spy

Σπύρο, όχι πολλά για τους πολυαγαπημένους μου Leningrad Cowboys (είμαι μέγιστος fan-μέχρι και τις ταινίες έχω). ;D ;D

Ανάποδα ίσως; ;)

Δεν αντιλέγω ότι αυτά που ακούς κατ' επιλογή σου σε επηρεάζουν και εν τέλει καθορίζουν τη μουσική σου προσωπικότητα. Όμως από την άλλη είμαι βέβαιος ότι π.χ. ένας Έλληνας μαθητευόμενος κιθαρίστας που ακούει blues, jazz και rock όλη μέρα δυσκολεύεται πολύ περισσότερο όταν προσπαθεί να παίξει ένα απλό shuffle ή "τεσσάρι" swing παρά όταν προσπαθεί να παίξει τα (αντικειμενικά δυσκολότερα) "εφτάρια" και "εννιάρια" του λαϊκού μας ρεπερτορίου. ;)

Πάντως το point του blue είχε να κάνει με κάποιες δηλώσεις που περιέχονται στο άρθρο αυτό καθαυτό και όχι με το ποιόν των συντακτών του. Τα υπόλοιπα ("Ε", "Ιός", Βότσης κλπ.) άστα - είναι μεγάλη συζήτηση που δε μπορεί να γίνει εδώ μέσα λόγω κανονισμών. :)

Μια μικρή λεπτομέρεια: η μουσική που ΑΚΟΥΜΕ δεν είναι μόνο αυτή που ακούμε κατά δική μας επιλογή, αλλά και αυτή στην οποία εκτιθέμεθα ακούσια σε διάφορες φάσεις της ημέρας και σε ηλικίες στις οποίες δεν είχαμε καμία δυνατότητα επιλογής. Πολλές φορές μπορεί να παίξει πιο σημαντικό ρόλο από αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε. Προφανώς ούτε εμείς έχουμε στο DNA μας το ρεμπέτικο, ούτε οι μαύροι το gospel και τα blues, ούτε οι λατινοαμερικάνοι το clave και τα montunos. Όμως η έκθεση σε αυτά από ΠΟΛΥ μικρή ηλικία παίζει ρόλο στη μουσική μας/τους ταυτότητα.

ΕΓΩ ΤΑ ΕΒΑΛΑ ΝΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΙ Ο ΥΝΓΚΒΕ ΤΖ. ΜΑΛΜΣΤΗΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΣΟΛΟ ΣΕ ΧΙΤΖΑΖ ΑΞΙΖΟΥΝ.

Με την ευκαιρία, να κάνω και μία - offtopic - αφιέρωση στο Χαρίλαο από το Ηράκλειο. :D :D

ffspy: Τα ανταλλάσσω με τις νέες μου ΠΡΩΤΟΤΥΠΕΣ ελληνικές ΡΟΚ συνθέσεις: "Χαμένα όνειρα", "Στέρεψε η βρύση μου", "Έσβησε το καντήλι μου", "Πάντα θα σε περιμένω", "Η μπαλάντα της νύχτας", "Το καλοκαίρι πέρασε", "Αφήστε με στη φυλακή μου", "Μόνος".

Στον αντίποδα... Άλλος κόσμος. :-*

Come here my baby, the mattress is padded come here my baby, why can't you just say yes come here my baby, I 'll tell you everything else later come here my baby, take the issue seriously :D

Δεν υπάρχει τίποτα πιο γραφικό από τις διαπιστώσεις για το τι ξέρουν και τι δεν ξέρουν διάσημοι και φτασμένοι μουσικοί. Και φυσικά το "τι ξέρω" είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το "τι επιλέγω να παίξω". ::) ::) Ναι, καλύτερα να παίξεις λίγο και σε ΛΑ κι όλα θα πανκαλά. :)

Πιστεύω ότι η κιθάρα πέρασε το πιο σημαντικό τεστ για μια 7χορδη Σέχτερ με επιτυχία. Καλά παιξίματα, αλλά για καλό και για κακό πες μας σε ποια οδό μένεις για να μην πιάσουμε ποτέ διαμέρισμα εκεί. ;D

Η Λα μινόρε πεντατονική (5-8,5-7,5-7,5-7,5-8,5-8 από μπάσα προς πρίμα) είναι η καλύτερή σου φίλη. Παίζεται πάνω από μπλουζ σε Λα μινόρε, Λα ματζόρε και Ντο ματζόρε. Μάθε την κι όλα θα πανκ αλά. :) Για τη μΥξολύδια, τη σουπερλόκριαν και τις ναπολιτάνικες θα τα πούμε αργότερα, όταν πας ΩΔΕΙΟ. ;D

Ναι, και αντί για μπύρα έπιναν το αίμα των εχθρών του. :D

Όμως σκέψου την περίπτωση

Παιδιά, ο Eric Adams έχει φτιάξει τα κουφώματα στην πολυκατοικία μου και όλοι έχουμε μείνει ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από τη δουλειά του. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι επέμενε να βάλουμε ακριβά κουφώματα με ενίσχυση από ΑΤΣΑΛΙ και τραγουδούσε συνέχεια SIGN OF THE HAMMER όταν έκανε εργασίες με σφυρί.

Παρότι είμαι μάλλον άσχετος από Les Paul, κάποιοι από τους ήχους στο κλιπάκι (ιδίως στα καθαρά) είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικοί. Ίσως έχουμε συσχετίσει υποσυνείδητα τις Les Paul με τον ...Slash περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε. ;D Προφανώς και το setup και η προσεγμένη ηχογράφηση βοηθούν στο να αποτυπωθεί σωστά αυτός ο καταπληκτικός ήχος, παρά τους περιορισμούς του Youtube. :)

Πρόκειται προφανώς για λαμόγιο ή - λιγότερο πιθανό - για ηλίθιο. Εγώ είχα πληρώσει 35 λίρες για μία κιθάρα με θήκη, με το βάρος του πακέτου να είναι 12.5 (!) κιλά. Άντε να σου έλεγε το πολύ κανένα 60άρι επειδή είναι ιδιώτης. ::) ::)

Το clip είναι καταπληκτικό (αν και personal favorite παραμένει το "ballad" που είχες ανεβάσει παλιά). Κάθε άλλο σχόλιο είναι περιττό. Μπράβο! :) :) Όπως έχει γράψει και κάποιος άλλος, τα clips του Γιώργου στο Noiz δίνουν στους περισσότερους από μας ένα ισχυρό κίνητρο για να ασχοληθούμε σοβαρά με την ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ή την ΚΛΑΣΣΙΚΗ κιθάρα. ;D ;D

Δε νομίζω να μπει ποτέ κανείς στον κόπο να φτιάξει μαϊμού Sheraton. ::) ;D Επίσης, και η Nick Valensi Riviera εξακολουθεί να παράγεται (είδα σήμερα μία natural σε τοπικό κιθαράδικο - πανέμορφη).

Thanks for the guitar porn. Εγώ ...τελείωσα με τη φωτογραφία της 355 με το Bigsby. :D Mήπως θα έπρεπε κάποιες από τις φωτογραφίες του Τόλη να πάνε και στο Showroom (μαζί με αυτές του yameth);

Δεν σε είπε κανείς αμόρφωτο. Ο Λάμπρος ήθελε να σου πει ότι μπορείς να περάσεις από ένα τονικό κέντρο σε ένα άσχετο τονικό κέντρο (π.χ. από C σε F#) ομαλά, χρησιμοποιώντας κατάλληλες ενδιάμεσες συγχορδίες. Ναι, αναφέρονται στον ίδιο τόνο. Αλλά όταν η νότα εμφανίζεται στα κλειδιά F,Bb,Eb,Ab,Db,Gb,Cb ονομάζεται Βb και όταν εμφανίζεται στα κλειδιά F#,Β ονομάζεται Α#. Ο λόγος - χοντρικά - είναι ότι δύο νότες της ίδιας ματζόρε κλίμακας δεν μπορούν να αντιστοιχουν στην ίδια θέση στο πεντάγραμμο ή στο ίδιο γράμμα. Π.χ. F Major=F G A Bb C D E και όχι F G A Α# C D E γιατί στη δεύτερη περίπτωση το σύμβολο Α εμφανίζεται 2 φορές. Καλά έκανες και το άνοιξες. Η απάντηση είναι να ξεκινήσεις από την ΑΡΧΗ και να πάρεις ένα βιβλίο. :)

Awaken, please πάρε ένα βιβλίο βασικής θεωρίας της μουσικής για να μάθεις βασικές έννοιες όπως διέσεις, υφέσεις, οπλισμούς κλπ (π.χ. γιατί λέμε ότι η φα ματζόρε έχει Βb και όχι A# όπως γράφεις εσύ). Μετά τα ξαναλέμε. :) Επίσης ο συμβολισμός C+, F+ για ματζόρε συγχορδίες δεν χρησιμοποιείται πλέον. H ντο# ναπολιτάν είναι σχετική μινόρε της μι μπολονέζ. :D

Ρε Λάμπρο, εδώ το παιδί που ρωτάει δεν ξέρει καλά καλά από οπλισμούς και του γράφεις για ναπολιτάνικες; Όταν λέμε συγχορδίες μιας κλίμακας εννοούμε σε πρώτη φάση τις διατονικές. ;)

Μάλλον κοινή νότα εννοούσε ο Λάμπρος.