Social Network

[SlenderSmash]

Η κατάσταση είναι λίγο πιο πολύπλοκη από την εύκολη δικαιολογία της "γραφειοκρατίας που τα σκοτώνει όλα" και του αναρχοκουμουνισμού ( ) στα τραπεζάκια που διαβρώνει τη θέληση των νέων για επιχειρηματικότητα.

Σίγουρα, αλλά όπως και να έχει οι πολιτικές παρατάξεις ΠΡΕΠΕΙ να ξεκουμπιστούν απο τα πανεπιστήμια.

Στην πράξη, όλες αυτές οι αντιρρήσεις έχουν μηδενική επίδραση στον σχεδιασμό που πραγματοποιείται σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για την δημιουργία τέτοιων χρηματοδοτικών σχημάτων και τη χάραξη αυτών των πολιτικών. Επίσης έχουν μηδενική επίδραση στη βούληση και την αποφασιστικότητα όσων (ανθρώπων, ομάδων) τελικά επιδιώξουν την υλοποίηση τέτοιων έργων.

Αντίστοιχα, ένας φοιτητής που θέλει να κάνει κάποια μπίζνα .... σκεφτείτε ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ θα αδιαφορήσει για το τι θα πουν οι συμφοιτητές του των κομματικών τραπεζακίων.... 

ΑΚΡΙΒΩΣ, και μπορώ να σας πω ότι ΚΑΝΕΝΑΣ σοβαρός φοιτητής δεν λαμβάνει υπόψη τι λένε τα τραπεζάκια. Και αναφέρομαι στην περίοδο 2004-2009 όπου ήμουν φοιτητής, όχι 20 χρόνια πριν....

Φταίει η εσωστρέφεια και ο ελιτισμός πολλών καθηγητάδων (που πολλές φορές απλά συγκαλύπτει την οκνηρία και τη δυσπιστία τους για κάθε τι έξω από την πεπατημένη) που κάνει τα πανεπιστήμια να εμφανίζονται ως "εκτός τόπου και χρόνου" για τους επιχειρηματίες.

Αυτοί οι καθηγητές είναι το μεγάλο πρόβλημα, διότι όταν ο σοβαρός φοιτητής πάει να πάρει θέμα πτυχιακής (αυτός που γράφει στα @@ του το τι λέει η κάθε παράταξη), ο καθηγητής του δίνει ένα θέμα όσο απαρχαιωμένο είναι και οι γνώσεις του. Και φυσικά δεν θα μιλήσει ποτέ για επιχειρηματικότητα στον φοιτητή του γιατί θεωρεί ότι οι "επιχειρήσεις" δεν εκτιμάνε το μεγαλείο της "έρευνας" του,χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτή απευθύνεται στην αγορά του 1980....

Φταίει η απουσία βιομηχανίας με υψηλές απαιτήσεις έρευνας και τεχνολογίας. (Στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν ζητουν ερευνητικά προϊόντα αιχμής αλλά "μια ιστοσελίδα" ή έναν βιομηχανικό αυτοματισμό. Τις δουλειές αυτές τις κάνουν πολύ καλά ένα σωρό άλλες εταιρείς εκεί έξω και δεν χρειάζεται να μπλέξουν με την ανοησία του δημοσίου....)

Ε, αν έβγαιναν περισσότεροι ουσιαστικά μορφωμένοι φοιτητές ίσως άνοιγαν και επιχειρήσεις με υψηλές απαιτήσεις έρευνας και τεχνολογίας. Συνήθως τέτοιες εταιρείες όμως ξεκινάνε απο άτομα που έχουν έρθει φρεσκο-σπουδαγμένοι απο το εξωτερικό...

Εγώ θα συγκεφαλαίωνα στα 2 βασικότερα κακά:

Μούφα καθηγητές σχεδόν παντού + Καταστροφική για τις επιχειρήσεις Ελληνική γραφειοκρατία = 0 επιχειρηματικότητα.

 

[theoctapus]

+1 για την ανάλυση του harilatron

Το γεγονός ότι η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα είναι πολύ συρρικνωμένη και ως εκ τούτου δύσκολα θα μπορέσει να επωφεληθεί από την πανεπιστημιακή έρευνα, δεν σημαίνει ότι τα διάφορα πανεπιστημιακά εργαστήρια δεν μπορούν να απευθυνθούν στο εξωτερικό. Δυσκολότερο μεν αλλά όχι αδύνατο.

Πρίν κάποιους μήνες βρέθηκα σε ένα τραπέζι για να γιορτάσουμε την ολοκλήρωση του διδακτορικού ενός συναδέλφου, μαζί ο καθηγητής και διάφοροι φίλοι υποψήφιοι διδάκτορες του τμήματος. Όταν η συζήτηση γύρισε σε αυτό το θέμα ρώτησα το εξής: "Καλά όλα αυτά που κάνουμε, αλλά έχουν καμία πραγματική αξία εκεί έξω, υπάρχει άραγε κάποιος που θα ήθελε να τα χρησιμοποιήσει στον πραγματικό κόσμο ή απλά παίζουμε; Μήπως θα έπρεπε να στραφούμε και προς αυτήν την κατεύθυνση;" και η απάντηση "Αυτό Βασίλη δεν είναι έρευνα". Το ωραίο της υπόθεσης ήταν ότι η απάντηση αυτή δεν ήρθε από τον καθηγητή αλλά από έναν συνάδελφο ο οποίος σχεδόν έχει ολοκληρώσει την έρευνά του στο διδακτορικό του, άνθρωπος δηλ. ο οποίος δεν έχει μπεί ακόμα βαθιά στο σύστημα. Η συζήτηση μετά σταμάτησε γιατί ήρθε το κότσι 

Υπάρχει κοινώς η άποψη ότι όσο πιο ψηλά κοιτάς, σφυρίζοντας αδιάφορα για αυτά που γίνονται στον κόσμο των υπηρεσιών και των προϊόντων, τόσο πιο "επιστημονικός" είσαι και αρα τόσο πιο εύκολο θα είναι να εντυπωσιάσεις τους εξεταστές σου (μετά ποίος δίνει δεκάρα).

Επίσης, το γεγονός ότι κάποια τμήματα δεν μπορούνε πρακτικά να επωφεληθούν από τον επιχειρηματικό κόσμο, δεν πρέπει να δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την εισαγωγή περιορισμών και ορίων στην σχέση του με το πανεπιστήμιο. Στην τελική δεν σημαίνει ότι θα στερηθούν αυτά τα οποία δικαιούνται, σημαίνει απλά ότι δεν έχουν την δυνατότητα να πάρουν χρήματα και από άλλες πηγές. Τι να κάνουμε, είναι άδικος κόσμος  .

 

[Trolley]

Mε κάποια καθυστέρηση (οφειλόμενη σε βιοποριστικές αναγκαιότητες)  επαινώ και εγώ την ανάλυση του harilatron, ο οποίος - κατά τη γνώμη μου - είναι ακριβής.

Πιστεύω ότι υποτιμάται(ε) (τ)η σπουδαιότητα που έχουν τα τραπεζάκια των πολιτικών νεολαιών στη διαμόρφωση συνείδησης (φοιτητικής / πολιτικής / επειχειρηματικής) στους φοιτητές. Μπορεί ο "σοβαρός" φοιτητής (όπως αναφέρθηκε) να μην ενδιαφέρεται για τα αναχρονιστικά πολιτικά τους κελεύσματα, αλλά επίσης ο "σοβαρός" φοιτητής θέλει να κάνει σεξ (είμαι ωμός, το ξέρω) και επίσης θέλει να έχει παρέα όταν θέλει να πιει ένα ποτό ή να πάει μία εκδρομή.

Το να απάδει του κοινού αυτών των τραπεζιών (καθ' ολοκληρίαν), σήμαινε (και είμαι βέβαιος ότι ακόμη σημαίνει, σε σοβαρό βαθμό) απομονωτισμό της κακιάς ώρας, κάτι δηλαδή που ΔΕ θέλεις να πάθεις όταν είσαι σε μία ξένη πόλη για τρία-τέσσερα χρόνια.

Από το μικρό παραθυράκι που αφήνουμε στο νου μας για να βλέπουμε έξω, μερικές φορές μπαίνουν κουνούπια, και ας μην ξεχνάμε ότι η καταδίκη της επιχειρηματικότητας είναι ο κοινός παρανομαστής όλων των ιδεολογημάτων που εκπροσωπούντο (για πολύ καιρό) στο ελληνικό κοινοβούλιο, ομού μετά της υποσχέσεως για εύκολους μισθούς μέσα από πρόσληψη στο Δημόσιο.

 

[Earendil]

Ωραία όλα αυτά και δε στερούνται βάσης, όπως άλλωστε ισχύει και για την τοποθέτηση του harilatron.

Όμως:

Σαν φοιτητής (στην πόλη μου) είχα την ευκαιρία να κάνω sex με φοιτήτριες (πληθυντικός του prestige) από άλλες πόλεις, να παρακολουθήσω την ένταξη τους σε παρέες, και βέβαια είτε δια τηλεφώνου είτε - σπανιότερα - δια ζώσης κατανοούσα πώς προσαρμόζονταν σε μια τέτοια πραγματικότητα οι δικοί μου φίλοι που σπούδαζαν μακριά απ' το σπίτι τους.

Χωρίς να θέλω να αποδομήσω τις θέσεις σου λοιπόν, έχω απλά να παρατηρήσω πως στο δικό μου μικρόκοσμο η έστω αγκυλωμένη/συμπτωματική/αποσπασματική κοινωνικοποίηση των απόδημων φοιτητών που ξέρω δεν πέρασε απ' τα τραπεζάκια.

Ο πιο απομονωμένος φοιτητής που ξέρω ήμουν εγώ, που δεν είχα ούτε φίλους, ούτε παρεάκια, ούτε συμμετοχή σε κομματικές νεολαίες - δεν έχω ψηφίσει ποτέ σε φοιτητικές εκλογές. Δύο τσιγάρα δρόμος απ' το σπίτι μου όλα αυτά.

Απ' την άλλη όταν σπούδαζα (αχαχα) εγώ δεν υπήρχε και το Facebook, άρα το όποιο "social network" ήταν χειροποίητο και αναπόφευκτα έχουμε γίνει και ρόμπα κάποιες φορές.  ;D

Στο διάολο να πάνε.

 

[SlenderSmash]

Μπορεί ο "σοβαρός" φοιτητής (όπως αναφέρθηκε) να μην ενδιαφέρεται για τα αναχρονιστικά πολιτικά τους κελεύσματα, αλλά επίσης ο "σοβαρός" φοιτητής θέλει να κάνει σεξ.

Απο προσωπικές μαρτυρίες και παρατηρήσεις φίλων σε άλλα πανεπιστήμια έχω να πω πως ο απελπισμένα αναζητών σεχ πλεόν στρέφεται συχνότερα προς ΔΑΠ ή ΠΑΣΠ οι οποίες σχεδόν το διαφημίζουν πια (στην υποδοχή φοιτητών βάζουνε όμορφες κοπέλες οι οποίες συμπεριφέρονται απροσδόκητα φιλικά απεναντί σου όταν πας για να γραφτείς)

Δεν ξέρω όμως αν επηρεάζονται οι πολιτικές τους πεποιθήσεις όσο επηρεάζονται οι αισθητικές τους...

(φοράνε μοκασίνια χωρίς κάλτσες, μπλούζες λακόστ και προβληματίζονται απέναντι στην ύψιστη πολιτιστική επιλογή: "μπουζούκια ή club;").

 

[harilatron]

Πριν λίγες ημέρες απεβίωσε απεβίωσε ένας πολύ σημαντικός επιστήμονας και ένας -κατά γενική ομολογία- ακέραιος άνθρωπος.  

Ο Γιώργος Θηραίος πριν λίγα χρόνια έγραφε:

[...]

Η χρηματοδότηση της έρευνας σήμερα στην Ελλάδα υποφέρει ήδη από την κοντόφθαλμη πολιτική της Γενικής Γραμματείας Ερευνας και Τεχνολογίας, όπου σαν έρευνα νοείται μόνο αυτή που θα μετατρέψει τους ερευνητές σε επιχειρηματίες. Τώρα, το υπουργείο Παιδείας θεωρεί ότι η έρευνα είναι απλά ένας άλλος τρόπος ενίσχυσης του εισοδήματος των καθηγητών. Οφείλω να ομολογήσω ότι, παρά την αντίθετη άποψη που επικρατεί, ίσως τελικά υπάρχει συντονισμένη πολιτική για την έρευνα στην Ελλάδα. Είναι αυτή που στοχεύει στην εξόντωσή της.

 

[Noizer]

Όπως υπάρχει η δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας, έτσι υπάρχει και η αγιοποίηση της... :Στην πράξη, τα μέτρα που παίρνονται τον τελευταίο καιρό, δήθεν για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, είναι μέτρα κατά των εργαζομένων. >

Η ανεξέλεγκτη επιχειρηματικότητα αποτελεί πρόβλημα.