Γιώργο θα σου πω ένα μυστικό που δεν το ξέρουν ούτε κάποιοι αναγνωρισμένοι επαγγελματίες:
Έχοντας "χρεωθεί" το ρόλο του lead σε μια μπάντα με δύο κιθαρίστες, έχεις μια τεράστια πολυτέλεια που δεν την έχει ούτε το rhythm section, ούτε η ρυθμική κιθάρα: Μπορείς να σταματήσεις να παίζεις. Να μην παίξεις τίποτα απολύτως για όσα μέτρα χρειαστεί και απλά να ακούς. Αισθάνεσαι αμήχανα στο live; Κλείσε το volume σου και κάνε ότι παίζεις. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές το κομμάτι επωφελείται από το "άδειασμα". Τα κενά και στα μέτρα και στις συχνότητες, σε γνωστές στούντιο ηχογραφήσεις, είναι εκεί για κάποιο λόγο.
Και μιλώντας γενικότερα, μια και είμαι και θήτης και θύμα του overplaying, δεν είναι καθόλου εύκολο να δεχτούμε ότι ενώ έχουμε φορτωμένη την κιθάρα στον ώμο και τα χέρια μας πάνω της, υπάρχουν στιγμές που πρέπει να σιωπήσουμε. Αυτό είναι μια ωριμότητα που κάποιοι δεν την αποκτούν ποτέ. Χαρακτηριστικά θυμάμαι, άπειρους καβγάδες με τον έτερο (καταπληκτικό) κιθαρίστα της μπάντας μου γιατί έσπευδε να καλύψει οποιοδήποτε κενό σα να βουλώνει τρύπες σε τοίχο ενώ μια εποχή, έπαιζε και 2-3 νότες και μετά την παύση του τέλους των κομματιών.
Όλα αυτά βέβαια δεν τα λέω ειδικά για σένα, αλλά γενικά για τις μπάντες που έχουν lead κιθάρα και αυτοσχεδιασμούς (όχι απολύτως διακριτά και συγκεκριμένα parts δηλαδή).
Πιο ειδικά τώρα, αν είσαι lead και εκτός από σόλο δεν ξέρεις τι άλλο μπορείς να παίξεις, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αντιληφθείς τον εαυτό σου ως δεύτερη rhythm κιθάρα. Δηλαδή μπορείς να παίζεις μέρη της αρμονίας και κατά προτίμηση σε άλλη συχνοτική θέση από τη ρυθμική κιθάρα. Double stops νότες ακόρντων, φρασούλες και πάλι κομμάτια ακόρντων, arpeggios ή ακόμα και το bassline και πολλά άλλα. Πιάσε ολόκληρη τη συγχορδία αν θες και παίζε μόνο μια νότα τη φορά π.χ. Σκέψου συγχορδίες εν ολίγοις και όχι κλίμακα σόλο. Αυτή η θεώρηση παρεμπιπτόντως, θα ωφελήσει πολύ και το καθαρά lead παίξιμό σου.
Αγγελίες
