιδήποτε "κολακεύεται" από μια scooped mid saturated προσέγγιση)....η αλήθεια είναι ότι έχει αρκετά τονισμένα ψηλά και αυτό σε συνδυασμό με το ότι είναι μόνο καρδιοειδές το καθιστά λίγο "σκληρό" και "άκαμπτο" (λειτουργικά) σε κάποιες περιπτώσεις.....παρ'όλα αυτά με την σωστή (κατάλληλη) τοποθέτηση μπορεί κάποιος να αποφύγει ως ένα βαθμό τον "μοντέρνο" σκληρό χαρακτήρα του....σε ότι αφορά την φωνή, αν και σίγουρα δεν είναι το δυνατό του σημείο (Στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι κακή επιλογή), εν τούτοις πρέπει να πω πως είναι ίσως ότι καλύτερο έχω ακούσει σε screamo brutal φωνητικά. Χωρίς να είναι "αναίσθητο" έχει αρκετό headroom και "αντέχει" σε αρκετά υψηλά spl, αλλά και όταν υπεροδηγήται έχει έναν πολύ όμορφο valve χαρακτήρα (νομίζω πως αυτή είναι και η ουσιαστική διαφοροποίηση από την ss έκδοση - και αντίστοιχα και η διαχείριση των μικροδυναμικών - και όχι η συχνοτική απόκριση που καθορίζεται πρωτίστως από το μηχανικό μέρος του συνδυασμού capsule+dome). Απαράδεκτο shock mount και κινεζιά τροφοδοτικό της σειράς, με το αντίστοιχο "φτηνιάρικο" 7pin xlr

Μετά από αρκετά recording sessions με το P1 της A-Designs (δηλαδή την 500 series εκδοχή του Pacifica) οφείλω να πω πως δικαιούται τον τίτλο του απόλυτου "vocal friendly" pre-amp με εξαιρετικά αποτελέσματα τόσο σε αντρικές όσο και σε γυναικείες ποπ-ροκ φωνές (τονίζω το ποπ-ροκ)....πλούσιο "σώμα" και εξαιρετικός "αέρας" και πολύ καλό matching με LDC με έντονο presence στα ψηλά μεσαία όπως πχ το U87. Πολύ καλή επιλογή και στα drums ως overhead ή snare αλλά κυρίως με πιο "φλατ" SDC και όχι τόσο με "μοντέρνα" bright μκρόφωνα όπως πχ η (κάκιστη) επανέκδοση του 451...σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ εύκολο ο "ανοιχτός" χαρακτήρας του P1 να ακουστεί "σκληρός" και ιδιαίτερα οξύς... όπως και να έχει ο Fleamail έχει κάνει τρομερή αγορά ;)

thanks Superfunk ;) Στο 3ο μέρος του άρθρου θα υπάρχουν αρκετά παραδείγματα με 3, 2 αλλά και 1 mic set up's (συμπεριλαμβανομένου και του "Glyn Johns 3 mic set up" στο ποίο λογικά αναφέρεσθε)

Superfunk sorry αλλά αυτή την πρόταση μπορώ να την εκλάβω μόνο ως χιούμορ... Κατ'αρχάς είναι εντελώς ανεδαφική η προσέγγιση αυτού του είδους της επεξεργασίας (eq, compression) ως βασικό sound shaping εργαλείο και μάλιστα ασχέτως πηγής και προέλευσης και εκ των προτέρων προαποφασισμένη.....Φυσικά και υπάρχει και η ιδιαίτερα παρεμβατική - sound shaping πλευρά στο όλο θέμα, αλλά δε νομίζω πως εδώ μιλάμε για αυτό ακριβώς. Η δυναμική επεξεργασία και η ισοστάθμιση είναι πάντα program dependant, καθορίζονται δηλαδή ουσιαστικά από το περιεχόμενο (συχνοτικό και δυναμικό) του εισερχόμενου σήματος (για αυτό ακριβώς και δεν μπορούν να υπάρχουν φόρμες ;)) . Στην ουσία λοιπόν δεν μπορούν να λειτουργήσουν αυθαίρετα από την λογική η οποία "γέννησε" το αρχικό σήμα, αλλά μπορούν να αναδείξουν τις λεπτομέρειες που αυτό περιλαμβάνει (από τον χώρο - ή την έλειψη του - έως την τοπολογία των ενισχυτικών κυκλωμάτων) είτε ως πλεονεκτήματα είτε ως μειονεκτήματα....και ίσως μπορούν να τα τονίσουν ή να τα μειώσουν, αλλά σίγουρα δεν μπορούν να τα δημιουργήσουν "εκ του μηδενός" ή να τα εξαφανίσουν,τουλάχιστον όχι χωρίς ακουστότατα artifacts. Δεν μπορούν δηλαδή να μεταμορφώσουν κάτι σε κάτι εντελώς διαφορετικό παρά μόνο "καταστρεπτικά" και όταν αυτό είναι το αποκλειστικό ζητούμενο....σίγουρα όμως όχι επιδιορθωτικά και σίγουρα όχι ως στάνταρτ προδιαγεγραμμένη διαδικασία. Αυτό το θεωρείς καλό ή κακό?.....θεωρείς ότι έτσι πρέπει να συμβαίνει?....σε όλα ή μόνο για το μπάσο?.....από ανάγκη ή εσκεμμένα?.....και τελικά είναι προιόν άποψης ή ανικανότητας? Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα, απλά θα ήθελα να προσθέσω πως πιθανότατα είναι σαφέστατα πιο σημαντικοί παράγωντες στον 60'ς ήχο των Stax & Motown (αλλά και γενικότερα βέβαια) οι ίδιοι οι συγκεκριμένοι εκτελεστές και η τεχνική τους (όχι μόνο σε ότι αφορά το ίδιο το παίξιμο αλλά και το muffling των χορδών, ο τύπος των χορδών κλπ κλπ) ,τα όργανα, οι ενορχηστρώσεις, τα μέσα καταγραφής, το φορμάτ κλπ κλπ

http://www.noiz.gr/index.php?action=articles;sa=view;article=71

Δεν υπάρχει σχεδιαστική φιλοσοφία στους ενισχυτες που να μπορεί να αποκλείσει τον χώρο από την εξίσωση, ούτε φυσικά κάποια μηχανικά artifacts (που έχουν να κάνουν με την κίνηση του μεγαφώνου κλπ κλπ)....θα ήταν αντίθετο με τους νόμους της φύσης. Υπάρχει όμως σχεδιαστική φιλοσοφία (όχι μόνο στους ενισχυτές) που να αποκλείει την ίδια την τοπολογία της σχεδίασης από το ηχητικό αποτύπωμα της....αυτό που ονομάζουμε δηλαδή transparent.....κάτι που βέβαια δεν αναιρεί τίποτα από τα παραπάνω. ;)

το τι ακριβώς εννοούμε DI στις ηχογραφήσεις (και στη προκειμένη) αλλά και βέβαια το τι ακριβώς κάνει, πότε το χρησιμοποιούμε (είτε από αναγκη είτε από άποψη) ποιος είναι ο ρόλος του είναι άλλο ένα τεράστιο θέμα αλλά και θύμα συχνής παρεξήγησης.....θα το συζητήσουμε άλλη φορά ;)

Φυσικά...καμμιά διαφωνία επ'αυτού....ΑΛΛΑ Όταν χρησιμοποιούμε ενισχυτή και ηχείο....ουσιαστικά χρησιμοποιούμε και τον χώρο μέσα στον οποίο βρίσκεται...ηχογραφούμε δηλαδή και τις πρώτες καθοριστικότατες ανακλάσεις του ήχου στον χώρο (ειδικά σε ότι αφορά το υψηλότερο συχνοτικό περιεχόμενο του μπάσου - που υπάρχει....και αρκετά πάνω από τα "καθαρά " του όρια). Αλλά και οι διαφορές φάσης τόσο ανάμεσα στο άμεσο σήμα και στις ανακλάσεις αλλά και ανάμεσα στο μικρόφωνο και κάποιο τυχον direct σήμα είναι ιδιαίτερα καθοριστικές (ή καλύτερα μπορούν να είναι). Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όσο "καθαρό" και να είναι ως τοπολογία το ενισχυτικό τμήμα ενός τέτοιου συστήματος, υπάρχουν κάποια (αναγκαστικά) artifacts τα οποία επίσης προσθέτουν (ή αφαιρούν ανάλογα με το ζητούμενο) από το αποτέλεσμα (από τα resonanses της καμπίνας, ως το intermodulation distortion του μεγάφωνου και από το υπαρκτή αρμονική παραμόρφωση ως το αδιόρατο clipping που μπορεί να υπάρχει στην έξοδο). Όλα αυτά λοιπόν τα "συστατικά" σε συνδυασμό με άλλα τόσα από την πλευρά του μικροφώνου είναι που μπορούν να δώσουν την λύση στην εκάστοτε αναζήτηση....σε αντίθεση με το σχετικά μονοδιάστατο του DI (όπου οι παράγωντες της εξίσωσης είναι μόνο 2 ...όργανο-προενίσχυση). Και ο συνδυασμός βέβαια είναι που ανοίγε διάπλατα τις πόρτες της δημιουργικότητας. :)

;D ούτε εγώ διαφωνώ....ούτε θεωρώ απαραίτητο το να ηχογραφεί κάποιος αποκλειστικά με ενισχυτή ή αποκλειστικά με DI....αλλά μπου προκαλεί μεγάλη εντύπωση η κάθετη διαφοροποίηση στην ηχοληπτική προσέγγιση και μεθοδολογία για το ίδιο ουσιαστικά (κατασκευαστικά και λειτουργικά) όργανο (βέβαια σε πολύ διαφορετικό ενορχηστρωτικό ρόλο). Θεωρώ ότι όντως τα ρεαλιστικά προβλήματα που υπάρχουν στην βέλτιστη χρήση μικροφώνου - ενισχυτή είναι αυτά που τελικά οδηγούν στην λύση του DI στο 80 με 90% των περιπτώσεων και όχι αυτή καθ'αυτή η αισθητική επιλογή.... ...και αυτό το έγραψαν ελάχιστοι (εκτός αν το εννοούσαν και οι υπόλοιποικαι απλά το παρέλειψαν ήτο θεώρησαν δεδομένο). Πάντως ο ένας στους τρεις δηλώνει ότι χρησιμοποιεί πάντα μόνο DI....δηλαδή από άποψη και όχι από ανάγκη. Η ψηφοφορία όμως έχει και τον χαρακτήρα του "τι θα ήθελα" και "τι θεωρώ καλύτερο" εκτός από το "τι μπορώ" ;)

...ας μην παίζουμε με τις λέξεις....όταν γράφεις το direct σήμα ενός ηλεκτρικού οργάνου με σκοπό να το χρησιμοποιήσεις για reamping, ουσιαστικά η αισθητική επιλογή σου ΕΙΝΑΙ ο συνδυασμός ενισχυτής-χώρος-μικρόφωνο.....η διαδικασία αλλάζει (λίγο).