Όπως πολύ σωστά έχει επισημανθεί από μεγάλο μέρος της γερουσίας, η αρμονική είναι πάντα ίδια με την ανοιχτή ;D
Πατώντας στο 12ο επιβεβαιώνουμε ότι ΚΑΙ η χορδή από εκεί μέχρι τη γέφυρα δίνει την ίδια νότα.
Στην πραγματικότητα, η ρύθμιση του intonation αντισταθμίζει και ένα ακόμη στοιχείο (πέραν της φυσικής θέσης του 12ου τάστου στο μέσο της χορδής:
Φανταστείτε ότι το 12ο βρίσκεται ακριβώς κάτω από το μέσο της χορδής. Πατώντας τη χορδή στο σημείο αυτό, απομακρύνουμε τη χορδή από τη φυσική της θέση (η οποία είναι λίγο ψηλότερα από την ταστιέρα.... όσο είναι το action δηλαδή), την "τεντώνουμε" λίγο μέχρι να φτάσει να ακουμπήσει στο τάστο και στη συνέχεια το δάχτυλό μας σπρώχνει λίγο ακόμα μέχρι να ακινητοποιήσει τη χορδή στην ταστιέρα. Σε αυτή την κατάσταση η νότα θα ήταν λίγο "ψηλή". Αυτό το ανέβασμα της νότας λόγω του mini-τραβληγματος αντισταθμίζεται "μακραίνοντας" τη χορδή. Δοκιμάστε να τσεκάρετε το intonation πατώντας "ελαφρά" και "δυνατά" τη χορδή στο 12ο. (Δεν χρειάζεστε κουρδιστήρι για να την ακούσετε να "ανεβαίνει" όταν πατάτε δυνατά).
Προσωπικά, ρυθμίζω το intonation πατώντας φυσιολογικά τη χορδή και όχι πολύ ελαφρά. (Την πατάω τόσο ώστε να μπορώ να κάνω και βιμπράτο.) Έχω παρατηρήσει, ότι με αυτό τον τρόπο σε συνθήκες παιξίματος η κιθάρα ακούγεται πιο καλά κουρδισμένη, κάτι που είναι εύκολο να το παρατηρήσει κανείς αν παίζει συγχορδίες που περιλαμβάνουν και ανοιχτές χορδές.