Shelter

Συμφωνώ απολύτως με τον κύριο από πάνω @fenderiarhs. Ωραία η αισθητική, δείχνει ότι είναι σε μια διαφορετική ατραπό πλέον που προσεγγίζει την τραγουδοποιία με πιο παραδοσιακούς όρους και λιγότερες συναισθηματικές εξάρσεις (λογικό και λόγο ηλικίας), αλλά δεν προσθέτει κάτι στο κλασσικό του πλέον έργο. Ωστόσο θα αγόραζα μια νέα δουλειά δουλεμένη με αυτή την αισθητική. Αρκεί ο συνθέτης να αισθανόταν ότι υπάρχει λόγος να εκφραστεί.

Καλημέρες! Έτοιμο και το λευκό. Πιο μαλακό (όχι φούσκα ωστόσο) αλλά με λιγότερο γεμάτο γευστικό προφίλ από το άλλο που είχε και λίγο ολικής αλέσεως. Γενικά τα άλευρα ολικής άλεσης (που είναι και το κανονικό αλεύρι) είναι πολύ πιο γευστικά. Αλλά η γεύση του σύγχρονου ανθρώπου δεν τα έχει συνηθίσει σκέτα. Επίσης είναι πολύ πιο δύσκολα στο χειρισμό καθώς έχουν πολλή μεγαλύτερη απορροφητικότητα σε νερό και θέλει πολύ καλή τεχνική για να τα φέρεις σε θέση να ενεργοποιηθεί η γλουτένη και να γίνει ελαστική η ζύμη. Αυτός είναι και ο λόγος που συνήθως στα αρτοπαρασκευάσματα των φούρνων είναι σε μικρά ποσοστά μαζι με λευκό αλεύρι για να βοηθάει την υφή, αλλά και στα δήθεν ολικής άλεσης του λιανικού εμπορίου όπου το πραγματικό ποσοστό ολικής αλεσης είναι με το ζόρι 20%.

@npap Το ψωμί είναι για να το μοιραζόμαστε! (Άσε που νομίζω ότι είμαστε και ψιλογειτονες). Χωρίς πλάκα ήδη δίνω πολλά και μέσα στην πολυκατοικία γιατί άμα τα τρως μόνος σου όλα αυτά την έκατσες.... Πάντως χωρίς πλάκα, μου πήρε πολλες αποτυχίες και διάβασμα, αλλά αποζημιώνει και το αποτέλεσμα όπου ακόμα και ένα τοστ ή ένα μικρό σάντουιτς πάει ΠΟΛΛΑ level παραπάνω με σωστό ψωμί, αλλά και διαπίστωσα ότι για μένα τουλάχιστον η διαδικασία της αρτοποιείας λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Υ.γ ετοιμάζω άλλο ένα για τοστ λευκό αλλά θα το ποσταρω αύριο γιατί θα είναι έτοιμο για κόψιμο αρκετά αργά σήμερα.

Αυτό έχει και 20% ολικής άλεσης. Επειδή μου αρέσουν τα πιο βαριά ψωμιά, που έχουν και γευστικό όγκο αλλά και δημιουργούν αίσθηση κορεσμού. Αν όμως θέλει κανείς να το κάνει πιο αέρινο, δεν έχει παρά να χρησιμοποιήσει αλεύρι πολυτελείας (αυτό που οι μυλωνάδες λένε φαρίνα) που είναι μόνο η ψύχα από το σιτάρι. Πάντως σου εγγυομαι ότι τρως τοστ και "σε πιάνει"!!!

Muchas Gracias amigo Η μαγειρική είναι ωραίο σπορ αλλά η αρτοποιεία το τελειότερο (και μακράν το πιο δύσκολο. Ακόμα πιο δύσκολο και απο τη ζαχαροπλαστική). Παρε και ένα για τόστ μιας και πήρα την περασμένη εβδομάδα ειδική φόρμα με καπάκι και δεν εχω πια ανάγκη τις φούσκες και τα σφουγγάρια που πουλάνε οι βιομηχανίες.

Το πάθος για το σωστό ψωμί είναι αρχέγονο και για αρχόντους! Στις πρώτες δύο ένα σημερινό προζυμένιο με αλεύρι τύπου Μ από τη Χαιρώνεια (πολύ σοβαρό αλεύρι αν και το πιο δύσκολο στη χρήση του), λίγο σκληρό καναδέζικο και 5% καλαμποκιού. Στις 3 επόμενες ένα πειραματικό με σκληρό από Θεσπιές και ένα μείγμα απο Harina morada(Αλεύρι από μωβ καλαμπόκι από το Περού) και κανέλα. Πλάκα είχε αλλά πολλή παραπάνω δουλειά για αισθητικούς λόγους. Εννοείται ότι οι παραδοσιακές πρακτικές διατηρούνται...

Η φοβία της μπάμιας, των γυαλιστερών, των σαλιγκαριών,του πατσά, του παστουρμά κ.ο.κ

Μα φυσικά. Η γεύση δεν ειναι ανάλογη της μορφής. Με τις ιδέες, τι προκαταλήψεις και τις φοβίες μαχόμεθα και σεβαστό!

Γίνεται και αυτό χάι έντ αν κάποιος το θέλει και είναι και καλό.

Κράτα σημειώσεις αναλυτικές και κάνε report-οδηγό με την επιστροφή και να γίνει pinned θέμα παρακαλώ. Είναι χρήσιμο. Μπορει να πάει και κανας άλλος ανθρωπας αύριο μεθαύριο.

Σωστα

Έτσι είναι το jamon iberico. Και ο λόγος ότι θέλει άριστης ποιότητας χοιρινό ,πολύ καλά καθαρισμένο που στεγνώνει στον αέρα και χάνει μεγάλο μέρος της μάζας του. Ακριβή πρώτη ύλη και χρονοβόρα διαδικασία.

Αυτό μάλιστα

Είχε και σολίστ VID_20230903_221747.mp4

Αιωνία η μνήμη σου αξιομακάριστε αδελφέ ημών! (πεθανε προχθές)

Λοιπόν τελευταίο (ελπίζω) γιατί το ξευτελίσαμε. Από Δευτέρα επιστροφή στο συντηρητισμό. Παστουρμάς από Miran με Wolt γιατι βαριέμαι να κουνηθώ, ομοίως και τα τυριά. Φύλλο ελλείψει του σωστού, Χαβέλας Ζαγορίσιο (που για έτοιμο είναι ίσως και το καλύτερο παρεμπιπτόντως). Ντομάτες και κύμινο φρεσκοκοπανισμένο στο γουδί (βασικό). Για τη συνταγή ακολούθησα τον μπάρμπα από δω (μονο που έβαλα πιο πολύ παστουρμά ?)που για κάτι τέτοιους τσιπουρομεζέδες και καταστάσεις ρούφεν κάργα, είναι πολύ καλός. Προσοχή με το αλάτι, εγώ προσωπικά δεν πρόσθεσα καθόλου και πάλι ήταν λίγο αλμυρό. Υπερτασικοί και χολυστερινικοί keep away. Εγώ θα χτυπιέμαι για κανα μήνα τώρα για να με συγχωρήσει ο Άγιος Escoffier.

??? Οριακά γνωριζω και τι είναι το ποδόσφαιρο, αλλα τα στημένα τα γουστάρω. Νομίζω ότι έχω τα προσόντα.

Εχω να το ακούσω απο τότε που έπεσα σε μπλόκο με γριές στην απάνω καντούνα της Βελίτσας, ευτυχώς τη σκαπουλάρισα με συναισθηματικό εκβιασμό και αντιστροφή της ερώτησης.

Edit και η συνταγή! Στα 2/3 έπεσες πολύ κοντά. Σπανιολο-νοτιο Ιταλός με ολίγη απο Βενεζουέλα (Το πως απο κοντά γιατι εχει ιστορία που θελει αλκοόλ) Αλλά και ρίζες στη Ρούμελη.

Pancakes με προζύμι, crema catalana και μια ξινή μαρμελαδα απο μυρτιλα. Πρωινό Σαββατοκύριακου. Pancakes Με την προυπόθεση οτι διατηρεί κάποιος προζύμι, κάθε φορά που το ταίζει πετά μια ποσότητα. 250γρ απο αυτη την ποσότητα 250γρ αλεύρι ΓΟΧ 30γρ κρυσταλική ζαχαρη 500ml γάλα 2κ.σ λευκό ξυδι Ανακατεύουμε, καλυπτουμε με μεμβράνη και το αφήνουμε στην ακρη ολο το βραδυ. Το επομενο πρωι προσθέτουμε 2 αυγα, 50γρ βούτυρο, 1 κ.γ μαγειρικη σόδα και μια πρεζα αλάτι. Ανακατεύουμε και εχουμε το χυλό που θα τηγανισουμε. Crema Catalana 500ml γάλα ή (350 και 150κρεμα γάλακτος) ζεσταίνονται σε κατσαρολάκι μέχρι να πιάσουν 85-90 βαθμούς και σβήνουμε. Ρίχνουμε μέσα φλούσα πορτοκαλιού, λεμονιού, βανίλια ή δυο βανιλίνες και ένα ξύλο κανέλας, σκεπάζουμε με πετσέτα ή το καπάκι και αφήνουμε 20' για να περάσουν στο γάλα τα έλαια των αρωματικών. Χτυπάμε σε bowl 6 κρόκους αυγών με 95γρ ζάχαρη και 25 γρ corn flour και όταν ομογενοποιηθούν και διαλυθεί η ζάχαρη, προσθέτουμε σε μικρές ποσότητες ανακατεύοντας λίγο απο το γάλα ωστε να πάρουν σιγα σιγα τα αυγα τη θερμοκρασία του ζεστού χωρίς να μαγευρευτούν. Εν τω μεταξύ εχοντας σουρώσει το γάλα απο τα αρωματικά, προσθέτουμε το υπολοιπο μειγμα μέσα στο κατσαρολάκι με το γάλα και το ξαναβάζουμε σε χαμηλή φωτια ανακατεύοντας συνεχώς γιατι το μείγμα θα σφίξει ξαφνικά (εντός δευτερολέπτων μέσα σε ένα διαστημα 10-15΄. Όταν φτάσει σε υφή κρέμας σβήνουμε και τραβάμε απο τη φωτια μέχρι να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου. Στη συνεχεια μεταγγίζουμε σε άλλο σκεύος (bowl ή τάπερ) και με μεμβράνη στην επιφάνεια το αποθηκεύουμε στο ψυγειο. Καλο ειναι να καταναλωθεί εντός 2-3 ημερών. Η μαρμελάδα είναι αυτοσχέδια απο φρούτα με ελάχιστη ζάχαρη και βράσιμο μέχρι να αφυδατωθουν. Τη θελω λιγο ξινή (εξου και το ξινο φρούτο) γιατι για τα γούστα μου η κρεμα ειναι αρκετα γλυκια. Στο σερβίρισμα μπορούμε να πασπαλισουμε με αχνη ζάχαρη και να προσθεσουμε ενα ματσακι δυοσμου.

Εμείς στον ανατολικό Παρνασσό μπήκαμε στον πόλεμο όταν μας απείλησαν ότι θα μας πάρουν την προβατίνα. Είναι casus belli ακόμα και σήμερα.

Μια χαρά είναι όλα, αρκεί να τα τρώς στη σωστή ποσότητα, με τους σωστούς συνδυασμούς τροφών (υδατανθρακες και λαχανικα στις προβλεπόμενες ποσότητες) και όχι καθε μέρα. Τίποτα δεν ειναι απαγορευμένο, εκτός αν συντρέχει λόγος αλεργίας ή κάποιας ιατρικής παθησης που επηρεάζει.

Όσο πιο πίσω στο χρόνο πας, σε όλη την Ανατολή αλλά και στην ελλάδα, το αρνίσιο κρέας χρησιμοποιούσαν (και τα κατσίκια). Τα υπολοιπα (μοσχάρια, κοτοπουλα, γαλοπούλες) ειναι σχετικά καινούρια υπόθεση και μάλιστα για να πιασουν τα γούστα ανθρώπων που εχουν πλεον αλλο lifestyle. Παλιά οι ανθρωποι εξέτρεφαν για κρεατοπαραγωγή κατσικια και αρνια. Τα μοσχάρια υπήρχαν βέβαια, αλλά δεν ήταν για κρεατοπαραγωγή (ετσι και αλλιως ηταν πολύ αδυνατα για κατι τετοιο. Και τα χρησιμοποιούσαν μονο για αγροτικες εργασιες. Το χοιρινό στην ανατολή είναι haram (απαγορευμένο-βρώμκο) έτσι και αλλιώς απο τον 6μ.Χ αιώνα περιπου.

Σίγουρα σου αρέσει το κεμπάπ σαν κατασκευή? Γιατι το κεμπάπ είναι κατ εξοχήν αρνίσιο και ως εκ τούτου και πιο λιπαρό απο το μπιφτέκι. Δεν πρέπει να στεγνώνει. Τα μοσχαρίσια σκευάσματα είναι ελληνικές διασκευές. Της λότζας εμένα μου φάνηκε πολύ χιπστερ. Τον Αρίστο δεν τον εχω δοκιμασει. Τέλος πάντων θα κάνω και εγώ πραγματογνωμοσύνη στο συγκεκριμένο και θα επανέλθω. Αλήθεια πως παει απο χώρο? εχει τραπέζια αρκετά? Έχει κόσμο?