- Μηνύματα
- 1,825
- Πόντοι
- 1,038
MY UNIQUE “ZAIKOS WRAPPING”
Με αφορμή τις δυο όμορφες –όσο και «αποκαλυπτικές»- φωτογραφίες του Δ. Ζλατάνου, να πω μερικά λόγια για τον τρόπο που περνάω τις χορδές σε wraparound γέφυρες. Ενδεχομένως κάποιοι να τον βρουν ενδιαφέροντα και ίσως χρήσιμο.
Στο παρελθόν έχω χρησιμοποιήσει εξελιγμένες γέφυρες τέτοιου τύπου (πχ. Pigtail) που έχουν δυνατότητα ρυθμίσεων του intonation και άλλων παραμέτρων, έχω δε την καλύτερη των απόψεων γι αυτές και σε πρακτικό επίπεδο, αλλά και σε ηχητικό – αισθητικό.
Στην συγκεκριμμένη κιθάρα όμως δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω κάτι τέτοιο, κυρίως για να διατηρήσω τον αυθεντικό της χαρακτήρα σε ό,τι αφορά την εικόνα της αλλά και επειδή η vintage αισθητική συνάδει με το relicing που τη συνοδεύει.
Η ιδέα μου γεννήθηκε επειδή όταν οι χορδές τυλίγουν την παραδοσιακή λεπτή γέφυρα, αφήνουν να εξέχει αρκετά στο πίσω μέρος της το τελευταίο τους κομμάτι (κοντά στο «μπιλλάκι» - ball end), το οποίο είναι τραχύ, παχύτερο και δύσκαμπτο, με αποτέλεσμα όταν θελήσει ο μουσικός να κάνει palm muting η και απλώς να παίζει ακουμπώντας το χέρι στην γέφυρα να κινδυνεύει μέχρι και να πληγωθεί, να σχίσει το δέρμα του (ειδικά σε aggressive παιξίματα), πέρα από το γεγονός πως η αφή και μόνο είναι ενοχλητική.
Το σκέφτηκα και αποφάσισα να δοκιμάσω το εξής (δεν έχει τύχει να το ξαναδώ κάπου). Να γλυστρήσω τις χορδές στην τρύπα κανονικά από την πίσω πλευρά (ακριβώς όπως σε μια LP TOM bridge)αλλά στη συνέχεια να περάσω την χορδή από το κάτω μέρος της γέφυρας προς τα πίσω και κατόπιν να ολοκληρωθεί το τύλιγμα από πάνω με κατεύθυνση τα κλειδιά.
Το αποτέλεσμα με εξέπληξε. Όχι μόνο τα «άγρια» σημεία των χορδών φυλακίστηκαν κάτω από τη γέφυρα αλλά και το όλο σύστημα λειτούργησε απροβλημάτιστα, χωρίς ξεκουρδίσματα η άλλου τύπου διαταραχές. Το καλύτερο; Εδώ κι ένα χρόνο περίπου που χρησιμοποιώ αυτή την μέθοδο, δεν έχω σπάσει ούτε μία χορδή! Αποδείχτηκε στην πράξη δηλαδή και η αξιοπιστία του συστήματος αλλά φυσικά και η ευκολία στην χρήση.
Στο εμπόριο κυκλοφορούν και χορδές που δεν θα δημιουργήσουν τέτοιο πρόβλημα, νομίζω κάποιες flatwound και άλλες με bullet end, αλλά είναι ελάχιστες σε σχέση με την πλειονότητα αλλά και την χρήση από μουσικούς.
Συνιστώ μια δοκιμή, έχει ελάχιστο κόστος και πιθανόν το “ZAIKOS WRAPPING” να σας ταιριάξει.
Ηλίας Ζάικος
Με αφορμή τις δυο όμορφες –όσο και «αποκαλυπτικές»- φωτογραφίες του Δ. Ζλατάνου, να πω μερικά λόγια για τον τρόπο που περνάω τις χορδές σε wraparound γέφυρες. Ενδεχομένως κάποιοι να τον βρουν ενδιαφέροντα και ίσως χρήσιμο.
Στο παρελθόν έχω χρησιμοποιήσει εξελιγμένες γέφυρες τέτοιου τύπου (πχ. Pigtail) που έχουν δυνατότητα ρυθμίσεων του intonation και άλλων παραμέτρων, έχω δε την καλύτερη των απόψεων γι αυτές και σε πρακτικό επίπεδο, αλλά και σε ηχητικό – αισθητικό.
Στην συγκεκριμμένη κιθάρα όμως δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω κάτι τέτοιο, κυρίως για να διατηρήσω τον αυθεντικό της χαρακτήρα σε ό,τι αφορά την εικόνα της αλλά και επειδή η vintage αισθητική συνάδει με το relicing που τη συνοδεύει.
Η ιδέα μου γεννήθηκε επειδή όταν οι χορδές τυλίγουν την παραδοσιακή λεπτή γέφυρα, αφήνουν να εξέχει αρκετά στο πίσω μέρος της το τελευταίο τους κομμάτι (κοντά στο «μπιλλάκι» - ball end), το οποίο είναι τραχύ, παχύτερο και δύσκαμπτο, με αποτέλεσμα όταν θελήσει ο μουσικός να κάνει palm muting η και απλώς να παίζει ακουμπώντας το χέρι στην γέφυρα να κινδυνεύει μέχρι και να πληγωθεί, να σχίσει το δέρμα του (ειδικά σε aggressive παιξίματα), πέρα από το γεγονός πως η αφή και μόνο είναι ενοχλητική.
Το σκέφτηκα και αποφάσισα να δοκιμάσω το εξής (δεν έχει τύχει να το ξαναδώ κάπου). Να γλυστρήσω τις χορδές στην τρύπα κανονικά από την πίσω πλευρά (ακριβώς όπως σε μια LP TOM bridge)αλλά στη συνέχεια να περάσω την χορδή από το κάτω μέρος της γέφυρας προς τα πίσω και κατόπιν να ολοκληρωθεί το τύλιγμα από πάνω με κατεύθυνση τα κλειδιά.
Το αποτέλεσμα με εξέπληξε. Όχι μόνο τα «άγρια» σημεία των χορδών φυλακίστηκαν κάτω από τη γέφυρα αλλά και το όλο σύστημα λειτούργησε απροβλημάτιστα, χωρίς ξεκουρδίσματα η άλλου τύπου διαταραχές. Το καλύτερο; Εδώ κι ένα χρόνο περίπου που χρησιμοποιώ αυτή την μέθοδο, δεν έχω σπάσει ούτε μία χορδή! Αποδείχτηκε στην πράξη δηλαδή και η αξιοπιστία του συστήματος αλλά φυσικά και η ευκολία στην χρήση.
Στο εμπόριο κυκλοφορούν και χορδές που δεν θα δημιουργήσουν τέτοιο πρόβλημα, νομίζω κάποιες flatwound και άλλες με bullet end, αλλά είναι ελάχιστες σε σχέση με την πλειονότητα αλλά και την χρήση από μουσικούς.
Συνιστώ μια δοκιμή, έχει ελάχιστο κόστος και πιθανόν το “ZAIKOS WRAPPING” να σας ταιριάξει.
Ηλίας Ζάικος
