Ο φούρνος στο Πόρτο Ράφτη

[fusiongtr]

Να μου πεις με μπομπότα να το δεχτώ....

Η μπομπότα ΣΚΟΤΩ.

Μακάρι να έβρισκα σε κανένα φούρνο εδώ κοντά.

Υπήρχε ένας φούρνος στο λιμάνι (της περιοχής), που ήταν από πολύυυυ παλιά.

Τον είχε ανοίξει ο πατέρας του υπερήλικα που τον "έτρεχε" τα τελευταία χρόνια.

Με τρομερή παράδοση, και παρελθόν.

Όποτε πήγαινα, μου έλεγε ιστορίες από το παλιό Πόρτο Ράφτη, ιστορίες ακόμα και από την κατοχή (όλη η περιοχή εδώ, είναι γεμάτη παλιά Γερμανικά πολυβολεία).

Για ψωμί πήγαινα, και καθόμουν καμιά ώρα με την κουβέντα.

Και ήταν μερακλής.

Έφτιαχνε το ψωμί παίρνοντας ολόκληρο το στάρι για να φτιάξει το αλεύρι.

Δικό του στάρι, που το έδινε σε μύλο για άλεσμα.

"Δεν αγοράζω αυτά τα άλευρα που πουλάνε έξω", μου έλεγε.

"Είναι χάλια".

Πήγαινε μέσα, και μου έφερνε μερικούς σπόρους στάρι στην χούφτα.

"Να το", μου έλεγε "αυτό το αλέθω ολόκληρο, αλλού πετάνε την φλούδα, αλλά εκεί είναι η μαγεία. Βάζω και λίγο χαρούπι μέσα. Έτσι μου έμαθε ο πατέρας μου."

Αυτός ο φούρνος λοιπόν στην καραντίνα έκλεισε, έβαλε λουκέτο.

Τα παιδιά του δεν ενδιαφέρονταν να πάρουν την δουλειά, ήταν στο εξωτερικό.

Η γυναίκα του ήταν κιθαρίστρια, και μάλιστα είχε παίξει με πολλούς γνωστούς έντεχνους παλιούς.

Στον φούρνο μάλιστα, είχε μια κλασσική κιθάρα σ' ένα ράφι ψηλά.

"Μαζευόμαστε κάποια φιλαράκια καμιά φορά εδώ να πιούμε ένα κρασί" μου είχε πει.

"Άλλος φέρνει μπουζούκι, άλλος μπαγλαμά, έρχεται και η γυναίκα μου που παίζει κιθάρα".

Πολύ στεναχωρήθηκα όταν έκλεισε.

Εκτός των άλλων, είχε απίθανο ψωμί, που δεν έμοιαζε σε τίποτα με το ψωμί των υπόλοιπων φούρνων.

 

[Shelter]

Η μπομπότα ΣΚΟΤΩ.

Μακάρι να έβρισκα σε κανένα φούρνο εδώ κοντά.

Υπήρχε ένας φούρνος στο λιμάνι (της περιοχής), που ήταν από πολύυυυ παλιά.

Τον είχε ανοίξει ο πατέρας του υπερήλικα που τον "έτρεχε" τα τελευταία χρόνια.

Με τρομερή παράδοση, και παρελθόν.

Όποτε πήγαινα, μου έλεγε ιστορίες από το παλιό Πόρτο Ράφτη, ιστορίες ακόμα και από την κατοχή (όλη η περιοχή εδώ, είναι γεμάτη παλιά Γερμανικά πολυβολεία).

Για ψωμί πήγαινα, και καθόμουν καμιά ώρα με την κουβέντα.

Και ήταν μερακλής.

Έφτιαχνε το ψωμί παίρνοντας ολόκληρο το στάρι για να φτιάξει το αλεύρι.

Δικό του στάρι, που το έδινε σε μύλο για άλεσμα.

"Δεν αγοράζω αυτά τα άλευρα που πουλάνε έξω", μου έλεγε.

"Είναι χάλια".

Πήγαινε μέσα, και μου έφερνε μερικούς σπόρους στάρι στην χούφτα.

"Να το", μου έλεγε "αυτό το αλέθω ολόκληρο, αλλού πετάνε την φλούδα, αλλά εκεί είναι η μαγεία. Βάζω και λίγο χαρούπι μέσα. Έτσι μου έμαθε ο πατέρας μου."

Αυτός ο φούρνος λοιπόν στην καραντίνα έκλεισε, έβαλε λουκέτο.

Τα παιδιά του δεν ενδιαφέρονταν να πάρουν την δουλειά, ήταν στο εξωτερικό.

Η γυναίκα του ήταν κιθαρίστρια, και μάλιστα είχε παίξει με πολλούς γνωστούς έντεχνους παλιούς.

Στον φούρνο μάλιστα, είχε μια κλασσική κιθάρα σ' ένα ράφι ψηλά.

"Μαζευόμαστε κάποια φιλαράκια καμιά φορά εδώ να πιούμε ένα κρασί" μου είχε πει.

"Άλλος φέρνει μπουζούκι, άλλος μπαγλαμά, έρχεται και η γυναίκα μου που παίζει κιθάρα".

Πολύ στεναχωρήθηκα όταν έκλεισε.

Εκτός των άλλων, είχε απίθανο ψωμί, που δεν έμοιαζε σε τίποτα με το ψωμί των υπόλοιπων φούρνων.

Ήταν αυτός που είχε ένα ψωμί που το ονόμαζε "προπολεμικό"?

Αντιλαμβάνομαι τι εννοούσε με τα άλευρα. Και εγώ πάω Χαιρώνεια για να πάρω αλέυρι σε μύλο. Φορτώνω 2 σακιά 25κιλα και το κρατάω ολο το χρόνο. 1 ολικής και ένα τύπου Μ (κίτρινο σκληρό).

 

[fusiongtr]

Ήταν αυτός που είχε ένα ψωμί που το ονόμαζε "προπολεμικό"?

Όχι Αργύρη μου.

Την έχω ακούσει την έκφραση, αλλά για άλλο φούρνο.

 

[fusiongtr]

Offtopic ...

Να καταχραστώ λίγο το νήμα και να βγω offtopic, μόνο και μόνο για να πω μια από τις ιστορίες που μου είχε πει.

Υπόψιν, το λιμάνι εδώ δεν είναι χρηστικό για μεγάλα πλοία, γιατί ο βυθός είναι γεμάτος τεράστια αγκωνάρια (πέτρες) και τα μεγάλα πλοία θα έβρισκαν προσπαθώντας να μπουν μέσα.

Τώρα ακούγεται ότι θέλουν να τον καθαρίσουν για να μπορεί να χρησιμοποιείται το λιμάνι τουριστικά.

"Το λιμάνι αυτό" μου είχε πει, "έχει φοβερές φυσικές προδιαγραφές".

"Είναι προστατευμένο από παντού. Γι' αυτό οι Γερμανοί, το είχαν κάνει το κύριο λιμάνι για τον εφοδιασμό τους. Γι' αυτό είναι γεμάτη πολυβολεία η περιοχή.

Μετά την απελευθέρωση, έγινε το 2ο λιμάνι μετά τον Πειραιά, και πάρα πολλά πλοία της γραμμής έφευγαν από εδώ για τα νησιά.

Ο φούρνος αυτός, τότε είχε γνωρίσει μεγάλες δόξες, όλοι περνούσαν από εδώ πριν γυρίσουν στην Αθήνα, για ψωμί, γλυκά, πίτες, τσουρέκια, αρτοσκευάσματα.

Επειδή τα πλοία έρχονταν όλο το 24ωρο, ο φούρνος δεν έκλεινε ποτέ.

Θυμάμαι τον πατέρα μου να είναι εδώ σχεδόν 20 ώρες, άλλες μέσα να φτιάχνει, κι άλλες έξω να εξυπηρετεί τον κόσμο.

Άλλες τόσες ώρες η μητέρα μου.

Σιγά σιγά, ο φούρνος μεγάλωνε, είχε ολοένα και περισσότερη κίνηση, και δεν τα έβγαζαν πέρα.

Πήραν κάποιους υπαλλήλους, αλλά ήθελαν βοήθεια με την ζαχαροπλαστική.

Τότε ο πατέρας μου, πρότεινε σε κάποιον πολύ γνωστό Γάλλο ζαχαροπλάστη να έρθει.

Τον ήξερε από παλιά, και του έδινε πολλά χρήματα.

Τα γλυκά που έβγαζε τότε ο φούρνος είχαν γίνει γνωστά σε όλη την Αθήνα.

Ο βασικός εφοπλιστής, του οποίου τα πλοία εκτελούσαν τα δρομολόγια από εδώ, προμηθευόταν καύσιμα για τα καράβια του από έναν τοπικό έμπορο καυσίμων.

Αυτός λοιπόν ο έμπορος, βλέποντας ότι είχε το μονοπώλιο καυσίμων στην περιοχή, άρχισε να ανεβάζει τις τιμές του, και ο εφοπλιστής αναζήτησε άλλο τρόπο ανεφοδιασμού των πλοίων του.

Βρήκε κάποιον άλλο έμπορο καυσίμων, ο οποίος ήταν πιο μακριά, και ο οποίος του έδωσε καλλίτερη τιμή και του υποσχέθηκε ότι θα φέρνει ο ίδιος εδώ τα καύσιμα για τα πλοία, αλλά χρειαζόταν ένα χρονικό διάστημα για να το βάλει μπρος όλο αυτό.

Το έμαθε ο τοπικός "πετρελαιάς", και άρχισε τα κόλπα. Στην αρχή απειλούσε τον εφοπλιστή, ότι θα σταματήσει να τον εφοδιάζει, και μετά σταμάτησε εντελώς να του δίνει καύσιμα.

Τρελάθηκε ο εφοπλιστής, πήγε στον καινούριο του προμηθευτή, και κανόνισε με ενεργή πλέον σύμβαση, να αρχίσει άμεσα η προμήθεια από αυτόν.

Το μαθαίνει ο τοπικός "πετρελαιάς", και πριν την πρώτη προμήθεια, πάει και κανονίζει να πάνε φορτηγά, να πάρουν πέτρες από τα λατομεία του Μαρκοπούλου (πολύ γνωστά, και υπάρχουν ακόμα φυσικά), και να τις αδειάσουν την νύχτα στον βυθό του λιμανιού, έτσι ώστε να μην μπορεί πια κανένα πλοίο να χρησιμοποιήσει το λιμάνι.

Το πρώτο πλοίο που μπήκε έπαθε μεγάλη ζημιά. Από τότε, έφυγαν από εδώ όλα τα δρομολόγια, και πήγαν στην Ραφήνα, κάποια στο Λαύριο, και κάποια στον Πειραιά.

Το λιμάνι του Πόρτο Ράφτη μαράζωσε, δεν υπήρχε πια ο πολύς κόσμος που ερχόταν στον φούρνο.

Έμειναν μόνο οι κάτοικοι της περιοχής.

Στην συνέχεια άνοιξαν πολλοί άλλοι φούρνοι, και εγώ είμαι μόνος μου με την γυναίκα μου εδώ όλη μέρα.

Τα παιδιά έρχονται μια στο τόσο να μας δουν.

Έχω κουραστεί πια."

Τέτοια μου έλεγε ρε παιδιά, και καθόμουν με τις ώρες να τον ακούω.

Ζητώ συγγνώμη για το offtopic, και ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα.

 

[Yameth]

Τι ωραίες ιστορίες... 

Ντρέπεστε να ανοίξετε νέο θέμα να μπορούμε να βρίσκουμε ενδιαφέροντα πράγματα να διαβάσουμε;

 

[fusiongtr]

Ντρέπεστε να ανοίξετε νέο θέμα να μπορούμε να βρίσκουμε ενδιαφέροντα πράγματα να διαβάσουμε;

Όχι βρε Γιάννη μου, αλλά δεν νομίζω ότι σηκώνει ολόκληρο νέο θέμα.

Οι περισσότερες ιστορίες που μου είχε πει, μου έχουν μείνει σχετικά αόριστα στο μυαλό.

Αυτό που είναι ακόμα έντονο στην μνήμη μου, είναι αυτή η νοσταλγία στον τόνο της φωνής του.

 

[manosx]

Το μαθαίνει ο τοπικός "πετρελαιάς", και πριν την πρώτη προμήθεια, πάει και κανονίζει να πάνε φορτηγά, να πάρουν πέτρες από τα λατομεία του Μαρκοπούλου (πολύ γνωστά, και υπάρχουν ακόμα φυσικά), και να τις αδειάσουν την νύχτα στον βυθό του λιμανιού, έτσι ώστε να μην μπορεί πια κανένα πλοίο να χρησιμοποιήσει το λιμάνι.

Το πρώτο πλοίο που μπήκε έπαθε μεγάλη ζημιά. Από τότε, έφυγαν από εδώ όλα τα δρομολόγια, και πήγαν στην Ραφήνα, κάποια στο Λαύριο, και κάποια στον Πειραιά.

 

[Yameth]

Όχι βρε Γιάννη μου, αλλά δεν νομίζω ότι σηκώνει ολόκληρο νέο θέμα.

Οι περισσότερες ιστορίες που μου είχε πει, μου έχουν μείνει σχετικά αόριστα στο μυαλό.

Αυτό που είναι ακόμα έντονο στην μνήμη μου, είναι αυτή η νοσταλγία στον τόνο της φωνής του.

Δεν χρειάζεται να γράψεις και βιβλίο... Ποιός είσαι ο cos_dr;?

Αλλά θεματα όπως του @shelter για το πσομή και πολλά άλλα στην ίδια συζήτηση, θα 'πρεπε να είναι ξεχωριστά.

 

[fusiongtr]

Δεν χρειάζεται να γράψεις και βιβλίο... Ποιός είσαι ο cos_dr;?

:classic_biggrin: :classic_biggrin: :classic_biggrin:

Αλλά θεματα όπως του @shelter για το πσομή και πολλά άλλα στην ίδια συζήτηση, θα 'πρεπε να είναι ξεχωριστά.

Αααα, ναι, συμφωνώ απόλυτα.

 

[Shelter]

Αλλά θεματα όπως του @shelter για το πσομή και πολλά άλλα στην ίδια συζήτηση, θα 'πρεπε να είναι ξεχωριστά.

Δεν πίστευα ότι θα ενδιαφέρει τόσο να σου πω την αλήθεια. Αλλά μόλις βρώ λίγο παραπάνω χρόνο θα να μαζέψω σε ένα μέρος εδώ στο club.

 

[Shelter]

Η μπομπότα ΣΚΟΤΩ.

Μακάρι να έβρισκα σε κανένα φούρνο εδώ κοντά.

Η μπομπότα σκοτώ το στομάχι αρχικά! ? αλλά κράτησε ζωντανό τον κόσμο στην κατοχή καθώς απο ότι ξέρω τα καλαμπόκια φυτρώνουν και μεγαλώνουν και πιο γρήγορα απο τα σιτάρια.

Το πρόβλημα είναι ότι οι πιο πολλοί σήμερα που λένε ότι φτιαχνουν, δεν φτιαχνουν μπομπότα, αλλά κάποιο παρασκεύασμα που περιέχει και αρκετό αλεύρι κίτρινου καλαμποκιού. Ηταν το ψωμί των φτωχών και συνεπώς γίνεται έυκολα αντιληπτό ότι συνταγές που περιέχουν γάλα, 6-7 αυγά, τυρί κλπ μάλλον είναι πιο επηρεασμένες απο το corn bread που έφτιαχναν και φτιαχνουν οι αμερικανοί στο νότο τους. Αυτό είναι μεν παρασκεύασμα με αλεύρι καλαμποκιού αλλά όχι μπομπότα. Είναι σαφές ότι περιέχει υλικά που σε μεγαλες πείνες ήταν δυσεύρετα. 

Η μπομπότα περιέχει μονο αλεύρι καλαμποκιού (μερικες φορές και χοντροσπασμένο...), νερό, αλάτι και λίγο ελαιόλαδο. Λόγω του ότι το αλεύρι καλαμποκιού δεν παραγει γλουτένη, όταν ανακατεύεται με το νερό παίρνεις μια υφή σα βρεγμένη άμμο και με το λάδι γίνεται ένας χυλός που ψήνεται και όταν το κόβεις και το τρώς θρυματίζεται. Ότι παίρνεις απο φούρνο και δεν θρυματίζεται είναι ανακατεμένο με αρκετό αλεύρι σίτου για να κρατήσει συνεκτική δομή και καλύτερη (πιο εμπορεύσιμη) εμφάνιση.

Επίσης είναι νοστιμο γιατι μυριζει ωραια και γλυκιζει, αλλά σου κάθεται στο στομάχι σαν πέτρα....

Έφτιαχνε η γιαγιά μου και μου έλεγε ότι στην κατοχή συνήθιζαν να την θρυματίζουν σε κατσικίσιο γάλα μαζί με χοντρό αλάτι (σε κατσαρόλα). Το αλάτι στο γάλα μαζι με την θρυματισμένη μπομπότα δημιουργούσε έντονο αίσθημα κορεσμού απο την πείνα.

 

[Άγιος]

13 ώρες πριν, manosx είπε

Διαφωνώ, η ιστορία του fusiongtr δεν είναι Ελλάδα, αυτά είναι μαρκοπουλιοτικα κόλπα, μιλάμε για γάγγραινα. Ο τελευταίος κόμβος της αττικής οδού πριν το αεροδρόμιο (με γέφυρα) προοριζόταν για το Πόρτο Ράφτη ώστε να υπάρχει άμεση πρόσβαση στο αεροδρόμιο και στην αττική οδό προς Αθήνα παρακάμπτοντας το Μαρκόπουλο, Δεκαετίες μετά την κατασκευή του κόμβου ακόμα οδηγεί σε λαγκάδια και ρέματα αντί το Πόρτο Ράφτη. δεν γίνεται τίποτα εκεί πέρα, κακής ποιότητας κοσμάκης με κακής ποιότητας μπροστάρηδες

 

[fusiongtr]

Διαφωνώ, η ιστορία του fusiongtr δεν είναι Ελλάδα, αυτά είναι μαρκοπουλιοτικα κόλπα, μιλάμε για γάγγραινα. δεν γίνεται τίποτα εκεί πέρα, κακής ποιότητας κοσμάκης με κακής ποιότητας μπροστάρηδες

Σαν να λέμε, ότι εδώ έχει άλλο κόσμο από την υπόλοιπη Ελλάδα, έτσι? ?

Δεκαετίες μετά την κατασκευή του κόμβου ακόμα οδηγεί σε λαγκάδια και ρέματα αντί το Πόρτο Ράφτη

Και γι' αυτό ευθύνεται κάποιος από το Μαρκόπουλο ή το Πόρτο Ράφτη?

Ποιος κατασκευάζει τον κόμβο?

Ποιος τον χρηματοδοτεί?

Ο Δήμος?

Οι ντόπιοι?

Τα ίδια χάλια με όλη την Ελλάδα, θα τα βρεις κι εδώ.

Έτσι κι αλλιώς, πόσο πιο χάλια πια ...

 

[manosx]

Σαν να λέμε, ότι εδώ έχει άλλο κόσμο από την υπόλοιπη Ελλάδα, έτσι? ?

 Ε μα φυσικα. Αν ηταν ολη η Ελλαδα χαλι, τοτε θα ηταν χαλια και οι δομες του κρατους, θα χρεοκοπουσε καθε τρεις και λιγο η οικονομια, θα πλημμυριζαμε απο τις βροχες, θα καιγοταν ολοκληροι νομοι με μια φωτια...

 Oh wait

 

[fusiongtr]

 Ε μα φυσικα. Αν ηταν ολη η Ελλαδα χαλι, τοτε θα ηταν χαλια και οι δομες του κρατους, θα χρεοκοπουσε καθε τρεις και λιγο η οικονομια, θα πλημμυριζαμε απο τις βροχες, θα καιγοταν ολοκληροι νομοι με μια φωτια...

Εδώ πλημμύρισε η Θεσσαλία και πετάγανε τα νεκρά ζώα από το χωράφι τους στο χωράφι του διπλανού.

Παίρνανε τα νερά από την βοήθεια που είχε σταλεί και τα πουλάγανε.

Τι λέμε τώρα?

Αν δεν το κάνω εγώ, θα το καταστρέψω να μην το κάνει κανένας, είναι η νοοτροπία.

 

[manosx]

Απο τοτε που ειδαμε οτι δεκα χρονια αιματηρης πολεμικης προσπαθειας, δεν κλανει μια μπροστα σε μια καλη μπινια, το βαλαμε σκοπο να γινουμε οι μεγαλυτεροι λαμογιες του πλανητη και τα καταφεραμε.

 Ναι, για το Δουρειο Ιππο μιλαω.

 

[fusiongtr]

Ας μην το πάμε στα πολιτικά πάντως βρε παιδιά.

Εγώ για νοοτροπίες μίλησα, μόνο και μόνο για να απαντήσω στον Άγιο, γιατί διαφώνησα με αυτό που έγραψε.

 

[cigaret13]

 Το μαθαίνει ο τοπικός "πετρελαιάς", και πριν την πρώτη προμήθεια, πάει και κανονίζει να πάνε φορτηγά, να πάρουν πέτρες από τα λατομεία του Μαρκοπούλου (πολύ γνωστά, και υπάρχουν ακόμα φυσικά), και να τις αδειάσουν την νύχτα στον βυθό του λιμανιού, έτσι ώστε να μην μπορεί πια κανένα πλοίο να χρησιμοποιήσει το λιμάνι.

Αυτό μου θύμισε τα χάλια του χωριού μου, Πλατύ Ημαθίας. Σιδηροδρομικός κόμβος που κάποτε είχε πολύ περαστικό κόσμο...

 Μέσα 50's ο τότε πρόεδρος απαγόρευσε (είχε τα μέσα....) σε 2 στρατόπεδα  και σταθμό των ΚΤΕΛ να εγκατασταθούν στο χωριό και στα πέριξ του με αποτέλεσμα να έρθουν στην Αλεξάνδρεια και αποτέλεσαν την ανάπτυξη της σε κωμόπολη (τότε είχε μικρότερο πληθυσμό). Το Πλατύ έμεινε ένα μικρό χωριό, μετακόμισαν οι περισσότερες επιχειρήσεις και μεγάλος αριθμός πληθυσμού στον Γιδά.

 Λεπτομέρεια No1 ...  η δικαιολογία του προέδρου  στον κόσμο του χωριού ήταν ότι ""θα έρθουν ξένοι και θα μας μαγαρίσουν τα κορίτσια μας..""

 Λεπτομέρεια No2... Το Πλατύ "γεννήθηκε" το 1922 από πρόσφυγες και μόνο πρόσφυγες..., της Μ. Ασίας που δεν είχαν πλέον στον ήλιο μοίρα.

 

[Άγιος]

Και γι' αυτό ευθύνεται κάποιος από το Μαρκόπουλο ή το Πόρτο Ράφτη?

Ποιος κατασκευάζει τον κόμβο?

Ποιος τον χρηματοδοτεί?

Ο Δήμος?

Οι ντόπιοι?

Τα ίδια χάλια με όλη την Ελλάδα, θα τα βρεις κι εδώ.

Έτσι κι αλλιώς, πόσο πιο χάλια πια ...

Ο κόμβος κατασκευάστηκε μαζί με την αττική οδό τότε... και υπήρχε πρόβλεψη για σύνδεση με το Πόρτο Ράφτη, από ότι ξέρω το έργο δεν ξεκίνησε ποτέ λόγο των ιδιοκτητών των χωραφιών από τα οποία περνάει ο δρόμος, κατάφεραν και σταμάτησαν τα πάντα με δικαστήρια και ποιος ξέρει τι παρεμβάσεις

 

[fusiongtr]

Ο κόμβος κατασκευάστηκε μαζί με την αττική οδό τότε... και υπήρχε πρόβλεψη για σύνδεση με το Πόρτο Ράφτη, από ότι ξέρω το έργο δεν ξεκίνησε ποτέ λόγο των ιδιοκτητών των χωραφιών από τα οποία περνάει ο δρόμος, κατάφεραν και σταμάτησαν τα πάντα με δικαστήρια και ποιος ξέρει τι παρεμβάσεις

Βρε ναι, σύμφωνοι, αλλά αυτά γίνονται παντού, αυτό λέω.

Δεν είναι "προνόμιο" της περιοχής.

EDIT: Από εκεί και πέρα, σκέψου τις συνθήκες υπό τις οποίες θα έπαιρνε ο δρόμος τα κτήματα (τις οποίες δεν γνωρίζω φυσικά).

Γιατί δηλαδή να είναι οι άνθρωποι υποχρεωμένοι να δώσουν την γη τους αν δεν θέλουν ή δεν τους συμφέρει?