theStratWithin

Εγώ γι'άλλη μια φορά κατάλαβα ποιά είναι η λάμπα..Βρε μπας κ εχω ταλέντο; ;D Το modelling ήταν πιο γραμμικό στην απόκρισή του του και πιο edgy (γι'αυτο και εντυπωσίασε πολλους αυτη η αγριάδα). Ο λαμπατος πιο γλυκός και ο ήχος έχει ¨ξεσπάσματα" μέσα του, όπως λέει κ ο audiοkostas "δεν κάθεται ήσυχος". Φυσικα αυτά για να τα καταλάβεις πρέπει να τα ακούσεις δίπλα-δίπλα αλλιώς ευκολα ξεγελιέσαι. Το πιο σημαντικό είναι ότι έχουν τελείως διαφορετική αίσθηση όταν τους παίζεις, όχι όταν απλά τους ακούς. Νομίζω αυτή είναι η κυρια διαφορά τους. Α και όσο τους τερματίζεις, η παραμόρφωση της τελικής ενίσχυσης του λαμπάτου σου ακούγεται ωραία, ενω του ss βαβούρα (αυτό είναι καθαρά τεχνική γνώση αλλά φουλ εξακριβωσιμη στο παίξιμο). Αυτό απ'ό,τι ξέρω δεν έχουν καταφέρει να το προσομοιώσουν οπότε ένας ss τελικός δε μπορεί να στο δώσει. Φυσικά μπορεί να σου αρέσει πιο πολύ η γραμμική συμπεριφορά ενός ss (όπως σε πολλούς τζαζίστες).

Πολυ καλο. Μ'ενδιαφερει ο ηχος σου. Μπορεις να κανεις μια μικρη περιγραφη του gear? (Κιθαρα στρατ φανταζομαι, αρα μαγνητες, κι ενισχυτης αν υπαρχει αλλιως τις Modelling παραμετρους)

και πολιτικό, θα προσέθετε εκείνος. Κι αυτος τη θεωρει μαλλον την κορυφαια σειρα, την πιο βαρια δε.

^ Πολύ γέλιο το blackadder! Παιδιά σόρρυ που θα γίνω γραφικός αλλά δεν είδα κάποιον να τιμά τις εξής κλασσικούρες -Friends : γλυκιά, ανθρώπινη, βαθιά και απλή ταυτόχρονα, μου'φτιαχνε το κέφι με ελβετική συνέπεια κάθε φορα που αισθανόμουν πεσμένος. Να σημειώσω ότι είναι εντελώς διαφορετικό να βλέπεις τις σαιζόν από το pc σου απ'το να βλέπεις κανα επεισόδιο στο star τα σκ τρώγοντας το μετα-μεσημεριανό γλυκό. -Simpsons: Δε νομίζω ότι έχουν προβληθεί πολλά πραγματα σε οποιοδήποτε τύπο οθόνης που να ξεπερνούν σε γ@ματοσύνη τους Simpsons. Ειδικά οι πρώτες 10 σαιζόν είναι φοβερές (προσωπικές αγαπημένες οι 4 κ 5). Το Dexter δε μ'αρεσε καθόλου. Πολλή καφρίλα και λίγη ουσία. Από φίλο καψιματία που έχει δει ο,τι υπάρχει (όντως) μου έχουν προταθεί σαν must τα εξης: -Breaking Bad -The Wire -Sons of Anarchy -Community (πειδή μ'αρεσαν οι Friends) -House of Cards

Εγώ σας άκουσα με αφορμή το βιντεάκι για το σχολικο εκφοβισμο κ γούσταρα τη ζωή μου! Τα σπατε αγρίως παιδιά (και δεν ειμαι και ιδιαίτερα χαρντροκάς). Πώς και δε σας ειχα ξανακουσει; Άντε ελάτε για ένα live στην Αθήνα!

Αν αυτες (η jj ecc83 και η EH) ειναι οι κλασσικες 12ax7 της jj και της EH (και οπως τις θυμαμαι οπτικά αυτες ειναι), η EH δε μου άρεσε (πλαδαρός ήχος με fizzy πρίμα). Οι JJ σε σχέση με τις tung-sol ηταν πιο γλυκές στα πρίμα, ζεστές στα μεσσαία κ πλαδαρές στα μπασσα. Οι tung-sol ήταν πιο εντονες στα πρίμα, σκληρές στα μεσσαία και σφιχτές στα μπάσσα. Στον Peavey classic μου όλα αυτά. (Με τις jj ακουγόταν πιο σαν fender, με τις tung-sol πιο σαν marshall). Η jj ecc81 αν δεν κανω λαθος ειναι πιο χαμηλού gain, για να καθαρισεις τον ηχο σου (δεν ξέρω αν πέφτει λίγο και η ένταση). Σα να λεμε 12aΥ7 ή 12aT7. Δε την εχω δοκιμασει.

Μπαινει η ανοιξη, τα δροσερα βραδακια με τις ωραιες μυρωδιες. Η κ@υλα !!!

Ρε παιδια τι προσπαθειτε ν'αποδειξετε; Οτι δεν εχει νοημα η κοσμολογικη φυσικη μελετη; Η οτι καλυτερα τα $$ να πηγαινουν σε φαρμακα κατα του καρκινου; Στο Βιολογικο που σπουδασα, κατι βλαχαροι αρχικαθηγηταδες στη Βιοχημεια και τη Γενετικη (πρωτοποροι κλαδοι στις Ιατρικες εφαρμογες της Βιολογιας) λεγανε για τους Ζωολογους (στον απέναντι διάδρομο) : "Σιγα ρε, μέτρησες τα πόδια σε ένα καινούριο ειδος. Ε και;" Ναι ρε φιλε, αλλά μετα ο επόμενος θα παρατηρήσει και κάτι άλλο στο περιγραφημένο είδος, θα το συνδυάσει με κάτι παρόμοιο που βρέθηκε σε ένα άλλο είδος, θα καταληξει σε έναν κοινό τους πρόγονο που το πρωτοεμφάνισε γιατι το χρειάστηκε για κάτι, και τσουπ! μετά θα ερθεις εσύ ο μ@λάκας ο Βιοχημικος να μετατρέψεις σε φάρμακο αυτό που ανακάλυψε ο Ζωολόγος. Θέλω να πω πως από τον κλάδο μου έχω καταλάβει πως η Επιστήμη ειναι ενιαία. Τα πάντα συνδυάζονται με τα πάντα και συνεισφέρουν στη γενική εικόνα ή τα εξειδικεύεις σε κάτι. Για τη Φυσική και Κοσμολογία δεν έχω τα φόντα να το εξηγήσω (γι'αυτο το πάσαρα αστειευόμενος στον theoctapus) όμως ξέρω ότι ισχυει. Οπότε είναι όντως κοτσάνα να λες ότι είναι άχρηστη γνώση. Αν απλώς σαν πολίτης προτιμάς τα x επί 109 $$ να πηγαινουν σε πράγματα που μας ωφελούν πιο άμεσα όπως το γιατί ταλαιπωρούμαστε απο καρκινο και αυτοάνοσα, πρέπει να αλλάξεις διατύπωση.

Ωραίος, δεν το ηξερα το scribd, αλλα λεει πρεπει να πληρωσεις για να κατεβάσεις (η να κάνεις upload κάτι δικό σου)...:-(

Μορφάρα ο Πετρόπουλος. Το ντοκιμαντέρ θα το δω οπωσδήποτε, ευχαριστώ για το ποσταρισμα. Να σημειώσω ότι κυκλοφορούν αρκετά από τα βιβλία του στο ίντερνετ σε μορφή pdf (θέλει ενα ψαξιματάκι). Βέβαια αυτό που σιγουρα δε το βρίσκεις στο ιντερνετ και ειναι πραγματικός θησαυρός, είναι τα ογκωδεστατα "Ρεμπέτικα" , ένα βιβλιο που θεωρώ ότι απλά ΠΡΕΠΕΙ να το εχεις τουλάχιστον χαζέψει στη ζωή σου..(άσε που εχει κ πολύ γέλιο)

Εισαι θεός. Μου θυμίζεις πολύ έντονα ενα φιλαράκο που εχει φύγει για σκηνοθεσία στην Αγγλία. Θα μπορούσες να γράφεις ιστορίες ή σενάρια. On topic: (phallocrate mode on) οι (περισσότερες) γυναίκες έχουν σαν υπαρξιακό τόπο αναφοράς τη γέννα, τη διαιώνιση του ανθρώπινου είδους, τη δημιουργία ζευγαριού και σπιτικού σαν προϋπόθεση για τα προηγούμενα. Εμείς που είμαστε "επικουρικοί" σε όλη αυτή τη διαδικασία, χρειαζόμαστε σαν υπαρξιακό στήριγμα διαφορες αηδίες, οπως την πίστη σε κάποια πολιτική ιδεολογία, τα αμάξια, τα φράγκα, με επιστέγασμα ολων τη μουσική και την αμπελοφιλοσοφία, για να έχουμε και κάτι να περνάει η ώρα μας βρε αδερφέ. Θέλω να πω πως αν οι περσσότερες γυναίκες "πιστεύουν" στο να κάνουν παιδιά σα στόχο ζωής, εμεις για να αυτοπραγματωθούμε χρειαζόμαστε να πιστεύουμε σε κάτι άλλο γυρω από το οποίο να περιστρέφονται οι ζωές μας. (phallocrate mode off) Φυσικά αυτά δεν ειναι απόλυτα κι έχουν σε μεγαλο βαθμο καλλιεργηθεί σαν πρότυπα για λόγους κοινωνικούς και οικονομικού καταμερισμού. (phallocrate mode on) Θα το αφήσω λιγο έτσι να δω τι θα γίνει ;D

!!! Πω πω ξενέρα...Τώρα πρέπει να το αλλάξεις σε "Στίχοι:Martha Medeiros " Το ποίημα έχει κυκλοφορήσει αποδιδόμενο στον Νερούδα πάρα πολύ, ειδικα στο facebook. Δεν είναι βεβαια η πρώτη φορά που την πατάμε έτσι -εδώ το κλασσικό "Πρώτα ήρθαν για τους Εβραίους, μετα για τους κομμουνιστές, ...κτλ" που κυκλοφορεί χρόοονια σε πολιτικές αφίσες σαν ρήση του Μπρεχτ, ειναι στην πραγματικότητα ενός Πολωνού παππά αν θυμάμαι καλά, που ήταν αρχικά με το μέρος των Ναζί μέχρι που διώχτηκε κι αυτος κι έγινε τελικά αντιναζί. ;D Ενταξει δεν αλλάζει και κατι, το ποίημα εξακολουθει να ειναι πάρα πολύ ωραίο...

+1

Ναι ε; Ε, εχει χαρακτηριστικο ηχο, το'χω δουλεψει αρκετα, εχω ηχογραφησει κιολας μ'αυτο οποτε ξερω πως ακουγεται στην ηχογραφηση.. Για την κιθαρα δεν εχει αποκαλυψει ο op ακομα ε; (αγωνία)

Όντως; Εγω ορκιζομαι οτι ακουω στρατ bridge εκει περα και μαλιστα με το proco rat!

Εμένα cigaret13 δε με χαλασε η "comfortably numb" ματιά, μου αρεσε που μπήκε έτσι χωμένη η κιθάρα καπάκι μετά το 2ο κουπλε, απλά ήθελα πιο ενδιαφέρον το 2ο σόλο εφ'όσον προσπαθει να σταθεί μονο του. Κατα τ'άλλα συμφωνώ με jazzjoker, το ακούω σαν "κανονικό κομμάτι", μάλιστα το'χω ακουσει ήδη 4-5 φορές.

;;; theoctapus εξηγησε σε παρακαλω στο φιλο gdevelek γιατι εχουν σημασια ολα αυτα, γιατι εγω δε μπορω τωρα.

Και μενα για στρατ με μονούς μου ακουγεται. Παιζεις με τον bridge. Στο δευτερο σολο χώνεις και τον neck περιοδικά ή βρηκες sweet spot με το tone σου. Το προηγουμενο μεσημερι ειχες παρει κλασσικα, σαντουιτς με μαρουλι και macchiato χωρις ζαχαρι.

Γ@μώ τα ποιηματα διαλεξες. Εχεις ωραια φωνη για αφηγηση, πολυ καλη προσπαθεια, με αισθητικη! Το σολο θα το ηθελα λιγο πιο ενδιαφερον (οχι οτι ηταν κακό). Μου θυμισες Lost Bodies. (βασικα το Συνταγμα της ηδονης)

Εγώ από αγγελία στο noiz (όπου έγραφα δυο λόγια κ για το προσωπικό μου στυλ) είχα βρει σχετικά γρήγορα 2 συνεργασίες με πολύ καλά παιδιά. Με μια μπάντα που έψαχνε κιθάρα, κ μια συνεργασία για ακουστικό σχήμα. Μετά από μερικους μήνες σταμάτησα κ με τους δύο, για άλλους λόγους. Η εντύπωσή μου ειναι ότι δεν είναι δύσκολο να βρεις συνεργασία, είναι όμως πιο δύσκολο να τακιμιάσεις επειδή δεν σας ενώνει κάποια παρέα κ έχει μια διαδικασία να γνωριστείς με καποιον από το μηδέν. Σίγουρα πάντως θα το ξαναπροσπαθούσα, οι εμπειρίεες μου ηταν θετικές.

Αφού είσαι νεοεισερχόμενος στους λαμπάτους θα σου έλεγα να μην πας για ενισχυτή που "θα κρατήσεις για καιρό" -εκτος κι αν είσαι πρακτικός κ βολικός άνθρωπος χωρίς πολλές απαιτήσεις. Γιατί αν δεν εισαι, το πιο πιθανο ειναι να καταλάβεις κάποια στιγμη ότι δε σου κάνει ο πρώτος λαμπάτος σου και να τον πουλήσεις. Προτεινω δηλαδή να παρεις κάτι φτηνό -αφού υπάρχει- μέχρι να μαθεις. Ο Peavey classic 30 δεν είναι πολυ φτηνός, ομως έχει πολύ ωραίο ηχο κ είναι ο,τι πρέπει για μπλουζ κ παλιό χαρντ ροκ.

+1 Πολυ ωραια αντιληψη, και γω καπως ετσι το νιωθω.

Παιδια δειτε το Snatch του Guy Richie (ναι αυτος που ειχε παντρευτει τη Μαντονα). Ειναι το επομενο του μετα τις πασιγνωστες 2 καπνισμενες κανες αλλα ειναι καλυτερο. Μ'ενθουσιασε παρ'ολο που αυτο τον καιρο αποφευγω ταινιες με υποκοσμο και βια (και δει στυλιζαρισμενη βια). Ιδιοφυης ταινια, τρελο γελιο!

Μα αφου το λεω βρε Ο Κορλεόνε ειναι μόνος του, δεν έχεις να συγκρίνεις. Στο "κλιπ 1 vs 2" ήμουν πολύ πιο σίγουρος γιατί μπορούσα να συγκρινω. Επιμένω πάντως ότι σε καθαρά presets θα ειναι πιο δυσκολο να τα διακρίνεις. Εκει που αρπαζουν ειναι πιο έντονη η διαφορά.

Ημουν απολυτα σιγουρος οτι το 1ο κλιπ ηταν ο ενισχυτης, και γι'αυτο ξεδιπλωσα ολες τις καρτελες στον firefox ψαχνοντας την απαντηση! χεχε Σα δικα μου αυτια η διαφορά ηταν τεραστια (παρ'ολο που τα ηχεια του pc μου ειναι τραγικά). Το πρωτο ειχε πολυ πιο ζωντανό και παλλόμενο ήχο με δυναμικές κι ευκρίνεια. Το "άρπαγμα" του 2ου δε με επεισε. Γενικώς το 1ο μου θυμισε την εμπειρία μου από λαμπάτους και το 2ο από solid state. Φυσικά το 1ο μου άρεσε περισσότερο. Ομως νομίζω ότι ήταν ατυχία που άρπαζε τόσο το preset στο amplitude. Νομιζω με καθαρότερο ήχο θα φαινόταν λιγότερο η διαφορά. Κι εννοείται ότι οι διαφορές κάνουν μπαμ όταν ακούς το ένα μετά το άλλο: απο μονο του το amplitude πιθανότατα θα το άκουγα κανονικά για λαμπάτο. (Πχ τον Κορλεόνε δεν ειμαι σιγουρος αλλά νομιζω τον παιζεις στο amplitude;)