πανω κάτω... διαβάζοντας ολες τις καταχωρήσεις... η ιστορία είναι ιδια...Όλοι μας την πάθαμε απο μικρή ηλικία και μέσα απο το σπίτι ( απο κανα αδερο/ξαδερφο)...και τώρα μας φεύγει ο μισός μισθός ???;απο το GAS...
και η δικιά μου ιστορία ξεκινάει απο τον μικρότερο αδερφό μου που του ήρθε ξαφνικά να μάθει κιθάρα και ο πατερας μου κανόνισε με εναν μπάρμπα (RIP) να του μάθει τη φραγκοσυριανή και την ευδοκία...εγώ απλώς θα τον ακολουθούσα στην άλλη άκρη της πόλης (Βόλο) γιατί ήταν μικρός και φοβόταν την κίνηση αφού πηγαίναμε με τα ποδήλατα...όΛα αυτά εν έτει 1982 στην τρυφερή ηλικία των 12 εγώ τότε...Ουπς καρφώθηκα :-X!
Μεταξύ φραγκοσυριανής , ευδοκίας και άλλων γνωστών λαικών ασμάτων, εγώ βαριόμουν αφάνταστα και περιφερόμουν στο σπίτι του μπάρμπα σαν την άδικη κατάρα....μέχρι που τράκαρα πάνω σε ένα Ταυράκι (ΕΚΟ του 1970κατι) που είχε καταχωνιασμένο σε μια άκρη...ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ..την επιασα στα χέρια μου και γρατζούνισα χωρίς να ξέρω. Απο τοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και αρχισα να μαθαίνω κι εγώ μαζί με τον μικρό αδερφό....Αυτός κλασική , εγώ το ταυράκι (ακόμα πονάνε τα δάκτυλα) και όλοι μαζί την φραγκοσυριανή!!!
Μετά απο κάποια χρόνια, κι αφού ο μικρός βαρέθηκε, εγώ συνέχισα με το μπάρμπα και σταμάτησα τα μαθήματα μόλις του ζήτησα να μου βγάλει το Where eagles dare απο MAIDEN...εκεί τον μπλοκαρα...
Μετά ήρθαν τα γκρουπάκια να αντικαταστήσουν το δάσκαλο...ώρες κλεισμένοι μέσα σε δωμάτια να προσπαθούμε να βγάλουμε τις κιθάρες των Maiden, Rush και αργότερα των Metallica και άλλων καλόπαιδων.. πάντα με το δανεικό ταυράκι του μπάρμπα.....και κάπου το 1986 προχώρησα στην αγορά δικιάς μου κιθάρας αφού η καλή μου μαμά (και πρακτική ....εαν τις έβαφα το σαλόνι στο σπίτι!!!!)συμφώνησε σε αγορά ενισχυτή και κιθάρας (ARIA ProII SL ST 3).... την οποία έχω ακόμα και σήμερα σε τεύχη (οχι τη μάνα μου αλλά την κιθάρα) ...αλλού ο μάνικας κι αλλού το κοντρα πλακέ...οι μαγνήτες κρατάνε κάποιες σημειώσεις μου στο μεταλλικό πίνακα του γραφείου μου..
Απο τότε πάντα με μια κιθάρα στα χέρια (άλλοτε πολύ κι άλλοτε λιγότερο) ...ακόμα και στο στρατό (με έναν ανθυπολοχαγό φτιάξαμε γκρουπάκι και βαρούσαμε σε ένα απομονωμένο χωριό στη Λήμνο...αυτός τα ντράμς κι εγώ την ARiA που είχα βάψει χακί παραλλαγή...
Πρόχειρος Απολογισμός...
Οι καλύτερες στιγμές μου: τα γκρουπάκια και οι φίλοι που πλέον έχω αφήσει στο παρελθόν (δε ξέρω αν με θυμούνται κάν)
Οι χειρότερες στιγμές: όταν πάνω στα θεικά σολαρίσματα του Gilmore, Smith ή του Lifeson εσπαγε το μι καντίνι και ακολουθούσαν οι γνωστές παναγίες...
Σκέψεις για το μέλλον: Να μεγαλώσει λίγο ακόμα ο γιός μου και να του πάρω την
Gibson Custom (τότε θα έχω πολύ καλή δικαιολογία να πω στη γυναίκα μου...."μα είναι για το παιδί καρδιά μου")
Απόφθεγμα της ημέρας: ...δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τη μουσική και ειδικά χωρίς αυτό το κομματι Μαονιού με λίγο Σφένδαμο και τις 6 χορδές επάνω!
Ατάκα που με συντροφεύει στο μαγικό ταξίδι:..του σχωρεμένου δασκάλου..."
Παιδί μου η κιθάρα είναι σαν την γκόμενα...αν την χαιδεύεις σου κάθεται αν την αφήσεις φεύγει!!!"
...καλή σας μέρα
