Περι βινυλίων (προ cd era) και άλλα διάφορα

[Trolley]

Είναι αλήθεια αυτά που λες ή μας λες ιστορίες για αγρίους.

Αν μπορούσα να βγάλω τέτοιες ιστορίες από το μυαλό μου τόσο εύκολα, θα έβαζα και ένα δαιμονισμένο κλόουν μέσα και θα γινόμουν ο έλληνας Στήβεν Κινγκ.

 

[cos_dr]

Αν μπορούσα να βγάλω τέτοιες ιστορίες από το μυαλό μου τόσο εύκολα, θα έβαζα και ένα δαιμονισμένο κλόουν μέσα και θα γινόμουν ο έλληνας Στήβεν Κινγκ.

Εύκολο είναι. Εγω βγάζω μυθιστόρηματα κάθε μέρα. Ο Μινχαουζεν είμαι ?

 

[Waterfall-K]

Περί ορέξεως...ράμεν στα κάρβουνα.?

Ο Χ μουσικός και το Ψ γκρουπ ηχογραφούν τη μουσική τους με τα δικά τους standards και την κυκλοφορούν στο κοινό. Όποιος ενδιαφέρεται να ακούσει ακριβώς τι ηχογράφησε ο καλλιτέχνης, ακούει την ηχογράφηση σε CD ή άλλο ψηφιακό format και σε ένα όσο το δυνατόν πιο flat σύστημα, χωρίς την προσθήκη άσχετων με την ηχογράφηση μέσων.

Όποιος δεν γουστάρει την άποψη του καλλιτέχνη και δεν θέλει νa ακούσει τι σκατά ηχογράφησε, αγοράζει το έργο του σε βινύλιο 180 λίτρων, συνδέει στο σύστημα του 5 EQ, 8 πεταλάκια κιθάρας και ό,τι άλλο του κατέβει στην γκλάβα του, πετάει και το ένα ηχείο γιατί "mono ακούγεται καλύτερα" και απολαμβάνει το αποτέλεσμα. Το ότι το ηχητικό αποτέλεσμα δεν θα έχει καμία σχέση με την πρωταρχική ηχογράφηση δεν έχει σημασία (για αυτόν).

Επίσης, όποιος θέλει να βλέπει τα Nosferatu κ' Schindler's List σε επιχρωματισμένες κόπιες, ή διάφορους διάσημους πίνακες σε ασπρόμαυρες εκτυπώσεις, no problemo. Είπαμε, περί ορέξεως...Αρκεί να μην μας πρήζει τα σκώτια προσπαθώντας να μας πείσει ότι έτσι πρέπει να ακούγονται/βλέπονται τα συγκεκριμένα έργα. Στο πως πρέπει να ακούγονται/βλέπονται τα συγκεκριμένα έργα μόνο οι καλλιτέχνες που τα παρήγαγαν μπορούν να μας πουν, και αυτό κάνουν με το να τα βγάζουν στην αγορά στη μορφή που τα βγάζουν.
Τα προσωπικά γούστα του κάθε ακροατή δεν ενδιαφέρουν απολύτως κανέναν πλην του συγκεκριμένου ακροατή.

 

[Trolley]

Όποιος δεν γουστάρει την άποψη του καλλιτέχνη

Ο καλλιτέχνης, και οι τεχνικοί που τον/την/το συνδράμουν, έχουν υπ'όψιν τους τυχόν περιορισμούς του μέσου αναπαραγωγής.  Δηλαδή, για να μην τρελαθούμε, το Dark Side Of The Moon ηχογραφήθηκε, το μαστεράρανε, το γυαλίσανε για αναπαραγωγή από βινύλιο. Τελεία, Παύλα, Παράγραφος.

Και επειδή τα γούστα μας (των περισσότερων εδώ) είναι από εποχές που το βινύλιο ήταν ο κύριος, αν όχι ο μόνος, τρόπος αναπαραγωγής μουσικής στο σπίτι, το 80% του δισκογραφικού υλικού που μας αφορά, είναι για βινύλιο (γι' αυτό άλλωστε τα ξανα-μαστεράρουν, όταν κρίνουν ότι αξίζει τον κόπο).

Συνεπώς, ακόμη και η (σεβαστή) αντίληψη πως πρέπει να το ακούμε όπως ήθελε ο δημιουργός του, πάλι στο βινύλιο μας πάει. ΑΝ ο Alan Parsons ήξερε από CD, θα είχε κάνει άλλα πράγματα, τόσο απλό είναι.

Βέβαια, στην πραγματικότητα, σκοτιστήκαμε για την "πιστότητα". εννοούμενη τοσαύτως, άρα ακούμε CD και ψηφιακά αρχεία, απλώς τα γράφω για να μην είμεθα αντιφατικοί.

 

[Waterfall-K]

Ο καλλιτέχνης, και οι τεχνικοί που τον/την/το συνδράμουν, έχουν υπ'όψιν τους τυχόν περιορισμούς του μέσου αναπαραγωγής.

Αυτοί έχουν υπ'όψιν τους περιορισμούς του μέσου,  τα γίδια που εν έτει 2024 νομίζουν ότι το βινύλιο είναι η...κορωνίδα των μέσων αναπαραγωγής μουσικής όχι.

το Dark Side Of The Moon ηχογραφήθηκε, το μαστέραρανε, το γυαλίσανε για αναπαραγωγή από βινύλιο.

Το βινύλιο υπήρχε το 1973, αυτό χρησιμοποιούσαν. Μέχρι που ανακαλύφθηκε το CD και ακούσαμε επιτέλους πως πραγματικά ακουγόταν στα master tapes το έργο. Το ίδιο έγινε και με τις ηχογραφήσεις της Κλασικής και της Jazz οι οποίες πέρασαν σε CD και ακούσαμε επιτέλους τα έργα αυτά χωρίς την λασπουριά του βινυλίου. Ο ήχος των τότε ηχογραφήσεων και ο ήχος τους περασμένος σε βινύλιο είναι δύο διαφορετικά πράγματα, προσπαθήστε να το χωνέψετε. Αυτό που ακούς στο βινύλιο ΔΕΝ είναι αυτό που ακούς στις αρχικές ηχογραφήσεις. Γιατί? Γιατί το βινύλιο είναι -αντικειμενικά- μέσο αναπαραγωγής για τα πανηγύρια! 

Έλα ξεκολλάτε γιατί κουράσατε, ούτε οι flat earthers δεν είναι τόσο επίμονοι με τις μαλακιδιές που πιστεύουν.?

 

[Trolley]

Δεν έχει σημασία αν είναι μέσο αναπαραγωγής για τα πανηγύρια. Υπήρχαν και κασσέτες, υπήρχαν και μερικοί που είχαν πομπινόφωνα. Αυτό το "για τα πανηγύρια" είχε συμπεριληφθεί στις τεχνικές και καλλιτεχνικές εκτιμήσεις των δημιουργών της περιόδου - μπορείς να είσαι απόλυτα βέβαιος ότι ακούγαμε αυτό που θέλανε να ακούμε, διότι και αυτοί (όταν φεύγανε από το στούνιο και πηγαίνανε σπίτι τους) το ίδιο με εμάς ακούγανε.

Άλλωστε, σου ξαναγράφω, ότι αυτά τα γνωρίζω από πρώτο χέρι, δηλαδή έχω ακούσει καλό σύστημα με βινύλιο αλλά ακόμη δεν έχω ακούσει εξίσου καλό σύστημα χωρίς βινύλιο. Μέχρι να μου δείξει κάποιος ένα... θεωρώ ότι ούτε αυτός έχει ακούσει και μένω εκεί.

 

[Waterfall-K]

έχω ακούσει καλό σύστημα με βινύλιο αλλά ακόμη δεν έχω ακούσει εξίσου καλό σύστημα χωρίς βινύλιο.

Πάρε ένα οποιοδήποτε σύστημα βινυλίου και οποιουδήποτε κόστους. Αντικατέστησε το πικάπ με ένα μέσο CD player.

Voila.? Το σύστημα ακούγεται απείρως καλύτερα.? 

Το γιατί μην το ξαναγράψουμε, μάλλιασε η γλώσσα μας...?

 

[Jet72]

Το σύστημα ακούγεται απείρως καλύτερα.

Απείρως σαφέστερα, καθαρότερα κλπ κλπ. Το "καλύτερα" είναι η λέξη που ανάβει τις διαμάχες.

BTW, έχω γνωστό που ηχογραφεί με τα ψηφιακά μέσα του, σύνθια και ό,τι άλλο, μετά τα γράφει σε κασέτα και μετά γράφει την κασέτα πίσω ψηφιακά. Ισχυρίζεται ότι έτσι παίρνει ο ήχος ένα κάτι τι το οποίο τον κάνει πιο ζεστό. 

Σαν να λέγαμε, εκτυπώνω γραμμικό σχέδιο από CAD και μετά το περνάω από πάνω με πενάκι με το χέρι, για να αποκτήσει λίγο ύφος. Γιατί όχι; (θα πω εγώ ο ρετρο, ο ρομαντικός, ο παλιοκαιρίτης).

Πάντως, οι κάτω των 25 οριακά ξέρουν τι είναι "δίσκοι" και "κασέτες", οπότε η όλη συζήτηση φαίνεται να τελειώνει στην αμέσως επόμενη γενιά από την δική μας. 

 

[Waterfall-K]

Απείρως σαφέστερα, καθαρότερα κλπ κλπ. Το "καλύτερα" είναι η λέξη που ανάβει τις διαμάχες.

Το "καλύτερα" ένα μόνο πράγμα σημαίνει: πιστότερα. Και πιστότερα σημαίνει ο ήχος του μέσου αναπαραγωγής να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον ήχο των ηχογραφήσεων. Αυτό δεν γίνεται με το βινύλιο γιατί "technically & sonically it's an inferior medium". Τι να κάνουμε τώρα? Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι στον αιώνα τον άπαντα.

έχω γνωστό που ηχογραφεί με τα ψηφιακά μέσα του, σύνθια και ό,τι άλλο, μετά τα γράφει σε κασέτα και μετά γράφει την κασέτα πίσω ψηφιακά. Ισχυρίζεται ότι έτσι παίρνει ο ήχος ένα κάτι τι το οποίο τον κάνει πιο ζεστό. 

Δεν υπάρχει "ζεστό" και "κρύο" στον ήχο, αυτοί είναι αστείοι όροι που εφευρέθηκαν από ανίδεους για να περιγράψουν την μπίχλα/λάσπη/μουντάδα του βινυλίου έναντι της πιστότητας/"καθαρότητας" του CD και των ψηφιακών μέσων αναπαραγωγής γενικότερα. 

Είπαμε, θέλει χρόνο (και θέληση) να ξεσυνηθίσει το αυτί τη μαρμελάδα που είχε μαζέψει τόσα χρόνια...?

 

[noe13]

Πάντως, οι κάτω των 25 οριακά ξέρουν τι είναι "δίσκοι" και "κασέτες", οπότε η όλη συζήτηση φαίνεται να τελειώνει στην αμέσως επόμενη γενιά από την δική μας. 

Nομιζεις... Επειδή συχνάζω σε παζάρια βινυλίου, κλπ υπάρχει μεγάλο ποσοστό νεολαίας που ασχολείται... 

 

[Trolley]

Πάντως, οι κάτω των 25 οριακά ξέρουν τι είναι "δίσκοι" και "κασέτες", οπότε η όλη συζήτηση φαίνεται να τελειώνει στην αμέσως επόμενη γενιά από την δική μας.

Δικό ΤΟΥΣ πρόβλημα κατά τη γνώμη μου.

Το ότι θα ακούνε το The Wall π.χ. από ψηφιακά αρχεία, μην έχοντας υπ'όψιν τους το αρχικό εσώ/εξώ φυλλο, το ότι δεν υπήρχε κενό ανάμεσα στα tracks, χωρίς τη δυνατότητα να διαβάσουν τους στίχοι, χωρίς αντίληψη ότι το έργο είναι χωρισμένο (από το δημιουργό λαίμαι) σε τέσσερα μέρη... ε, δεν θα ζηλέψω κιόλας.

 

[Jet72]

Αχ βρε συ Waterfall και πως να σε πάω τέρμα κόντρα σε ό,τι λες, που κάποια στιγμή θέλω να έχω το θάρρος να έρθω στην όμορφη Χαλκίδα για καφέ και τζαμάρισμα οπότε..... τι μούτρα θα έχω τότε; ?

Αυτό περι μαρμελάδας το δέχομαι, και θα το καταλαβαίνουν καλύτερα οι ακόμη νεότεροι. 

Το ότι το "καλύτερα" όμως σημαίνει "πιστότερα" είναι μία άκρως επιστημονική, τετράγωνη, και -άντε να το πω- σωστή προσέγγιση που όμως χάνει σε έναν βασικό παράγοντα: στην απόλαυση. Και δεν το λέω με την γενική (αφοριστική κατά βάση) προσέγγιση του γνωστού "περί ορέξεως" δόγματος αλλά με μία πολύ συγκεκριμένη θέση: η τέχνη πρέπει να γεννά συναίσθημα, και το συναίσθημα παίζει πολύ περισσότερο στις αναμνήσεις παρά στις προσδοκίες. Αν λοιπόν πίσω από την ακρόαση της μουντίλας και της... μαρμελάδας κρύβεται κάτι τέτοιο, ε, μη μου το στερείς. 

Και νομίζω ότι κάτι αντίστοιχο πρέπει να έχουμε πει και στο γνωστό ντέρμπυ άναλογκ-vs-ντιτζιταλ.

Nομιζεις... Επειδή συχνάζω σε παζάρια βινυλίου, κλπ υπάρχει μεγάλο ποσοστό νεολαίας που ασχολείται... 

Αυτό είναι το καλό νέο της ημέρας!

 

[Waterfall-K]

Το ότι το "καλύτερα" όμως σημαίνει "πιστότερα" είναι μία άκρως επιστημονική, τετράγωνη, και -άντε να το πω- σωστή προσέγγιση που όμως χάνει σε έναν βασικό παράγοντα: στην απόλαυση.

Τι θα πει ωρέ κουμπάρε "χάνει στην απόλαυση"? Ποια απόλαυση??‍? Από πότε θεωρούνται "απόλαυση" τα χριτς-χρατς-χρουτς, ο θόρυβος, η παραμόρφωση, το χαμηλό δυναμικό εύρος, η μειωμένη στερεοφωνία, η τονική ανομοιομορφία και χίλιες δυο άλλες παπαριές που το βινύλιο προσθέτει στον ήχο? 

Ρε σεις, μην κάθεστε στον ήλιο, βρείτε έναν κλιματιζόμενο χώρο και μπείτε μέσα.?

 

[Superfunk]

Μέχρι που ανακαλύφθηκε το CD και ακούσαμε επιτέλους πως πραγματικά ακουγόταν στα master tapes το έργο. Το ίδιο έγινε και με τις ηχογραφήσεις της Κλασικής και της Jazz οι οποίες πέρασαν σε CD και ακούσαμε επιτέλους τα έργα αυτά χωρίς την λασπουριά του βινυλίου. Ο ήχος των τότε ηχογραφήσεων και ο ήχος τους περασμένος σε βινύλιο είναι δύο διαφορετικά πράγματα, προσπαθήστε να το χωνέψετε.

+1000

Αν "περάσεις" ένα master tape ,μισής ή μιας ιντσας σε βινυλιο και σε cd, με το ΣΩΣΤΟ mastering βέβαια,δεν υπάρχει περίπτωση να ακουστεί καλύτερο το βινύλιο μια και το cd θα αναπαράΚσει ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ πιστότερα το ήχο του master tape.

Ακόμα θυμάμαι την απογοήτευση που είχα το 1984 που έκανα τον πρώτο μου δίσκο όταν έβαλα πλάι πλάι την μπομπίνα της μισής ιντσας και το βινύλιο στο ΙΔΙΟ hi fi σύστημα... μιλάμε για ΔΡΑΜΑ..

 

[Waterfall-K]

Ακόμα θυμάμαι την απογοήτευση που είχα το 1984 που έκανα τον πρώτο μου δίσκο όταν έβαλα πλάι πλάι την μπομπίνα της μισής ιντσας και το βινύλιο στο ΙΔΙΟ hi fi σύστημα... μιλάμε για ΔΡΑΜΑ..

Το βινύλιο ακουγόταν καλύτερα να υποθέσω, ε?? Αααααχ, αυτή η "ζεστασιά" του βινυλιακού ήχου είναι αξεπέραστη...?

 

[Jet72]

Το βινύλιο ακουγόταν καλύτερα να υποθέσω, ε?? Αααααχ, αυτή η "ζεστασιά" του βινυλιακού ήχου είναι αξεπέραστη...?Προβολή συνημμένου 45419

Ξέρω δικηγόρο που θα μπορέσει να με υπερασπιστεί άψογα, όχι γιατί με έχει κάτι, αλλά γιατί είναι fun της ζεστασιάς που περιγράφεις !!!!!!!!!

http://www.noiseaddicts.com/wp-content/uploads/2009/04/cd-turntable-3.jpg

 

[Waterfall-K]

Ξέρω δικηγόρο που θα μπορέσει να με υπερασπιστεί άψογα, όχι γιατί με έχει κάτι, αλλά γιατί είναι fun της ζεστασιάς που περιγράφεις !!!!!!!!!

Kι εγώ ρε συ fan της βινυλιακής ζεστασιάς είμαι, αφού σκέφτομαι σοβαρά να ξηλώσω τα καλοριφέρ το χειμώνα και να τα αντικαταστήσω με πικάπ. Αν κι εκεί που έχουν πάει οι τιμές του βινυλίου δεν ξέρω αν συμφέρει... ?

 

[Trolley]

Καταρράκτης, δον''τ μπη.

Ναι, για όποιον φτάσει να κάνει το δικό του δίσκο, έχει τα master tapes του δίσκου του, έχει ένα καλό στερεοφωνικό και έχει τον δίσκο βινυλίου από τα master tape του, αυτός ΝΑΙ, να ακούει τα master tapes και όχι το βινύλιο. Το 0.00000000000000001 των κατοίκων του πλανήτη, μόλις καλύφθηκε. Για τους υπόλοιπους, εξακολουθούν να υπάρχουν ερωτηματικά.

Εγώ π.χ. ήθελα να ακούσω νωρίτερα Boney M και λέω της γυναίκας μου, "ρε Κίτσα, που έχω αφήσει το master tape από το Ράσπουτιν", μου απαντά "Ε;"  και αναγκάστηκα να το βάλω στο Spotify.

Α, η "ζεστασιά" αποδίδεται συνολικά ως ιδιότητα στα αναλογικά μέσα (δηλαδή και στα tapes), όχι μόνο στα βινύλια.

Αλλά - ως γνωστόν - δεν υπάρχει, όσοι λένε ότι την ακούνε είναι αρκουδέηδες.

 

[sultan of string]

Ενας τεράστιος μύθος είναι ότι το βινύλιο έχει χρατσ χρουτς.

Δεν έχει. Δεν είναι ο κανόνας. Ενας δίσκος βινυλίου δεν παθαίνει τίποτα αν τον μεταχειριστείς σωστά. Και εννοείται ότι δεν έχει χρατσχρουτς.

ΜΠΟΡΕΙ και να έχει αν κάποιος ειναι ανόητος και απρόσεκτος και αδιάφορος.

Εχω δίσκους αγορασμένους πριν 50 χρόνια, παιγμένους 100άδες φορές και δεν έχουν το παραμικρό.

Επίσης ένα δίσκο που δεν θα τον μεταχειριστείς σωστά, θα αποκτήσει ίσως χρατσχρουτσ, θα κάνει τσακ τσακ 

ΑΛΛΑ θα παίζει και θα ακούγεται, όσα χρόνια και να περάσουν.

Ενα κακομεταχειρισμένο σιντι που θα πηδάει ή θα χάσει το TOC του απλά δεν θα παίζει. θα είναι σουβέρ.

Τελειώσαμε μ αυτό???

Δυναμική περιοχή. Απο τη μάνα του το βινύλιο έχει δυναμική περιοχή 50-60 db.

Το cd έχει έως και 100.

Το θέμα είναι ότι δίσκοι βινυλίου που ηχογραφήθηκαν το 50 το 60 η το 70 μπορεί να εκμεταλεύτηκαν αυτήν την δυναμική περιοχή και με αυτούς να ακούσεις σήμερα ίσως και 25 και 30 db δυναμικες.

Μια σύγχρονη ηχογράφηση ψηφιακή σπάνια ξεπερνά τα 15 db, ενώ η πλειοψηφία των μοντέρνων κομματιών μπορεί και να περιορίζεται στα 5 db.

Αρα ένα μέσο που έχει δυνατότητες αλλά που κανείς δεν τις εκμεταλευται...???άστο καλύτερα

Τελειώσαμε και με αυτό???

Απόκριση συχνότητας.

Το cd λόγω redbook έχει τελειωμένη απόκριση συχνότητας στους 20 khz, όχι ότι τους ακούει κανεις, μάλλον τους ακούει αν είναι 11 ετών. μετά η απόκριση συχνότητας πάει στον καιάδα. Στην άβυσο. 0. νούλα. καθόλου ντιπ μην το ψάχνεται.

Μια μέση κεφαλή κινητού πηνίου φτάνει άνετα τους 40khz, ΑΝ έχουν ηχογραφηθεί στην μπομπίνα, που πιθανόν να έχει συμβεί.

πάει κι αυτό.

Υψηλή παραμόρφωση. Μπορεί το βινύλιο να έχει υψηλότερη παραμόρφωση, αλλά είναι σε μη μετρήσιμα μεγέθη και εμφανίζεται με κακορυθμισμένη βελόνα και βραχίονα.

πάμε παρακάτω

διαχωρισμός καναλιών. Μια χαρά είναι τα 25 db. Εδώ οι περισσότεροι ακροατές (άσχετα με το τι ακούν βινύλιο ή cd) δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τι είναι στερεοφωνική εικόνα, sweet spot, διαχωρισμός βάθους και ύψους σκηνής και άλλα όμορφα. Που σας το υπογράφω τα 25db είναι υπερ αρκετά για να πετύχεις τα παραπάνω.

Αυτό περι cd player των 100 μην το ξαναπείτε. 

Το cdplayer που έχω όταν το αγόρασα κόστιζε 1300 ευρώ το 1994. Δεν παίζει σαν cd player των 100. Παίζει πολύ καλύτερα. Αλλά παίζει χειρότερα από το πικαπ.

Όποιοι νομίζουν ότι με 100 ευρώ θα ακούσουν μουσική....έχουν ξεγελαστει

Τέλος, στη σημερινή εποχή δεν αξίζει κανείς που αγοράζει μουσική ή επενδύει μουσική να το κάνει με βινύλιο ή με cd.

Η σημερινή μουσική αξίζει να ακουστεί με άϋλα μέσα υψηλής ανάλυσης. ΤΕΛΟΣ.

Πάμε στην μουσική που παράχτηκε από το 1940 έως το 1990 περίπου.

Αυτή.....μόνο με ΒΙΝΥΛΙΟ που τυπώθηκε ΤΟΤΕ. Εννοείται όχι σε πικαπ της πλάκας τύπου βαλιτζάκι κροσλευ και από δίσκο όχι αγορασμένο σε ξεπούλημα απο μπαράκι που έκλεισε.

ΤΕΛΟΣ

 

[Nestoras]

Εγώ π.χ. ήθελα να ακούσω νωρίτερα Boney M και λέω της γυναίκας μου, "ρε Κίτσα, που έχω αφήσει το master tape από το Ράσπουτιν", μου απαντά "Ε;"  και αναγκάστηκα να το βάλω στο Spotify

Αγγελική η σύζυγος;