Η ατάκα ''να έρθεις σπίτι μου να ακούσουμε μουσική'' πρέπει όντως να ήταν αρκετά συνηθισμένη και ένας πολύ ωραίος τρόπος προσέγγισης στις ρομαντικές εποχές των 70's και 80's με τα βυνίλια, της συλλογές, ή που γράφανε κασσέτες με μπαλάντες στα κορίτσια κ.τ.λ. (τα 'χετε τα χρονάκια σας πολλοί από εδώ μέσα ε? ;D ;D ).
Τώρα νομίζω ότι πιο επίκαιρο είναι να δεις μια ταινία με μια κοπέλα άμα τη φέρεις σπίτι. Ειδικά για εμάς, που είμαστε και όλιγον ''οργανοπαίκται'' και ολίγον ''μουσικοκριτικοί'', το κόβω το έργο, το συναίσθημα να υπερβαίνει τη λογική και να της βάζουμε τις π@π@ρ%^$ς που ακούμε όταν είμαστε μόνοι μας και να της λέμε ''άκου τί μαμάτο λικ παίζει σε αυτό το σημείο ο Μποναμάσα, τί γαμάτο γκρούβ έχει εδώ ο Τζόρνταν κ.τ.λ., άκου εδώ τα κσύλα της
Gibson'' (air guitar& air drumming την ώρα που εξηγείτε στην κοπέλα το μεγαλείο της καλλιτεχνικής κορύφωσης του κομματιού είναι προαιρετικά) ;D ;D και ενώ γουστάρει η κοπέλα, να φύγει τρέχοντας.
;D
Πέρα από την πλάκα, πόσοι απο εδώ π.χ. φοιτητές ή που πέρασαν πρόσφατα τα φοιτητικά τους χρόνια, δεν πλάγιασαν την κοπελα στον ανοιγόμενο καναπέ ή στο κρεββάτι με το πρόσχημα της ταινίας αφού πάντα κατα διαβολική σύμπτωση η οθόνη ήταν απέναντι και έτσι θα έβλεπαν την ταινία πιο άνετα?
Αυτό δεν σημαίνει ότι το περιεχόμενο της ταινίας δεν έχει καμμιά σημασία αφού πετύχαμε το σκοπό μας να φέρουμε την κοπέλα σπίτι (η οποία αν έρθει μόνη της στο σπίτι σου για ταινία, κατα 90% ψήνεται). Άμα είναι καμιά ευαισθητούλα, μην της βάζεις το Robocop, βάλτης μια ψιλο-ψαγμένη κοινωνική ή δράμα. Άμα είναι ''ξανθιά'', βάλτης κανένα αποστειρωμένο χαζοαμερικάνικο ρομάτζο-κομεντί. Αν βρίσκει ενδιαφέρουσα την ταινία, θα σπάσει η ''αμηχανία'' που θα τις προκαλεί ο μη-οικείος χώρος και έτσι θα ανοιχτεί πιο εύκολα και θα νιώθει πιο άνετα όσο περνά η ώρα.
noe13 είπε:
Νομιζω η πιο διαχρονικη ατακα ειναι:'Ποτε θα ερθεις σπιτι να δουμε ταινια'?
+1
