Πριμάτοι passive high gain humbuckers για strat?

music man

Νέο μέλος
Μηνύματα
565
Πόντοι
18
Γειά σας, έχω μια καλή clone stratocaster και έχω κάνει μετατροπή για διπλό μαγνήτη στο bridge και θέλω να βάλω κάποιον με αρκετά πρίμα (σε σχέση με εναν μουντό duncan designed που είχα) ωστε να μοιάζει και λίγο ο ήχος σε λάμψη με τους δύο single coil μονούς που έχει πάνω. Έχω στο μυαλό κλασικά τους seymour duncan jb και διάβασα για κάποιους billy lawrence 500XL. Παίζω punkrock στυλ κυρίως (αλλά μαρέσει το πολύ output απο τους μαγνήτες και να βάζω λίγο gain απο τον ενισχυτή), πιό πολύ ποιός λέτε να μου κάνει?

 
Μπες στα σαιτ των πιο γνωστων μαγνητων,στα οποια υπαρχουν σχεδιαγραμματα,ποια φασματα καλυπτει ο καθενας!

 
Πολλά πρίμα και high output και καλή φάση για punkrock κατάσταση είναι ο seymour duncan distortion.

 
Ναι τώρα που το αναφέρεις κι εγώ αυτό βλέπω στα charts.

Στη στρατ μου πέντε χρόνια όμως έλεγε άλλο παραμύθι... ;)

 
music man είπε:
Γειά σας, έχω μια καλή clone stratocaster και έχω κάνει μετατροπή για διπλό μαγνήτη στο bridge και θέλω να βάλω κάποιον με αρκετά πρίμα (σε σχέση με εναν μουντό duncan designed που είχα) ωστε να μοιάζει και λίγο ο ήχος σε λάμψη με τους δύο single coil μονούς που έχει πάνω.
Σε αυτή την περιγραφή υπάρχουν πάρα πολλοί humbuckers. Κυρίως πρέπει να μας πείς τι budget έχεις και τί μονούς φοράει τώρα η strat σου. Καλό θα ήταν να αναφέρεις και το υπόλοιπο gear αν θες (ενισχυτή, βρωμοπέταλα κ.λ.π)

Παίζω punkrock στυλ κυρίως (αλλά μαρέσει το πολύ output απο τους μαγνήτες και να βάζω λίγο gain απο τον ενισχυτή)
Λοιπόν εδώ έχω κάποιες απορίες και κάποιες επισημάνσεις...

1. Οι μονοί της strat είναι και αυτοί high gain; Έχεις σκεφτεί πως αν δεν είναι και πας και φορέσεις στην κιθάρα έναν διπλό με τεράστια έξοδο πιθανότατα θα έχεις τεράστια διαφορά έντασης μεταξύ του bridge και των υπολοίπων θέσεων;

2. Όλοι οι high output μαγνήτες θα υποφέρουν λιγάκι στα πρίμα για καθαρά κατασκευαστικούς λόγους. Εξηγώ: Για να αυξηθεί η έξοδος ενός μαγνήτη, αυξάνεται η αντίστασή του προσθέτοντας τύλιγμα, πολλές φορές και χρησιμοποιώντας λεπτότερη περιέλιξη για να χωρέσει αυτό το έξτρα τύλιγμα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα πρίμα τα οποία φέρουν μεγαλύτερη ενέργεια να φιλτράρονται περισσότερο από τις υπόλοιπες συχνότητες. Είναι εξαιρετικά δύσκολο με λίγα λόγια να βρείς έναν διπλό με αντίσταση 20k ο οποίος θα έχει τα ίδια, και το σημαντικότερο, το ίδιο καλά πρίμα με έναν vintage style μονό. 

3. Το σημαντικότερο. Γιατί κατά τη γνώμη σου χρειάζεσαι high gain διπλούς μαγνήτες; Πριν 30 χρόνια θα το καταλάβαινα, ήταν ένας τρόπος να boostάρουν τους ενισχυτές και να μειώνουν τα πρίμα τους (αν έχεις παίξει κάποιον JCM 2203 ή 2204 θα με καταλάβεις). Σήμερα όμως, εκτός κι παίζεις κάποιο είδος metalcore, αρκεί ο μαγνήτης να είναι λίγο πιο "σφιχτός" ίσως και πάλι να πας σε κεραμικό, αλλά τεράστιες έξοδοι δεν νομίζω ότι χρειάζονται...άντε μέχρι κάναν DiMarzio Super Distortion θα 'λεγα εγώ που είναι και κλασικός punkoμαγνήτης.

Ο JB που σκέφτεσαι είναι εξαιρετικά πριμομεσαίος μαγνήτης. Σε οποιαδήποτε άλλη κιθάρα τον έχω ακούσει εκτός από Gibson Les Paul που φαινόταν πολύ extreme το Roll Off που έχει στις μπάσες. Επίσης δεν έιναι και ιδιαίτερα "ατακάτος" σε σχέση με μοντέρνους κεραμικούς. Βέβαια αν παίζεις με κάποιο RAT όπως ο Jeff Beck της περιόδου, όλα αυτά μικρό ρόλο παίζουν.

 
kpeyos είπε:
2. Όλοι οι high output μαγνήτες θα υποφέρουν λιγάκι στα πρίμα για καθαρά κατασκευαστικούς λόγους. Εξηγώ: Για να αυξηθεί η έξοδος ενός μαγνήτη, αυξάνεται η αντίστασή του προσθέτοντας τύλιγμα, πολλές φορές και χρησιμοποιώντας λεπτότερη περιέλιξη για να χωρέσει αυτό το έξτρα τύλιγμα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα πρίμα τα οποία φέρουν μεγαλύτερη ενέργεια να φιλτράρονται περισσότερο από τις υπόλοιπες συχνότητες. Είναι εξαιρετικά δύσκολο με λίγα λόγια να βρείς έναν διπλό με αντίσταση 20k ο οποίος θα έχει τα ίδια, και το σημαντικότερο, το ίδιο καλά πρίμα με έναν vintage style μονό. 
Με τον seymour distortion σε strat δεν υπάρχει περίπτωση να του λείψουν πρίμα για να παίξει punkrock

3. Το σημαντικότερο. Γιατί κατά τη γνώμη σου χρειάζεσαι high gain διπλούς μαγνήτες; Πριν 30 χρόνια θα το καταλάβαινα, ήταν ένας τρόπος να boostάρουν τους ενισχυτές και να μειώνουν τα πρίμα τους (αν έχεις παίξει κάποιον JCM 2203 ή 2204 θα με καταλάβεις). Σήμερα όμως, εκτός κι παίζεις κάποιο είδος metalcore, αρκεί ο μαγνήτης να είναι λίγο πιο "σφιχτός" ίσως και πάλι να πας σε κεραμικό, αλλά τεράστιες έξοδοι δεν νομίζω ότι χρειάζονται...άντε μέχρι κάναν DiMarzio Super Distortion θα 'λεγα εγώ που είναι και κλασικός punkoμαγνήτης.
Δεν είναι ούτε θέμα πρίμων, ούτε θέμα boost του ενισχυτή. Αν πηγαίνεις για high gain ήχους ένας καλός καθαρός high output humbucker θα σου δώσει fuller gain ήχο από πολύ χαμηλά στον ενισχυτή σου σε σχέση με έναν low-medium output (δεν το συζητάμε για single coil), επίσης όσο gain και να δώσεις από τoν ενισχυτή δεν πρόκειται να πάρεις το punch και το oomph (επιστημονικό όρος αυτός  :P) που παίρνεις από έναν high output. Μάλιστα πλέον δεν ισχύει και το επιχείρημα ότι οι low-medium θα σου δώσουν περισσότερο clarity, γιατί οι περισσότεροι μοντέρνοι high έχουν πολύ καλό note definition.

Ο JB που σκέφτεσαι είναι εξαιρετικά πριμομεσαίος μαγνήτης. Σε οποιαδήποτε άλλη κιθάρα τον έχω ακούσει εκτός από Gibson Les Paul που φαινόταν πολύ extreme το Roll Off που έχει στις μπάσες. Επίσης δεν έιναι και ιδιαίτερα "ατακάτος" σε σχέση με μοντέρνους κεραμικούς. Βέβαια αν παίζεις με κάποιο RAT όπως ο Jeff Beck της περιόδου, όλα αυτά μικρό ρόλο παίζουν.
Συμφωνούμε για τον JB

 
Ο Bill lawrence που σκεφτεσαι είναι τρομερή επιλογή. Τσίτα πριμα ,πολύς όγκος για alder σώμα και τρελό γκάζι. Χωρίς δεύτερη κουβέντα.

 
HeathenMV είπε:
Με τον seymour distortion σε strat δεν υπάρχει περίπτωση να του λείψουν πρίμα για να παίξει punkrockΔεν είναι ούτε θέμα πρίμων, ούτε θέμα boost του ενισχυτή.
Το έθεσα συγκριτικά όπως θα καταλάβεις αν ξαναδιαβάσεις μιας και ο OP θέλει ισορροπία μεταξύ του bridge και των άλλων θέσεων για να καταλάβει ότι υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί.

Αν πηγαίνεις για high gain ήχους ένας καλός καθαρός high output humbucker θα σου δώσει fuller gain ήχο από πολύ χαμηλά στον ενισχυτή σου σε σχέση με έναν low-medium output (δεν το συζητάμε για single coil), επίσης όσο gain και να δώσεις από τoν ενισχυτή δεν πρόκειται να πάρεις το punch και το oomph (επιστημονικό όρος αυτός  :P) που παίρνεις από έναν high output.
Η μόνη διαφορά που δεν καλύπτουν τα σημερινά πετάλια και τα high gain τέρατα που κυκλοφορούν σε ενισχυτές είναι η αττάκα. Σαφώς και υπάρχουν διαφορές μεταξύ AlNiCo II, IV,V,VIII, κεραμικών κλπ. Γι αυτόκαι εγώ πρότεινα κεραμικό. Από κει και πέρα αν έχεις ένα boost 20db μπροστά από τον ενισχυτή σίγουρα θα την ακούσει από "πολύ χαμηλά". Δεν χρειάζεσαι τεράστιες εξόδους εκτός κι αν σου αρέσει η "μεσαιήλα" την οποία όμως και πάλι μπορείς να πάρεις από πετάλια χωρίς να θυσιάζεις το flexibility της κιθάρας.

Μάλιστα πλέον δεν ισχύει και το επιχείρημα ότι οι low-medium θα σου δώσουν περισσότερο clarity, γιατί οι περισσότεροι μοντέρνοι high έχουν πολύ καλό note definition.Συμφωνούμε για τον JB
Επαναλαμβάνω το συγκριτικό του θέματος. Δεν έχω ακούσει βεβαια high gain μαγνήτη με καλό CHORD definition (να μπορείς να παίξεις μια τετραφωνία και να ακούγεται όσο καλά θα ακουγόταν με έναν low gain μαγνήτη). Στο single note και στις πέμπτες δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα.

 
kpeyos είπε:
Το έθεσα συγκριτικά όπως θα καταλάβεις αν ξαναδιαβάσεις μιας και ο OP θέλει ισορροπία μεταξύ του bridge και των άλλων θέσεων για να καταλάβει ότι υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί.
Ναι αυτό είναι ένα θέμα, αναλόγως και τι single coils έχει...

Η μόνη διαφορά που δεν καλύπτουν τα σημερινά πετάλια και τα high gain τέρατα που κυκλοφορούν σε ενισχυτές είναι η αττάκα. Σαφώς και υπάρχουν διαφορές μεταξύ AlNiCo II, IV,V,VIII, κεραμικών κλπ. Γι αυτόκαι εγώ πρότεινα κεραμικό. Από κει και πέρα αν έχεις ένα boost 20db μπροστά από τον ενισχυτή σίγουρα θα την ακούσει από "πολύ χαμηλά". Δεν χρειάζεσαι τεράστιες εξόδους εκτός κι αν σου αρέσει η "μεσαιήλα" την οποία όμως και πάλι μπορείς να πάρεις από πετάλια χωρίς να θυσιάζεις το flexibility της κιθάρας.
Ναι δεν διαφωνώ, είναι και με τι σκεπτικό στήνεις το gear σου. Εγώ προτιμώ πχ να φτιάχνω κιθάρες με συγκεκριμένο χαρακτήρα και να μη βασίζομαι σε πετάλια, μ'αρέσει ο ήχος και η αμεσότητα του κιθάρα - ενισχυτής.

Επαναλαμβάνω το συγκριτικό του θέματος. Δεν έχω ακούσει βεβαια high gain μαγνήτη με καλό CHORD definition (να μπορείς να παίξεις μια τετραφωνία και να ακούγεται όσο καλά θα ακουγόταν με έναν low gain μαγνήτη). Στο single note και στις πέμπτες δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα.
Είναι και πάλι για τι ήχο πας και τι ισσοροπίες θες να κρατήσεις, έχω πάντως ένα bareknuckle aftermath που παίζεις full chord σε engl και ακούγονται τα πάντα...

 
irmasil3 είπε:
Ο Bill lawrence που σκεφτεσαι είναι τρομερή επιλογή. Τσίτα πριμα ,πολύς όγκος για alder σώμα και τρελό γκάζι. Χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Aν δεν είμασταν σε περίοδο ηχογράφησης θα τους παράγκελνα αλλά τσίμπησα τους jb από έναν Θεσσαλονικιό, αλλά για αργότερα δεν νομίζω να μου ξεφύγουν!

 
εδω και καποιο καιρο σκεφτομαι το θεμα και επειδη γουσταρω πολυ σρενταδικες κιθαρες δεν μπορω να καταλαβω γιατι καποιες ειναι τοσο ακριβες..βλεπω suhr οι οποιες ειναι μπουτικ..αλλα π.χ ibanez steve vai,esp kirk hammet,jackson rr1usa ...γιατι ειναι τοσο ακριβες?λογο του ονοματος??? εμενα μου φαινονται παρομοιες με αλλα κανονικα μοντελα οπως ibanez rg(τις ακριβες),esp m ,jackson soloist etc..καποια γνωμη?

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top