fusiongtr είπε:
Πες μου ως άνθρωπος βρε ταμταμ και όχι ως καλλιτέχνης, σε πόσες ΑΕ στην Ελλάδα νομίζεις ότι ταιριάζει η διορθωμένη παραπάνω πρόταση?
Αν συμφωνείς μαζί μου και θεωρείς ότι ταιριάζει σε (τουλάχιστον) μπόλικες, πες μου σε παρακαλώ ποιούς τρόπους έχουν οι εργαζόμενοι/προμηθευτές αυτών των εταιρειών να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται εκτός της δικαστικής οδού?
Πρέπει δηλαδή να γίνουν ερωτήσεις βουλευτών σε υπουργούς για να βρουν αυτοί οι άνθρωποι το δίκιο τους?
Αν ναι, τότε ... αν έχεις μέσο βουλευτή σώθηκες.
Αν όχι ... σε έφαγε η μαρμάγκα.
Είναι δυνατόν να το θεωρείς αυτό δίκαιο?
Οι υπόλοιποι που υφίστανται ανάλογες συνθήκες και δεν έγινε γι' αυτούς ερώτηση βουλευτή προς υπουργό, ή δεν ξεκίνησαν διαδικασίες οικονομικού ελέγχου στις εταιρείες με τις οποίες συνεργάζονταν (ή στις οποίες εργάζονταν) στο πηγάδι κατούρησαν?
Συγγνώμη, πάλι παραφέρθηκα. :-[
Παρασύρθηκες, δεν παραφέρθηκες ;D : πουθενά δεν είπα ότι ο νεποτισμός είναι καλό πράγμα (το μέσο σε βουλευτή κλπ). Οπότε το αφήνουμε αυτό στην άκρη. Και προχωράμε στα υπολοιπα.
Επειδή βλέπω ότι εξακολουθούμε να μένουμε στα διαδικαστικά:
α) ο Ξυδάκης δεν έδρασε εκτός των αρμοδιότήτων του.
Σε προηγούμενο post ο LK παράθεσε το πλαίσιο αρμοδιοτήτων βάσει του οποίου το ΥπΠο όρισε ελεγκτική έρευνα. (της οποίας το πόρισμα θα έπρεπε να συζητάμε).
Αν θες να το ψάξω να το επικολλήσω σε λίγο.
β) Σε πάμπολλες εταιρίες γίνονται ατασθαλίες (νομίζω ότι όλοι έχουμε δουλέψει και σε μία τουλαχιστον).
Όσο μεγαλύτερες οι ατασθασλίες, όσο μεγαλύτερο το σκάνδαλο, τόσο μεγαλύτερος ο αντίκτυπος, τόσο πιο άμεση η ανάγκη επέμβασης μιας ελεγκτικής αρχής (δες π.χ. το παράδειγμα με τα κανάλια και το φάουλ της κυβέρνησης να προχωρήσει σε διαγωνισμό ερήμην του Ραδιοτηλεοπτικού. Τώρα αναγκάζεται να το κάνει σωστά).
Ρωτάς:
"ποιούς τρόπους έχουν οι εργαζόμενοι/προμηθευτές αυτών των εταιρειών να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται εκτός της δικαστικής οδού?"
Φυσικά δια της δικαστικής οδού! (κι ας μην ανοίξουμε την υποπερίπτωση για το πόσο και πώς χωλαίνει η απονομή δικαιοσύνης στη χώρα μας).
1) Μέσο: η Συνδικαλιστική ένωση - η ισχύς εν τη ενώσει. Εμένα με έσωσε η ΕΣΠΗΤ (Ένωση Συντακτών Περιοδικού Ηλεκτρονικού Τύπου) όταν δεν είχα να φάω. Οι της ΕΣΗΕΑ μας θεωρούν παρακατιανούς επειδή συμπεριλαμβάνουμε και γραφίστες, εφημεριδοπώλες κλπ, αλλά αν δεν αναλάμβανε την περίπτωσή μου ο δικηγόρος της Ένωσης μας, δεν θα έπαιρνα ούτε επίδομα ανεργίας με αυτό που μου έστηνε ο αγλαός εκδότης μας. Πήρα τα χρήματα που μου χρωστάει; Όχι και κανείς από τους 500 εργαζόμενους, προμηθευτές, κούριερ, συμβαλλόμενους συνεργάτες κλπ.
¨Εχουν όμως οριστεί και δικάσιμες και τα δικαστήρια έχουν δικαιώσει τον αγώνα των εργαζομένων της επιχειρησης αυτής ήδη. Ο δρόμος είναι μακρύς (και εδώ κολλάει αυτό που έλεγα για το σύστημα απονομης δικαιοσύνης μας που χωλαίνει).
Νομίζω ότι και οι καλλιτέχνες -μέλη της Αεπί, αυτό θα κάνουν, είναι ζήτημα χρόνου το να συνασπιστούν διεκδικώντας. Το "πρόβλημα" αν θες κατά τη γνώμη μου, και αυτό ίσως χρήζει συζήτησης, είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Αεπί ήταν για πολλούς από αυτούς ό,τι ακριβώς ήταν η ΕΣΠΗΤ για μένα. Δεν ξέρω αν θα το εξηγήσω καλά, αλλά το να στραφούν εναντίον της αεπί
είναι σα να διεκδικείς τα δίκια σου εναντίον του συνδικαλιστικού σου οργανου, αυτού που υποτίθεται ότι προάσπιζε κάποια δικαιώματά σου - και γι' αυτό κατά τη γνώμη μου η υπόθεση της αεπι είναι πιο πολύπλοκη από μια απλή αστική διαφορά.
(LK, συχώρα με αν κάνω κάτι λάθος)
2) Ερώτηση Κοινοβουλευτικού ελέγχου στη Βουλή:
Φυσικά και νομιμοποιείται ο εκλεγμένος αντιπρόσωπός σου στο Κοινοβούλιο να ρωτήσει και να ζητήσει από τους υπουργούς να κάνουν τη δουλειά τους. Ούτε το πόρισμα δεν έχουν δώσει ακόμη στη δημοσιότητα. Τι πα να πει "διαρροές"? Καλά κάνουν και το ζητούν και πολυ καλά κάνουν και ζητούν να ριχθεί φως στην υπόθεση. Αρκετά με τα λαμόγια.
Δεν είναι ζήτημα μέσου προς τον όποιο Αυγενάκη - βουλευτή, είναι υποχρέωση του εκλεγμένου εκπροσώπου μας που τον έχουμε βάλει στη βουλή, να υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον.
3) Η δημοσιότητα/δημοσιοποιηση των αιτημάτων σου/ του προβλήματος
Παλιότερα που είχα τηλεόραση, ο κόσμος έψαχνε δικαίωση στα κανάλια, αν θυμάμαι καλά. Στον Ευαγγελάτο και στις εκπομπές με τα κοινωνικά θέματα. Πολύ συχνά υπουργοί έπαιρναν τηλέφωνα στα στούντιο και έδιναν λύση επί τόπου.
Δεν το θεωρώ σωστό - ένα δημοκρατικό κράτος πυο λειτουργεί σωστά, δεν θα έπρεπε να έχει ανάγκη κάτι τέτοιο, αν με έπνιγε το δίκιο όμως και δεν είχα να ταϊσω τα παιδιά μου, το πιθανότερο είναι ότι κι εγώ θα έκανα αυτό που σιχαινόμουν.
Τέλος, αν καταλαβαίνω καλά, όταν ρωτάς "αν είναι δίκαιο αυτό" , εννοείς
το να υπάρχει παρέμβαση της πολιτείας σε θέματα όπως της αεπί, αλλά όχι σε κάθε επιχείρηση που κάνει ό,τι και η αεπί.
Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό. Στην προσωπική μου περίπτωση ας πούμε, όπου ο εργοδότης μου μας πλήρωνε με το σταγονόμετρο, καθυστερούσε ή δεν πλήρωνε καθόλου κλπ, και χρωστούσε και 6 μυριάκια στο ασφαλιστικό μας ταμείο από εισφορές, ξέρω ότι η πολιτεία δεν παρενέβη.
Θα ήθελα να το είχε κάνει, ειδικά για τις εισφορές, γιατί αυτός ο άνθρωπος είχε το θράσος να μας λέει να ψηφίσουμε αυτούς που του έκαναν πλάτες, αφήνοντας το χρέος του προς το δημόσιο να εκτιναχθεί στα 6 εκατομμύρια, το διανοείσαι;
Δεν ελέγχθηκε καν ο διοικητής του Ταμείου που επέτρεψε να συβεί αυτό. Εγώ ΑΥΤΟ θεωρώ άδικο, όχι το να είχε κινηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία μέσω του Υπουργείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Γιατί δεν παρενεβη η πολιτεία; Οι λόγοι είναι πολλοί: όπως το ότι ήταν φίλος με τον πρώην πρώθυ, ή ότι κάποιος άλλος μιντιάρχης που πήρε τεράστια δάνεια (και αγύριστα) από μια τράπεζα που δεν υπαρχει πια, είναι μπατζανακης του... να χαμε να λέγαμε.
Το γεγονός ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι διαβλητοί, άλλοτε ανενεργοί, άλλοτε ελλιπείς, ή ενεργοποιούνται κατά περίσταση εναντίον όσων *μας* αδικούν,
δεν πρέπει να σημαίνει ότι είναι άδικο όταν ενεργοποιούνται! Τι λογική είναι αυτή; Κανονικά, θα έπρεπε να ζητάμε (να απαιτούμε) να ισχύουν για όλους.
Ελπίζω να απάντησα.
:
