Sonic X είπε:
Εγώ προσωπικά δεν βρίσκω κάτι κακό στο να είναι κάποιος μεγάλος μουσικός και καλός/πετυχημένος "επιχειρηματίας" ταυτόχρονα. Ιδιαίτερα αυτόν που είναι παραγωγικός, ξέρει τι ζητάει, ξέρει πως θα το πάρει και γενικά "τό 'χει" από παντού.
Για την ακρίβεια (στην Ελλάδα που ζω) τον προτιμώ περισσότερο από εκείνον που παριστάνει το μαέστρο/ηγήτορα της μπάντας που το μόνο που έχει καταφέρει είναι να παίζει για τα γκαρσόνια των συνοικιακών cafe - clubs. Επίσης τον προτιμώ από τον μέθυσο, μποέμ, τεμπέλη, ψευτό-loser, φαφλατά, ψωνισμένο ταλεντάκι, που ενώ ισχυρίζεται ότι "είμαστε πρώτα απ' όλα μια καλή παρέα" και "όλοι για έναν κι ένας για όλους" στην πρώτη ευκαιρία θα κανονίσει για πάρτη του άλλη αμοιβή ή θα πουλήσει τη μπάντα επειδή είχε μια καλύτερη πρόταση από κάπου αλλού ή θα συμπεριφέρεται σαν να είναι το κέντρο του σύμπαντος και όλοι οι υπόλοιποι δορυφόροι.
Υπάρχουν βέβαια και μπάντες παρεϊστικες που παίζουν, πίνουν, διασκεδάζουν και γενικά περνάνε καλά είτε έχουν έναν ακροατή είτε χίλιους. Το θέμα είναι πως συνήθως αυτές οι μπάντες απλώς αναπαράγουν τη μουσική άλλων, κάποιες επιτυχημένα, κάποιες όχι, ή συνήθως στερούνται έμπνευσης και ταλέντου, όπως ειπώθηκε και σε προηγούμενα post.
Είναι επίσης μπάντες που συνήθως δεν θα προσφέρουν τίποτα καινούργιο στο κόσμο. Κακό δεν είναι, μα απ' την άλλη δεν θα μπορούσα ποτέ να συγκρίνω μια τέτοια μπάντα, με αυτή του Zappa, του Bowie ή του Prince για παράδειγμα. Σε κανένα επίπεδο.
Ο κύριος Zappa, θεός σχωρές τον, ήταν ένας ευφυής μουσικός, ο οποίος (αν θυμάμαι καλά την αυτοβιογραφία του) έπαιξε από μικρός σε ένα κάρο μπάντες διασκευών, παίζοντας όπου να ναι, σε μία τεράστια χώρα, με τεράστια αγορά για κάθε είδος (άλλα περισσότερο άλλα λιγότερο). Όταν αποφάσισε να δημιουργήσει, πέραν των προσωπικών του (αριστουργημάτων ενίοτε) δημιουργιών, είχε και την γνώση και των ανθρώπων που θα επέλεγε σαν συνεργάτες αλλά και της υποδοχής που θα είχε (όχι πάντα εύκολη αλλά there to be won).
Η δημιουργία μίας επιχείρησης Zappa & Mothers of Invention ΑΕ η οποία θα απασχολήσει τους creme de la creme μουσικούς οι οποίοι θα εκτελούν τις εμπνεύσεις του δημιουργού της επιχείρησης, δεν είναι ευκτέον να τελεί υπό αυστηρούς επαγγελματικούς κανόνες και πρακτικές αλλά απαραίτητο.
Θα ήθελα να αναλογιστείτε την οικονομική ανταπόδοση σε αντίστοιχη προσπάθεια σε Ελληνικό επίπεδο (δημιουργία ρηξικέλευθης ροκ μπάντας) η οποία θα χρηματοδοτούσε κορυφαίους Έλληνες μουσικούς με αντίστοιχη πληρωμή (προκειμένου να μην ξενυχτάνε στα μπουζούκια ή να τρώνε όλη τη μέρα στα ιδιαίτερα), αλλά και επένδυση σε αντίστοιχο εξοπλισμό (φώτα, ήχο, μεταφορικά μέσα) και roadies.
Τώρα, αν βγάλουμε το κεφάλι μας από τον πισινό μας και αφήσουμε για λίγο την πρόχειρη ενδοσκόπηση και τα παραπονάκια "τι μου κανε κάποιος στη μπάντα που μουνα" θα δείτε ότι, αν έχει απάντηση το μάλλον φλου ερώτημα του Παρτέρη, αυτή έγκειται στο τι επιθυμεί και πως προσπαθεί να υλοποιήσει τις επιθυμίες αυτές ο εκάστοτε μουσικός μέσω της συνύπαρξης με το μικρό κοινωνικό σύνολο που λέγεται γκρουπ και πως αντίστοιχα αντιμετωπίζει η δυναμική του γκρουπ (κατ' ομάδα ή κατά μόνας) τις επιθυμίες αυτές.
Εκτός, επαναλάμβάνω, αν πρόκειται για session μουσικός, οπότε τα πράγματα αλλάζουν και μιλάμε για έναν κατ' επιλογήν καθαρά επαγγελματία που το γκρουπ του είναι το κομμάτι της αγοράς στο οποίο απευθύνεται και στο οποίο είναι υπόλογος.
Κατά τα άλλα μπορεί να είμαι απόλυτα αξιόπιστος για τη μπάντα μου είτε έχοντας έρθει on-the-dot στη πρόβα μετά από προθέρμανση στο ηχομονωμένο γυμναστήριο γνωρίζοντας κάθε κλίμακα του πλανητικού συστήματος στα 2000bpm, είτε φέρνω πάντα έστω και λίγο καθυστερημένα την καλή διάθεσή μου το πάθος μου και τα 6-packs (όταν είναι η σειρά μου) στη πρόβα αν αυτό είναι που μου αρέσει και αυτό είναι που ευχαριστεί και περιμένει το γκρουπ μου από μένα.
Και μην αρχίσετε "ναι αλλά αυτό δεν είναι επαγγελματισμός, δεν είναι τονα δεν είναι τ' άλλο" και μην αρχίσουμε τα παιδαριώδη παραδείγαματα από το διεθνές στερέωμα "ναι αυτοί, ναι αλλά εκείνοι αλλά όμως οι άλλοι".
Πρώτον γιατί (και ευτυχώς) δεν ψάχνουμε όλοι μας τα ίδια πράγματα στη ζωή και κατά δεύτερον, άλλο επαγγελματισμός και άλλο αξιοπιστία.
Εξάλλου αν χαλιέστε υπερβολικά
και γέφυρες πλέον δεν υπάρχουν, μην ξεχνάτε ότι όλα τα προβάδικα έχουν πόρτες.
Αν δεν την βρίσκουν δείχτε την εσείς και αν δεν θέλουν πιθανόν ο παρείσακτος να είστε εσείς. Γυρίστε το πόμολο και "thanks παιδιά ιτ γους φαν, δεν είναι πλέον, άντε γειά και καλή καρδιά".
Για όσους εχουμε επιλέξει την μουσική σαν μια ερασιτεχνική ενασχόληση και ευχαρίστηση, η ζωή είναι μικρή για γκρίνιες και πικρίες.
Για τους άλλους, είναι μεγάλο κομμάτι της ζωής τους σε διαφορετικό επίπεδο, υπάρχουν διαφορετικά κριτήρια αποφάσεων και απασχολεί κεφάλαιο διαφορετικό του thread.......νομίζω.
Ουφ, εκουράσθην.
;D ;D ;D ;D
