Λογω γκρουπ και συναυλιων εδω και δεκαδες χρονια, εχω ζησει καποια απιθανα πασχατα :classic_biggrin: κατα καιρους.
Γενικα ειμαι λιγο δυσκοιλιος με γιορτινες μαζωξεις, οχι πολυ ομως...αμα εχεις καλη παρεα ολα ειναι πιο ομορφα.
Τρια ειναι αυτα που εχουν χαραχτει ανεξιτηλα στη μνημη μου...
Το πρωτο, παιδι ακομα, στο χωριο, ολο το πακετο, απο το πρωι, σφαξιμο-γδαρσιμο το κατσικακι (σπανια ψηναμε αρνια, προτιμουσαμε κατσικια), περασμα στην σουβλα (μιλαμε για βιντατζ ? καταστασεις, κοψιμο ενος καταλληλου κλαριου, πελεκισμα και διαμορφωση), ατελειωτες ωρες γυρισματος στα καρβουνα -που με τη σειρα τους ηθελαν ωρες να προκυψουν απο τη φωτια που αναβε αξημερωτα, το κεφαλι νταουλι απο τα τσιπουρα και ο πονος στα χερια να ειναι αβασταχτος...δεν ειχαμε τοτε λαβες, οποτε γυριζαμε με τα δυο χερια το κλαδι με το σφαχτο...αφηναμε βεβαια την ακρη παχια για σιγουρο πιασιμο (κατι σαν τα 50ς τελε μπρατσα :classic_smile: ), αλλα και παλι δεν μπορουσες να αντεξεις πανω απο 10-15 λεπτα...γι αυτο και η "ομαδα" που γυριζε τη σουβλα, ειχε καποια προνομια σε ποτα και μεζεδες, με κυριαρχο τις πετσες που λιωνανε και κρεμοσαντε κατα διαστηματα :classic_happy: ...αλλες εποχες, μου φερνουν συγκινηση και μελαγχολια, ανακατα με βαθεια και ουσιαστικη χαρα για τη ζωη που μου προσφερθηκε με γενναιοδωρια...
Οποιος θελει να δει απο που κραταει η σκουφια μου, ας ριξει μια ματια στο υπεροχο κλιπ που παραθετω...
Το δευτερο, αρχες δεκαετιας '90 και με το γκρουπ ξεκιναμε για μια πολυημερη τουρνε στην Ιταλια.
Τοφεραν ετσι οι συνθηκες και φευγαμε με πλοιο απο Ηγουμενιτσα ξημερωματα Κυριακης του Πασχα.
Τα μεσανυχτα της αναστασης μας πετυχαν λιγο εξω απο τη Λαρισα, πριν την -τοτε- επιπονη αναβαση στην Καταρα. Σταματησαμε στην ακρη του δρομου, βγηκαμε κουκουλωμενοι (εκανε κρυο), βγαλαμε και κατι κοκκινα αυγα που μας ειχαν προμηθευσει οι οικογενειες μας και μεσα σε χαχανα και την καλυτερη των διαθεσεων, τσουγκριζαμε και γελουσαμε με την καρδια μας...αξεχαστο...
Το τριτο, πριν 3-4 χρονια, κουρασμενος και φορτωμενος με υποχρεωσεις και προβληματα, παιρνω την καλη μου με το αμαξι και καταληγουμε την Πασχαλινη Κυριακη στην Οχριδα. Αφου ειδαμε πολλα μνημεια και ναους στις οχθες της, καταληξαμε να τρωμε λιμνισιο μαγειρευτο ψαρι με ρυζι (πεντανοστιμο!) με τα ποδια μας σχεδον μεσα στο νερο.
Ακουγεται πολυ "εναλλακτικο", ομως ηταν υπεροχο κι αξεχαστο και τουτο.
Να ειστε καλα ολοι και συγχωρεστε μου το "γεροντικο" σεντονι...