- Μηνύματα
- 9,899
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 688
- Ιδιότητα
- Κιθάρα
Τρεις μήνες τώρα έχω στην κατοχή μου την εν λόγω κιθάρα. Είναι η δεύτερη vintage που έχω στην κατοχή μου, και σίγουρα όχι η τελευταία. Είχα παραγγείλει την απλή έκδοση butterscotch blonde, και μου έστειλαν την distressed. Mου κόστισε 300 ευρώ, και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος, από την ποιότητα κατασκευής, το playability, και τον ήχο. Την ημέρα που την αγόρασα είχα αλλάξει τους μαγνήτες με ένα σε τ area hot t/area t, και δεν είχα σχηματίσει άποψη για τους μαμά Wilkinson μαγνήτες. Πριν λίγο τους επανέφερα, και είπα να κάνω αυτό το review.
Ποιότητα κατασκευής: Προσεγμένη κατασκευή σε γενικές γραμμές. Αρκετά ελαφρύ poplar σώμα, maple λαιμός με πολύ άνετο και βολικό “soft C” σχήμα. Έχει 22 medium jumbo τάστα, τα οποία δεν έχουν καμία κατασκευαστική ατέλεια. Βοηθούν πολύ στο παίξιμο. Το nut από γραφίτη είναι εξαιρετικό. Δεν ήθελε καμία επέμβαση, ούτε καν λίπανση. H (σκουριασμένη) vintage γέφυρα είναι αρκετά καλή, έχει brass saddles, και σίγουρα προσφέρει τα μέγιστα στον ήχο του οργάνου. Η βαφή είναι απλή ματ, χωρίς λούστρο, και είναι αρκετά ανθεκτική (δεν ξεφτίζει με το νύχι...), παρότι σκοπίμως ταλαιπωρημένη και σε πολλά σημεία απούσα (έχω το distressed μοντέλο). Τα κλειδιά ήταν σκουριασμένα, εσωτερικά και εξωτερικά. Μιλάμε για πολύ σκουριά. Σχεδόν δεν γυρνούσαν. Έριξα αρκετό wd40 στο εσωτερικό τους, και έρεαν μαύρα ζουμιά προς τα έξω. Μετά από αυτό επανήλθε η λειτουργία τους. Παρότι κάνουν καλά τη δουλειά τους και κρατάν το κούρδισμα, κάποια έχουν χάλια αίσθηση και ακρίβεια κατά κούρδισμα, και ένα από αυτά σκαλώνει συνεχώς κατά το ξεκούρδισμα. Θα αγόραζα καινούργια, καθότι πολύ οικονομικά, αλλά δεν μπορώ να τα βρω σκουριασμένα…
Ηλεκτρικά: Το (σκουριασμένο) control plate έχει τα μικρά, σε μέγεθος, χειριστήρια. Αρκετά άνετα στη χρήση. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ποιοτικά. Οι Wilkinson μαγνήτες είναι πολύ καλοί. Θα έλεγα ότι είναι φλατ ο ήχος τους. Αρκετά πρίμα, ισορροπημένα μεσαία, αρκετά μπάσα. O bridge είναι γύρω στα 8kohm, flat poled, με base plate, ενώ ο neck είναι γύρω στα 7kohm. Ένα βασικό μείον είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο καλώδιο γείωσης να πηγαίνει προς τη γέφυρα. Αναγκάστηκα να το κάνω ο ίδιος, ώστε μόλις ακουμπώ τη γέφυρα ή τις χορδές να σταματά ο πολύς θόρυβος. Μικρό το κακό.
Playability: Η κιθάρα είναι εξαιρετικά ευκολόπαιχτη. Τα βασικά ατού της είναι ο σούπερ λαιμός της, και το πολύ ελαφρύ σώμα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι ο λαιμός είναι αρκετά πιο παχύς από κείνον μια fender ΜΙΜ, ή squier standard, οι οποίες είναι και αρκετά βαρύτερες σε σχέση με την V52. To setup της είναι αρκετά εύκολο, με το relief να είναι σχεδόν μηδενικό, το action να πέφτει εύκολα κάτω από 1,5mm χωρίς ίχνος buzz, και το intonation να είναι αρκετά ακριβές, παρά τις δυσκολίες λόγω vintage γέφυρας. Μακάρι να ίσχυε το ίδιο σε άλλες ακριβότερες κιθάρες που έχω.
Αισθητική: H κιθάρα είναι αρκετά όμορφη. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να την κρατήσω, παρά το γεγονός ότι προτιμούσα την απλή έκδοση non-distressed. Είναι σχετικά υπερβολικό το ρέλικ, τόσο στις ξύλινες, όσο και στις μεταλλικές επιφάνειες, αλλά θεωρώ ότι είναι αρκετά προσεγμένο για την αξία της κιθάρας. Νομίζω θα ξαναέπαιρνα distressed vintage κιθάρα, ειδικά εκείνη τη γαλάζια στρατ που μου έχει γυαλίσει. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός ότι κάθε κιθάρα που έχω δει σε φωτογραφίες έχει τόσο διαφορετικό επίπεδο τεχνητής “φθοράς”, όσο και διαφορετικά σχέδια στην φθορά αυτή.
Ήχος: Τόσους μήνες την είχα με άλλους μαγνήτες και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τον ήχο των Wilkinson. Οι ηχογραφήσεις που ακολουθούν είναι ενδεικτικές για το τι ψάρια πιάνει.
Προβολή συνημμένου v52ht1CLEAN.mp3
Προβολή συνημμένου v52ht1BREAKUP.mp3
Προβολή συνημμένου v52ht1CRUNCH.mp3
Προβολή συνημμένου v52ht1DIRTY.mp3
Προβολή συνημμένου v52ht1HIGHGAIN.mp3
Η ηχογράφηση έγινε με blackstar HT1R, απευθείας line out στην κάρτα, και προστέθηκε λίγο reverb από το daw.
EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ
Τα υπέρ
+ ποιότητα κατασκευής
+ ήχος
+ εργονομία
+ χαμηλό βάρος
+ χαμηλή τιμή
Τα κατά
- κλειδιά κουρδίσματος
- υπερβολικό relic (υποκειμενικό)
Ποιότητα κατασκευής: Προσεγμένη κατασκευή σε γενικές γραμμές. Αρκετά ελαφρύ poplar σώμα, maple λαιμός με πολύ άνετο και βολικό “soft C” σχήμα. Έχει 22 medium jumbo τάστα, τα οποία δεν έχουν καμία κατασκευαστική ατέλεια. Βοηθούν πολύ στο παίξιμο. Το nut από γραφίτη είναι εξαιρετικό. Δεν ήθελε καμία επέμβαση, ούτε καν λίπανση. H (σκουριασμένη) vintage γέφυρα είναι αρκετά καλή, έχει brass saddles, και σίγουρα προσφέρει τα μέγιστα στον ήχο του οργάνου. Η βαφή είναι απλή ματ, χωρίς λούστρο, και είναι αρκετά ανθεκτική (δεν ξεφτίζει με το νύχι...), παρότι σκοπίμως ταλαιπωρημένη και σε πολλά σημεία απούσα (έχω το distressed μοντέλο). Τα κλειδιά ήταν σκουριασμένα, εσωτερικά και εξωτερικά. Μιλάμε για πολύ σκουριά. Σχεδόν δεν γυρνούσαν. Έριξα αρκετό wd40 στο εσωτερικό τους, και έρεαν μαύρα ζουμιά προς τα έξω. Μετά από αυτό επανήλθε η λειτουργία τους. Παρότι κάνουν καλά τη δουλειά τους και κρατάν το κούρδισμα, κάποια έχουν χάλια αίσθηση και ακρίβεια κατά κούρδισμα, και ένα από αυτά σκαλώνει συνεχώς κατά το ξεκούρδισμα. Θα αγόραζα καινούργια, καθότι πολύ οικονομικά, αλλά δεν μπορώ να τα βρω σκουριασμένα…
Ηλεκτρικά: Το (σκουριασμένο) control plate έχει τα μικρά, σε μέγεθος, χειριστήρια. Αρκετά άνετα στη χρήση. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ποιοτικά. Οι Wilkinson μαγνήτες είναι πολύ καλοί. Θα έλεγα ότι είναι φλατ ο ήχος τους. Αρκετά πρίμα, ισορροπημένα μεσαία, αρκετά μπάσα. O bridge είναι γύρω στα 8kohm, flat poled, με base plate, ενώ ο neck είναι γύρω στα 7kohm. Ένα βασικό μείον είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο καλώδιο γείωσης να πηγαίνει προς τη γέφυρα. Αναγκάστηκα να το κάνω ο ίδιος, ώστε μόλις ακουμπώ τη γέφυρα ή τις χορδές να σταματά ο πολύς θόρυβος. Μικρό το κακό.
Playability: Η κιθάρα είναι εξαιρετικά ευκολόπαιχτη. Τα βασικά ατού της είναι ο σούπερ λαιμός της, και το πολύ ελαφρύ σώμα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι ο λαιμός είναι αρκετά πιο παχύς από κείνον μια fender ΜΙΜ, ή squier standard, οι οποίες είναι και αρκετά βαρύτερες σε σχέση με την V52. To setup της είναι αρκετά εύκολο, με το relief να είναι σχεδόν μηδενικό, το action να πέφτει εύκολα κάτω από 1,5mm χωρίς ίχνος buzz, και το intonation να είναι αρκετά ακριβές, παρά τις δυσκολίες λόγω vintage γέφυρας. Μακάρι να ίσχυε το ίδιο σε άλλες ακριβότερες κιθάρες που έχω.
Αισθητική: H κιθάρα είναι αρκετά όμορφη. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να την κρατήσω, παρά το γεγονός ότι προτιμούσα την απλή έκδοση non-distressed. Είναι σχετικά υπερβολικό το ρέλικ, τόσο στις ξύλινες, όσο και στις μεταλλικές επιφάνειες, αλλά θεωρώ ότι είναι αρκετά προσεγμένο για την αξία της κιθάρας. Νομίζω θα ξαναέπαιρνα distressed vintage κιθάρα, ειδικά εκείνη τη γαλάζια στρατ που μου έχει γυαλίσει. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός ότι κάθε κιθάρα που έχω δει σε φωτογραφίες έχει τόσο διαφορετικό επίπεδο τεχνητής “φθοράς”, όσο και διαφορετικά σχέδια στην φθορά αυτή.
Ήχος: Τόσους μήνες την είχα με άλλους μαγνήτες και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τον ήχο των Wilkinson. Οι ηχογραφήσεις που ακολουθούν είναι ενδεικτικές για το τι ψάρια πιάνει.
Προβολή συνημμένου v52ht1CLEAN.mp3
Προβολή συνημμένου v52ht1BREAKUP.mp3
Προβολή συνημμένου v52ht1CRUNCH.mp3
Προβολή συνημμένου v52ht1DIRTY.mp3
Προβολή συνημμένου v52ht1HIGHGAIN.mp3
Η ηχογράφηση έγινε με blackstar HT1R, απευθείας line out στην κάρτα, και προστέθηκε λίγο reverb από το daw.
EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ
Τα υπέρ
+ ποιότητα κατασκευής
+ ήχος
+ εργονομία
+ χαμηλό βάρος
+ χαμηλή τιμή
Τα κατά
- κλειδιά κουρδίσματος
- υπερβολικό relic (υποκειμενικό)
Τελευταία επεξεργασία από moderator: