Συνέχεια μετά το ΠΣΚ στο οποίο προτίμησα να βγω καμιά βόλτα και προτού ξαναπλακώσει φουλ δουλειά...
Κατ' αρχάς
@trolley ανέφερες ένα άρθρο του SOS του 2018, με θεματα που σαφώς λύνονται μ' ένα firmware. Μου προκαλεί επίσης μια μικρή απορία το ότι διάλεξες αυτό το άρθρο, μιας και υπάρχουν εκεί έξω βίντεο σαν κι αυτό που τα βγάζει και πρώτα πρώτα με το που θα γκουγκλάρεις behringer vs moog:
Και δηλαδή αν το Moog είναι τόσο καλύτερο απ' το Model D εξαιτίας όσων αναφέρεις, τότε αν συγκρίνεις το Poly D με το Moog με τους ίδιους όρους τί πρέπει να πεις; Αναλογικά πρέπει να πεις ότι το Poly D πατάει κάτω το Moog και το βάζει να του δέσει τα κορδόνια έτσι;
@dataentry1968 περί οικονομικών θεωριών ένα γκουκλαρισμα labour value theory vs subjective value theory θα καλύψει νομίζω τις όποιες απορίες, γιατί η πλήρης επεξήγηση ξεφεύγει από τα ενδιαφέροντα αυτού του φόρουμ.
Τώρα όσον αφορά την υπόλοιπη συζήτηση στο γιατί πχ να θέλει κάποιος ένα μονοφωνικό synth του '70 ενώ υπάρχουν τέρατα στις μέρες μας και μάλιστα σε μορφή vst που είναι πολύ πιο χρηστικά....
Θα απαντήσω για το creative process. Είναι διαφορετικό εντελώς να έχεις εκει μπροστά hands on τα πάντα, είναι διαφορετικό να περιορίζεσαι και προσπαθείς να ξεζουμίσεις ένα μηχάνημα μέχρι να καταλήξεις σε αυτό που θέλεις με το να σκρολάρεις presets. Δεν είναι καλύτερο ή χειρότερο από μόνο του αλλά καθώς η τεράστια πλειοψηφία ασχολείται με presets, το vintage approach του δίνει μια ιδιαίτερότητα κατ' εμέ. Σίγουρα όσες φορές κι αν το έχω προσπαθήσει δίνει πολύ διαφορετικό τελικό αποτέλεσμα και για μένα πιο ενδιαφέρον.
Δημιουργεί βέβαια αυτο το vintage approach τεράστια ζητήματα: η επαναληψιμότητα στον ήχο και το πώς βγαίνεις live σούρνοντάς τα όλα αυτά είναι τα δύο μεγαλύτερα που μπορώ να σκεφτώ.
Τέλος για το αν αξίζει ή δεν αξίζει τo Moog σε σχέση με το Behringer ας μπούμε και λίγο και στην φιλοσοφία και την ωφελιμιστική θεωρία: Τα πάντα είναι θέμα κόστους/οφέλους. Αν πχ κάποιος έχει αρκετούς λόγους (άνεση χρημάτων, λατρεία για τα συγκεκριμένα synths, είναι επαγγελματίας και τα χρησιμοποιεί συνέχεια) τότε καλά κάνει και τα ξοδεύει στην Moog. Αν είναι ερασιτέχνης, θέλει να έχει δέκα αναλογικά synths με πιστό ήχο ή δεν έχει την άνεση των χρημάτων καλά κάνει και πάει στο Behringer.
Σε τελική ανάλυση το κάθε ένα έχει το κοινό του, τα πάντα είναι θέμα αγοραστών και η Moog υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει όπως και η Behringer, πράγμα που από μόνο του αποδεικνύει τα πάντα.
Ποτέ ξανά.? Ευτυχώς υπάρχουν πλέον πολύ καλύτερες και πολύ ελαφρύτερες εναλλακτικές, για όσους ανώμαλους 
