Shelter

Και εγώ έχω βαρεθεί πια τα συντηρητικά χρώματα. Ειδικά sunburst δεν αντέχω πια να βλέπω.

Οπως παρέθεσε και ο @fusiongtr το αναλυτικό. Πρακτικά δεν έχω βρεί ακομα χρήση για τις 2-4. Ακούγονται κάπως "λεπτές" στα αυτιά μου. Ειδικά η θέση 2. Η 4 μοιάζει με tele bridge και rolled off tone pot. Όμως έχει πολύ ενδιαφέροντα και στρατοκαστερίζοντα ήχο ο συνδυασμός 6 (Bridge/Neck (position 5 + toggle on).

Αν δεν έχει αυτή τη γέφυρα και μαγνήτη tele bridge δεν είναι τελεκαστερ. Είναι modern T-Style. Παίζω και εκεί και γουστάρω κιόλας αλλά ο ήχος της τέλε όπως τον ξέρουμε είναι αυτό: Έχει αρκετά πιο μεσαίο και "επιθετικο" ήχο ειδικά σε ρυθμικά παιξίματα σε σχέση με τον neck. Αλλά όταν έχεις πολύ συνωστισμένη μίξη μόνο ο bridge περνάει. Το μανίκι είναι roasted εξου και το χρώμα. Το λούστρο είναι μεν nitro tinted αλλά πολύ λεπτό. Το radius είναι 9.5 straight. Το κανω σε ολες τις κιθάρες. Το μαύρο pickguard δε μου καθόταν στο μάτι τελικά...

Αν και στις κιθάρες με standard κούρδισμα έχω 010-046 και μάρκα ότι κάτσει (δεν τις αφήνω πάνω απο 2 βδομάδες) στις κιθάρες με open κουρδίσματα έχω 13άρες με το action στα 4-5 χιλιοστά και τις αφήνω πολύ καιρό... ιδανικά βάζω και flat αλλά ότι βρώ διαθέσιμο γιατι είναι λίγο δυσκολα εμπορικά κινησιμο gauge.

Εγώ και Telecaster???? Πρωτάκουστο!!!! ? Ευχαριστώ πολύ!

Αν και την έχω κανα 2 χρόνια πρακτικά έχει μείνει incognito, με εξαίρεση κανα δυο εμφανίσεις επι σκηνής στα διαλείμματα της Jazzmaster μου. Λίγο η πανδημία και τα πολιτιστικά συνακόλουθα και λίγο κάποια προσωπικά θέματα που με τράβηξαν πίσω. Αλλά θα αλλάξει σύντομα και αυτό... Ήθελα ακόμα μια tele, με μερικά κλασσικά χαρακτηριστικά αλλά και μερικά πρόσθετα. Και συγκεκριμένα επειδή εισέρχομαι και σε κρίσιμη ηλικία σιγά σιγά, ήθελα γκάζια αλλά και τελεκάστερ μαζί. 2 σε 1. Warmoth parts, Alder σώμα μόνο με φάλτσο στο τακούνι και σε sparkle silver gloss. Στην αρχή σκεφτόμουν το gold αλλά το silver έκανε έναν ενδιαφέροντα συνειρμό με το όνομα μου και το επίθετο του καλύτερού μου φίλου που τη συναρμολόγησε κιόλας. Μανικάκι roasted maple με σατινέ nitro. Telecaster bridge/ HB middle/ HB neck όπως ακριβώς και η Red Dog Telecaster του Mike Campbell. Και κάπως έτσι ήρθαν τα πραγματάκια και άρχισε η συναρμολόγηση. Στη διάρκεια του μοντάζ έγιναν κάποιες ματσακονιές για να κάνουμε τη ζωή μας πιο ενδιαφέρουσα. Φερ ειπείν έγινε πιο προσβάσιμη η βίδα της βέργας απο την κοιλότητα του neck μαγνήτη, σφραγίστηκαν όλες οι κοιλότητες και γειώθηκαν ξεχωριστά. Επίσης τοποθετήθηκε ένα μικρό toggle ανάμεσα στα ποτενσιόμετρα που σε συνδυασμό με τον πενταθέσιο επιλογέα μας δίνει τις εξής θέσεις: 1) Neck 2) Neck/Middle 3) Middle 4) Middle/Bridge 5) Bridge 6) Bridge/Neck (position 5 + toggle on) 7) All pickups in series (position 4 + toggle on) Οι μαγνήτες είναι Nick Silver: 2 Swan HB underwound + 1 Sweeney Todd Ήθελα τρίσελη γέφυρα αλλά οι πιο πολλές μου φαίνονταν αγιοβασιλιάτικες και τελικά χτύπησα αυτό το συμπαγές τερατάκι απο Rutters Για το hardware αποφάσισα να ανακατέψουμε chrome και gold parts και θεωρώ ότι έδεσε πολύ ωραία εμφανισιακά χωρίς να φαίνεται κάτι περίεργο. Συνολικά

Το πόσταρες αργά.... έπρεπε απο το πρωι. Τώρα θα το ακούσω το Σαββατοκύριακο. ? Απο δυο κομμάτια που άκουσα το δεύτερο είναι πολύ ενδιαφέρον. Όλοι αυτοί είναι επίγονοι Mahavishnu Orchestra ε?

Το Μεξικανικόν σκυλαδικάκι έχει πολύ πράμα για βρώση. Είναι βιντατζ, έχει μουσικό ενδιαφέρον, έχει μελωδία, φαρφίσα, μπουζουκοκίθαρο και τάνκερ ολόκληρα από καψούρα όπως κάθε μεξικάνικη σύνθεση που τιμά την παράδοση της πατρίδος. Εδώ οι κατα τα άλλα Peruanos Pasteles Verdes που έκαναν μεγάλο αγροτικό στο Μεξικόν, σιροπιάζουν το κλασσικό άσμα που κάρφωσε στην αιωνιότητα ο θεός Javier Solis.

Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα της μπύρας, απο παλιά είχα ξεχωρίσει αυτές: Απεχθάνομαι τις Lager και γενικά ότι ξανθό και δίχως σώμα.

Καθε μέρα! Εξου και το ψωμι τοστ που εχω ποστάρει πολλές σελίδες πριν.

Δείτε το πριν το κατεβάσουν (εξαφανίζονται) Πεινιρλι με αρμένικο σουτζούκι καυτερό, παστουρμά και αυγό και ένα fusion με σάλτσα τομάτας, τυρί και spianata.

Το βίντεο ειναι μια χαρά και οι παντόφλες και ο καφές επισης. Επίσης για τα γούστα μου είναι φοβερός ο Roger σαν μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και πολλά άλλα που άπτονται της μουσικής. Με κουράζει αφάνταστα το τηλεοπτικού τύπου beef για τα οικογενειακά τους. Επίσης τον τσιγκλάνε συχνά με flame ερωτήσεις και πρέπει να λάβουμε υπ όψιν ότι όσο σκεπτόμενος άνθρωπος να είναι (που είναι) εξακολουθεί να είναι και ενας άνθρωπος σε δύσκολη ηλικία που μάλλον έχει βαρεθεί λίγο. Και ξαναλέω και πολλά κάνει στα 80 του. Άλλοι τα είχαν βροντήξει απο νωρίτερα.

Δεν έχω βρεί την επιθυμία τόσες μέρες να δώ το αρχικό βίντεο. Αλλά ρε παιδί μου η φάση των Floyd έχει αγγίξει επίπεδα ξεκατινιάσματος γενικά και ως τέτοια φυσικά έχει παγκοσμια δημοφιλία.

Εγκρίνω την κατανάλωση απευθείας απο την κατσαρόλα. Έχει ένα vintage vibe που μας παραπέμπει στο στρατό (καραβάνα) και στα φοιτητικά χρόνια.

Η μπομπότα σκοτώ το στομάχι αρχικά! ? αλλά κράτησε ζωντανό τον κόσμο στην κατοχή καθώς απο ότι ξέρω τα καλαμπόκια φυτρώνουν και μεγαλώνουν και πιο γρήγορα απο τα σιτάρια. Το πρόβλημα είναι ότι οι πιο πολλοί σήμερα που λένε ότι φτιαχνουν, δεν φτιαχνουν μπομπότα, αλλά κάποιο παρασκεύασμα που περιέχει και αρκετό αλεύρι κίτρινου καλαμποκιού. Ηταν το ψωμί των φτωχών και συνεπώς γίνεται έυκολα αντιληπτό ότι συνταγές που περιέχουν γάλα, 6-7 αυγά, τυρί κλπ μάλλον είναι πιο επηρεασμένες απο το corn bread που έφτιαχναν και φτιαχνουν οι αμερικανοί στο νότο τους. Αυτό είναι μεν παρασκεύασμα με αλεύρι καλαμποκιού αλλά όχι μπομπότα. Είναι σαφές ότι περιέχει υλικά που σε μεγαλες πείνες ήταν δυσεύρετα. Η μπομπότα περιέχει μονο αλεύρι καλαμποκιού (μερικες φορές και χοντροσπασμένο...), νερό, αλάτι και λίγο ελαιόλαδο. Λόγω του ότι το αλεύρι καλαμποκιού δεν παραγει γλουτένη, όταν ανακατεύεται με το νερό παίρνεις μια υφή σα βρεγμένη άμμο και με το λάδι γίνεται ένας χυλός που ψήνεται και όταν το κόβεις και το τρώς θρυματίζεται. Ότι παίρνεις απο φούρνο και δεν θρυματίζεται είναι ανακατεμένο με αρκετό αλεύρι σίτου για να κρατήσει συνεκτική δομή και καλύτερη (πιο εμπορεύσιμη) εμφάνιση. Επίσης είναι νοστιμο γιατι μυριζει ωραια και γλυκιζει, αλλά σου κάθεται στο στομάχι σαν πέτρα.... Έφτιαχνε η γιαγιά μου και μου έλεγε ότι στην κατοχή συνήθιζαν να την θρυματίζουν σε κατσικίσιο γάλα μαζί με χοντρό αλάτι (σε κατσαρόλα). Το αλάτι στο γάλα μαζι με την θρυματισμένη μπομπότα δημιουργούσε έντονο αίσθημα κορεσμού απο την πείνα.

Δεν πίστευα ότι θα ενδιαφέρει τόσο να σου πω την αλήθεια. Αλλά μόλις βρώ λίγο παραπάνω χρόνο θα να μαζέψω σε ένα μέρος εδώ στο club.

Το αλεύρι της στερεάς ελλάδας τολμώ να πω ότι είναι μακράν το καλύτερο ακόμα και απο άλευρα εξωτερικού. Ειδικά το σκληρό κίτρινο απο Βοιωτία/Φθιώτιδα. Τα αρνητικά που του προσάπτουν είναι ότι: 1) Είναι πιο δύσκολο στην αρτοποίηση απο τα λευκά, καθώς οι χρόνοι στους οποίους διογκώνεται και ωριμάζει είναι μικρότεροι και αισθητά διαφορετικοί με διαφορετικές θερμοκρασίες. Αν δεν έχεις αρκετή εμπειρία απο τη χρήση του σε διαφορετικούς μήνες το χρόνο, κινδυνεύεις να μην έχεις καλό αποτέλεσμα. 2) Υπάρχει μια αμερικανικής προέλευσης εμμονή με τα πολύ υψηλά ποσοστά πρωτείνης. Τα ελληνικά αλευρα γενικά ή πιο σωστά τα σιτάρια που ευδοκιμούν στον Ελληνικό γεωγραφικό χώρο δεν αποκτούν ποσοστά πρωτείνης πάνω απο 10.5%. Αυτό δεν εμποδίζει την αρτοποίηση, απλά κοντράρει την πραγματικότητα πάνω στην ινσταγκραμική θεώρηση της ιδέας για την αρτοποιία που θέλει αυτά τα πολύ φουσκωτά και μερικές φορές γυαλιστερά ινσταγραμικά ψωμιά. Παλιά τα ψωμιά στους φούρνους (ειδικα της επαρχίας) και ειδικά όσοι τα έζησαν πριν το 1971 που η μαγιά καθιερώθηκε ως βελτιωτικό μαζικής παραγωγής, ήταν λιγότερο φουσκωτά αλλά μακράν πολύ πιο νόστιμα και διαρκούσαν όλη τη βδομάδα. Το ποσοστό πρωτείνης ειναι άμεσα συνδεδεμένο με το άζωτο στη ρίζα του φυτού και αυτό καθορίζεται ή απο ιδιαίτερες εδαφολογικές συνθήκες (υγρασία στο έδαφος σε συνδυασμό με ηλιοφάνεια στην επιφάνεια) ή προστείτεται σε λίπασμα. Στα άλευρα της βόρειας ευρώπης και της βόρειας αμερικής που είναι γνωστά για κάτι ποσοστά του τύπου 13.5-15% δεν αναφέρεται κάτι ύποπτο στην διατροφική δήλωση, αλλά κανεις δε μας λέει οτι δεν αυξηθηκε το άζωτο με τεχνητό τρόπο στην καλλιέργεια ή ότι δεν υπάρχει περίπτωση να προστέθηκε επιπλέον πρωτεινη σίτου (γλουτένη) στο αλεύρι, για να ανέβει το ποσοστό. Η μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε πρωτείνη κάνει τη ζύμη πιο ευκολοδούλευτη που θα δώσει την δυνατότητα και σε κάποιον λιγότερο έμπειρο να αρτοποιήσει. Πολύ συχνά τα έτοιμα άλευρα που κυκλοφορούν στο εμπόριο απο μύλλους που συλλέγουν αλεύρι απο όλη την ελλάδα και συχνά το εξωτερικό και το συσκευάζουν, αυτά που γράφουν απ έξω (για ψωμι, για τσουρέκι, για ιταλικά ζυμώματα, μοναστηριακό κλπ) έχουν ήδη μέσα και γλουτένη πρόσθετη (για να ανέβει η πρωτείνη) και μικρά ποσοστά μαγιάς ή αποξηραμένου προζυμιού. Η προσθήκη γλουτένης στο άλευρο είναι ευρέως διαδεδομένη τεχνική. Κάποιοι την αρνούνται για ιδεολογικούς λογους και κάποιοι την εφαρμόζουν φανατικά. Η μη προσθήκη όμως και η αρτοποίηση με ποσοστό 10-10.5% που έχουν τα ελληνικά άλευρα δεν είναι απαγορευτική. Επίσης η προσθήκη γλουτένης μέχρι ποσοστό 3% επι του συνολικού άλευρου της ζύμης επιτρέπεται απο τη νομοθεσία. Παρεμπιπτόντως το στερεοελλαδίτικο τύπου Μ (κίτρινο σκληρό) είναι μακράν απο τα πιο αρωματικά άλευρα που έχω δουλέψει και κάνει τρομερά γευστικό ψωμί. Μακάρι να είχαμε και ξυλόφουρνο για να ολοκληρωθεί το σκηνικό. Επίσης στην Ευρώπη και κατα συνέπεια και στην Ελλάδα, η νομοθεσία για τα τρόφιμα είναι πολύ πιο αυστηρή απο τον υπόλοιπο κόσμο και αυτό οφείλεται στη Γαλλία. Συγκεκριμένα το ψωμί είναι αποκλειστικά "αλεύρι σίτου, νερό, ζύμη (μαγιά ή προζύμι) και μικρή ποσότητα αλατιού". Αν ο αρτοποιός θέλει να αναμειξει άλευρα, οφείλει να το αναφέρει σε διακριτό σημειο (ετικέτα) και εαν κάτι περιέχει πιο πολλά και διαφορετικά προιόντα είναι προιόν ζαχαροπλαστικής.... καθώς προιόν αρτοποιίας είναι το ψωμί και τα αρτοπαρασκευάσματα που ως τέτοια λογιζονται προιόντα άρτου που κλιβανίζονται (δηλαδή φρυγανιές, παξιμάδια και ότι ψήνεται με τη ζύμη του ψωμιού). Δηλαδή αν εγώ φτιάξω ψωμί σε φόρμα με καπάκι με τη ζύμη του ψωμιού είναι αρτοπαρασκεύασμα. Αυτό στο σουπερμαρκετ που έχει 32 υλικά είναι προιον ζαχαροπλαστκής... Το κουλουρι θεσσαλονίκης που πουλιέται στους κουλουράδες είναι προιον ζαχαροπλαστικής. Εαν φτιαξεις ενα κουλουρι με τη ζύμη του ψωμιού είναι αρτοπαρασκεύασμα. Επίσης το ψωμί είναι προιόν διατίμησης. Δυστυχώς εμείς οι Αθηναίοι έχουμε συνηθίσει απο μικροί αυτό το παρασκεύασμα που ονομάζεται "ψωμί πολυτελείας" με σκέτο λευκό άλευρο φτιαγμένο απο την ψύχα του σιταριού και τέρμα βελτιωμένο. Το ψωμί δεν είναι έτσι, αλλα σαν αυτό που έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας. Η γεύση εκπαιδεύεται και η ιδέα για την ομορφιά το ίδιο.

Ήταν αυτός που είχε ένα ψωμί που το ονόμαζε "προπολεμικό"? Αντιλαμβάνομαι τι εννοούσε με τα άλευρα. Και εγώ πάω Χαιρώνεια για να πάρω αλέυρι σε μύλο. Φορτώνω 2 σακιά 25κιλα και το κρατάω ολο το χρόνο. 1 ολικής και ένα τύπου Μ (κίτρινο σκληρό).

Με τη βροχή, φακές σε βελουτέ μορφή, συνοδευόμενες από παπάρα croutons από προζυμένιο ψωμί και σύγκλινο τσιγαριαστό ("Παστό" στα Μανιάτικα). Μια "ριξιά" (dash) απο βαλσαμικό για να πάρει λιγο αιχμή.

Εγώ πάντως χύτρα δεν έχω. Δεν τη συμπάθησα ποτέ. Βάζω κατσαρόλα και βράζω με τις ώρες πολύ χαμηλά. Πολλές φορές ανω των 4 ωρών. Δεν ειναι τραγικο, απλά θέλει προγραμματισμό. Συνηθως όλα τα φαγητά που γίνονται στην κατσαρόλα είναι πολύ γευστικότερα όταν μεινουν και μια δυο μέρες στο ψυγείο. Επομένως συνηθως τα μαγειρεύω και προκαταβολικά. Δηλαδή κοκκινιστά, λεμονάτα, κυνήγια κλπ τα μαγειρεύω πάντα την προηγούμενη.

Ήρθε το σόι απο το χωριο? Παντρεύεται κανείς?

Μωρέ καμία διαφωνία. Είχαν όμως τρακς φωνητικών? Τραγούδησαν και άλλοι συντελεστές? Τέλος πάντων, θα μάθουμε σε λίγες μέρες.

Sorry κιολας γιατι δεν κατάλαβα, Θυμάμαι που έλεγε σε μια άλλη συνεντευξη ο συγχωρεμενος ο Σπάθας, μετά το περιστατικό της υγείας του Τουρκογιώργη, ότι ο δίσκος δε θα βγει γιατι χαλασε η συμφωνια με την εφημεριδα και δεν εχει γραψει φωνητικα ο Αντωνης. Πήρε ο Μπίγαλης tracks απο τα demos που είχαν κανει με τις ιδέες?

Και εμείς.... πρέπει να ήταν στο σχέδιο Marshall. Θα ψαχτώ και θα επανέλθω

Μπορώ να σου πω ότι το ακούω και πρώτη φορά!!!! Δεν ήξερα καν ότι γίνεται τέτοιο πράγμα. Εντιτ: με εψησες με την περιγραφή. Θα κάνω δοκιμές