theStratWithin

Ετσι οπως εχω αντιληφθει εγω την εννοια του shredding, βρισκω τον ορισμο του JIMMYPAP καπως τραβηγμενο, ενω συμφωνω με την περιγραφη της Wikipedia. Για μενα shredder ειναι απλά οποιος χρησιμοποιει σε αρκετο βαθμο την ταχυτητα, τα γρηγορα sweep, tapping, τα dive bombs κτλ, με ενα x βαθμο ποζεριάς, και ενιοτε...να το κουραζει λιγο! ;D Αγαπημενοι μου του ειδους (χωρις να ειμαι ιδιαιτερα μεταλλάς) ειναι ο Petrucci (τι πρωτοτυπο) και ο Criss Oliva (Savatage). Ο πρωτος γιατι αν κι ενιοτε παρλαπιπας, εχει παιξει απίστευτες θεματάρες (πχ τα δύο σολο του lie ειναι απ'τα αγαπημενα μου κιθαριστικα σημεία ever) και το παιξιμο του εχει πολλή συνοχή, και ο δευτερος γιατι ακομα και στα σημεια που το κουραζει (το κουραζε, RIP), με ανατριχιαζει! Τον θεωρω πολυ μελωδικο και οι "ποζεριές" δενανε φοβερά με το καθε κομματι. Συν οτι δεν εχω ακουσει κανενα να παιζει σαν αυτον. Τον Satriani πχ (πολυ καλος) θα τον θεωρουσα οριακά shredder. Τον Vai αρκετά περισσοτερο. Οσο πιο πόζερος, τόσο πιο shredder ;D

Για μενα πραγματική ροκιά σημαίνει αυθεντικότητα, και συναισθηματικό βάθος. Και αλητεία (η καλώς εννοούμενη). Το "αυτός είμαι, φάε με στη μαπα, αυτά θέλω να κάνω, θα με σεβαστείς ή θα σε πάρει και θα σε σηκώσει". Και το "πονάει, αλλά είναι ωραίο να ζεις". Τέσπα, θα γράψω βιβλίο όπως πάω. Ο Morrison και ο Cobain. (Ναι όντως το τελευταίο ειναι λιγο αντιφατικό, αλλά έτσι είναι ο ροκάς!)

Αυθεντικος. Και μονο απο το αλμπουμ της μπανανας τον εκτιμω σαν τραγουδοποιό. RIP

Εμένα πάντως το δεξί μου, πηγαίνοντας από το τζουρά στην ηλεκτρική, για καποια ώρα τουλάχιστον φυσάει. Άρα εμένα καλό μου κανει. Και οι jazz κ gipsy jazz σαν πενιές είναι πιο κοντά στο ρεμπέτικο απ'ό,τι το ροκ, οπότε εκεί η συγγένεια θα ειναι μεγαλύτερη. Αλλά αυτό που κρατάω εγώ από το τζουρά φίλε Johnny.T είναι κυρίως ότι, ενώ την κιθάρα πολλές φορές την πιάνω και παίζω μηχανικά, τον τζουρά δε τον βαριέμαι σχεδόν ποτέ, γιατί στο τζουρά "εξασκούμαι" παίζοντας κομμάτια που γουστάρω, όχι βαρετές ασκήσεις. Οπότε νομίζω θα αναπροσαρμόσω κ τη μελέτη της κιθάρας μου σε τέτοιο μοτίβο.

Πάντα ένιωθα πιο "σωστά" όταν έπιανα το τζουρά, μου ερχόταν πιο "φυσικό" απ'την κιθάρα, παρόλο που αυτη είναι το πρώτο μου όργανο. Το ποστ σου με έκανε να ξαναπιάσω μετά από κανα δίμηνο το τζουρά μου. Μετά, στο καπάκι πιάνω την ηλεκτρική. Όντως μετά το τζουρά "εστρωσα" ευκολότερα στην ηλεκτρική. Παρατήρηση 1. Υποψιάζομαι ότι ο τρόπος που τοποθετώ το δεξί χέρι στο τζουρά (το χέρι στηρίζεται στο όργανο μόνο σ'ένα σημείο κάτω κάτω στο ηχείο, η παλάμη είναι γροθιά, δε πιάνω σχεδόν καθόλου το καπάκι με τα δαχτυλα, η παλάμη σχηματίζει σχεδόν ορθή γωνία με τον πήχη) με βάζει να κάνω την κίνηση της πενιάς από τον πήχη μου, κάτι που μου δίνει πιο ξεκούραστη αίσθηση, πιο δυνατή ατάκα αλλά το νιώθω και πιο ωραίο. Στην κιθάρα αντίθετα "ξεχνιέμαι" ευκολα και κάνω κινήσεις ό,τι να'ναι που με κουράζουν. Παρατήρηση 2. Αυτο που λες για τις "αληθινές" πενιές, αν εννοείς ότι στο μπουζούκι/τζουρά τα κομματια που παίζεις έχουν περισσότερες νότες που δίνεις έμφαση, τότε συμφωνώ, και νομιζω ότι οι συνεχείς εναλλαγές σε νοτες με έμφαση και νοτες χωρίς, ειναι μια πολύ καλή εξάσκηση για το χέρι (και μάλιστα μέσα από τραγούδια και φράσεις που γουστάρεις και σου δίνουν έμπνευση και ψυχη στο παίξιμο). Επίσης στα οργανα αυτά είναι σα να παίζεις ανθρωπινη φωνή με το όργανο αν το καλοσκεφτείς και αυτό νομίζω ειναι πολύ σημαντικό γενικα για το ποσο καλος μουσικός θα γίνεις παίζοντας αυτό το όργανο (πόσες φορές εδώ μέσα έχει ακουστεί η αποψη να τραγουδάς αυτο που παίζεις, ε παίζοντας με το τζουρά/μπουζούκι αυτό γίνεται σαν από μόνο του, αφού είναι τραγουδιστά μέρη).

Ααααχχ..Αυτη η πορνη η εμπνευση... Πολυ ωραιο το βιντεακι, και ο παρουσιαστης συμπαθεστατος. Μονο μια ατακα του Vangelis δεν καταλαβα, το "to go further than that, and do things that a symphony orchestra can't do" (γυρω στο 9:50). Τι να εννοει αραγε; Γιατι δε μπορει να παιξει μια ορχηστρα αυτη τη μουσικη;

Καλο το αστειακι εκει που λεει "Run, run" και μας δειχνεις το Randall !

+1 για Ξεσσαλονίκη, Mode Plagal III και Σαμποτάζ (επιτέλους κάποιος εδώ μέσα ανέφερε την Πλάτωνος). Όλοι πολύ αγαπημένοι δίσκοι, αλλά εγώ ακριβώς για την ποιότητα, το στίχο, το σπάνιο βάθος της ματιάς μεσα στα ανθρώπινα συναισθήματα, δε σταματώ ν'ανατριχιάζω μ'αυτό...

Αλλες κιθαρες Les Paul στυλ απο αλλες μαρκες τις εχεις αποκλεισει; Πχ απο τις Washburn (θα εχει ο Νακας σου) στυλ Les Paul που εχω παιξει, εχω μεινει πιο ικανοποιημενος (κ σαν αισθηση ποιοτητας) απο Epi αντιστοιχων χρηματων. Δεν ειναι ακριβως το ιδιο αλλα ισως αξιζει να δοκιμασεις.

Αθηνα που μπορουμε να την ακουσουμε; (Συμπτωματικα στο επισης φρεσκο thread "Weehbo Marshall type drives" το 2ο βιντεακι παιζει μια pacifica 611 κ σκοτωνει! Οπως σκοτωνει κ στο εξαιρετικο βιντεακι που ανεβασες βεβαια) edit την εχει ο Νακας φυσικα αλλα μονο hardtail.

1) Ενα ετοιμο pickguard για στρατ με ενα ζευγαρι kinman P-90 Hx επανω 2) Μια Godin Summit ή μια Washburn Pilsen 3) Εναν καλο λουπαδορο οπωσδηποτε 4) Ενα καλο midi keyboard 5) Εναν marshall dsl 50 6) $$$ για ολα τα παραπανω

Εχω και γω μια μεξικανικη Strat με black logo (γραφει "Fender" οχι "Squier" --->αρα Traditional) που απ'το serial No της την ειχα βρει του '96 ή '97 (αγορασμενη πρπ τοτε απο Καγμακη). Βρηκα κ γω αυτο το αρθρο μεταξυ αλλων κ διαβασα για να δω τι ψαρια πιανει. Eγω παντως συγκρινοντας την με τις ιδιας εποχης black logo Squier δυο φιλων μου (ολοι Καγμακη τοτε λεμε, αβγαλτα πιτσιρικια γαρ, οπου μας πηγανε πηγαμε) ειχα βρει οτι δεν ειχαν καμμια σχεση απο φινιρισμα και γεφυρα (ειδικα το ιμιτασιόν floyd rose της hss squier μάπα) και γενικοτερα σαν αισθηση ποιοτητας αλλα και ηχο (απ'οσο καταλαβαιναμε τοτε). Σημερα για εμπεριστατωμενη συγκριση θα πρεπει να τους τις σεταρω για να συγκρινω... ;D Παντως της δικιας μου μ'αρεσει πολυ το μπρατσακι. Πολυ βολικο σχημα, νομιζω D το λενε, ειναι στρογγυλεμενο, με ψωμι στα πλαϊνα της ταστιερας. Καπως λεπτουλι. Τα κλειδια εχουν αρχισει κ κουνανε. Το ξυλο ειναι poplar (λεύκα) που απ'ο,τι διαβασα δε θεωρειται κατωτερο του alder και εχει περιπου τα ιδια χαρ/κα. Το χρησιμοποιησαν μερικες χρονιες λογω απαγορευσης του alder (για περιβαλλοντικους λογους).

Καιγόμενος στη wikipedia, ανακάλυψα ένα αξιοπρόσεκτο μουσικό ντουέτο κιθάρα-βιολί, απο το...Ιρκούτσκ (βαθιά Σιβηρία) με την επωνυμία White Fort (ή αλλιως Two Siberians ή αλλιώς Белый Острог). Στο θέμα τώρα, εκτός του ότι μ'αρέσει πολύ το παίξιμό τους, ο βιολίστας σε αυτό το βίντεο στο 2:06, χώνει παραμόρφωση στο ηλ/κό βιολί του, πράγμα που με εντυπωσίασε. Εντάξει το φαντάζομαι ότι δεν είναι καμμιά πρωτοπορία, αλλα το αποτέλεσμα μου φαίνεται ενδιαφέρον, ειδικά για fusion ροκ με παραδοσιακο ύφος, και είναι κατι που δεν έχω δεί να πολυπαίζει. Ιδού το βίντεο

:o (Τα'σπασε με τον Hendrix!) Κ γω δε θυμαμαι τι οργανο παιζει, κιθαρα νομιζω. Ας το δει καποιος πιο ψυχραιμος κ ας το ποσταρει εδω.

Οι Radiohead γιναν η τελευταια μεγαλη ροκ μπαντα χωρις (οπως ολα δειχνουν) να κανουν καταχρησεις με γκομενες και ναρκωτικα. Δεν υπαρχει κλισε. Αλλα η αληθεια ειναι πως καποιες ουσιες σε βοηθουν να βγαζεις στο φως πραγματα κ πικρες που εχεις μεσα σου χωρις να αυτολογοκρινεσαι. Το κακο ειναι οτι κατα πασα πιθανοτητα θα καεις..Οπως τοσοι και τοσοι. Αν παρεις χαμπαρι οτι καιγεσαι πρεπει ν'αλλαζεις ροτα παραυτα. Η αληθεια ειναι οτι δεν τις χρειαζεσαι τις ουσιες, υπαρχουν κι αλλοι δρομοι, δε χρειαζεται να καταστρεψεις το μυαλο σου.

Τον μετρησα με μαστορα στα 13,48 kohms. Απο το site της dimarzio, o super distortion s ειναι στα 13,18 κ ο bc-2 στα 13,47 kohms. Παιζει να ειναι ο και ο super distortion αλλα να εχει αποκλιση 0,3 kohms απο το "επισημο";

καπακι. Για ποιο λογο να μην εχει το αυτοκολλητο; Τα μοντελα dimarzio που πηγαινουν μαμισια με κιθαρες (πχ signature timmons ή Murray) μηπως δεν εχουν αυτοκολλητο οπως οι "original"? Στον ηχο εχουν διαφορά;

απο μεσα

Αυτος ειναι. Θα παω να τον μετρησω το βραδυ. Ανεβαζω ενα ενα τα συνημμενα γιατι για καποιο λογο δεν τα παιρνει δυο μαζι πρ'ολο που ειναι 3 mb το καθενα

Καλησπερα. Μπορει καποιος να με βοηθησει να αναγνωρισω ενα και καλα DiMarzio Cruiser; Πηρα μεσω τηλεφωνου (ποτε ξανα!!!) ενα και καλα DiMarzio Cruiser neck απο εναν πιτσιρικα απο Κοζανη (που μου πουλαγε παραμυθια γενικα αλλα εγω ο αφελης..). Ειναι ΑΚΡΙΒΩΣ σαν αυτον (χρωμα, καλωδια κτλ) http://www.google.gr/imgres?um=1&client=firefox-a&sa=N&rls=org.mozilla:en-US:official&hl=en&tbm=isch&tbnid=FyCDdlGu2lMeqM:&imgrefurl=http://www.soft.com.sg/forum/showthread.php%3F215613-WTS-2-DiMarzio-Cruiser-DP187-for-the-bridge&docid=1_9nMLZCh32A8M&imgurl=http://img828.imageshack.us/img828/5028/dp187.jpg&w=2592&h=1936&ei=s3VBUreHIuiM4ATX_YE4&zoom=1&ved=1t:3588,r:3,s:0,i:89&iact=rc&page=1&tbnh=153&tbnw=148&start=0&ndsp=24&tx=34&ty=85 με τις εξης διαφορες: -απο μπροστα το log του DM ειναι ασχημα τυπωμενο (σα να γραφει DlMarzlo) -απο πισω δεν εχει αυτοκολλητο ουτε καπου γραμμενο το μοντελο, πατεντα κτλ -απο πισω, δεξια απο την πανω κολληση (που ειναι κατω απο τα γραμματα "Gn") , εχει τυπωμενο στην πλακετα μονο τον αριθμο "4705". -απο πισω, τερμα δεξια, στο αυτι, πανω απο την τρυπα, εχει τυπωμενο ενα κυκλακι που λεει "E/C". Επισης ανοιξα το καπακι και οι blades ειναι κερωμενες κ τυλιγμενες μ'ενα υφασμα με το κεραμιδι χρωμα και την υφη της ιατρικης γαζας. Φοβαμαι οτι μπορει να ειναι μουφα/αλλο μοντελο DM/μαμισιο μοντελο κιθαρας που ερχεται με DM. Στην τελευταια περιπτωση εχουν διαφορά απο τους "αυθεντικους" DM;

Νομιζω θα διαλεγα Rory Gallagher ή John Frusciante. Γιατι δεν πρεπει να υπαρχει μεγαλυτερη rock καύ*α απο το να βιάζεις έτσι μια strat !!

Πολυ ωραια μουσικη. Μου ακουγεται πολυ οικεια. Ειναι παιγμενη απο ορχηστρα; Θα τον ψαξω, ευχαριστω για την αναρτηση.

Πες τα ρε gdevelek! Θα ηταν πνευματικο ΕΓΚΛΗΜΑ αν καταργουνταν η ορθογραφια..Η γλωσσα που τυχαινει να μιλαμε και γραφουμε ειναι εξαιρετικα πλουσια και ευελικτη. Δεν ειναι θεμα συναισθηματισμου, ειναι τελειως πρακτικο το πως η ορθογραφια δειχνει τη δομη της γλωσσας σαν νοητικο κατασκευασμα. Ο atreu ειχε γραψει στο προηγουμενο thread ενα πολυ καλο τελευταιο ποστ, με το οποιο συμφωνω πληρως, οτι η ορθογραφια ειναι ευκολια τελικα παρα δυσκολια, γιατι κατατασσει τις λεξεις σε οικογενειες μεσ'το μυαλο σου, και πως ισως η ορθογραφια να ειναι νοητικά παρουσα και στην ομιλια. Και πραγματικα μ'εβαλε να σκεφτω αν, οσοι δεν ξερουν ορθογραφια, εχουν καταλαβει τη δομη της γλωσσας που μιλουν. Νομιζω οτι πολυς κοσμος δεν εχει σκεφτει πραγματα που η ορθογραφια καθιστα αυτονοητα, πραγμα που υποβαθμιζει τη δυνατοτητα να χρησιμοποιει τη ιδια τη γλωσσα του, με την οποια δε μιλα μονο με τους αλλους, αλλα και με τον εαυτο του (!).

Λοιπον μιλησα με το παιδι, ο bridge μαγνητης στο 10 παιζει κανονικα, αν μειωσει το volume απ'το 9 και κατω βγαζει λεει "το θορυβο της γειωσης", (το hum απ'ο,τι καταλαβα). Οι αλλοι μαγνητες παιζουν κανονικα. Μηπως αυτο ξεκαθαριζει κατι; (το προβλημα του ειναι οτι δεν υπαρχει αλλος μαστορας εκει που ειναι και μανουριαζεται καθε φορα που πηγαινει να τον βρει γιατι κατεβαινει 15 χλμ απ'το χωριο στην πολη.)

Θεωρω οτι η ορθογραφια που χρησιμοποιουμε σημερα συμπυκνωνει τεραστιο πλουτο, καθως η ορθογραφια καθε λεξης φανερωνει τις ριζες της και την ιστορια των νοηματων. Αν αλλαζε η ορθογραφια θα χανοταν αυτος ο πλουτος. Πχ αναφορικα με τις λεξεις "προελευση" και "εξελισσομαι", αν γνωριζεις τα συνθετικα τους καταλαβαινεις καλυτερα το νοημα των λεξεων αλλα και των συνθετικων. Και μπορεις να τα χρησιμοποιησεις λεξιπλαστικά για να δημιουργησεις νεες λεξεις που περιγραφουν νεα νοηματα. Η γλωσσα για να ειναι ζωντανη πρεπει να την κατεχεις καλα. Τοτε εξελισσεται με εκλεπτυσμενο τροπο. Επισης οριζει σε μεγαλο βαθμο τον τροπο που σκεφτομαστε.