Shelter

Τα βιντεο εκεινης της εποχής πρέπει να μεινουν για πάντα

Στο Λευτέρη στη Σατωβριάνδου πάς ή δεν κατεβαίνεις στο Αθηναικό San Diego? ?

Παιδιά μαύρο χρήμα υπάρχει παντού όποιος έχει ανακατευτεί με το εμπόριο ειδικά για λίγο πάνω απο 20' το έχει ζήσει. Όποιος πιστεύει το αντίθετο ή είναι γεννημένος χθές ή έχει συμφέρον να υποστηρίζει οτι δεν υπάρχει. Το θέμα είναι να έχεις ένα κράτος που σου δινει και κίνητρο να μην φοροδιαφεύγεις και να βλέπεις και τους φόρους σου να γίνονται κάτι που σου επιστρέφεται.

Στο Βρανδεμβούργο οι μισθοί ανα μήνα είναι 1000ευρώ πάνω απο την Ελλάδα κατα μέσο όρο. Και πρέπει να συνυπολογιστεί και τι αγοραστική δύναμη έχει κάποιος με το μισθό του. Και χωρίς να είμαι ΣΔΟΕ (όπως και εσύ), νομίζω ότι το "70% ων συμπατριωτων μας που δεν πληρωνει καθολου φορους" είναι υπερβολή. Επίσης μιλάμε γενικά για όλη τη χώρα, ακόμα και στην Ελλαδα που είναι πολύ μικρή και δεν είναι ευθεία η σύγκριση, υπάρχουν οικονομικές ανισότητες ακόμα και απο νομό σε νομό. Κατα τα άλλα για να μένουμε κάπως στο θέμα, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την τιμή όπως το πόσο χρονοβόρα είναι μια παρασκευή (υπάρχουν μερικές ΠΟΛΥ δαπανηρές σε χρόνο) και αυτό σημαίνει παρατεταμενη απασχόληση προσωπικού και μείωση παραγωγής. Αυτό πάει ομως για εστιατόρια που πουλάνε "γαστρονομική εμπειρία" και όχι κάτι πιο απλό. Για αυτό το μαγεριό του Λάκη είναι value for money όπως και τα ελάχιστα πια παλιά και δοκιμασμένα Αθηναικά, δουλεύουν με φούντες. Στο φαγητό και στο ποτό υπάρχει ακόμα χώρος για κάποιον που θα επιμείνει στην ποιότητα. Στα υπόψιν παραυτα.

Η Ελλάδα όμως είναι πολύ πιο φθηνή και στο μέσο μισθό απο αυτές τις δύο χώρες που ανέφερες... Το κόστος διατήρησης εστιατορίου είναι πραγματι μεγάλο και ειναι πολλοι οι λογοι που συμβαινει αυτό με τις πρώτες ύλες να έρχονται τουλάχιστον τριτες ή τέταρτες στην ιεραρχία (μετά το ενοίκιο, τη μισθοδοσία και ίσως και τα αλκοολούχα εαν προσφέρονται πιο premium επιλογες). Εκτός αν δουλεύεις κυρίως με προιόντα εισαγωγής και μάλιστα απο μη ευρωπαικές χώρες. Σε χώρες σαν αυτες της μεσογείου είναι σοφό να δουλεύεις με προιόντα που βγάζει η χώρα σου αν ειναι δυνατόν και αποκλειστικά.

Τελικά όλοι τα ίδια έχουμε ζήσει... βάσιμο το ζυμαρικό μέχρι να διαλυθεί στα συστατικά του, και κάψιμο σε λιπαρή ουσία λουσμένο με βρωμοτύρια ? Επίσης βράσιμο σε μικρό κατσαρολάκι και "σπάσιμο" του σπαγγέτι στη μέση πριν πέσει στο νερό (μαζι με ελαιόλαδο). Τώρα θίγεις τεράστιο θέμα με την τιμολόγηση του φαγητού στα εστιατόρια...

Όσοι υποφέρουν από σύνδρομο στέρησης, είναι αφραγκοι σε μόνιμη εγρήγορση.

Έχει κανείς ψιλά από 50.000$? ? Πάντως αν ήταν σε λογική τιμή τη χτύπαγα σα χταπόδι και ας μην ήταν vintage correct. https://www.guitarworld.com/news/fender-custom-shop-waylon-jennings-telecaster-phaser-collection

Ψωμί με προζύμι, ricotta χειροποίητη, τοματίνια , βασιλικός, μπούκοβο. Για τη ricotta: 2lt πλήρες γάλα (όσο πιο πολλά λιπαρά τόσο το καλύτερο, και αν έχετε πρόσβαση σε κανένα μη παστεριωμένο ακόμα πιο καλά) + 180ml κρέμα γάλακτος (επίσης τίγκα στα λιπαρά). Και τα δύο με τη μια σε κατσαρόλα και θερμαίνουμε μέχρι τους 90 βαθμούς όπου σβήνουμε και το τραβάμε από τη φωτιά. Αμέσως ρίχνουμε μέσα 8gr αλάτι και 40ml λευκό ξύδι και ανακατεύουμε για 20' Στη συνέχεια το αφήνουμε άλλα 20' και σουρώνουμε σε ύφασμα . Αναλόγως τι υφή θέλουμε κρατάμε σχετική υγρασία από την άλμη. Όσο πιο πολύ σουρώνουμε θα έχουμε πιο σφιχτή υφή. Αφήνουμε το προϊόν να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου και το βάζουμε στο ψυγείο καλυμμένο με μεμβράνη. Αν θέλουμε κρεμώδη υφή το χτυπάμε στο multi μαζι με λίγη κρέμα γάλακτος. Είναι πολύ ευαίσθητο προιον και θα πρεπει να καταναλωθεί εντός 3 ημερών.

Απλά τα πράγματα. Πατάτα τηγανητή σε φέτες, χοιρινή πανσέτα λωρίδες, σάλτσα μουστάρδας.

Θυμήθηκα τα φοιτητικά μου χρόνια στο Bari, αλλά η ιταλική μου τεχνική έχει δεχθεί έντονες επιρροές από τη Μανιάτισσα σύζυγό μου και φυσικά τον πεθερό μου που είναι παραγωγός. Έτσι έχουμε focaccia Barese με Λάδι, Ελιές, Τομάτες και ρίγανη απο Μάνη όπως και το αλάτι απο τα βράχια του Οιτυλου. Το αλεύρι Ναπολιτάνικο, το νερό Αθηναϊκό.

Όταν έχεις ποντιακή συνταγή και Ιταλικά υλικά. Αν θέλεις όγκο αλλά χωρίς γράμμωση!

Καλημέρα, @npapΦοβερό το περιεχόμενο αλλά και η αφήγηση της ανάρτησης σου! Κατα τα άλλα κρατάω και την παρότρυνση της τελευταίας παραγράφου σου όσο και αυτή του @fusiongtr ?

Ομοίως αλλά ο καθένας ξέρει καλύτερα τον εαυτό του και πως λειτουργεί σε αυτά. Αυτό ναι. Περιέργως εγώ προσωπικά ήμουν πάντα χαλαρός σε αυτό. Η ανάγκη για επιβίωση είναι τέτοια που θα μας κάνει πάντα να υπερβαίνουμε στερεότυπα.

Εύκολο Γιατί δε μου αρέσει αυτή η κατάσταση και θέλω να την ανατρέψω. Αν η μουσική ήταν κάτι που δεν ήταν σημαντικό στη ζωή μου δε θα είχε διαρκέσει 35 χρόνια, ατέλειωτες ώρες και ότι συνεπάγεται σε χρήμα και κόπο. Κυρίως όμως όταν απέχω από αυτήν δε νιώθω καλά. Μπορεί να σου ακούγεται οξύμωρο αλλά οι καταστάσεις του να να μην αισθάνομαι καλά χωρίς μουσική και να μην μπορώ να το κάνω με τις παρούσες συνθήκες συνυπάρχουν. Είναι προφανές ότι είναι αναγκαία μια ανανέωση αλλά δεν ξέρω τι είδους. Είναι αυτό που παλιά ο @freerock1974 έλεγε πάλη με την αντίσταση!, edit: Και η αλήθεια είναι ότι όταν κάνεις κάτι σχεδόν σε όλη τη ζωή σου και το ποσοστό των ετών που το κάνεις είναι συντριπτικά μεγαλύτερο από αυτό αυτών που δεν το κάνεις, είναι αδύνατο να σκεφτείς την ύπαρξή σου χωρίς αυτό. Έχεις ταυτιστεί. Έχει γίνει αντανακλαστικό.

Και εγώ μαζί σου. Δυστυχώς η βλακεία είναι διεθνής και ο χώρος της κιθάρας φοβερά συντηρητικός. Γνώμη μου είναι να μην ασχοληθείς παραπάνω για να το αναλυσεις. Αμα το εχεις γραψει ως επεξηγηση και δεν το πρόσεξε είναι δικό του πρόβλημα.

Αν και δεν εχω αντιστοιχη πείρα, υποθέτω ότι απο τη στιγμή που έχεις ξεκάθαρο το σε τι κοινό θέλεις να απευθυνθείς (άτομα μικρής ηλικίας και με ελάχιστα ως καθόλου μουσικά ερεθίσματα) και φαίνεται να έχεις στοιχειοθετήσει και τα χαρακτηριστικά του, πρέπει να κάνεις ότι κάνεις. Δηλαδή μικρά αποσπάσματα. Εαν δε βαριέσαι βέβαια ή ο χρόνος σου δεν είναι περιορισμένος, θα μπορούσες να κάνεις ολόκληρο το βίντεο, να το ανεβάσεις κάπου και μετά να κόψεις κομμάτια στο μοντάζ βάζοντάς τα σε όποια πλατφόρμα θες, με μια παραπομπή στο πλήρες. Ελπίζω να έχεις αναφέρει κάπου όλα αυτά που είπες εδώ για να μην μπερδεύονται οι πιουρίστες που λες ωστε να ξέρουν το σκοπό.

Ελπίζω να σε κάλυψα.

Δε σου λέω γιατί ταράζεσαι. (Eίχα βάλει παλιά σε strat. Πλάκα είχε στην αρχή αλλά μετά μου ξίνισαν οι μπουργάνες γιατί τις σκάβω και κιοτεύουν). Τότε μάλιστα δεν τις έφτιαχναν σετ και για να το κάνω έσπαγα σετ και το έκανα υβριδιο.

Δεν αρκεί... ξέρω τι σου λέω. superfunk δεν ειμαι αλλά κάτι έχουμε βάλει στην άκρη και εμείς όλα αυτά τα χρόνια.

@fenderiarhsΠροσυπογράφω. Θεωρώ ότι η προσωπική μου ψυχολογική κατάσταση μπορεί μόνο ενδεχομένως να προσομοιάζει με κάποιου άλλου όπως και οι καταστάσεις άγχους που όλοι έχουμε βιώσει στη μουσική. Αναφορικά προς τις δεύτερες, όλοι πάνω κάτω έχουμε πείρα από τέτοιες αλλά κανενός δεν είναι ίδια με του άλλου. Η απάντηση στην αιτία περιέχεται στις γραμμές που έγραψες. Η ηλικιακή πάροδος κακά τα ψέματα μας επηρεάζει όλους σε διαφορετικά ποσοστά καθώς έχουμε την τάση να συγκρίνουμε το παρόν με το προσωπικό μας παρελθόν. Και αυτό δεδομένων κάποιων πάγιων παραγόντων της ζωής είναι λάθος ή τουλάχιστον μη συγκρισιμο.

Αυτό θα είχε πλάκα, και έχει δουλέψει στο παρελθόν. Είναι σαν παιχνίδι. Δε βλαπτει μια απόπειρα.