- Μηνύματα
- 2,163
- Πόντοι
- 938
Το 1989 ο Stephen Herek γυρίζει μια απίθανη επιστημονικής φαντασίας κινηματογραφική κωμωδία, με έναν νεαρό Keanu Reeves στο cast. Στο σενάριο, δυο ψιλο losers εφηβοι με ένα τηλεφωνικό θάλαμο-μηχανή χρόνου, γυρνάνε στις εποχές της ιστορίας και μαζεύουν διαφορες ιστορικες προσωπικότητες για να τους παρουσιασουν σε μια σχολικη εργασια ιστοριας! Μια απο αυτες ήταν ο L.V.Beethoven. Σε καποια φαση ολοι αυτοι τους ξεφευγουν και σκορπιζουν σε ενα εμπορικο κεντρο. Εκει ο Μπετοβεν κολλάει σε εναν μουσικο οικο και περιεργαζεται τα συνθεσαιζερ!!! Ακολουθει πανδαιμόνιο....
Σε ενα αλλο χρονικο πλαισιο μετα απο την παραπανω αστεια αναμνηση:
Πάντα στριφογύρναγε μέσα στο μυαλό μου σαν μια ρομαντική σκέψη, το τι ενδεχομένως θα κάνανε οι μεγαλοι κλασσικοι συνθέτες αν με κάποιον τρόπο μπορουσαν να ερθουν στην εποχή μας, να ακουσουν τι παίζεται και να συνθέσουν απλή τραγουδοποιία προσαρμοζόμενοι στο νέο περιβάλλον. Δηλαδή πως θα λειτουργούσε η διάνοιά τους στην εποχή μας.
Φυσικά αυτο μόνο ονείρωξη μπορει να ειναι για εναν μουσικό. Όμως κάτι πιο ρεαλιστικό μπορει να συμβει ειναι το εξης. Οι πιο απλές μουσικες φόρμες για τραγουδι που γράφτηκαν απο αυτους τους συνθέτες, μπορούν με μια λίγο διαφορετική (αλλα προσεκτική) οπτική να σταθουν και σήμερα ως ενα κατα τα άλλα συγχρονο τραγούδι? Έτσι ισως γινοντουσαν πιο κατανοητά απο τον κοσμο που δεν εχει επαφή με το κλασσικο τραγούδι και να υπηρχε όφελος απο την εκθεση του ακροατηρίου σε μια εξαιρετικής ποιότητας σύνθεση. Ισως και μια αισθητικη γέφυρα με τις πολυπλοκότερες μουσικές φόρμες (επιφυλάσσομαι για την αισιοδοξία μου).
Πολύ δύσκολη και πολυ υπεύθυνη εργασία να βάλεις χέρι στη γραφή του Mozart, του Schubert, του Bach ή του Purcell. Αλλα καμια φορα πάλι....
Ενα τραγουδι απο τον W.A.Mozart που θα άρεσε στους ακροατές του Tom Waits και όχι μόνο.
και η κλασσική εκτέλεση οπως την εγραψε ο συνθετης.
https://www.youtube.com/watch?v=IU1SldcA3fo
Σε ενα αλλο χρονικο πλαισιο μετα απο την παραπανω αστεια αναμνηση:
Πάντα στριφογύρναγε μέσα στο μυαλό μου σαν μια ρομαντική σκέψη, το τι ενδεχομένως θα κάνανε οι μεγαλοι κλασσικοι συνθέτες αν με κάποιον τρόπο μπορουσαν να ερθουν στην εποχή μας, να ακουσουν τι παίζεται και να συνθέσουν απλή τραγουδοποιία προσαρμοζόμενοι στο νέο περιβάλλον. Δηλαδή πως θα λειτουργούσε η διάνοιά τους στην εποχή μας.
Φυσικά αυτο μόνο ονείρωξη μπορει να ειναι για εναν μουσικό. Όμως κάτι πιο ρεαλιστικό μπορει να συμβει ειναι το εξης. Οι πιο απλές μουσικες φόρμες για τραγουδι που γράφτηκαν απο αυτους τους συνθέτες, μπορούν με μια λίγο διαφορετική (αλλα προσεκτική) οπτική να σταθουν και σήμερα ως ενα κατα τα άλλα συγχρονο τραγούδι? Έτσι ισως γινοντουσαν πιο κατανοητά απο τον κοσμο που δεν εχει επαφή με το κλασσικο τραγούδι και να υπηρχε όφελος απο την εκθεση του ακροατηρίου σε μια εξαιρετικής ποιότητας σύνθεση. Ισως και μια αισθητικη γέφυρα με τις πολυπλοκότερες μουσικές φόρμες (επιφυλάσσομαι για την αισιοδοξία μου).
Πολύ δύσκολη και πολυ υπεύθυνη εργασία να βάλεις χέρι στη γραφή του Mozart, του Schubert, του Bach ή του Purcell. Αλλα καμια φορα πάλι....
Ενα τραγουδι απο τον W.A.Mozart που θα άρεσε στους ακροατές του Tom Waits και όχι μόνο.
και η κλασσική εκτέλεση οπως την εγραψε ο συνθετης.
https://www.youtube.com/watch?v=IU1SldcA3fo
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
