Superfunk είπε:
μα ειναι απλο νομιζω δεν θεωρω οτι το να ειμαι Ελληνας (Toυρκος,Κινεζος,Γερμανος) ειναι κατι ιδιαιτερο ή αξιο λογου και ‘‘παινεματος‘‘ (ή ντροπης),προτιμω καποιος να με εκτιμα για αυτο που ειμαι και για αυτα που κανω και οχι για την,οποιαδηποτε,καταγωγη μου...δεν νομιζω αλλωστε οτι τα ‘‘εθνικα‘‘ χαρακτηριστικα ειναι τοσο σημαντικα ή υπαρκτα....
+1
η έννοια Άνθρωπος είναι ευρύτερη απο την έννοια Έλληνας στο δικό μου κώδικα αξιών.
Εδώ νομίζω ελλοχεύει μια παρανόηση. Αφενός κάθε τόπος έχει την κουλτούρα του και αυτή θέλοντας και μη την κουβαλάμε. Προσδιορισμός δεν είναι μόνο ο εθνικός, αλλά και ο τοπικός. Οι Κρητικοί έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Οι Πόντιοι έχουν αντίστοιχα μια κληρονομιά συγκεκριμένη που ευνοεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κοκ.
Ακόμη και οι Αθηναίοι / Κωνσταντινοπολίτες / Νεοϋορκέζοι και αυτοί μοιράζονται συχνά κάποια γενικά χαρακτηριστικά.
Άρα δεν μπορούμε να μην είμαστε τίποτε και να είμαστε απλώς άνθρωποι. Εξάλλου, από όσο ξέρω, το "Θεσσαλός" ή το "Κρητικός" ή το "Θεσσαλονικιός" ή το "Έλληνας" δεν αντιφάσκει στο "άνθρωπος" (και μην ακούσω κανένα αστειάκι γιατί κατάγομαι από τα μισά ανωτέρω μέρη ;D ).
Το Έλληνας (Άγγλος, Γάλλος, Πορτογάλος) δεν έχει καμία αξιολογική σημασία (δηλαδή δεν σημαίνει κάτι για την αξία μας). Δεν σε κάνει καλύτερο ούτε χειρότερο, υποδηλώνει μια καταγωγή και μια κληρονομιά (κουλτούρα) στην οποία προφανώς εκτέθηκες και σε διαμόρφωσε λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με τα βιώματά σου αλλά και τις επιλογές σου (γιατί πολλές φορές εσύ διαλέγεις τι παίρνεις από τον περίγυρό σου).
Το ίδιο ισχύει και για κάθε άλλο προσδιορισμό καταγωγής/ταυτότητας: Άγγλος, Ουαλός, Σασεξιανός, Νεοκαληδόνιος, Μάορι, Μισός Τσέροκι-μισός μαύρος κοκ.
Μπορείς να νιώθεις καλά με την κουλτούρα σου, ακόμη και να είσαι περήφανος για αυτήν, χωρίς να γίνεσαι μαλ@κας. Η κουλτούρα μας έχει και καλά και κακά στοιχεία, όπως όλες οι κουλτούρες του κόσμου. Αν έχεις κρατήσει και καλλιεργήσει θετικά στοιχεία, δικαιούσαι να νιώθεις καλά για την ταυτότητά σου, χωρίς να είσαι εθνικιστής, ελληνάρας ή κάτι ανάλογο.
Η καταγωγή μας δεν αφαιρείται χειρουργικά από αυτό που είμαστε. Ακόμη και αν εμείς νομίζουμε ότι έχουμε ξεπεράσει/ξεφορτωθεί την καταγωγή μας, δεν παύει αυτή να αποτελεί οργανικό κομμάτι του συνόλου της προσωπικότητας που καλείται να εκτιμήσει όποιος μας γνωρίζει.
(Εδώ που τα λέμε αν αυτός που θα σε εκτιμήσει θα το κάνει με βάση την καταγωγή, καλύτερα να αλλάξεις... εκτιμητή. ;D )
Προφανώς αυτό που θέλετε να πετάξετε από πάνω σας είναι η νοοτροπία που συνδέει την όποια ταυτότητα/καταγωγή με την ανωτερότητα, κάτι που δεν χρειάζεται να κάνετε, διότι αφού σκέφτεστε έτσι, έχει πεταχτεί ήδη.
Σημειωτέον, για τους φίλους των γενικεύσεων που μπορεί να νομίζουν ότι στηρίζω τα λεγόμενά τους. Δεν υπάρχει νομοτέλεια στα εθνικά/τοπικά χαρακτηριστικά. Για αυτό και οι γενικεύσεις είναι γελοίες. Κάθε άνθρωπος διαμορφώνεται με βάση εμπειρίες και επιλογές, για αυτό μπορείς να είσαι βόρειος και εκδηλωτικός, και νότιος κρυόκwλος. Ασφαλώς όμως προκύπτουν κάποια συχνά εμφανιζόμενα κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία επαναλαμβάνω δεν είναι αξιολογικά, δηλαδή δεν σημαίνουν κάτι για την αξία μας αλλά είναι ουδέτερα. Δεν είναι κακό να είσαι κρυόκwλος ούτε καλό να είσαι εκδηλωτικός. Το πώς το κάνει ο κάθε άνθρωπος είναι το στοιχείο που διαφοροποιεί. Υπάρχουν κρυόκwλοι που μυστηριωδώς είναι συμπαθείς και εκδηλωτικοί που μυστηριωδώς είναι τρομακτικοί τρόμπες. Αυτά τα αδρά παραδείγματα είναι για να φωτίσω καλύτερα αυτό που εννοώ.
Εν κατακλείδι: ο κάθε άνθρωπος έχει τη μοναδική του προσωπικότητα (χιλιοειπωμένο αλλά αξίωμα) και αυτή η προσωπικότητα είναι που δίνει την τελική χροιά σε ό,τι άλλο τον διαμορφώνει, όπως η κουλτούρα, η καταγωγή κλπ. Όποιος σέβεται στοιχειωδώς την ανθρώπινη προσωπικότητα δεν μπορεί να κρίνει/εται παρά μόνο με βάση αυτήν.