Ρε μπας και χρησιμοποιούμε ΛΑΘΟΣ χορδές? (010-038)

το τι γίνεται απο το nut-> κλειδί δεν αναφέρεται καν. ειναι σαν να λεμε οτι (τηρουμένων όλων των υπολοίπων παραγόντων σταθερών) οι strat έχουν μικρότερο tension απο τις superstrat λόγω locking nut....




Έχει να κάνει με μια παρανόηση, στα πλαίσια υπεραπλούστευσης για καλύτερη συνεννόηση. Το tension, η δύναμη δηλ. που ασκείται από το κλειδί μέχρι το saddle είναι συγκεκριμένη, εφ' όσον διατηρούμε συγκεκριμένο pitch, όπως σωστά αναφέρεις. Αυτό που αλλάζει είναι ο εφελκυσμός(?* βοηθήστε με οι φυσικοί), δηλ. η αίσθηση της ελαστικότητας που μπορεί να έχει μια χορδή, αναλόγως το μήκος της πέραν των σταθερών σημείων (nut/saddle). Αυτό έχει αντίκτυπο στην ελαστικότητα κατα τη χρήση δηλ. bends και vibrato, και έχει να κάνει με το ότι το μήκος της χορδής πίσω από το nut, συνεισφέρει σε αυτή την αίσθηση ελαστικότητας όταν ασκείται δύναμη. Στην πράξη, μια Ε καντίνι που δένει στα 3 εκ. πίσω από το nut, έχει πιο stiff αίσθηση από μια Ε καντίνι που δένει στα 15 εκ γιατί αυτά τα 15 εκ έχουν ένα βαθμό ελαστικότητας που επικοινωνεί με το ωφέλιμο μήκος χορδής-στην ταστιέρα.

Ελπίζω να καταλάβατε γιατί εγώ οριακά δεν με κατάλαβα.


Κατά τ' άλλα, κι εγώ βλέπω με καχυποψία αυτόν τον ισχυρισμό, ότι δηλ. 10-38 κουρδισμένη σε Eb, καθώς μου φαίνεται υπερβολή, αν λάβουμε υπ' όψη και τον χειρισμό που βλέπουμε στα vids από τον Hendrix. Πιθανόν να κάνω και μέγα λάθος, βέβαια, όπως έκανα όταν θεωρούσα ότι δεν θα μπορώ να παίξω με 9άρες. Όταν έκανα το switch μετά από 18 χρόνια 10s, και μάλιστα πήγα απο 10s long scale σε 9s gibson scale, ανακαλυψα ότι θα μου έπαιρνε μισή ώρα να το συνηθίσω και -το βασικότερο- βελτιώθηκε κατά πολύ η αίσθηση των δυναμικων μου και χαλάρωσα το παίξιμό μου, χωρίς να χάσω σε νεύρο, σε βαθμό ευεργετικό και για τον ήχο μου και για τα χέρια μου.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Αυτό που αλλάζει είναι ο εφελκυσμός(?* βοηθήστε με οι φυσικοί), δηλ. η αίσθηση της ελαστικότητας που μπορεί να έχει μια χορδή, αναλόγως το μήκος της πέραν των σταθερών σημείων (nut/saddle). 

 
Αυτό δεν ονομάζεται εφελκυσμός. Εφελκυσμός είναι όταν σε ένα σώμα, αντικείμενο, εφαρμόζονται αξονικά δύο αντίθετες σε φορά δυνάμεις που δημιουργούν την τάση του προς επιμήκυνση. Το αντίθετο ονομάζεται θλίψη, πληροφοριακά (καθόλου άσχετο με το ανθρώπινο συναίσθημα, αλλά τελείως άλλο θέμα). Η δε ελαστικότητα είναι η ιδιότητα των σωμάτων να επανέρχονται στο αρχικό τους σχήμα, όταν παύει η άσκηση μιας εξωτερικής τάσης. Στην περίπτωση μη επαναφοράς στην αρχική κατάσταση, τα σώματα ονομάζονται πλαστικά. Ο συντελεστής ελαστικότητας εξαρτάται από τη φύση του υλικού. Άλλο να τεντώνεις έναν σπάγγο και άλλο μια ατσάλινη χορδή. Κρατώντας την τάση ίδια ανάμεσα σε δύο σημεία στήριξης, αλλά μεταβάλλοντας την απόσταση μεταξύ τους, αλλάζει η βύθιση. Χοντροκομμένα θα μπορούσαμε να πούμε η "ροπή", μιας και η ροπή ισούται με δύναμη επί απόσταση. Μηδενική ροπή σημαίνει πάκτωση επί της ουσίας. Π.χ. αν η απόσταση κλειδιού-γέφυρας ήταν 5 εκατοστά με την ίδια τάση, θα ήταν υπερβολικά δύσκολο να μετακινηθεί η χορδή με bend.

 
Κάτσε να τα πάρουμε από την αρχή. Όταν κάνουμε bend δηλ. δεν ασκούμε δυνάμεις στο κλειδί/saddle αντίθετης φοράς, μέσω του τραβήγματος της χορδής; Άρα η "βύθιση" είναι η ορολογία κλειδί εδώ; Άρα και η έννοια "τάση" που χρησιμοποιούμε είναι λάθος; 

 
Κάτσε να τα πάρουμε από την αρχή. Όταν κάνουμε bend δηλ. δεν ασκούμε δυνάμεις στο κλειδί/saddle αντίθετης φοράς, μέσω του τραβήγματος της χορδής; Άρα η "βύθιση" είναι η ορολογία κλειδί εδώ; Άρα και η έννοια "τάση" που χρησιμοποιούμε είναι λάθος; 
Τάση είναι.

Όταν κάνεις bend, ουσιαστικά τραβάς το κλειδί προς τη γέφυρα, και το σημείο που στηρίζεται η χορδή στη γέφυρα προς το κλειδί. Η λέξη "βύθιση" ήταν λίγο αυθαίρετη και χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει την μετακίνηση της χορδής κατά το bend. Το θέμα είναι απλό: αν μεγάλωνε η απόσταση ανάμεσα στο κλειδί και τη γέφυρα, για να καταφέρεις να φτάσεις στο ίδιο κούρδισμα τη χορδή, θα έπρεπε να ασκήσεις μεγαλύτερη τάση. Σκέψου το όμως και με τις εντεκάρες που χρησιμοποιούνται συνήθως σε μία jazzmaster.  Αυξάνεις την τάση χρησιμοποιώντας πιο "σκληρές" χορδές, συνεπώς μεγαλύτερης διατομής

 
Οκ, τώρα πιο βατό, thanks. Πάντως, δεν είναι κάτι που ανήκει στους λεγόμενους αστικούς μύθους ή σε αυθυποβολή, όντως συμβαίνει, μια χορδή όπως είπες πχ. σε jazzmaster που έχει που έχει 25-30cm extra μήκος σε σχέση με μια tele πχ,  να έχει πιο λαστιχένια (για να μην μπερδεύω ορολογίες) αίσθηση;

 
Οκ, τώρα πιο βατό, thanks. Πάντως, δεν είναι κάτι που ανήκει στους λεγόμενους αστικούς μύθους ή σε αυθυποβολή, όντως συμβαίνει, μια χορδή όπως είπες πχ. σε jazzmaster που έχει που έχει 25-30cm extra μήκος σε σχέση με μια tele πχ,  να έχει πιο λαστιχένια (για να μην μπερδεύω ορολογίες) αίσθηση;
Ισχύει. Γιατί είναι μεγαλύτερη απόσταση με την ίδια τάση. Άρα αυξάνεται η ροπή (μετακίνηση). Η ροπή είναι (για ακόμη μια φορά) δύναμη επί απόσταση. Άρα κρατώντας ίδια την δύναμη (τάση χορδών) και αυξάνοντας την απόσταση, αυξάνεις τη ροπή, hence (που λένε και στο χωριό μου) τη "βύθιση". Συνεπώς, αλλάζοντας σε 10-38 που λέει και ο SF, έχεις μικρότερες τάσεις, αλλά λόγω διατομής υλικού.

 
Το ερώτημα δεν ήταν αν έχεις μικρότερη τάσης λόγω διατομής αυτό αξυπακούεται, αλλά αν η Ε και Α οπως ανέφερε ο SF έχουν μεγαλύτερη τάση, λόγω ανάποδου χέστοκ.

 
Αυτό δεν ονομάζεται εφελκυσμός. Εφελκυσμός είναι όταν σε ένα σώμα, αντικείμενο, εφαρμόζονται αξονικά δύο αντίθετες σε φορά δυνάμεις που δημιουργούν την τάση του προς επιμήκυνση. Το αντίθετο ονομάζεται θλίψη, πληροφοριακά (καθόλου άσχετο με το ανθρώπινο συναίσθημα, αλλά τελείως άλλο θέμα). Η δε ελαστικότητα είναι η ιδιότητα των σωμάτων να επανέρχονται στο αρχικό τους σχήμα, όταν παύει η άσκηση μιας εξωτερικής τάσης. Στην περίπτωση μη επαναφοράς στην αρχική κατάσταση, τα σώματα ονομάζονται πλαστικά. Ο συντελεστής ελαστικότητας εξαρτάται από τη φύση του υλικού. Άλλο να τεντώνεις έναν σπάγγο και άλλο μια ατσάλινη χορδή. Κρατώντας την τάση ίδια ανάμεσα σε δύο σημεία στήριξης, αλλά μεταβάλλοντας την απόσταση μεταξύ τους, αλλάζει η βύθιση. Χοντροκομμένα θα μπορούσαμε να πούμε η "ροπή", μιας και η ροπή ισούται με δύναμη επί απόσταση. Μηδενική ροπή σημαίνει πάκτωση επί της ουσίας. Π.χ. αν η απόσταση κλειδιού-γέφυρας ήταν 5 εκατοστά με την ίδια τάση, θα ήταν υπερβολικά δύσκολο να μετακινηθεί η χορδή με bend.
Επιτέλους κατάλαβα γιατί σε κάποιες κιθάρες μου είναι ευκολότερα τα σηκώματα από άλλες.

Ίδιες χορδές ,ίδια χέρια ,νόμιζα ότι ήμουν παλαβός. 

Ευχαριστώ.

 
Το ερώτημα δεν ήταν αν έχεις μικρότερη τάσης λόγω διατομής αυτό αξυπακούεται, αλλά αν η Ε και Α οπως ανέφερε ο SF έχουν μεγαλύτερη τάση, λόγω ανάποδου χέστοκ.
Δε νομίζω να είναι τόσο μεγαλύτερη, γιατί τα string trees είναι ουσιαστικά μια ενδιάμεση στήριξη. Επίσης μια άλλη διευκρίνιση γιατί μπορεί να υπάρξει παρανόηση σ' αυτά που είπα πριν περί ροπών: το κούρδισμα είναι ανάλογο της απόστασης. Μπορεί να απαιτείται μεγαλύτερη τάση για να επιτευχθεί ο ίδιος τόνος. Αλλά for someone's shake...αρκετά με την ανάλυση. Παίξτε (πανκ) μουσική! ?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Εγώ τα λέω αλλά δεν με πιστεύουν. Θέλουν κουρδισμένα μαόνια και συμφωνίες βόρειων και νότιων κσύλων :classic_biggrin:
o Jack White πάντως με την κουρδισμένη πλαστική του κιθάρα μια χαρά τα πήγε...Αλλά άλλη ιστορία κι αυτή

 
Έχει να κάνει με μια παρανόηση, στα πλαίσια υπεραπλούστευσης για καλύτερη συνεννόηση. Το tension, η δύναμη δηλ. που ασκείται από το κλειδί μέχρι το saddle είναι συγκεκριμένη, εφ' όσον διατηρούμε συγκεκριμένο pitch, όπως σωστά αναφέρεις. Αυτό που αλλάζει είναι ο εφελκυσμός(?* βοηθήστε με οι φυσικοί), δηλ. η αίσθηση της ελαστικότητας που μπορεί να έχει μια χορδή, αναλόγως το μήκος της πέραν των σταθερών σημείων (nut/saddle). Αυτό έχει αντίκτυπο στην ελαστικότητα κατα τη χρήση δηλ. bends και vibrato, και έχει να κάνει με το ότι το μήκος της χορδής πίσω από το nut, συνεισφέρει σε αυτή την αίσθηση ελαστικότητας όταν ασκείται δύναμη. Στην πράξη, μια Ε καντίνι που δένει στα 3 εκ. πίσω από το nut, έχει πιο stiff αίσθηση από μια Ε καντίνι που δένει στα 15 εκ γιατί αυτά τα 15 εκ έχουν ένα βαθμό ελαστικότητας που επικοινωνεί με το ωφέλιμο μήκος χορδής-στην ταστιέρα.
 


Συμφωνώ στα περι αίσθησης της ελαστικότητας. Εχω την διαίσθηση οτι τελικά δεν αλλάζει κάτι. Τι εννοώ, για να κάνεις bend ενός τόνου πάνω, πρέπει να πετύχεις την σωστή τάση. Μπορει στην στρατ να φαίνεται οτι γίνεται πιο εύκολα το μπεντ, αλλά στην ουσία θα χρειαστεί περισσότερο σήκωμα για να πετύχεις την ίδια τάση (λόγω ελαστικότητας), σε σχέση με την superstrat με το locking nut, στην οποία λόγω έλλειψης ελαστικότητας θα χρειαστεί λιγότερο σήκωμα για την ίδια τάση. Οπότε τελικά νομίζω οτι η προσπάθεια/δύναμη που ασκείται απο τον παίκτη παραμένει σταθερή. Απλα στην πιο "stiff" περίπτωση αυτο επιτυγχάνεται πιο  "γρήγορα". (όπως και με τα fanned frets)

Βεβαια στο παραπάνω παράδειγμα θεωρώ fixed bridge και στις 2 περιπτώσεις, καθότι τα ελατήρια του floyd θα προσέδιδαν κάμποση ελαστικότητα.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Συμφωνώ στα περι αίσθησης της ελαστικότητας. Εχω την διαίσθηση οτι τελικά δεν αλλάζει κάτι. Τι εννοώ, για να κάνεις bend ενός τόνου πάνω, πρέπει να πετύχεις την σωστή τάση. Μπορει στην στρατ να φαίνεται οτι γίνεται πιο εύκολα το μπεντ, αλλά στην ουσία θα χρειαστεί περισσότερο σήκωμα για να πετύχεις την ίδια τάση (λόγω ελαστικότητας), σε σχέση με την superstrat με το locking nut, στην οποία λόγω έλλειψης ελαστικότητας θα χρειαστεί λιγότερο σήκωμα για την ίδια τάση. Οπότε τελικά νομίζω οτι η προσπάθεια/δύναμη που ασκείται απο τον παίκτη παραμένει σταθερή. Απλα στην πιο "stiff" περίπτωση αυτο επιτυγχάνεται πιο  "γρήγορα". (όπως και με τα fanned frets)

Βεβαια στο παραπάνω παράδειγμα θεωρώ fixed bridge και στις 2 περιπτώσεις, καθότι τα ελατήρια του floyd θα προσέδιδαν κάμποση ελαστικότητα.
Συμφωνω απολυτα. Το εχω παρατηρησει με στρατ που οταν κάνω μπεντ μετακινείται λίγο και η γεφυρα, οπότε θα πρεπει να κανω λίγο μεγαλύτερο μπεντ απ'ότι σε μια fixed bridge. 

Οι heavy bottom χορδές όντως κάνουν για 00s μουσική με drop tunings μεταλ και heavy πραγματα και όχι για κλασσικό ροκ. Το καταλαβαίνεις απλά ακούγοντας τους δίσκους από Hendrix οτι χρησιμοποιούσε λεπτές μπάσες. Τότε οι ενισχυτές είχαν όσα μπάσα έχουν και τώρα, πριν το 65(ή κάπου τοτε περίπου) ήταν που δεν είχαν και μάλισταν δεν υπηρχαν καν ενισχυτές μπάσου και οι μπασίστας παίζαν με ενισχυτές κιθάρας!

Για μένα οι κιθάρες οφείλουν να έχουν μεσσαία και πρίμα, τα χαμηλά είναι για τα μπάσα και τις μπότες. Αυτός είναι και ο λόγος που προτιμώ φεντερ απο γκιμπσον(αν και οι γκίμπσον έχουν κάποια θέση για lead ομως μονάχα). Αλλά όλα αυτά βέβαια είναι προσωπική άποψη

 
Για μένα οι κιθάρες οφείλουν να έχουν μεσσαία και πρίμα, τα χαμηλά είναι για τα μπάσα και τις μπότες. Αυτός είναι και ο λόγος που προτιμώ φεντερ απο γκιμπσον


Δηλαδή?

 
Οι heavy bottom χορδές όντως κάνουν για 00s μουσική με drop tunings μεταλ και heavy πραγματα και όχι για κλασσικό ροκ. Το καταλαβαίνεις απλά ακούγοντας τους δίσκους από Hendrix οτι χρησιμοποιούσε λεπτές μπάσες. Τότε οι ενισχυτές είχαν όσα μπάσα έχουν και τώρα, πριν το 65(ή κάπου τοτε περίπου) ήταν που δεν είχαν και μάλισταν δεν υπηρχαν καν ενισχυτές μπάσου και οι μπασίστας παίζαν με ενισχυτές κιθάρας!
ίσως να ήταν και θέμα ηχογράφησης, μικροφώνων, κτλ. Τελευταία χαλαρώνω τις άπειρες ώρες που είμαι στο αυτοκίνητο με Uriah Heep, και παρατηρώ διαφορά στην παραγωγή μεταξύ π.χ. magician's birthday -> firefly, και κυρίως στα drums, πόσο άδεια ακούγονται σχεδόν σε όλους τους δίσκους πριν το 75 και πόσο πιο γεμάτα μετά. Αλλο παράδειγμα Judas Priest Rock a Rolla -> Sad Wings of destiny.

 
ίσως να ήταν και θέμα ηχογράφησης, μικροφώνων, κτλ. Τελευταία χαλαρώνω τις άπειρες ώρες που είμαι στο αυτοκίνητο με Uriah Heep, και παρατηρώ διαφορά στην παραγωγή μεταξύ π.χ. magician's birthday -> firefly, και κυρίως στα drums, πόσο άδεια ακούγονται σχεδόν σε όλους τους δίσκους πριν το 75 και πόσο πιο γεμάτα μετά. Αλλο παράδειγμα Judas Priest Rock a Rolla -> Sad Wings of destiny.
Αυτό ισχύει οντως και είναι και πολύ σημαντικό. Βέβαια πέρα από το θέμα της εξέλιξης της τεχνολογίας είναι και θέμα γούστου από ένα σημείο και μετά. Για παράδειγμα εμένα ως παραγωγές δεν μου αρέσουν οι πολύ σύγχρονες τόσο. Προτιμώ των 80s πχ. (μιλάω καθαρά για παραγωγή όχι την μουσική καθαυτή). Βρήκα το παρακάτω βίντεο και θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα την σύγκριση μεταξύ διαφορετικών παραγωγών αλλά ίδιων ηχογραφήσεων.

Δηλαδή?
Προτιμώ στρατ απο lp και γενικά προτιμώ μονούς από διπλούς μαγνήτες και "φωτεινές" κιθάρες από "σκούρες"΄. Αυτό βέβαια είναι προσωπική μου άποψη και δεν λέω πως είναι αντικειμενικά η μία καλύτερη από την άλλη.




 
Οι ενισχυτές ήταν οι ίδιοι, αλλά το μέσο ηχητικό σύστημα σε συναυλίες, το μέσο στερεοφωνικό, τηλεοράσεις, τα ακουστικά που έχουμε σήμερα, ράδιο, αυτοκίνητο κτλ, δεν υπήρχαν πουθενά τα μπάσα που ακούμε σήμερα, οπότε δεν τους ενδιέφερε και στη μίξη/ηχογράφηση/μάστερινγκ τόσο. Βασικά μεσαία ήταν το μόνο που ακουγόταν τότε ? , είναι που είναι μεσαία και η κιθάρα..

 
Κατά τ' άλλα, κι εγώ βλέπω με καχυποψία αυτόν τον ισχυρισμό, ότι δηλ. 10-38 κουρδισμένη σε Eb, καθώς μου φαίνεται υπερβολή, αν λάβουμε υπ' όψη και τον χειρισμό που βλέπουμε στα vids από τον Hendrix


Όταν έχουμε ντοκουμέντα και αποδείξεις δεν χωράει καχυποψία ?

Αυτές τις χορδές χρησιμοποιούσαν όλοι τότε,αυτές και ο Χεντριξ εξάλλου το λέει και ο τεχνικός του αλλά και η Fender που μόλις.... καβάλησε το opportunity train (είμαι influencer η όχι; ? )

https://shop.fender.com/en-US/accessories/strings/jimi-hendrix-voodoo-child-electric-guitar-strings/0730150609.html

Μόλις κουρδισα την strat που μου έφτιαξε ο Αργύρης ΕΝΑΝ τόνο κάτω.

Τελεια παίζει και δεν ξεκουρδιζει καθόλου.

 
ακούστε και την άποψη του θεούλη... 

αρκετά (!) κοντά στην άποψη του Τζίμι

12, 15, 17, 26, 36, 48

και ένα τόνο κάτω.

δηλ αν συγκρίνουμε

10, 13, 15, 26, 32, 38 βλέπουμε την σχέση των DG σε σχέση με τις άλλες. Η D δε....! ίδια




 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Όταν έχουμε ντοκουμέντα και αποδείξεις δεν χωράει καχυποψία ?
Έλα τώρα, τη διάβασα τη συνέντευξη και λέει διάφορα χαζούτσικα.

""First of all, we weren't using a flat-radius fretboard," Mayer says. "We were using the normal one, not the very high radius but definitely curvy. "

""You should always remember that, because many, many times people use a set of strings that are completely imbalanced and they just don't sound that good. Most people would say a .010 to .013 is the correct jump. And the .015 is much better for the G than a .017. An .015 squares out at .225 and .017 is 289. So you're going to get 28 percent more output just with a two-pound different in string size."

"When you flip the guitar, the actual cavities in the guitar now appear on the bass strings, right? Because the volume control and all that is facing toward your head. So the actual resonances of the cavity do change."

Eδώ απόσπασμα από συνέντευξη του 2008 του Jeff Beck στο guitarplayer: 
On my early stuff, I was playing the thinnest strings you could get, .008s,” Beck told Fender.com. “And then the Jimi man came along and told me, ‘You can’t play with those rubber bands. Get those off there.’ So my string gauges have been creeping up ever since. Now I’ve got .011, .013, .017, .028, .038, and .049. I’m trying to get heavier on the top end.
 

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top