spy

Νικόδημε, ξέχασες την κομματάρα. 8)

I want you I'm only sleeping Your mother should know Julia Happiness is a warm gun Norwegian wood A day in the life She's leaving home Helter Skelter Because Από albums: White Album και Abbey Road. :)

Εγώ έχω 2 signature κιθάρες, μία κορεάτικη και μία κινέζικη (τίγκα στον καπλαμά και οι 2). Οι συγκεκριμένες κιθάρες στοιχίζουν το ίδιο με παρόμοια μοντέλα των ίδιων εταιριών που δεν είναι signature. Το signature δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο στην αγορά τους. Τι παίζει στην περίπτωσή μου;

Είσαστε όλες ίδια ράτσα, πώς να το κάνουμε, μα η κιθάρα δεν είναι κάλτσα, να την μαντάρουμε... Αδελφοί Χαϊτίδη

Αυτό με τους παλιούς συμμαθητές - και γενικότερα με τις παλιές γνωριμίες - είναι ο χειρότερος εφιάλτης μου. Οι κίνδυνοι είναι πολλαπλοί: 1. Να ανασύρω από το υποσυνείδητό μου άτομα που δεν θα ήθελα να ξαναδώ μπροστά μου. 2. Να δω πώς έχουν καταντήσει, π.χ. πρώην φρικιά που είναι πλέον καραφλοί και στελέχη πολυεθνικών, πάλαι ποτέ "περιζήτητες" γκόμενες που έχουν πλέον περάσει στις κατηγορίες milf ή bbw κλπ. 3. Να θυμηθώ τι μ@λ@κας υπήρξα κατά καιρούς. Άσε καλύτερα. :)

+1. Κι εγώ προσπαθώ - μάταια - να καταλάβω. Ας μας εξηγήσει κανείς.

Ναι, φαίνεται ΠΟΛΥ αξιόπιστο και ΠΟΛΥ οργανωμένο. ::) ::) Email: [email protected] Επίσης, έχει το καλό ότι δίνει και Certificate of Authenticity. :D

1. Νομίζω ότι είναι λάθος να υποβαθμίζουμε την επιτυχία των Oasis γράφοντας ότι οφείλεται αποκλειστικά στο promotion από το Q ή στα σκανδαλοθηρικά δημοσιεύματα της Daily Mirror. Οι Oasis απλά έτυχε να παίξουν την κατάλληλη μουσική στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη χρονική στιγμή. Όποιος έχει περάσει έστω και για λίγο από Μ. Βρετανία καταλαβαίνει αμέσως ότι οι Oasis είναι πιο Άγγλοι και από τo fish and chips. 2. Αδιαφορώ παγερά για τις βλακείες που έχουν δηλώσει κατά καιρούς ο Liam και ο Noel. Δεν βρίσκομαι στον κοινωνικό τους κύκλο, απλά ακούω τη μουσική τους. :) 3. Για τις συγκρίσεις με πιο "sophisticated" συγκροτήματα τύπου Blur: όταν είμαι σπίτι μου κατά τις 6 το απόγευμα θα προτιμήσω να ακούσω το Parklife, αλλά αν είναι βράδυ και έχω καταναλώσει οτιδήποτε αλκοολούχο σαφώς και θα προτιμήσω το Definitely Maybe. ;D 4. Κρίμα που διαλύονται (αν ισχύει), αλλά γεγονός είναι ότι δεν περίμενα πλέον τίποτα σπουδαίο από αυτούς. Αλλά θα ήθελα να τους δω live.

Μπράβο και από μένα (με λίγη καθυστέρηση). :) Λογικό. Όταν ακούμε τέτοια παιξίματα και όταν ακολουθούμε την ενδιαφέρουσα πορεία που πήρε η συζήτηση, ο εξοπλισμός περνά σε δεύτερη μοίρα. Αφού όμως τρώγεσαι να μας τα πεις, πες τα. ;D

Αληθεύει ότι τα Mac είναι ΚΙΝΕΖΙΚΑ; Φίλος άνοιξε το tower από το Mac του και βρήκε μέσα καπλαμά!

Νομίζω ότι για μένα που είμαι χομπίστας, τα PC αρκούν: πιστεύω ότι δεν είμαι σε θέση να αξιοποιήσω πλήρως ένα MAC ή - αν θες - να "ακούσω" τις διαφορές του από ένα PC. Όμως για τον συνειδητοποιημένο επαγγελματία που δεν μπορεί να ανεχτεί τα απανωτά crash-αρίσματα των Vista και των XP (φαντάσου να σου συμβεί στη μέση παρουσίασης με Powerpoint), τα MAC είναι μονόδρομος. That said, έχω δει φοβερούς χρήστες υπολογιστών που στα χέρια τους ένα ταπεινό PC "τρέχει" καλύτερα από το ακριβότερο MAC.

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Μάλλον θα περιμένω να βγουν τα νέα Macbook του 2007 και μετά θα επιλέξω τι μοντέλο θα πάρω. :D

Θα ήθελα εδώ να υπερασπιστώ τον υψηλόμισθο Έλληνα χομπίστα / μουσικό (παρότι δεν ανήκω στην κατηγορία αυτή). Θα πρέπει δηλαδή αυτός να πέφτει θύμα της εκμετάλλευσης και της κοροϊδίας, επειδή τον πονάει λιγότερο; :D

ΑΡΚΟΥΔΕΗΔΕΣ

το drug δεν είναι καλό για addictive καταστάσεις...για το drop δεν ξέρω...

Καταπληκτικό clip. :) Ακριβώς.

Σε ποια ηχογράφηση;

Απ' ότι διαβάζω κανείς δεν είναι σίγουρος για τα ξύλα (πιθανόν alder ή basswood). Και το χρώμα δεν βοηθάει. ;D

Διαχώρισα το θέμα γιατί ήταν άσχετο με το αρχικό topic. Δυο παρατηρήσεις: -Τα ασθενικά μπάσα και η τενεκεδίλα είναι τυπικά χαρακτηριστικά μιας parlour κιθάρας (άσχετα αν δεν ισχύουν για κάποιες πιο ακριβές κατασκευές) και ο odis13 έγραψε ότι ίσως να ισχύουν και για τις συγκεκριμένες. Δικαίωμά του. -Ο marathon που τις έχει ακούσει συμφώνησε. Δικαίωμά του. Αν συνεχιστεί η διαμάχη σε υψηλούς τόνους, το thread θα ανακυκλωθεί.

Η Art & Lutherie, Simon & Patrick, Seagull, Norman, La Patrie και Richmond είναι όλες θυγατρικές της Godin.

Για την κοκακόλα και το ουίσκι τι έχεις να πεις;

ΒΕΝΤΟΝ? ayto einai? ???

Βασικά για τον Jeff Beck δεν έγραψα γιατί όντως δεν υπήρχε κάτι καινούριο να γράψω πέρα από αυτά που έχουν χιλιοσυζητηθεί στο Noiz. Το εντυπωσιακό της υπόθεσης ήταν όντως ο ήχος και το γεγονός ότι όλα αυτά τα παρακολουθούσα από κοντά. Τυπικά το κάπνισμα απαγορευόταν. Στην πραγματικότητα υπήρχε ανοχή σε (διαφόρων ειδών) τσιγάρα... ::) ::) Στο Montreux ήταν λιγότερο αντικοινωνικός, απ' ότι θυμάμαι. Όχι. Με τίποτα. Εγώ απλά θα σου πω ότι με τα εισιτήρια γενικά δεν υπάρχει πρόβλημα (αλλά καλό είναι να κλείσεις από νωρίς: για τον Jeff Beck πήρα τα εισιτήρια 3 μέρες πριν, αλλά για τους Steely Dan είχαν εξαντληθεί ενάμιση μήνα πριν). Οι τιμές των εισιτηρίων ήταν 60 ευρώ για τους όρθιους. Ξενοδοχείο θα πρέπει να κλείσεις ΠΟΛΥ πριν, και μάλλον καλύτερα να πας σε κάποιο από τα γειτονικά χωριά / κωμοπόλεις γιατί μέσα στο Montreux θα σε πονέσει. Επίσης, τα αεροπορικά της Swiss είναι ελαφρώς αυξημένα μέσα στο καλοκαίρι και καλό είναι να κλείσεις εισιτήριο περίπου 1 μήνα πριν.

Υπάρχουν τουλάχιστον 3 κατηγορίες αγοραστών ακριβών οργάνων. α) Επαγγελματίες ή semi-pro μουσικοί με πολλά χρόνια εμπειρίας, με πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις για τα live και τα sessions στα οποία συμμετέχουν και με μηδενική ανοχή σε τυχόν προβλήματα ενός οργάνου τα οποία ένας ερασιτέχνης θα παρέβλεπε. Φυσικά, κάποιοι από αυτούς παθιάζονται περισσότερο από άλλους σχετικά με brand names, headstocks, mojo κλπ. αλλά και αυτό είναι μέρος του σεβασμού που έχουν προς αυτό που κάνουν. β) Χομπίστες, συλλέκτες, bedroom players κλπ. οι οποίοι ακούν γνώμες τρίτων και προσανατολίζονται στα ακριβά όργανα αν και θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες τους και με φτηνότερες επιλογές. γ) Χομπίστες, συλλέκτες, bedroom players κλπ. οι οποίοι ακούν γνώμες τρίτων και όχι μόνο αγοράζουν μανιωδώς ακριβά όργανα, αλλά έχουν σχεδόν θρησκευτική προσήλωση σε brand names, headstocks, mojo κλπ. και επιπλέον απαξιώνουν τις φτηνότερες επιλογές χωρίς να διαθέτουν το απαραίτητο background για να κρίνουν. Το λάθος που πολλές φορές γίνεται είναι ότι συγχέουμε την κατηγορία (α) με την κατηγορία (γ).

Όμως, υπάρχουν και οι ΛΑΚΗΔΕΣ, ερασιτέχνες ξυλουργοί που παίρνουν το κατσαβίδι των 20 ευρώ και περισσότερο τους ενδιαφέρει να αποδείξουν ότι ο Μπάμπης είναι "screwdriver junkie" παρά να ...βιδώσουν.