Το θεατράκι εκεί είναι μια υπόγα με δυο (ή τρεις αίθουσες) κάπου στο Covent Garden
όταν ακούς τον Larry στο πρώτο κομμάτι του μετά το opening group είναι σαν να έχουν ανοίξει οι ουρανοί - σαν να παίζει άλλο όργανο - όμως μετά από 3 διπλές βότκες και ένα μισάωρο με το τριο να επαναλαμβάνεται, βαριέσαι και θέλεις να πας να χαζέψεις καμία τσούπα και τα φώτα - να φχαριστηθεις το ψιλόβροχο
Πήρα μια 335 εξαιτειας του Larry - wine red - απαράδεκτα άβολη, μα κούκλα - την σκότωσα για μια tele βουτύρου με μαύρο pickguard και σώμα ash - δεν το χώνεψα πότε το ash - την σκότωσα την tele επίσης συντόμως - τελικά δεν μου έμεινε κάτι tangible από τον Larry
το μόνο που κατάφερα ίσως να προσεγγίσω, μετά από τόσα χρόνια, είναι το να αρχίσω να καταλαβαίνω το μέγεθος του μεγαλείου τους - κάτι είναι κι αυτό
edit: α ναι - να μην ξεχάσω να αφιερώσω το παρακάτω στον κύριο dimsonic - ο οποίος παίζει κάτι τέτοια (ή και καλύτερα) -
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.