ανασταίνω κι εγώ αυτό το θέμα γιατί το θεωρώ πολύ χρήσιμα όσα ειπώθηκαν τόσα χρόνια και καλό είναι να μένει στην επιφάνεια.
τενοντίτιδα (μάλλον) είχα πάθει πριν από 7 χρόνια περίπου, στην πρώτη καθημερινή δουλειά σε μαγαζί. στο δεξί (της πένας), πονούσε η ράχη της παλάμης στο 2ο&3ο δάχτυλο. την πρόλαβα στην αρχή, έμαθα να χαλαρώνω το δεξί χέρι μου (μετά το αριστερό, και όλο το σώμα γενικότερα) με βάση τον πόνο: άμα πονούσα, κάτι έκανα λάθος. επίσης εγκατέλειψα το mouse για χάρη του touchpad.
από τότε, όποτε σφίγγομαι ή προσπαθω να βγάλω ένταση με δάκτυλα, πονάω λίγο και σταματάω αμέσως -πιστεύω πως άμα βελτιώσω την τεχνική στο apoyando/tirando δεν θα έχω τόσο πρόβλημα.
το περασμένο καλοκαίρι έπαθα επικονδυλίτιδα, πάλι λόγω καθημερινής δουλειάς και μάλιστα όχι με το κύριο όργανό μου που είναι η κιθάρα, αλλά με μπουζούκι. ο συνδυασμός δευτερεύοντος οργάνου, πίεσης χρόνου, πολύωρης μελέτης για άγνωστα κομμάτια και βελτίωση ταχύτητας, μαζί με την τσαντίλα για την έκτακτη ανάγκη και το άγχος, έβγαλε σφίξιμο στο παίξιμο. κάθε βράδυ πονούσα, το πρωί έκανα μπάνιο και ασκήσεις στην θάλασσα και περνούσε. στο τέλος έμεινα με μια βαρβάτη επκονδυλίτιδα στο δεξί, οξύς πόνος (κάψιμο/φλεγμονή) στον αγκώνα με την παραμικρή κίνηση, και αδυναμία εκτέλεσης οποιασδήποτε εργασίας -παίξιμο, οδήγηση, μαγείρεμα, σφουγγάρισμα...
το επηρρέαζε κυρίως το παίξιμο μπουζουκιού (που προκάλεσε το πρόβλημα) και όχι τόσο της κιθάρας. συμβουλεύτηκα ανεξάρτητα μεταξύ τους έναν ορθοπεδικό και έναν βελονιστή -και οι δύο παίκτες κιθάρας και μπουζουκιού.
ο ορθοπεδικός πρότεινε επιαγκώνιο για προστασία του επικόνδυλου, πάγο για την αντιμετώπιση της φλεγμονής, και φυσικά ξεκούραση. επίσης ψυκτικές αλοιφές, παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη τα οποία τα απέφυγα εντελώς. για όταν θα περνούσε πια η φλεγμονή, φυσικοθεραπεία (κλασική ή με κρουστικό υπέρηχο -shock wave).
ο βελονιστής πέρα από τις 10 συνεδρίες, μου έδειξε ασκήσεις διατάσεων και υπέδειξε αλλαγή τεχνικής στο μπουζούκι -πιο λαουτίστικη πενιά (όπως στην λαϊκή κιθάρα) αντί της τσιτσανικής με το χέρι να ακουμπάει στο καπάκι. επίσης συνέστησε διατροφή πλούσια σε φρούτα και λαχανικά για καλύτερη αιμάτωση της περιοχής (και όχι τόσο σφιχτό επιαγκώνιο).
κατόπιν συμβουλών ομοιοπαθών φίλων μου, χρησιμοποίησα λάδι άρνικας με εξαιρετικά αποτελέσματα -προσοχή, όχι αλοιφή ή ζελέ. να πω την αλήθεια, αυτό ήταν το πιο συστηματικό που έκανα, μαζί με ζέσταμα πρίν το παίξιμο και γενικότερη ξεκούραση στη δουλειά (ελάχιστα μαγαζιά και περισσότερα ιδιαίτερα). γενικά σταμάτησα να παίζω μπουζούκι (αφού ήταν αδύνατο να σταματήσω την κιθάρα λόγω δουλειάς) και χαλάρωσα ακόμα περισσότερο το παίξιμο και γενικά τις κινήσεις. κάποιες εργασίες τις μετέφερα στο αριστερό, να δούμε πότε θα πάθει κι αυτό ζημιά... επίσης πρόσεξα να μην κρατάω λυγισμένο τον αγκώνα, κυρίως στον υπολογιστή και στον ύπνο.
τον αύγουστο το συντηρούσα με τα θαλάσσια μπάνια, τον σεπτέμβρη εκδηλώθηκε, οκτώβρη-νοέμβρη ήταν σε έξαρση αλλά έκανα βελονισμό κλπ, και επιτέλους τον δεκέμβρη κατάφερα να δουλέψω κανονικά στις γιορτές. όσο πάει και καλύτερα, για την ώρα απέφυγα ακόμα και τις φυσιοθεραπείες -μάζεψα πάντως κάποιες γνώμες άμα χρειαστεί.
όλοι οι μουσικοί (και οι σερβιτόροι, και οι κομπιουτεράδες) το περνάνε κάποια στιγμή, θέλει πρόληψη με σωστή τεχνική (χαλαρό σώμα) και ζέσταμα-αποφόρτιση. προσωπικά θα απέφευγα πάση θυσία κάποια επέμβαση, αλλά αυτό είναι θέμα του καθενός και του γιατρού που εμπιστεύεται. δεν είναι σωστό να δώσω ιατρικές συμβουλές, απλά καταθέτω τί με βοήθησε εμένα -και πολλούς άλλους βεβαίως. να με συμπαθάτε για την φλυαρία και τις επαναλήψεις σε σχέση με το τί ειπώθηκε ήδη!
...
κανει κλικ κλακ και φυσικα τραβιετε πισω 2πλασιο απο του δεξιου χεριου.
