To θέμα είναι εξαιρετικό. Ενθυμούμαι τοτε που σε μια συναντηση μελων του noiz το είχαμε θιξει και εκεί και ελεγε ενα παιδί (o yameth νομιζω....παιδι lol) οτι ζητάμε απο drummer που δοκιμαζουμε να παιξει ενα ντουπ ντουπ νταπ ντουμπουντουμπουνταπ και ερχονται 3, ο ενας παιζει παπαδες και ειναι καλος, ο άλλος παίζει παππαδες τρελλους και ο τριτος ειναι πιο μετριος αλλα παιζει ντουπ ντουπ νταπ ντουμπουντουμπουνταπ και τον προτιμουμε.
Με λιγα λογια προσυπογραφω κι εγω τον superfunk και τον φιλο που εθεσε τα ερωτηματα και όλες τις αποψεις.
Μου έκανε εντυπωση ενα αλλο ποστ που με εκφραζει, δηλαδη που ενω εχω παιξει σε μερικα ερασιτεχνικα ημιεπαγγελματικά σχήματα, ποτε δεν ηθελα να το κανω, παντα παω στις προβες μεχρι και σημερα με το ζόρι. δεν το γουσταρω αυτο που κανω, γκρινιαζω μεσα μου στο δρομο και οταν γυριζω αλλά απο την άλλη
Δεν έχω κρεμάσει προβα ποτε
Δεν εχω παει αμελετητος ποτε
Εχω παιξει live με 39 πυρετο και να είμαι σε σημείο να μου λέει η ιδια η μπαντα οτι δεν γινεται να παιξεις και θα σωριαστείς αλλα εγω να παιζω και να σωριαζομαι στο τελευταίο κομμάτι
Γιατι ακριβώς θελω να σεβομαι τον κόπο των άλλων που εκτιμουν αυτό που κάνουν πιο πολυ απο εμένα που κατα βάθος το μισω, μισω τον εαυτό μου γιατι είμαι ενα ποταπό σκουλήκι που δεν του αξίζει να ζεί, αλλα το κάνω και ποτε δεν καταλαβα γιατι και φυσικα δεν καθομαι πουθενα αμα δω συστηματικα φαινομενα αργοπορίας, κακης συνεργασίας, επιδειξιομανίας και εγωισμού αλλα και αλλα που αναφέρθηκαν πιο πανω.
Οι μόνες παρατηρησεις που δεχομαι ειναι οτι την πέφτω στις τραγουδίστριες και μάλιστα μια φορα χασαμε μια καλή με το σχημα που εχω χρονια με τον φιλο μου τον Πετρο επειδη ηθελα εφημερη και καθαρα σεξουαλικη σχεση και αυτή το είδε αλλιώς και μας παράτησε.
απο τοτε ο Πέτρος μου είπε οτι αμα την ξαναπεσεις σε τραγουδίστρια που δουλευουμε και ειναι καλη, δεν θα ξανασυνεργαστω μαζί σου.
Μια φορα επίσης πριν χρόνια συνεργαζόμασταν με ενα ζευγάρι (ο ενας ντραμμερ και η αλλη τραγουδιστρια) και ενω πηγαιναμε καλα , και στις προβες και στα live, τσακωθηκε ο μπασιστας με τον ντραμμερ και χασαμε και τους δυο και ψαχναμε 2 μηνες φτου και απο την αρχη
Οποτε καλο ειναι να μην σχετίζονται τα μέλη μεταξύ τους
Στον ερασιτεχνικό ημιεπαγγελματικό χώρο , δυστυχώς αυτο είναι θέμα, σε σχηματα ροκ π.χ. γιατι ενας να φυγει για οποιοδηποτε λογο , δημιουργείται προβλημα και παει αρκετά πισω η δουλειά μεχρι καποιο νεο μέλος ακομα και καλό, να ερθει και να μαθει τις διασκευές , τα ποτ-πουρι , τα κοψίματα, τα τουτι και ολα τα καλά.
Καλο ειναι λοιπον να γινεται απο την αρχη ο διαχωρισμός και να υπάρχει ενας συντονισμος και μια αυστηροτητα, να υπαρχει ενας αρχηγος στην μπαντα
Στην μπαντα που εχω χρονια με τον πέτρο , εφαρμοζουμε το συστημα, εμεις οι δυο βαση, ο πετρος αρχηγος και εγω μαεστρος και δεν δεχομαστε αντιρρησεις και αργοπορίες , γκρινιες κλπ , μπορει να γινομαστε δυσάρρεστοι αλλά δεν γινεται αλλιώς, αμα θελουμε να το ευχαριστιόμαστε αυτο που κανουμε τουλαχιστο.
Πιστευω στην ιεραρχία και οχι στην απόλυτη ισοτητα στην μπάντα, στα ατελειωτα "συμβούλια", στο να ικανοποιηθουν όλες οι προτιμήσεις, π.χ. εγω αυτό δεν το παίζω, ουτε καν το προσπαθω να το βγαλω γιατι δεν μου αρέσει, εγω θελω να παιζουμε αυτα , και αυτο κλπ.
Αυτος που αγαπάει η σεβεται αυτο που κάνει, πρεπει να συνεργάζεται , να υποχωρεί , να καταπνιγει τον εγωισμο του, να έχει εναν αξιοπρεπη εξοπλισμό, ακομα και την εμφανιση και το στυλ του , την κινηση του αναλογα με το μουσικό στυλ που παίζει και αυτό μεταφραζεται σε ευχάριστη εργασία, καλο αποτέλεσμα και ευχαρίστηση, αναγνώριση απο τον εαυτό του και τους άλλους και ..... θετική υστεροφημία.
Υπάρχει και η τεχνική του μαστίγιου, του τροχου, του ανασκολοπισμού .... αλλά αυτά ειναι ακραία μέτρα, υπάρχουν και πιο δημοκρατικές τεχνικες για τους μουσικούς-παραβάτες της δεοντολογίας.
Ειμαι ενα ΤΙΠΟΤΑ.