Μιας και είχα πει πως θα γράψω κάτι, να μερικές προσωπικές συμβουλές που σκέφτηκα στα γρήγορα...
1. Μην τοποθετείτε αχρείαστα πετάλια για το σετ που θα τα χρησιμοποιείτε. Στην πεταλιέρα για λόγους signal loading, noise floor και σωστής "χωροταξίας" θα πρέπει να υπάρχουν μόνο αυτά που
όντως χρησιμοποιούνται και όχι να υπάρχουν επειδή μας αρέσουν όλα, και που "ίσως κάποια στιγμή" χρησιμοποιηθούν. Συν τοις άλλοις, έχω δει τόσες πολλές φορές πεταλιέρες με τριανταεφτά πετάλια (συνήθως άτακτα τοποθετημένα) εκ των οποίων χρησιμοποιούνται μόνο τα πέντε που καταντά λίγο κωμικό.
2. Θα πρέπει να τοποθετούνται πάντοτε με γνώμονα την εύκολη και γρήγορη πρόσβαση του ποδιού ανά πάσα χρονική στιγμή και με οποιοδήποτε φωτισμό. Η τοποθέτηση σε στυλ "σαρδέλες σε κονσερβοκούτι" δεν ωφελεί. Αγοράστε μια μεγαλύτερη πεταλιέρα και αφήστε χώρο για το πάτημα, το οποίο θα πρέπει να γίνεται χωρίς πρόβλημα και χωρίς να επηρεάζονται οι διακόπτες ή τα knobs άλλων πεταλιών. Εν ανάγκη χρησιμοποιείστε μερικά
Pedal Riser (νομίζω πως τα πουλάει πια και ο μπαρμπα-Θωμάς). Επειδή πρέπει να τοποθετηθούν συνήθως σε δυο σειρές, φυλάξτε την μπροστινή για αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία στον ήχο σας, που χρησιμοποιείτε πάντοτε, που ανοιγοκλείνετε συχνότερα και που προκαλούν την πιο αισθητή διαφορά (πχ. τα βρωμοπέταλα).
Επίσης, μέχρι να κατασταλάξετε στο ποια ακριβώς θα χρησιμοποιείτε και πού θα μπουν, ΜΗΝ τα κολλήσετε στην πεταλιέρα. Αφήστε να περάσει κανένα δίμηνο με συνεχείς πρόβες, και ΤΟΤΕ κάντε το. Θα γλιτώσετε άπειρα βάλε-βγάλε στην αναζήτηση αυτών των λίγων που πραγματικά θέλετε, και της πιο άνετης τοποθέτησής τους (και επίσης τακτικής τοποθέτησης, που συνεπάγεται κατάλληλου μήκους κομμένα καλώδια - ίσως από DIY solderless pedalboard kit - τοποθετημένα υπογείως).
3. Αν έχετε πολλά πετάλια, και πολύ περισσότερο αν απαιτούν ταυτόχρονη ενεργοποίηση ή απενεργοποίηση, επενδύστε σε ένα σύστημα switching (
http://www.noiz.gr/index.php?topic=164882.0). Θα μεταμορφώσει το χάος σε κάτι οργανωμένο και πολύ χρήσιμο, δίνοντας πχ. την δυνατότητα να αλλάξετε ήχο από τον Α της εισαγωγής σε clean με chorus, delay και λίγο reverb στον Β με distortion, με ένα μόνο πάτημα. Αυτή τη δουλειά μπορεί να την κάνει κι ένα απλό Boss LS2.
4. Δώστε προσοχή στους buffers που θα επιλέξετε. Δεν είναι όλοι ίδιοι όσον αφορά την "ηχητική υπογραφή" τους, και ο τυχόν αφύσικος τονισμός των πρίμων
δεν εξυπακούεται πως είναι φυσιολογικός. Κάντε δοκιμές και συγκρίνετε. Αν δεν σας αρέσει κάποιος που είναι ενσωματωμένος σε κάποιο πετάλι, βάλτε το σε true bypass strip (τμήμα των switchers που λέγαμε προηγουμένως) και αφήστε ανοιχτό μόνο τον buffer της επιλογής σας. Ιδανικά θα έβαζα δυο πανομοιότυπους, έναν στην αρχή της πεταλιέρας κι έναν στο τέλος της.
5. Αναθέστε έναν και μοναδικό ρόλο στο κάθε πετάλι της πεταλιέρας σας, εν ανάγκη έχοντας πάνω από ένα σε κάθε κατηγορία, και σημειώστε τα καλύτερα στο αυτί σας settings (χρησιμοποιώντας παράλληλα και μια συγκεκριμένη και
αμετάβλητη ρύθμιση του ενισχυτή). Δεν έχει νόημα να πασπατεύετε συνεχώς τις ρυθμίσεις - όχι μόνο η αναζήτηση της τελειότητας είναι μάταιη, αλλά κι όταν κληθείτε να τα χρησιμοποιήσετε πχ. σε λάιβ μπορεί να έχετε ξεχάσει ποιες ήταν. Ακόμη, τα μεγάλα πετάλια με presets είναι βολικά αλλά όχι πάντοτε χρήσιμα. Κρατήστε δυο-τρια βασικά αλλά μη στήσετε όλο το σετ των τραγουδιών σας σε presets - αν δεν έχετε μνήμη ελέφαντα (ή αν σας αρέσει το αλκοόλ ;D) είναι πολύ πιθανό να μπερδευτείτε.
6. Mη λυπηθείτε τα χρήματα για ένα καλό τροφοδοτικό, ούτε για καλά καλώδια που θα αντέξουν και την κακομεταχείριση.
7. Μη φοβάστε τις "ανορθόδοξες" συνδεσμολογίες - μπορεί να προσφέρουν κάτι πολύ αξιοπρόσεκτο. Ακόμη, πειραματιστείτε με το gain stacking, πχ. ένα ήπιο fuzz επάνω σε ένα επίσης ήπιο overdrive, ένα overdrive να πουσάρει τον rhythm distortion ήχο σας για τα leads κλπ.