Greece's Eurovision 2024 - Μια νέα εποχή για το ελληνικό τραγούδι - Μετα-Τραπ εποχή

Status
Not open for further replies.
Για τον διαγωνισμό της Eurovision απαγορεύεται τα τραγούδια να είναι πάνω από 3 λεπτά. Kαι από την άλλη ένα επικό prog δε νομίζω να είχε επιτυχία.
Δεν πειράζει, θα βγάλει τις Prog συνθέσεις της σε διπλό LP/CD μετά τη Eurovision.

image.png

 
Ο κύριος ρυθμός του τραγουδιού θα είναι τσιφτετέλι, ενώ θα υπάρχει και το ραπ στοιχείο. Στο ρεφρέν που θα ακούγεται το "μετά-τα-τα-τα" θα υπάρχει και ζουρνάς.


Τουρκο-Compton δηλαδή, έτσι θα φέρει την παραδοσιακή μουσική στο σήμερα? Προμηνύεται μεγάλο καραγκιοζιλίκι

 
Οι συνθέτες της ελληνικής συμμετοχής είναι οι ακόλουθοι:

Palmer Jordan Richard

Stolar Jay Lewitt

Μαρίνα Σάττι

OGE

Beshkov Konstantin Plamenov

Nick Kodonas

Gino the Ghost

Vlospa

Solmeister
9 άτομα και θα ξεκινήσει το κομμάτι με ενα 808 kick,ένα snare,ενα hi hat που θα σέρνει 16 και 32 δεύτερα ενίοτε,μια φωνή,μιά sub μπασογραμμή και μία μελωδική γραμμή στα μεσαία.

Για το noiz ειναι αυτοί,που ένα μέλος παίζει,γράφει,λύνει προβλήματα software,hardware,μιξάρει,κάνει μάστερινγκ και μετά του την πέφτουν και οι άλλοι και αρχίζει να ψηλώνει,να χαμηλώνει,να κάνει panning,να βγάζει plugins,να βάζει plugins και στο τέλος να το έχει κάνει χειρότερο απο πρίν και να πρέπει να το ξαναπιάσει. 

 
Τουρκο-Compton δηλαδή, έτσι θα φέρει την παραδοσιακή μουσική στο σήμερα? Προμηνύεται μεγάλο καραγκιοζιλίκι
Αν έχει διαφορετικούς ρυθμούς μέσα τότε θα πρέπει να δώσω δίκιο στον @Waterfall-K, ότι πρόκειται περί prog κομματιού

 
Άντε να βγει επιτέλους να το ακούσουμε... Πόση αγωνία και πόση σπέκουλα να αντέξουμε πχια;

 
@Waterfall-K Κάνεις ένα "δομικό" λάθος (τουλάχιστον όπως σε αντιλαμβάνομαι) όσον αφορά την Εβροβιζιόν: Την παίρνεις πολύ σοβαρά. Είναι το ακριβώς αντίθετο.

Η Εβροβιζιόν στα δικά μου κατάστιχα έχει περάσει πλέον στην κατηγορία "fun"- και αυτό το λέω μετά από ώριμο σκέψη, περισυλλογή (και την πάροδο του χρόνου). Καθότι όταν πήγαμε προ εικοσαετίας και βάλε, το είχαμε πάρει υπέρ του δέοντος στα σοβαρά και χάσαμε μεγάλο μέρος του fun. Το αυτό μπορεί να συμβεί και σε έναν εξωτερικό παρατηρητή.

Η Εβροβιζιόν είναι τελικά ο χαβαλές της, είναι η εξτραβαγκάντζα της, η υπερβολή της, ο φραμπαλάς της... Και κυρίως είναι η εικόνα της. Η μουσική IMHO είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης - παρότι είναι ένας μουσικός διαγωνισμός.

Αν λοιπόν διαχωρίσεις το αμιγώς μουσικό κομμάτι και μείνεις στο "διασκεδαστικό" μέρος, έχει ως και απολαυστικά στιγμιότυπα. 

Και αν με ρωτούσε κανείς αν θα ξανά πήγαινα, θα έλεγα "τρέχοντας", καθότι είναι ένα "πανηγυράκι" που ιδιαίτερα εκ των έσω έχει πολύ πλάκα - και αν μάλιστα είχε και γουρουνοπούλα (όπως στα μέρη του sir) θα ήταν κορυφαίο πανηγύρι ?     

 
Έγραφε ο Μότσαρτ τέτοιου μεγέθους γιουροβιζιονικές υπερ-μ@λ@κίες?


Τον "Μαγικό Αυλό" στην εποχή του, κάπως έτσι τον βλέπανε πάντως.

Το ξέρεις δηλαδή, αλλά στο υπενθυμίζω κιόλας.

 
Την παίρνεις πολύ σοβαρά
Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Πιο σοβαρά παίρνω το πανηγύρι στο χωριό μου στους Καθενούς Ευβοίας το καλοκαίρι παρά τη Eurovision.? Αντιθέτως παίρνω πολύ στα σοβαρά τοι ότι τα λεφτά του φορολογούμενου (άρα και τα δικά μου) πηγαίνουν σε τέτοιες κιτς διοργανώσεις. Αν η Eurovision έτρεχε αποκλειστικά με ιδιωτικά κεφάλαια, όπως τα Mad Awards πχ,  δεν θα σχολίαζα καν. Επίσης δεν θα σχολίαζα καν αν, όπως έχω ξαναπεί, η ΕΡΤ προωθούσε και άλλα μουσικά είδη και καλλιτέχνες, πέρα των παιδιάστικων σαχλοτράγουδων και των σοβαροφανών μίζερων -τύφλα να'χει το Hypno-fix- "έντεχνων".  image.gif

Εσύ μπορεί να το βλέπεις σαν κάτι το διασκεδαστικό, και καλά κάνεις, αλλά η περίπτωση σου όπως καταλαβαίνεις διαφέρει από την περίπτωση του μέσου τηλεθεατή που δεν έχει λάβει μέρος ποτέ στη Eurovision, ή που δεν έχει παραβρεθεί καν σαν θεατής στο show. 

 
Τον "Μαγικό Αυλό" στην εποχή του, κάπως έτσι τον βλέπανε πάντως.
Έλα ρε Trolley τώρα, που καθόμαστε και βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι τις γιουροβιζιονικές πατάτες του Μάνου Ψαλτάκη και της Ναταλίας Γερμανού με τα έργα του Μότσαρτ. Έλεος δηλαδή...

 
Έλα ρε Trolley τώρα, που καθόμαστε και βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι τις γιουροβιζιονικές πατάτες του Μάνου Ψαλτάκη και της Ναταλίας Γερμανού με τα έργα του Μότσαρτ. Έλεος δηλαδή...


Ούτε καν...

Απλά γράφω πως η τελική αποτίμηση της αξίας οποιουδήποτε πράγματος δεν είναι θέμα για αποκλειστική ενασχόληση από τους σύγχρονούς του, και μάλιστα από τους ψαγμένους σύγχρονούς του (όπως εσύ ή εγώ). Και εκείνοι θεωρούσαν ότι μετά τον Μπαχ, τι να κλάσει τώρα ο Μότσαρτ με Παπαγκένους και Βασίλισες της Νύχτας και διάφορα ψυχεδελικά, δηλαδή απέτυχαν (μένοντας στην επιφάνεια) να καταλάβουν ότι κάτι άλλο μπορεί να υπάρχει από κάτω, και απέτυχαν να καταλάβουν ότι στο μέλλον έτσι θα είναι τα πράγματα.

 
. Επίσης δεν θα σχολίαζα καν αν, όπως έχω ξαναπεί, η ΕΡΤ προωθούσε και άλλα μουσικά είδη και καλλιτέχνες, πέρα των παιδιάστικων σαχλοτράγουδων και των σοβαροφανών μίζερων -τύφλα να'χει το Hypno-fix- "έντεχνων". 
Πάντως στην ΕΡΤ είδα προχτές μια ερμηνεία του Νταλάρα στο ‘Αχ ο μπαγλαμάς στο μουσικό κουτί που ανατρίχιασα. Αρα κάτι καλό δείχνει. 

 
Απλά γράφω πως η τελική αποτίμηση της αξίας οποιουδήποτε πράγματος δεν είναι θέμα για αποκλειστική ενασχόληση από τους σύγχρονούς του, και μάλιστα από τους ψαγμένους σύγχρονούς του (όπως εσύ ή εγώ). Και εκείνοι θεωρούσαν ότι μετά τον Μπαχ, τι να κλάσει τώρα ο Μότσαρτ με Παπαγκένους και Βασίλισες της Νύχτας και διάφορα ψυχεδελικά
Την εποχή του Μότσαρτ το έργο του Μπαχ ήταν παντελώς άγνωστο στον κόσμο, και έτσι ήταν αδύνατον να γίνει οποιαδήποτε σύγκριση με το έργο του ΧΨ Μότσαρτ. Το ίδιο συνέβαινε πάνω-κάτω και όσο ζούσε ο Μπαχ, στην εποχή του ήταν διάσημος σαν κορυφαίος οργανίστας, όχι σαν κορυφαίος συνθέτης. Η ανθρωπότητα άρχισε να μαθαίνει για το έργο του μέγιστου αυτού συνθέτη αρκετά μετά το 1800 (ο Μπαχ πέθανε το 1750).

Αντιθέτως -και πέρα από τον μύθο που υπάρχει- τα έργα του Μότσαρτ ήταν πολύ δημοφιλή στην εποχή του, και ο ίδιος σαν συνθέτης έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και αναγνώρισης από το κοινό και από τους περισσότερους συναδέλφους του. Το ότι πέθανε στην ψάθα είναι ακόμα ένας μύθος.

Πάντως στην ΕΡΤ είδα προχτές μια ερμηνεία του Νταλάρα στο ‘Αχ ο μπαγλαμάς στο μουσικό κουτί που ανατρίχιασα. Αρα κάτι καλό δείχνει. 
Η αλήθεια είναι ότι αυτή η εκπομπή ανήκει στις ευχάριστες εξαιρέσεις. Η ΕΡΤ μπροστά στα ιδιωτικά κανάλια είναι μια όαση μεν (η ΕΡΤ1 δηλαδή, γιατί η ΕΡΤ2/3...), αλλά σίγουρα στον μουσικό τομέα θα μπορούσε να κάνει πολλά πολλά παραπάνω.

 
Η διασκευή μου άρεσε. Πολύ έξυπνη μουσικά, ωραία μουσικοθεατρική δομή και τόσο όσο να μην κιτσαρίζει.

 Μπράβο, μπράβο! Εγώ εγκρίνω.

 
Status
Not open for further replies.

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top