Υπάρχει μια φάση, μία στο τόσο αν ψάχνεις συνέχεια ή αν είσαι εξαιρετικά τυχερός να πιάσεις στα χέρια σου το υπερκίθαρο καινούργιο και να πεις "Θεε μου, τι ειν' αυτό;;;;;" Και να μη θες να πειράξεις τίποτα σε αυτό το τέλειο κατασκεύασμα, από τον φόβο μην χάσεις κάτι από τη μαγεία του. Όλα αυτά βέβαια αν βρίσκεσαι σε ηλικία μουσικής ωριμότητας και έχεις και το παικτικό mileage να εκτιμήσεις ότι μόλις έπιασες στα χέρια σου κάτι ιδιαίτερο.
Αλλά επειδή δεν είναι τόσο συχνό και σε πολλούς ίσως να μην συμβεί ποτέ κιόλας, βρίσκουμε αυτό που βρίσκουμε ανάλογα με τις δυνατότητές μας και το φέρνουμε στα μέτρα μας όσο μπορούμε, για να το ευχαριστηθούμε όσο καλύτερα γίνεται. Και οι μαγνήτες είναι ένας πάρα πολύ σημαντικός τρόπος να επηρεάσει κάποιος τον χαρακτήρα του οργάνου. Απλά πρέπει να έχει την εμπειρία να καταλάβει τον χαρακτήρα του οργάνου που έχει στα χέρια του, τί θέλει να αλλάξει σε αυτό και πώς θα το πετύχει. Για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο κάποιος όμως, χρειάζεται να έχει περάσει από μια σειρά ατελών οργάνων, να έχει γίνει serial modder, να δοκιμάσει να αποτύχει, να ξαναδοκιμάσει κλπ...
Ας κάνω λοιπόν, έτσι για τη φάση, έναν παραλληλισμό με τις ανθρώπινες σχέσεις?:
Κάποιοι θα γνωρίσουν κάποια στιγμή το άλλο τους μισό πορτοκάλι, τον/την σύντροφο έρωτα της ζωής τους, θα το νιώσουν, θα μπορέσουν να αντιληφθούν την αξία και θα ζήσουν happily ever after... Ίσως να μην συμβεί με τους περισσότερους όμως αυτό. Πολλοί θα περάσουν μέσα από κάποιες σχέσεις, καλές, κακές και στο τέλος κάπου θα καταλήξουν. Αν έχουν μάθει να προσπαθούν μέσα από αυτές τις ατελείς σχέσεις να πάρουν αυτά που τους κάνουν χαρούμενους, στο τέλος το σίγουρο είναι πως και χωρίς να πέσει στο διάβα τους ο μεγάλος έρωτας, θα έχουν ένα καλό επίπεδο ευτυχίας.
Αν κάποιοι από την άλλη θέλουν να συνεχίσουν να ψάχνουν μέχρι να βρουν το δικό τους άλλο μισό πορτοκάλι, επίσης έχειν καλώς, αρκεί να το κάνουν ξέροντας τις πιθανότητες τους. Αντικειμενικά, αλλιώς αλλάζεις σχέσεις όταν είσαι νέος, όμορφος, πλούσιος και με περίσσιο ελεύθερο χρόνο και αλλιώς όταν είσαι γέρος, άσχημος, φτωχός και ξεπατώνεσαι στη δουλειά 16 ώρες την ημέρα.
Έτσι λοιπόν για να γυρίσουμε στις κιθάρες, αλλιώς θα αγοράσεις κιθάρα αν πας ένα ταξιδάκι Γερμανία στον Thomann με ένα 5χίλιαρο κι αλλιώς όταν περιμένεις κάποια στιγμή που θα 'χεις λίγα χρήματα και χρόνο να βρεις στα μεταχειρισμένα να σκοτώνεται η κιθάρα που (γιατί άραγε...) δεν έκατσε στον άλλον.
Έχει λοιπόν νόημα τελικά στον άλλον που ανοίγει thread και σου γράφει ότι "όλα ΟΚ, απλά να μωρέ μόνο ο neck μαγνήτης με χαλάει λίγο" και σου ζητάει μια πρόταση, να απαντήσεις "Πούλα, ψάξε βρες κιθάρα, ενισχυτή γιατί ο μαγνήτης σου δε φταίει"; Αν ξαναγυρίζαμε στις σχέσεις, είναι σαν να λες "ΤΙ; ο σύντροφός σου μια χαρά, αλλά ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΓΙΟΥΒΑΡΛΑΚΙΑ;;;; σιγά το δύσκολο φαγητό. Αποκλείεται να είναι αυτό το πρόβλημά σου. Προτείνω διαζύγιο και μετακόμιση σε οπισθοδρομικό χωριό της επαρχίας για να είσαι σίγουρος..."
